Reklama
Czopki na zaparcia
Czopki na zaparcia to aplikowane doodbytniczo środki pobudzające perystaltykę jelit i ułatwiające wydalanie kału. Wykazują się one działaniem miejscowym, ograniczonym do dolnych partii układu trawiennego. Substancją czynną w większości przypadków jest płynna gliceryna. W aptekach dostępne są też czopki o odmiennym mechanizmie działania (na przykład takie, które z odbytnicy wchłaniają się do krwiobiegu i oddziałują ogólnoustrojowo), znajdują one jednak zastosowanie w leczeniu zupełnie innych schorzeń i zaburzeń. Tak więc wśród doodbytniczych środków leczniczych wymienić można między innymi:
- czopki na zaparcia z gliceryną, czasem też z innymi substancjami, takimi jak dwuwęglan sodu czy dwuwinian potasu,
- czopki na hemoroidy, między innymi z lekkim sterydowym o nazwie hydrokortyzon oraz ze znieczulającą benzokainą,
- czopki przeciwgorączkowe, z paracetamolem, do stosowania m.in. przez małe dzieci,
- czopki uspokajające/wyciszające, do stosowania w stanach lękowych u małych dzieci, na bazie naturalnych substancji, takich jak rumianek i inne zioła.
Reklama
Czopki glicerynowe na zaparcia
Czopki glicerynowe na zaparcia wykazują się relatywnie szybkim działaniem – w ciągu nie więcej niż 2 godzin powinny pobudzić organizm do defekacji. Gliceryna jest alkoholem trójwodorotlenowym, który ma działanie:
- natłuszczające,
- nawilżające,
- drażniące.
Aplikacja czopka prowokuje tak zwane ruchy robaczkowe jelit, co prowadzi do przyspieszenia ich perystaltyki, dzięki zaś natłuszczeniu odbytnicy, wydalenie kału jest znacznie łatwiejsze i mniej bolesne. Co ważne, w odróżnieniu od leków podawanych doustnie, glicerynowe czopki na zaparcia nie przechodzą przez cały układ trawienny, nie obciążają wątroby, nie wchłaniają się do krwiobiegu. W takiej sytuacji jedyną istotną ich wadą pozostaje sposób aplikacji – budzący dyskomfort, niekiedy także bolesny.
Reklama
Czopki na zaparcia bez recepty
W aptekach można kupić czopki na zaparcia bez recepty. Wolno je więc przyjmować bez kontroli lekarza (poza sytuacjami, gdy podawane są małym dzieciom, o czym więcej za chwilę), a także aplikować samodzielnie w domu. Najistotniejszym czynnikiem w tej kwestii jest wysokie bezpieczeństwo stosowania, ale nie tylko. Podkreślić należy, że czopki na zaparcia w istocie nie są lekami w dosłownym tego pojęcia znaczeniu. Mechanizm ich działania jest bowiem czysto fizjologiczny. To wszystko sprawia, że czopki tego typu mogą przyjmować dzieci, nawet w wieku niemowlęcym, a także kobiety w ciąży oraz w okresie laktacji.
Reklama
Czopki na zaparcia w ciąży
Czopki na zaparcia w ciąży mogą się przydać w szczególny sposób. Na zatwardzenia w ciągu 9 miesięcy, które mijają od momentu zapłodnienia, aż do porodu, uskarża się nawet do 50 procent kobiet. Spowodowane jest to dwoma czynnikami.
- Po pierwsze, podwyższony poziom progesteronu, hormonu wydzielanego w ciąży przez łożysko, wpływa na obniżenie perystaltyki jelit.
- Po drugie, powiększająca się macica uciska na większość sąsiadujących z nią organów, w tym także na jelita, co dodatkowo spowalnia ich pracę.
Jest to stan zupełnie naturalny, nie mniej nie powinien on być utrzymywany w dłuższej perspektywie z uwagi na możliwość wystąpienia powikłań przewlekłego zatwardzenia, w tym przede wszystkim rozwoju hemoroidów. Dlatego właśnie stosuje się w ciąży czopki na zaparcia. Warto podkreślić, że są to jedne z niewielu produktów leczniczych, które w ogóle można w tym szczególnym okresie przyjmować.
Reklama
Czopki dla niemowląt na zaparcia
Od jakiego wieku można stosować czopki na zaparcia? W zasadzie są one dopuszczalne już w okresie niemowlęcym, wówczas jednak należy stosować je wyłącznie za zgodą i pod kontrolą lekarza. Dopiero u dzieci w drugim roku życia rygory związane z aplikacją tego typu środków zostają poluzowane.
Pamiętajmy, że czopki nie leczą i nie usuwają przyczyny, działają jedynie doraźnie. O ile u dzieci starszych (2-4 lata) zdecydowana większość zatwardzeń na charakter czynnościowy, o tyle w przypadku niemowląt i noworodków mogą one mieć związek z infekcjami bakteryjnymi i wirusowymi, nietolerancją któregoś ze składników zawartych w mleku matki lub modyfikowanym oraz z innymi zaburzeniami i schorzeniami. W przypadku więc utrzymywania się długotrwałego zaparcia u niemowląt, należy bezwzględnie skontaktować się z lekarzem w celu wykrycia przyczyn.
Pamiętajmy, że pod pojęciem zaparcia rozumiemy nie tylko wydalanie twardych, zbitych i bolesnych stolców, ale też defekacje sporadyczne (najwyżej 2 razy w tygodniu), albo bardzo obfite. Zatwardzeniem jest też stan, kiedy w jelitach zalega duża ilość masy kałowej.
Czytaj też:
