Reklama
Czym jest poronienie samoistne?
Ciąża to szczególny czas dla kobiety. I jest to również specyficzny czas dla organizmu. W niektórych przypadkach dochodzi do przedwczesnego zakończenia ciąży w tym samym czasie, w którym przewidywana jest kolejna miesiączka.
Wiele kobiet niekiedy nawet nie wie, że zaszły w ciążę i szybko poroniły. Najczęstszy objaw, jakim jest krwawienie pojawia się u szerzy kobiet w pierwszych 16 tygodniach ciąży. U wielu proces krwawienia zatrzymuje się i płód dalej rozwija się prawidłowo.
U niektórych krwawienie utrzymuje się dłużej i zarodek zostaje odrzucony. Rodzaje przedwczesnego zakończenia ciąży są bardzo różne i charakteryzują się różnymi objawami. Wiele przyczyn wpływa na ryzyko wystąpienia poronień.
Poronienie samoistne to zgodnie z nazwą samoistne przedwczesne przerwanie ciąży.
Poronienia występują do 22 tygodnia ciąży, ale z uwagi na czas rozróżnia się:
- wczesne poronienie samoistne – występujące w pierwszym trymestrze ciąży,
- późne poronienie samoistne – występujące pomiędzy pierwszym trymestrem a 22 tygodniem ciąży.
Czym jest samoistne poronienie? Jest to przedwczesne zakończenie ciąży, które najczęściej występuje z przyczyn naturalnych. Oznacza ono oddzielenie się elementów jaja płodowego w macicy, uniemożliwiając rozwój płodu poza organizmem matki.
Jajo płodowe w sposób niekontrolowany jest wydalane, a sam płód w takim stadium ciąży i swojego rozwoju nie jest w żaden sposób przygotowany do samodzielnego życia. O wielu poronieniach kobiety nawet nie wiedzą, gdyż we wczesnym stadium nawet nie podejrzewają, że są w ciąży, a plamienie jest często mylone z miesiączką.
Cechą charakterystyczną każdego poronienia samoistnego jest jego występowanie tylko z naturalnych przyczyn. Samo sformułowanie „przyczyny naturalne” jest niekiedy trudne do zdefiniowania, bo sam termin jest niezbyt precyzyjny. Najczęściej za przyczynę naturalną uważa się taką, która występuje bez dodatkowych czynników, zależnych od samej matki.
Ile trwa poronienie samoistne? Odpowiedź to - zazwyczaj kilka dni. Czasami niestety pojawianie się objawów od śmierci płodu może zająć nawet tydzień. Jak długo więc się krwawi przy poronieniu samoistnym? Zazwyczaj tyle, ile przy normalnej miesiączce.
Trzeba zawsze pamiętać, aby każdą niepokojącą sytuację skonsultować z lekarzem ginekologiem. Prosta zasada „dmuchania na zimne” ma w czasie ciąży wyjątkowo mocne i ważne znaczenie.
Jeśli dojdzie do poronienia, wciąż jest szansa na ciąże bez komplikacji od razu po nim. Na kolejną ciążę jednak zazwyczaj trzeba poczekać od 3 do 6 miesięcy. Kiedy zatem można współżyć po poronieniu samoistnym? Tak naprawdę nie ma przeciwwskazań do współżycia od momentu zaprzestania krwawienia.
Reklama
Jak rozpoznać poronienie samoistne?
Jak wygląda samoistne poronienie? Objawy poronienia samoistnego są bardzo zróżnicowane i zależą przede wszystkim od wieku ciąży. Jak rozpoznać poronienie samoistne? Pojawiają się pewne objawy, które powinny zaniepokoić każdą przyszłą mamę, a tym samym skłonić do interwencji lekarza.
Główne objawy przedwczesnego zakończenia ciąży, pozwalające rozpoznać takie poronienie to:
- ból podbrzusza - często pojawia się wraz z bólem w krzyżowej części kręgosłupa, w dość dużym nasileniu,
- krwawienie i plamienie z dróg rodnych - jest to najpopularniejszy objaw poronienia, którym charakteryzuje się poronienie zagrażające. Lekarz stosuje wtedy leczenie zachowawcze, ale raczej przy tych objawach rokowania są złe. Pojawić się też mogą skrzepy i fragmenty tkanek,
- skurcze brzucha - traktowane są jako naturalny element ciąży. Ale tylko skurcze łagodne i przemijające nie powinny wzbudzać niepokoju. Jeśli mają one duże i bolesne natężenie, a także utrzymują się przez dłuższy czas mogą oznaczać poronienie,
- wysoka gorączka, pojawiająca się bez wyraźnej przyczyny - powyżej 38 stopni Celsjusza, której mogą towarzyszyć bóle typowe dla przeziębień, takie jak bóle mięśni, sztywność karku czy dreszcze,
- brak czynności serca płodu - ten objaw może być wykryty tylko w trakcie badania USG i pojawia się czasem bez innych dodatkowych dolegliwości,
- wydzielina z pochwy - nie tylko krwawienia mogą oznaczać poronienie. Często kobiety zauważają biało-różowy śluz lub nawet tylko wodnistą wydzielinę. Kiedy w śluzie są zauważalne fragmenty tkanki, może to oznaczać pojawienie się strzępów łożyska. Ale również sam czysty śluz w dużej ilości też może sygnalizować poronienie,
- odejście płynu owodniowego - to naturalne środowisko życia płodu o ogromnym znaczeniu dla jego prawidłowego rozwoju, a jego brak pozbawia płód najważniejszej ochrony,
- niespodziewana i niewytłumaczalna utrata wagi - w pierwszych miesiącach ciąży spadek wagi jest raczej typowy dla przyszłych mam, ale nadmierny i zbyt szybki powinien zaniepokoić,
- szybki zanik ciążowych dolegliwości - zbyt gwałtowna utrata wrażliwości piersi czy nagłe ustanie nudności to przesłanki, które także mogą oznaczać wczesne poronienie,
- zapalenie przydatków - taki stan zapalny może być także objawem poronienia, ale tylko ginekolog jest w stanie postawić słuszną diagnozę.
Reklama
Etapy poronienia samoistnego
Okresy poronienia samoistnego są bardzo zróżnicowane. Do 12 tygodnia zarodek jest zbyt mało rozwinięty, aby mógł stanowić niezależny element jaja płodowego. Dlatego też o tym etapie samoistnego poronienia kobiety nie zawsze wiedzą. Często nie są nawet świadome poronienia, myląc krwawienie poronne z naturalną miesiączką.
Na tym etapie nie jest wymagana interwencja lekarza, ponieważ macica oczyszcza się sama. Zupełnie inaczej wygląda późniejszy etap, występujący po 12 tygodniu ciąży. Wtedy część jaja płodowego zostaje wydalona z krwawieniem, ale pozostała część pozostaje w macicy.
Intensywne krwawienie, skurcze czy utrata płynu owodniowego wyraźnie wskazują na zaawansowany etap poronienia i konieczność wyłyżeczkowania. Czasem potrzebne jest przetoczenie krwi po jej znacznej utracie. W konsekwencji powikłaniem po poronieniu samoistnym może być anemia.
Warto na każdym etapie poronienia, nawet bardzo wczesnego, gdy interwencja lekarska nie jest niezbędna, skonsultować wszelkie nieprawidłowości z ginekologiem. Tylko lekarz może bezsprzecznie stwierdzić samoistne poronienia.
Jeśli poronienie miało miejsce przed 182 dniem ciąży, okres zasiłkowy zostaje skrócony i właśnie tyle może pobierać chorobowe. Normalnie przysługuje on do 270 dni. Jeśli poronienie natomiast miało miejsce później, lekarz może wystawić L4 na okres do 3 miesięcy ze względu na niezdolność do pracy.
Reklama
Przyczyny poronienia samoistnego
Ginekologia zna wiele czynników, będących przyczynami utraty ciąży. W połowie przypadków do poronień dochodzi jeszcze przed zagnieżdżeniem się zarodka w jamie macicy.
Przyczyny poronienia samoistnego mają charakter naturalny, typowo medyczny. I tak naprawdę nie zależą one od czynników zewnętrznych, leżących po stronie na przykład zaniedbań matki. Do głównych przyczyn samoistnych poronień należą:
- wady genetyczne zarodka - z reguły oznaczają one nieprawidłowości kodu DNA, a większość wczesnych poronień występuje na skutek wadliwych genów (60-80% przypadków). Materiał genetyczny ma ogromne znaczenie. Płód otrzymuje go w części od matki i w części od ojca. Przyczyny genetyczne wywołują poronienia najczęściej we wczesnym okresie ciąży, już na etapie łączenia się komórki jajowej z plemnikiem lub krótko po zapłodnieniu. Tego typu zaburzenia są również dziedziczne. Zarodek najczęściej obumiera z powodu wad chromosomów, w przeciwnym razie dziecko urodziłoby się z poważnymi wadami genetycznymi,
- czynniki anatomiczne - przyczyny anatomiczne to duża grupa czynników, powodujących utratę ciąży. Podstawowa przesłanka w tej grupie to nieprawidłowa budowa macicy. Wrodzone wady macicy, takie jak macica jedno lub dwurożna, przegrodzona czy niewydolność szyjki macicy to ten rodzaj zmian patologicznych, które mogą powodować przedwczesne zakończenie ciąży. A mięśniaki stwarzają prawie dwukrotnie większe ryzyko utraty ciąży,
- zaburzenia hormonalne - w tych przypadkach do poronień dochodzi z powodu zbyt małej ilości progesteronu lub chorej tarczycy. Progesteron to hormon, który przygotowuje błonę śluzową macicy do zagnieżdżenia w niej zapłodnionej komórki jajowej. Zbyt niska produkcja tego hormonu może zaburzyć rozwój wczesnej ciąży. Także chora tarczyca może powodować niepłodność,
- zaburzenia immunologiczne - lekarze często stwierdzają odmienność immunologiczną organizmu kobiety i płodu. Objawia się to odrzucaniem płodu przez przeciwciała matki. Schemat jest bardzo prosty – układ odpornościowy kobiety nie rozpoznaje prawidłowo plemników i traktuje je jak ciało obce (obce białko). Aby ochraniać organizm wysyła w jego kierunku przeciwciała. W efekcie końcowym dochodzi do uszkodzenia męskiego nasienia już w szyjce macicy.
