Reklama
Ambrosan - skład
1 tabl. zawiera 30 mg chlorowodorku ambroksolu. Preparat zawiera laktozę.
Reklama
Ambrosan - działanie
Preparat wykrztuśny o działaniu mukolitycznym. Chlorowodorek ambroksolu zwiększa wydzielanie śluzu w drogach oddechowych, co zwiększa wytwarzanie surfaktantu płucnego i poprawia czynność rzęsek nabłonka układu oddechowego. W rezultacie zwiększa się ilość śluzu i poprawia jego transport (klirens śluzowo-rzęskowy), jak wykazano w farmakologicznych badaniach klinicznych. Zwiększenie wydzielania śluzu i klirensu śluzowo-rzęskowego ułatwia odkrztuszanie i łagodzi kaszel. Po podaniu chlorowodorku ambroksolu zwiększa się stężenie antybiotyków (amoksycyliny, cefuroksymu, erytromycyny) w wydzielinie oskrzelowo-płucnej oraz w plwocinie. Wchłanianie wszystkich doustnych postaci chlorowodorku ambroksolu, o natychmiastowym uwalnianiu, jest szybkie i całkowite; jest zależne w sposób liniowy od dawki w całym zakresie terapeutycznym. Maksymalne stężenie leku w osoczu osiągane jest w ciągu 1-2,5 h po podaniu doustnym leku w postaci o natychmiastowym uwalnianiu oraz po średnio 6,5 h po podaniu w postaci o opóźnionym uwalnianiu. Chlorowodorek ambroksolu jest szybko i w znacznym stopniu dystrybuowany z krwi do tkanek, a największe stężenie substancji czynnej jest stwierdzane w płucach. Wiąże się z białkami osocza w około 90%. Po podaniu doustnym około 30% dawki jest eliminowane w wyniku metabolizmu pierwszego przejścia. Metabolizowany jest głównie w wątrobie w procesie glukuronidacji i częściowo także do kwasu dibromoantranilowego (około 10% dawki), oprócz innych metabolitów o mniejszym znaczeniu. W ciągu 3 dni od podania doustnego około 6% dawki jest stwierdzane w moczu w postaci niezwiązanej, zaś około 26% dawki w postaci sprzężonej. Okres półtrwania w końcowej fazie eliminacji wynosi około 10 h.
Reklama
Ambrosan - wskazania
Ostre i przewlekłe choroby płuc i oskrzeli przebiegające z zaburzeniami wydzielania śluzu oraz utrudnieniem jego transportu.
Reklama
Ambrosan - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na ambroksol lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Dziedziczna, rzadko występująca nietolerancja którejkolwiek z substancji pomocniczych.
Reklama
Ambrosan - ostrzeżenia
Ostrożnie stosować u pacjentów z chorobą wrzodową żołądka i dwunastnicy. Zgłaszano przypadki ciężkich reakcji skórnych, takich jak rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona (SJS), toksyczna martwica naskórka (TEN) i ostra uogólniona krostkowica (AGEP) związanych ze stosowaniem chlorowodorku ambroksolu. Jeśli wystąpią przedmiotowe i podmiotowe objawy postępującej wysypki skórnej (czasem związane z pojawieniem się pęcherzy lub zmian na błonach śluzowych), należy natychmiast przerwać leczenie chlorowodorkiem ambroksolu i udzielić pacjentowi porady lekarskiej. Dodatkowo w początkowej fazie zespołu Stevensa-Johnsona lub toksycznej martwicy naskórka u pacjentów mogą najpierw wystąpić niespecyficzne (prodromalne) objawy grypopodobne, takie jak: gorączka, uogólniony ból ciała, zapalenie błony śluzowej nosa, kaszel i ból gardła; niespecyficzne objawy grypopodobne mogą być błędnie leczone za pomocą leków stosowanych w kaszlu i przeziębieniu. W przypadku niewydolności nerek lub ciężkiej niewydolności wątroby, chlorowodorek ambroksolu może być stosowany tylko po konsultacji z lekarzem. Tak jak w przypadku innych leków metabolizowanych w wątrobie i następnie wydalanych przez nerki, w przypadku ciężkiej niewydolności nerek można spodziewać się gromadzenia metabolitów ambroksolu w organizmie. 1 tabl. zawiera 125 mg laktozy, co odpowiada 500 mg laktozy w największej zalecanej dawce dobowej (120 mg chlorowodorku ambroksolu, tj. 4 tabl.) - pacjenci z rzadko występującą, dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni stosować preparatu.
Reklama
Ambrosan - ciąża
Chlorowodorek ambroksolu przenika przez barierę łożyskową. Na podstawie dużego doświadczenia klinicznego u kobiet ciężarnych po 28. tygodniu ciąży nie wykazano jego szkodliwego działania na stan zdrowia płodu. Pomimo tego, należy zachować zwykłe środki ostrożności podczas stosowania u kobiet w ciąży. Zwłaszcza w I trymestrze ciąży nie zaleca się stosowania leku. Chlorowodorek ambroksolu przenika do mleka kobiecego. Chociaż nie powinno to być szkodliwe dla noworodków karmionych mlekiem matki, nie zaleca się stosowania u kobiet karmiących piersią. Badania przedkliniczne nie wykazują bezpośredniego lub pośredniego szkodliwego wpływu na reprodukcję.
Reklama
Ambrosan - efekty uboczne
Często: nudności. Niezbyt często: biegunka, wymioty, niestrawność, ból brzucha. Rzadko: reakcje nadwrażliwości, wysypka, pokrzywka. Częstość nieznana: reakcje anafilaktyczne (w tym wstrząs anafilaktyczny), obrzęk naczynioruchowy i świąd, ciężkie działania niepożądane dotyczące skóry (w tym rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona, toksyczna martwica naskórka i ostra uogólniona krostkowica).
Ambrosan - interakcje
Nie wykazano istotnych klinicznie niekorzystnych interakcji z innymi lekami. Nie należy stosować chlorowodorku ambroksolu jednocześnie z lekami przeciwkaszlowymi (np. kodeiną), ponieważ mogą one hamować odruch kaszlowy i utrudniać odkrztuszanie upłynnionego śluzu z drzewa oskrzelowego.
Ambrosan - dawkowanie
Doustnie. Dorośli i młodzież w wieku od 12 lat: 1 tabl. 3 razy na dobę. Działanie leku można zwiększyć stosując 2 razy w ciągu doby po 2 tabl. Dzieci w wieku od 6 do 12 lat: pół tabletki 2-3 razy na dobę. Czas leczenia należy określać indywidualnie, w zależności od wskazań i rodzaju schorzenia. Sposób podania. Tabletki można przyjmować z posiłkiem lub bez posiłków, popijając je dużą ilością wody. Preparatu nie należy stosować przed snem.
Ambrosan - uwagi
Nie ma dowodów na wpływ leku na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Nie przeprowadzono badań nad wpływem preparatu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
