Reklama
Binabic - skład
1 tabl. powl. zawiera 50 mg lub 150 mg bikalutamidu. Preparat zawiera laktozę.
Reklama
Binabic - działanie
Niesteroidowy antyandrogen pozbawiony innej aktywności endokrynnej. Wiąże się receptorem androgenowym, nie powodując ekspresji genu, co powoduje zahamowanie stymulacji androgenowej. Wynikiem tego hamowania jest zmniejszenie guza gruczołu krokowego. Bikalutamid jest racematem, którego działanie antyandrogenne jest niemal wyłącznie związane z R-enancjomerem. Po podaniu doustnym bikalutamid dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego (pokarm nie wpływa na biodostępność leku). S-enancjomer jest szybko eliminowany, w porównaniu z R-enancjomerem, którego T0,5 wynosi ok. 1 tydz. Po codziennym podawaniu bikalutamidu stężenie R-enancjomeru kumuluje się w osoczu do wartości około 10-krotnie większych wyniku jego długiego T0,5. Bikalutamid silnie wiąże się z białkami (racemat 96%, R-enancjomer >99%) i jest w dużym stopniu metabolizowany (na drodze utleniania i przemiany do glukuronidów): metabolity bikalutamidu są wydalane przez nerki i z żółcią w prawie równych proporcjach.
Reklama
Binabic - wskazania
Tabl. 50 mg: leczenie zaawansowanego raka gruczołu krokowego w połączeniu z analogami LHRH lub kastracją chirurgiczną. Tabl. 150 mg: leczenie miejscowo zaawansowanego raka gruczołu krokowego w monoterapii lub jako leczenie uzupełniające po całkowitym usunięciu gruczołu krokowego lub po radioterapii u pacjentów z dużym ryzykiem progresji choroby. Leczeniu miejscowo zaawansowanego raka gruczołu krokowego bez przerzutów u pacjentów, u których kastracja chirurgiczna lub farmakologiczna, lub stosowanie innych leków nie jest właściwe lub akceptowalne.
Reklama
Binabic - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na bikalutamid lub którąkolwiek substancję pomocniczą. Stosowanie preparatu jest przeciwwskazane u kobiet i dzieci. Przeciwwskazane jest jednoczesne stosowanie preparatu z terfenadyną, astemizolem lub cyzaprydem.
Reklama
Binabic - ostrzeżenia
Leczenie należy rozpocząć pod ścisłym nadzorem lekarza specjalisty. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby eliminacja bikalutamidu może być wolniejsza i może prowadzić do zwiększonej kumulacji bikalutamidu w organizmie. U pacjentów z umiarkowanymi i ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby należy zachować szczególną ostrożność. Należy rozważyć okresowe wykonywanie prób wątrobowych. Oczekuje się, że większość zmian pojawi się w pierwszych 6 mies. podawania leku. Rzadko obserwowano ciężkie zaburzenia czynności wątroby i niewydolność wątroby, jak również raportowano przypadki zgonu. W przypadku wystąpienia ciężkich zaburzeń czynności wątroby należy przerwać podawanie bikalutamidu. U pacjentów, u których stwierdzono obiektywną progresję choroby wraz ze zwiększonymi wartościami PSA, należy rozważyć przerwanie leczenia bikalutamidem. Podczas leczenia bikalutamidem leki metabolizowane głównie przez CYP3A4 powinny być stosowane ze szczególną ostrożnością. U mężczyzn stosujących analogi LHRH obserwowano zmniejszenie tolerancji glukozy, co może powodować cukrzycę lub utratę kontroli glikemicznej u pacjentów ze stwierdzoną wcześniej cukrzycą. Należy rozważyć kontrolę stężenia glukozy we krwi u pacjentów stosujących bikalutamid w połączeniu z analogami LHRH. U pacjentów przyjmujących bikalutamid odnotowano rzadkie przypadki wystąpienia reakcji nadwrażliwości na światło. Należy poradzić pacjentom, aby unikali bezpośredniej ekspozycji na światło słoneczne i promieniowanie UV podczas terapii oraz rozważyli stosowanie preparatów z filtrem przeciwsłonecznym. W przypadku trwałej i(lub) ciężkiej reakcji nadwrażliwości na światło należy stosować leczenie objawowe. Terapia antyandrogenowa może powodować wydłużenie odstępu QT. U pacjentów z wydłużonym odstępem QT w wywiadzie lub z ryzykiem wydłużenia odstępu QT, a także u pacjentów przyjmujących jednocześnie leki, które mogą powodować wydłużenie odstępu QT należy dokonać oceny stosunku korzyści do ryzyka, z uwzględnieniem prawdopodobieństwa wystąpienia torsade de pointes przed rozpoczęciem leczenia bikalutamidem. Terapia antyandrogenowa może powodować zmiany w morfologii plemników. Chociaż wpływ bikalutamidu na morfologię spermy nie był oceniany i nie raportowano o takich zmianach u pacjentów leczonych bikalutamidem, pacjenci i (lub) ich partnerki powinni stosować odpowiednią antykoncepcję w trakcie i przez 130 dni po zakończeniu terapii bikalutamidem. U pacjentów przyjmujących jednocześnie bikalutamid i pochodne kumaryny zgłaszano nasilenie działania przeciwzakrzepowego pochodnych kumaryny, które może prowadzić do wydłużenia czasu protrombinowego (PT) oraz zwiększenia wartości międzynarodowego współczynnika znormalizowanego (INR). W niektórych przypadkach stwierdzono związek z ryzykiem krwawienia. Zaleca się ścisłą kontrolę PT/INR oraz rozważenie dostosowania dawki leków przeciwzakrzepowych. Lek zawiera laktozę i nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.
Reklama
Binabic - ciąża
Stosowanie bikalutamidu u kobiet jest przeciwwskazane. W badaniach na zwierzętach obserwowano odwracalne zaburzenia płodności u samców. Należy założyć występowanie okresowej ograniczonej płodności lub niepłodności u mężczyzn.
Reklama
Binabic - efekty uboczne
Tabl. powl. 50 mg. Bardzo często: anemia, zawroty głowy, uderzenia gorąca, ból brzucha, zaparcia, nudności, krwiomocz, ginekomastia i bolesność piersi (mogą być zmniejszone przez jednoczesną kastrację), astenia, obrzęki. Często: zmniejszony apetyt, zmniejszone libido, depresja, senność, zawał mięśnia sercowego (zgłaszano przypadki śmiertelne), niewydolność serca, niestrawność, wzdęcia, działanie toksyczne na wątrobę, żółtaczka, hipertransaminazemia, łysienie, nadmierne owłosienie lub ponowny porost włosów, wysypka, suchość skóry, świąd, zaburzenia erekcji, ból w klatce piersiowej, zwiększenie masy ciała. Niezbyt często: reakcje nadwrażliwości, obrzęk naczynioruchowy, pokrzywka, śródmiąższowe zapalenie płuc (donoszono o przypadkach zgonów). Rzadko: niewydolność wątroby (donoszono o przypadkach zgonów). Częstość nieznana: wydłużenie odstępu QT. Tabl. powl. 150 mg. Bardzo często: wysypka, ginekomastia i bolesność piersi, astenia. Często: anemia, zmniejszony apetyt, zmniejszone libido, depresja, zawroty głowy, senność, uderzenia gorąca, ból brzucha, zaparcia, nudności, niestrawność, wzdęcia, działanie toksyczne na wątrobę, żółtaczka, hipertransaminazemia, łysienie, nadmierne owłosienie lub ponowny porost włosów, suchość skóry, świąd, krwiomocz, zaburzenia erekcji, ból w klatce piersiowej, obrzęki, zwiększenie masy ciała. Niezbyt często: reakcje nadwrażliwości, obrzęk naczynioruchowy, pokrzywka, śródmiąższowe zapalenie płuc (donoszono o przypadkach zgonów). Rzadko: niewydolność wątroby (donoszono o przypadkach zgonów), reakcje nadwrażliwości na światło. Częstość nieznana: wydłużenie odstępu QT. W ramach nadzoru po dopuszczeniu leku do obrotu zgłaszano przypadki interakcji pomiędzy lekami przeciwzakrzepowymi – pochodnymi kumaryny a bikalutamidem.
Binabic - interakcje
Nie wykazano interakcji farmakodynamicznych ani farmakokinetycznych między bikalutamidem aanalogami LHRH. Badania in vitro wykazały, że R-enancjomer bikalutamidu zmniejsza zarówno aktywność izoenzymu CYP3A4, jak i, w mniejszym, stopniu izoenzymów CYP 2C9, 2C19, 2D6. Chociaż badania kliniczne z fenazonem, jako markerem aktywności cytochromu P-450 (CYP) nie wykazały potencjału interakcji z bikalutamidem, to średnia powierzchnia pola pod krzywą eliminacji midazolamu (AUC) zwiększyła się do 80% po jednoczesnym przyjmowaniu bikalutamidu i midazolamu przez 28 dni. Może to mieć znaczenie szczególnie w przypadku leków o wąskim indeksie terapeutycznym. W związku z tym, jednoczesne stosowanie terfenadyny, astemizolu, cyzaprydu i bikalutamidu jest przeciwwskazane. Należy zachować szczególną ostrożność podczas jednoczesnego stosowania bikalutamidu oraz substancji takich jak cyklosporyna lub leki blokujące kanał wapniowy. Może być wskazane zmniejszenie dawki wyżej wymienionych leków, szczególnie, jeśli istnieje możliwość nasilenia działań niepożądanych. Stosując cyklosporynę, zaleca się monitorowanie jej stężenia we krwi oraz stanu klinicznego pacjenta podczas rozpoczynania i po zakończeniu leczenia bikalutamidem. W przypadku jednoczesnego stosowania bikalutamidu oraz innych leków mających wpływ na proces utleniania leków, np. cymetydyny lub ketokonazolu. W teorii, istnieje możliwość zwiększenia stężenia bikalutamidu w osoczu, co może prowadzić do nasilenia działań niepożądanych. Badania in vitro wykazały, że bikalutamid może wypierać warfarynę - pochodną kumaryny, z miejsc jej wiązania z białkami. Podczas jednoczesnego stosowania zgłaszano przypadki nasilonego działania warfaryny oraz innych pochodnych kumaryny. U pacjentów stosujących jednocześnie bikalutamid i pochodne kumaryny zaleca się zatem ścisłe monitorowanie PT/INR, należy również rozważyć dostosowanie dawki leku przeciwzakrzepowego. Leczenie antyandrogenowe może wydłużać odstęp QT, dlatego należy dokładnie rozważyć jednoczesne stosowanie bikalutamidu z lekami, które powodują wydłużenie odstępu QT lub lekami, mogącymi wywołać torsades de pointes, takimi jak leki przeciwarytmiczne klasy IA (np. chinidyna, dyzopiramid) lub klasy III (np. amiodaron, sotalol, dofetylid, ibutylid), metadon, moksyfloksacyna, leki przeciwpsychotyczne.
Binabic - dawkowanie
Doustnie. Tabl. 50 mg. Dorośli mężczyźni, w tym mężczyźni w podeszłym wieku: 1 tabl. (50 mg) na dobę. Leczenie bikalutamidem należy rozpocząć co najmniej 3 dni przed rozpoczęciem terapii z zastosowaniem analogu LHRH lub równocześnie z kastracją chirurgiczną. Tabl. 150 mg. Dorośli mężczyźni, w tym mężczyźni w podeszłym wieku: 1 tabl. (150 mg) na dobę. Leczenie preparatem należy prowadzić bez przerwy przez co najmniej 2 lata lub do czasu progresji choroby. Specjalne grupy pacjentów. U pacjentów z niewydolnością nerek oraz u pacjentów z łagodną niewydolnością wątroby zmiana dawkowania nie jest konieczna. U pacjentów z umiarkowaną lub ciężką niewydolnością wątroby bikalutamid może się kumulować. Sposób podania. Tabl. należy połykać w całości popijając wodą.
Binabic - uwagi
W przypadku wystąpienia senności należy zachować ostrożność podczas prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
