Reklama
Aviomarin - skład
1 tabl. zawiera 50 mg dimenhydraminy.
Reklama
Aviomarin - działanie
Lek przeciwwymiotny o działaniu przeciwhistaminowym z grupy pochodnych etanoloaminy. Oprócz działania przeciwhistaminowego leki tej grupy wykazują działanie
przeciwwymiotne, parasympatykolityczne i przeciwdepresyjne. Dimenhydramina działa silnie hamująco na ośrodek wymiotny w rdzeniu przedłużonym i odruchy błędnikowe. Działanie to jest nasilone przez właściwości parasympatykolityczne, tzn. dochodzi do zmniejszenia napięcia mięśni gładkich i ruchów perystaltycznych przewodu pokarmowego, zostaje zahamowana czynność wydzielnicza ślinianek, w mniejszym stopniu czynność wydzielnicza żołądka. Dimenhydramina jest antagonistą receptorów H1, osłabia lub całkowicie usuwa działanie endogennej histaminy. Najsilniej hamuje zwiększoną przepuszczalność naczyń włosowatych. Po podaniu doustnym lek dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego. Działanie pojawia się po 30 min i trwa 3-6 h. Jest metabolizowana w wątrobie i w całości wydalana przez nerki w ciągu 24 h od chwili podania pojedynczej dawki leku. T0,5 wynosi ok. 3,5 h.
Reklama
Aviomarin - wskazania
Zapobieganie chorobie lokomocyjnej. Zapobieganie i leczenie nudności i wymiotów innego pochodzenia (z wyjątkiem wywołanych przez leki stosowane w chemioterapii nowotworów).
Reklama
Aviomarin - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na dimenhydraminę, inne leki przeciwhistaminowe lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Ostry napad astmy. Jaskra z wąskim kątem przesączania. Guz chromochłonny. Porfiria. Przerost gruczołu krokowego oraz zaleganie moczu w pęcherzu. Padaczka. Ze względu na wielkość dawki, lek nie jest przeznaczony dla dzieci w wieku poniżej 6 lat.
Reklama
Aviomarin - ostrzeżenia
Należy zachować ostrożność podczas stosowania u pacjentów: z zaburzeniami czynności wątroby; z nadczynnością tarczycy; z bradykardią, nadciśnieniem; z hipokaliemią, niedoborem magnezu we krwi; z przewlekłymi trudnościami w oddychaniu, astmą; ze zwężeniem odźwiernika; z wrodzonym zespołem wydłużonego odcinka QT lub innymi, istotnymi klinicznie zaburzeniami czynności serca (choroba wieńcowa, choroba układu krążenia, arytmia); stosujących jednocześnie leki powodujące wydłużenie odcinka QT w EKG lub leki prowadzące do hipokaliemii.
Reklama
Aviomarin - ciąża
Dimenhydramina podawana w ostatnich tygodniach ciąży oraz podczas porodu, może wywołać hiperstymulację macicy i bradykardię u płodu, niekiedy zagrażającą życiu, dlatego nie należy jej stosować w III trymestrze ciąży. Stosowanie dimenhydraminy w I i II trymestrze ciąży jest dozwolone jedynie, gdy korzyści z leczenia przewyższają ryzyko. Dimenhydramina przenika do mleka kobiecego. U kobiet karmiących lek należy stosować ostrożnie, tylko po dokładnym rozważeniu stosunku korzyści dla matki do ryzyka dla karmionego dziecka.
Reklama
Aviomarin - efekty uboczne
Bardzo często: senność, zaburzenia koncentracji, zawroty głowy. Często: zaburzenia widzenia, zwiększenie ciśnienia wewnątrzgałkowego, nudności, wymioty, biegunka, zaparcia, bóle brzucha, suchość błony śluzowej jamy ustnej, trudności w oddawaniu moczu, osłabienie mięśni, uczucie zmęczenia, reakcje paradoksalne np. pobudzenie, zaburzenia snu, niepokój, drżenie - szczególnie u dzieci. Rzadko: tachykardia, niedociśnienie, niedokrwistość hemolityczna, ból głowy, bezsenność, skórne reakcje nadwrażliwości, nadwrażliwość na światło słoneczne, zaburzenia czynności wątroby, żółtaczka cholestatyczna. Bardzo rzadko: złuszczające zapalenie skóry, zmniejszenie łaknienia. Długotrwałe stosowanie może prowadzić do zależności lekowej.
Aviomarin - interakcje
Należy unikać spożywania alkoholu podczas stosowania leku, gdyż może on zmienić i nasilić działanie dimenhydraminy. Dimenhydramina może nasilić działanie przeciwcholinergiczne innych leków przeciwcholinergicznych (np.: atropiny, trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych) oraz działanie hamujące na OUN barbituranów, środków nasennych, uspokajających i kojących. Jednoczesne stosowanie inhibitorów MAO zwiększa działanie przeciwcholinergiczne dimenhydraminy. W skojarzeniu z diazepamem działa synergistycznie, z amfetaminą i jej pochodnymi - antagonistycznie. Dimenhydramina osłabia działanie kortykosteroidów oraz doustnych leków przeciwzakrzepowych. Dimenhydramina stosowana jednocześnie z solami bizmutu oraz lekami przeciwbólowymi, psychotropowymi i skopolaminą może powodować osłabienie wzroku. Zaleca się szczególną ostrożność podczas stosowania dimenhydraminy z lekami powodującymi wydłużenie odcinka QT w EKG (np. leki przeciwarytmiczne klasy IA lub III, niektóre antybiotyki, np.: erytromycyna, leki przeciwmalaryczne, leki przeciwhistaminowe, neuroleptyki) oraz z lekami powodującymi hipokaliemię (np. niektóre leki moczopędne). Dimenhydramina może maskować działanie ototoksycze podczas leczenia antybiotykami aminoglikozydowymi.
Aviomarin - dawkowanie
Doustnie. Zalecaną dawkę należy przyjąć przynajmniej na 30 min przed planowaną podróżą lub zażyciem źle tolerowanego leku. Dorośli i młodzież powyżej 14 lat: zalecana dawka to 50 mg do 100 mg; w razie konieczności można ją powtarzać co 4-6 h. Maksymalna dawka dobowa nie powinna przekroczyć 400 mg. Dzieci w wieku od 6 do 14 lat: zalecana dawka to 50 mg; w razie konieczności można ją powtarzać co 6-8 h. Maksymalna dawka dobowa u dzieci nie powinna przekroczyć 5 mg/kg mc., przy czym nie więcej niż 150 mg na dobę. Lek jest przeznaczony dla dzieci, które są w stanie samodzielnie połknąć tabletkę. Ze względu na wielkość dawki (moc), lek nie jest przeznaczony dla dzieci w wieku poniżej 6 lat. Sposób podawania. Lek można zażywać niezależnie od przyjmowanych posiłków. Tabletkę należy popić odpowiednią ilością wody.
Aviomarin - uwagi
Dimenhydramina ogranicza sprawność psychofizyczną, dlatego nie należy jej stosować u osób prowadzących pojazdy mechaniczne i obsługujących urządzenia mechaniczne w ruchu. Stosowanie dimenhydraminy należy przerwać przynajmniej 3 dni przed planowanymi testami alergicznymi, ze względu na możliwość otrzymania wyników fałszywie ujemnych.
