Reklama
Adenocor - skład
1 ml roztworu do wstrzykiwań zawiera 3 mg adenozyny. 1 ml roztworu zawiera 9 mg chlorku sodu (co odpowiada 3,54 mg sodu na ml).
Reklama
Adenocor - działanie
Adenozyna jest nukleozydem purynowym, występującym we wszystkich komórkach organizmu. Podana w szybkim wstrzyknięciu dożylnym zwalnia przewodzenie impulsów w węźle przedsionkowo-komorowym. Działanie to może zablokować (przerwać) pętlę pobudzenia krążącego w węźle przedsionkowo-komorowym, prowadząc do powrotu rytmu zatokowego u pacjentów z napadowymi częstoskurczami nadkomorowymi. Jednokrotne przerwanie drogi pobudzenia zazwyczaj wystarcza do przerwania częstoskurczu i przywrócenia prawidłowego rytmu zatokowego. Ponieważ podczas migotania i trzepotania przedsionków węzeł przedsionkowo-komorowy nie stanowi części pętli pobudzenia krążącego (obwodu re-entry), adenozyna nie jest skuteczna w arytmiach tego typu. Dzięki przemijającemu spowolnieniu przewodzenia w węźle przedsionkowo-komorowym, łatwiejsza jest ocena aktywności elektrycznej przedsionków w zapisie EKG, przez co adenozyna może być pomocna w różnicowaniu częstoskurczów nadkomorowych z szerokimi i wąskimi zespołami QRS.
Reklama
Adenocor - wskazania
Szybkie przywracanie rytmu zatokowego w napadowym częstoskurczu nadkomorowym, również w przypadkach występowania dodatkowej drogi przewodzenia (zespół Wolffa-Parkinsona-Whire`a). Pomoc w diagnostyce różnicowej częstoskurczu nadkomorowego przebiegającego z szerokimi lub wąskimi zespołami QRS. Chociaż adenozyna nie jest skuteczna w leczeniu trzepotania przedsionków, migotania przedsionków lub częstoskurczu komorowego, to jednak zwolnienie przewodzenia w obrębie węzła przedsionkowo-komorowego ułatwia ocenę aktywności elektrycznej przedsionków. Dzieci i młodzież: szybkie przywracanie prawidłowego rytmu zatokowego w napadowym częstoskurczu nadkomorowym u dzieci i młodzieży w wieku od 0 do 18 lat.
Reklama
Adenocor - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na adenozynę lub którąkolwiek substancję pomocniczą. Blok przedsionkowo-komorowy IIst. lub IIIst., z wyjątkiem pacjentów z wszczepionym stymulatorem serca. Zespół chorego węzła zatokowego, z wyjątkiem pacjentów z wszczepionym stymulatorem serca. Zespół długiego QT. Ciężkie niedociśnienie tętnicze. Niewyrównana (dekompensowana) niewydolność serca. Przewlekła obturacyjna choroba płuc z objawami skurczu oskrzeli (np. astma oskrzelowa).
Reklama
Adenocor - ostrzeżenia
Ze względu na możliwość wystąpienia przemijających zaburzeń rytmu serca podczas przerywania napadu częstoskurczu nadkomorowego, lek należy podawać wyłącznie w warunkach szpitalnych z możliwością monitorowania EKG i natychmiastowego użycia sprzętu do resuscytacji krążeniowo-oddechowej. Podczas podawania leku konieczne jest ciągłe monitorowanie EKG ze względu na możliwość wystąpienia zagrażających życiu zaburzeń rytmu serca. Adenozyna powoduje przemijający spadek ciśnienia tętniczego, dlatego należy ją stosować ostrożnie u pacjentów ze zwężeniem głównego pnia lewej tętnicy wieńcowej, nieskorygowaną hipowolemią, zwężeniem zastawek serca, przeciekiem lewo-prawym, zapaleniem osierdzia lub wysiękiem w worku osierdziowym, dysfunkcją układu autonomicznego lub zwężeniem tętnic szyjnych z niewydolnością naczyniowo-mózgową. Należy zachować ostrożność u pacjentów z niedawno przebytym zawałem mięśnia sercowego lub ciężką niewydolnością serca, u pacjentów z niewielkiego stopnia zaburzeniami przewodzenia (blok przedsionkowo-komorowy Ist., blok odnogi pęczka Hissa), które mogą przejściowo ulec nasileniu w czasie wlewu leku. Należy zachować ostrożność przy stosowaniu adenozyny u pacjentów z migotaniem lub trzepotaniem przedsionków, a w szczególności u chorych z dodatkowym szlakiem przewodzenia, gdyż zwłaszcza u tych ostatnich może dojść do wystąpienia zwiększonego przewodzenia przez nieprawidłowy szlak. Obserwowano rzadkie przypadki ciężkiej bradykardii. Część z nich wystąpiła u pacjentów we wczesnym okresie po transplantacji; w pozostałych przypadkach obecna była ukryta postać choroby węzła zatokowo-przedsionkowego. Wystąpienie ciężkiej bradykardii należy traktować jako sygnał ostrzegawczy współwystępującej choroby. Ciężka bradykardia zwiększa prawdopodobieństwo wystąpienia częstoskurczu typu torsades de pointes, szczególnie u pacjentów z wydłużonym odstępem QT. U pacjentów we wczesnym okresie po przeszczepie serca (krótszym niż 1 rok) obserwowano zwiększoną wrażliwość serca na adenozynę. Adenozyna może wywołać lub nasilić skurcz oskrzeli u pacjentów z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc. Dipirydamol, inhibitor wychwytu adenozyny, może nasilać działanie adenozyny - pacjentom leczonym dipirydamolem nie należy podawać adenozyny. Jeżeli zastosowanie adenozyny jest bezwzględnie konieczne, wówczas należy zmniejszyć jej dawkę i podać ją najwcześniej po upływie 24 h od ostatniej dawki dypirydamolu. Pacjentów z napadami drgawkowymi w wywiadzie należy starannie monitorować podczas podawania adenozyny. Należy natychmiast przerwać podawanie leku w razie wystąpienia niewydolności oddechowej (mogącej prowadzić do zgonu), asystolii (mogącej prowadzić do zgonu), bolesnej dławicy piersiowej, ciężkiej bradykardii lub ciężkiego niedociśnienia tętniczego. Ze względu na możliwość wystąpienia torsade de pointes, preparat należy stosować z ostrożnością u pacjentów z wydłużonym odstępem QT, wrodzonym lub nabytym (w następstwie stosowania leków lub pochodzenia metabolicznego). Dzieci i młodzież: adenozyna może wywołać arytmie przedsionkowe i tym samym może prowadzić do przyspieszenia komorowego u dzieci z zespołem Wolffa-Parkinsona-White`a (zespół WPW). Nie ustalono skuteczności podania śródkostnego. Skuteczność i tolerancja preparatu nie ulega zmianie w przypadku niewydolności nerek lub wątroby. Preparat zawiera 9 mg chlorku sodu na ml (co odpowiada 3,54 mg sodu na ml) - należy to wziąć pod uwagę u pacjentów ze zmniejszoną czynnością nerek i u pacjentów kontrolujących zawartość sodu w diecie.
Reklama
Adenocor - ciąża
Brak wystarczających danych dotyczących stosowania adenozyny u kobiet w ciąży. Nie zaleca się podawania adenozyny u kobiet w ciąży, chyba że w opinii lekarza korzyści przewyższają potencjalne ryzyko. Nie wiadomo, czy metabolity adenozyny przenikają do mleka kobiety. Leku nie należy stosować u kobiet karmiących piersią.
Reklama
Adenocor - efekty uboczne
Działania niepożądane są zwykle łagodne i krótkotrwałe (krócej niż 1 min) i dobrze tolerowane przez pacjentów. Mogą jednak wystąpić ciężkie reakcje. Bardzo często: bradykardia, zahamowanie zatokowe, blok przedsionkowo-komorowy, dodatkowe skurcze przedsionkowe, uczucie nieregularnego bicia serca, zaburzenia pobudliwości komór (takie jak: dodatkowe skurcze komorowe, częstoskurcz komorowy), zaczerwienienie twarzy, duszność (lub uczucie potrzeby głębokiego wdechu), uczucie ucisku i (lub) bólu w klatce piersiowej, uczucie zaciskania i (lub) gniecenia w klatce piersiowej. Często: bóle głowy, zawroty głowy, uczucie pustki w głowie, lęk, nudności, uczucie pieczenia. Niezbyt często: uczucie ucisku w głowie, niewyraźne widzenie, metaliczny smak w ustach, częstoskurcz zatokowy, kołatanie serca, hiperwentylacja, nadmierna potliwość, uczucie ogólnego dyskomfortu, osłabienie, ból. Bardzo rzadko: przemijające, szybko i samoistnie ustępujące zwiększenie ciśnienia wewnątrzczaszkowego, ciężka bradykardia nie reagująca na atropinę, wymagająca tymczasowego zastosowania stymulatora serca, migotanie przedsionków, torsade de pointes, migotanie komór, skurcz oskrzeli, odczyny w miejscu wstrzyknięcia. Częstość nieznana: utrata przytomności, omdlenie, drgawki, szczególnie u osób chorych ze skłonnością do drgawek, wymioty, asystolia (zatrzymanie czynności serca), czasem ze skutkiem śmiertelnym (szczególnie u chorych z współwystępującą chorobą niedokrwienną serca lub innymi zaburzeniami czynności serca), zawał serca (także z uniesieniem odcinka ST szczególnie u pacjentów z zaawansowaną chorobą tętnic wińcowych - CAD), niedociśnienie tętnicze, czasem ciężkie, udar mózgu lub przemijający mózgowy napad niedokrwienia, wtórnie do hemodynamicznych efektów adenozyny w tym niedociśnienia, niewydolność oddechowa, bezdech i (lub) zatrzymanie oddechu (obserwowano przypadki ze skutkiem śmiertelnym), reakcja anafilaktyczna (włączając obrzęk naczynioruchowy i reakcje skórne takie jak pokrzywka i wysypka).
Adenocor - interakcje
Dipirydamol, inhibitor wychwytu adenozyny, może nasilać działanie adenozyny, nawet 4-krotnie. Pacjentom leczonym dipirydamolem nie należy podawać adenozyny. Jeśli zastosowanie adenozyny jest bezwzględnie konieczne, należy odstawić dipyridamol na 24 h wcześniej lub znacznie zmniejszyć dawkę adenozyny. Aminofilina, teofilina i inne ksantyny, jak kofeina, są kompetycyjnymi antagonistami adenozyny i należy unikać ich podawania 24 h przez zastosowaniem adenozyny. U pacjentów leczonych tymi lekami może być konieczne podanie większych dawek adenozyny. Należy unikać przyjmowania pokarmów i napojów zawierających ksantyny (herbata, kawa, czekolada i cola) na przynajmniej 12 h przed zastosowaniem adenozyny. Adenozyna może wchodzić w interakcje z lekami zaburzającymi przewodnictwo w mięśniu sercowym.
Adenocor - dawkowanie
Preparat należy podawać w szybkim wstrzyknięciu dożylnym lub do cewnika żylnego. Lek jest przeznaczony do stosowania w warunkach szpitalnych. Należy go stosować w warunkach intensywnego nadzoru medycznego z możliwością natychmiastowego użycia sprzętu do resuscytacji krążeniowo-oddechowej. Jeśli lek podaje się do cewnika żylnego, wstrzyknięcie należy wykonać możliwie najbardziej proksymalnie, a po podaniu natychmiast przepłukać cewnik 0,9% roztworem NaCl. Jeśli podawanie następuje do żyły obwodowej, należy zastosować kaniule o dużym świetle. Należy monitorować czynność serca i ciśnienie tętnicze pacjenta. Pacjentom, u których w trakcie leczenia wystąpił blok przedsionkowo-komorowy dużego stopnia, nie należy podawać kolejnych dawek leku. Szybkie przywracanie rytmu zatokowego w napadowym częstoskurczu nadkomorowym. Dorośli: dawka początkowa: 3 mg w szybkim wstrzyknięciu dożylnym (w ciągu 2 s), po podaniu natychmiast przepłukać cewnik solą fizjologiczną; druga dawka: jeśli po podaniu pierwszej dawki nie ustąpił częstoskurcz nadkomorowy w ciągu 1 do 2 min, należy podać 6 mg także w szybkim wstrzyknięciu dożylnym, po podaniu natychmiast przepłukać cewnik solą fizjologiczną; trzecia dawka: jeśli po podaniu drugiej dawki nie ustąpił częstoskurcz nadkomorowy w ciągu 1 do 2 min, należy podać 12 mg także w szybkim wstrzyknięciu dożylnym. Nie zaleca się stosowania następnych dawek ani dawek większych niż 12 mg. Dzieci i młodzież - podczas podawania adenozyny prowadzi się stale monitorowanie i zapis EKG. Zalecane dawkowanie w leczeniu napadowego częstoskurczu nadkomorowego u dzieci i młodzieży: pierwszy bolus 0,1 mg/kg mc. (maksymalna dawka 6 mg); zwiększanie o 0,1 mg/kg mc., w zależności od potrzeby, do ustąpienia częstoskurczu nadkomorowego (maksymalna dawka 12 mg). U pacjentów w podeszłym wieku zalecane dawkowanie jak u dorosłych. Diagnostyka różnicowa częstoskurczu nadkomorowego: powyższy schemat dawkowania należy stosować aż do uzyskania wystarczających danych diagnostycznych. Obecnie dostępne dane nie potwierdzają zasadności stosowania adenozyny u dzieci i młodzieży w celach diagnostycznych.
Adenocor - uwagi
