Poddała się jej księżna Kate. 👉 Na czym polega ta metoda leczenia? Sprawdź❗
Poddała się jej księżna Kate. 👉 Na czym polega ta metoda leczenia? Sprawdź❗
Poddała się jej księżna Kate. 👉 Na czym polega ta metoda leczenia? Sprawdź❗

Caelyx

Spis treści

Reklama

Caelyx - skład

1 ml preparatu zawiera 2 mg chlorowodorku doksorubicyny w pegylowanych liposomach. Preparat zawiera sacharozę oraz całkowicie uwodornioną fosfatydylocholinę sojową (z nasion soi).

Reklama

Caelyx - działanie

Cytotoksyczny antybiotyk antracyklinowy otrzymywany z hodowli Streptomyces peucetius var. caesius. Lek wbudowuje się między sąsiednie pary zasad w podwójnej helisie DNA, co uniemożliwia jej rozwinięcie konieczne do replikacji. Prowadzi to do zahamowania syntezy DNA, RNA i białek. Pegylowana liposomalna postać chlorowodorku doksorubicyny pozwala na wydłużenie czasu przebywania leku w układzie krążenia. Farmakokinetyka preparatu znacznie odbiega od standardowych postaci doksorubicyny. Po podaniu mniejszych dawek (10 mg/m2 pc. – 20 mg/m2 pc.) preparat wykazuje farmakokinetykę liniową; w zakresie dawek 10 mg/m2 pc. – 60 mg/m2 pc. farmakokinetyka jest nieliniowa. Preparat, w przeciwieństwie do standardowych postaci, które w znacznym stopniu ulegają dystrybucji do tkanek, pozostaje głównie w objętości płynu naczyniowego, a klirens doksorubicyny z krwi jest zależny od nośnika liposomalnego. Doksorubicyna staje się dostępna po opuszczeniu przez liposomy naczynia i przejściu do kompartmentu tkankowego. Po podaniu równoważnych dawek preparatu i postaci standardowych, wartości stężenia we krwi i AUC pegylowanej liposomalnej postaci są większe niż wartości uzyskiwane po standardowych postaciach chlorowodorku doksorubicyny. T0,5 wynosi 24-231 h, ze średnią 73,9 h.

Reklama

Caelyx - wskazania

Monoterapia raka piersi z przerzutami u pacjentów ze zwiększonym ryzykiem powikłań ze strony mięśnia sercowego. Leczenie zaawansowanego raka jajnika u pacjentek, u których chemioterapia I rzutu związkami platyny zakończyła się niepowodzeniem. Leczenie pacjentów z progresją szpiczaka mnogiego w terapii skojarzonej z bortezomibem, którzy wcześniej otrzymali co najmniej jeden rzut leczenia i którzy już zostali poddani transplantacji szpiku lub się do niej nie kwalifikują. Leczenie mięsaka Kaposiego (KS) w przebiegu AIDS u pacjentów z małą liczbą limfocytów CD4 (poniżej 200/mm3) ze znacznym zajęciem błon śluzowych, skóry lub narządów wewnętrznych. Preparat może być stosowany u pacjentów z AIDS-KS w chemioterapii pierwszego lub drugiego rzutu, gdy pomimo wcześniej stosowanej terapii skojarzonej złożonej z co najmniej dwóch spośród następujących leków: alkaloidów barwinka, bleomycyny i standardowej postaci farmaceutycznej doksorubicyny (lub innej antracykliny) obserwowano postęp choroby lub brak tolerancji.

Reklama

Caelyx - przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną, orzeszki ziemne lub soję. Nie należy stosować preparatu u pacjentów z mięsakiem Kaposiego w przebiegu AIDS, u których skuteczne może być leczenie miejscowe lub ogólne alfa-interferonem.

Reklama

Caelyx - ostrzeżenia

Ze względu na różnice w profilach farmakokinetycznych i schematach dawkowania nie należy stosować preparatu zamiennie z innymi lekami zawierającymi chlorowodorek doksorubicyny. Podczas przyjmowania leku zaleca się częste, rutynowe badania EKG. W przypadku wystąpienia obniżenia zespołu QRS, należy rozważyć wykonanie biopsji mięśnia sercowego. Rutynowo przed rozpoczęciem leczenia preparatem oraz okresowe powtarzanie podczas leczenia zaleca się wykonanie echokardiograficznego pomiaru frakcji wyrzutowej lewej komory serca lub angiografii metodą wielobramkową (MUGA). Ocena czynności lewej komory jest uznawana za obowiązkową przed każdym dodatkowym podaniem leku, które przekracza skumulowaną dawkę 450 mg antracyklin/m2 pc. w ciągu życia. Podczas leczenia antracykliną ww. badania i metody oceny pracy serca należy stosować w następującej kolejności: zapis EKG, pomiar frakcji wyrzutowej lewej komory serca, biopsja endomiokardialna. Ze względu na kardiotoksyczne działanie leku, należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z chorobami serca, w tym z niewydolnością serca oraz u pacjentów otrzymujących inne antracykliny. Całkowita dawka chlorowodorku doksorubicyny musi uwzględniać każde wcześniejsze (lub równoległe) leczenie związkami kardiotoksycznymi (w tym: innymi antracyklinami, antrachinonami lub np. 5-fluorouracylem); dodatkową grupę ryzyka stanowią pacjenci poddani wcześniej napromienianiu śródpiersia lub otrzymujący równocześnie cyklofosfamid, u których kardiotoksyczność może wystąpić także po podaniu skumulowanej dawki antracyklin mniejszej niż 450 mg/m2 pc. Profil bezpieczeństwa w odniesieniu do serca dla schematu dawkowania zalecanego w leczeniu raka piersi i raka jajnika (50 mg/m2 pc.) jest podobny do profilu dla dawkowania 20 mg/m2 pc. u pacjentów z mięsakiem Kaposiego w przebiegu AIDS. Ze względu na możliwość zaburzenia czynności szpiku, w czasie leczenia (przed podaniem  każdej dawki leku) należy często oznaczać liczbę krwinek. Przetrwałe ciężkie zaburzenie czynności szpiku może prowadzić do nadkażeń i krwawień. U pacjentów poddanych leczeniu skojarzonemu z doksorubicyną obserwowano wtórne, ostre białaczki szpikowe i mielodysplazje; każdy pacjent otrzymujący doksorubicynę musi pozostawać pod kontrolą hematologiczną. Ze względu na przypadki wtórnego raka jamy ustnej zarówno podaczas terapii oraz do 6 lat od podania ostatniej dawki, należy regularnie badać pacjentów czy nie występują u nich owrzodzenia jamy ustnej ani jakikolwiek dyskomfort w jamie ustnej. Ze względu na możliwość wystąpienia poważnych i czasem zagrażających życiu reakcji rzekomoalergicznych i rzekomoanafilaktycznych tuż po rozpoczęciu wlewu (z objawami takimi jak: astma, nagłe zaczerwienienie, pokrzywka, ból w klatce piersiowej, gorączka, nadciśnienie, tachykardia, świąd, potliwość, skrócony oddech, obrzęk twarzy, dreszcze, ból pleców, ucisk w klatce piersiowej i gardle i (lub) niedociśnienie, drgawki), pierwszą dawkę należy podawać z szybkością nie większą niż 1 mg/min. Każda fiolka preparatu zawiera sacharozę, a lek jest podawany w 5 % roztworze glukozy, co należy uwzględnić u chorych na cukrzycę. Lek zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) w dawce i jest zasadniczo „wolny od sodu”.

Reklama

Caelyx - ciąża

Nie stosować w ciąży, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne (istnieje ryzyko wywołania ciężkich wad wrodzonych u płodu). Kobiety w wieku rozrodczym powinny unikać zajścia w ciążę w czasie, gdy one lub ich partnerzy są leczeni preparatem oraz przez 6 mies. po zaprzestaniu leczenia. Karmienie piersią należy przerwać przed rozpoczęciem leczenia preparatem. Kobiety zakażone wirusem HIV w żadnym przypadku nie powinny karmić niemowląt piersią, aby uniknąć przeniesienia wirusa z matki na dziecko.

Reklama

Caelyx - efekty uboczne

Najczęściej obserwowane działania niepożądane dotyczące raka piersi lub raka jajnika to erytrodyzestezja dłoniowo-podeszwowa - PPE (całkowita ilość przypadków wynosiła 44-46,1%; u niektórych pacjentów przerywano leczenie z powodu ciężkiej postaci PPE) oraz zapalenie jamy ustnej lub zapalenie błony śluzowej i nudności. U pacjentów z mięsakiem Kaposiego w przebiegu AIDS najczęściej obserwowano zaburzenia czynności szpiku (głównie leukopenię). U pacjentów ze szpiczakiem mnogim, do najczęściej zgłaszanych działań niepożądanych (związanych z leczeniem) w czasie leczenia skojarzonego preparatem z bortezomibem należały: nudności, biegunka, neutropenia, małopłytkowość, wymioty, zmęczenie oraz zaparcia. Pacjentki z rakiem piersi (dawka preparatu 50 mg/m2 pc. co 4 tyg.). Bardzo często: anoreksja, nudności, zapalenie jamy ustnej, wymioty, PPE, łysienie, wysypka, osłabienie, zmęczenie, bliżej nieokreślone zapalenie błony śluzowej. Często: zapalenie gardła, leukopenia, niedokrwistość, neutropenia, małopłytkowość, parestezje, ból brzucha, zaparcia, biegunka, niestrawność, owrzodzenie jamy ustnej, suchość skóry, odbarwienie skóry, zmiany pigmentacji, rumień, wysypka, słabość, gorączka, ból, zapalenie mieszków włosowych, zakażenia grzybicze, opryszczka warg (pochodzenia nieherpetycznego), zakażenia górnych dróg oddechowych, neuropatia obwodowa, łzawienie, niewyraźne widzenie, arytmia komorowa, krwawienie z nosa, ból w obrębie jamy ustnej, wykwity pęcherzowe, zapalenie skóry, wysypka rumieniowa, choroby paznokci, łuskowata skóra, kurcze nóg, ból kości, ból kostno-mięśniowy, ból piersi, obrzęki, obrzęki nóg. Niezbyt często: senność. Pacjentki z rakiem jajnika (dawka preparatu 50 mg/m2 pc. co 4 tyg.). Bardzo często: leukopenia, niedokrwistość, neutropenia, małopłytkowość, anoreksja, zaparcia, biegunka, nudności, zapalenie jamy ustnej, wymioty, erytrodyzestezja dłoniowo - podeszwowa (zespół ręka-stopa; PPE), łysienie, wysypka, osłabienie, zaburzenia błony śluzowej. Często: zapalenie gardła, parestezje, senność, ból brzucha, niestrawność owrzodzenie jamy ustnej, suchość skóry, odbarwienie skóry, gorączka, ból, zakażenia, kandydoza jamy ustnej, półpasiec, zakażenia układu moczowego, niedokrwistość niedobarwliwa, reakcje alergiczne, odwodnienie, wyniszczenie, niepokój, depresja, bezsenność, ból głowy, zawroty głowy, neuropatia, wzmożone napięcie, zapalenie spojówek, zaburzenia sercowo-naczyniowe, rozszerzenie naczyń, duszność, narastający kaszel, owrzodzenie ust, zapalenie przełyku, zapalenie żołądka, utrudnienie połykania, suchość jamy ustnej, wzdęcia, zapalenie dziąseł, zaburzenia smaku, wysypka pęcherzykowa, świąd, złuszczające zapalenie skóry, zmiany skórne, wysypka grudkowo-plamkowa, potliwość, trądzik, owrzodzenie skóry, ból pleców, ból mięśni, bolesne oddawanie moczu, zapalenie pochwy, dreszcze, ból w klatce piersiowej, złe samopoczucie, obrzęki obwodowe, zmniejszenie masy ciała. Pacjenci ze szpiczakiem mnogim (dawka preparatu 30 mg/m2 pc. w skojarzeniu z bortezomibem w cyklu 3-tygodniowym). Bardzo często: niedokrwistość, neutropenia, małopłytkowość, anoreksja, czuciowa neuropatia obwodowa, neuralgia, ból głowy, nudności, biegunka, wymioty, zaparcia, zapalenie jamy ustnej, PPE, wysypka, astenia, zmęczenie, gorączka. Często: opryszczka, półpasiec, leukopenia, obniżenie łaknienia, bezsenność, neuropatia obwodowa, neuropatia, parestezje, polineuropatia, zawroty głowy, zaburzenia smaku, duszność, ból brzucha, niestrawność, suchość skóry, bóle kończyn, obniżenie masy ciała, zapalenie płuc, zapalenie nosogardzieli, zakażenia górnych dróg oddechowych, grzybica drożdżakowa jamy ustnej, gorączka neutropeniczna, limfopenia, odwodnienie, hipokaliemia, hiperkaliemia, hipomagnezemia, hiponatremia, hipokalcemia, lęk, letarg, osłabienie czucia, omdlenie, zaburzenie czucia, zapalenie spojówek, niedociśnienie tętnicze, ortostatyczne niedociśnienie tętnicze, zaczerwienienie skóry, nadciśnienie tętnicze, zapalenie żył, kaszel, krwawienie z nosa, duszność wysiłkowa, ból w górnym odcinku przewodu pokarmowego, owrzodzenie jamy ustnej, suchość w ustach, zaburzenia połykania, aftowe zapalenie jamy ustnej, świąd, pokrzywka grudkowa, alergiczne zapalenie skóry, rumień, nadmierna pigmentacja skóry, punkcikowate wybroczyny, łysienie, wysypka polekowa, bóle stawów, bóle mięśniowe, skurcze mięśni, osłabienie siły mięśniowej, bóle kostno-mięśniowe, bóle kostno-mięśniowe klatki piersiowej, rumień moszny, obrzęk obwodowy, dreszcze, objawy para grypowe, złe samopoczucie, hipertermia, zwiększenie aktywności AspAT, zmniejszenie frakcji wyrzutowej mięśnia sercowego, zwiększenie stężenia kreatyniny, zwiększenie aktywności AlAT. Pacjenci z mięsakiem Kaposiego w przebiegu AIDS (dawka preparatu 20 mg/m2 pc. co 2-3 tyg.). Bardzo często: neutropenia, niedokrwistość, leukopenia, nudności. Często: kandydoza jamy ustnej, małopłytkowość, anoreksja, zawroty głowy, zapalenie siatkówki, rozszerzenie naczyń, duszność, biegunka, zapalenie żołądka, wymioty, owrzodzenie jamy ustnej, ból brzucha, zapalenie języka, zaparcia, nudności, wymioty, łysienie, wysypka, osłabienie, gorączka, ostre reakcje związane z wlewem, zmniejszenie masy ciała. Niezbyt często: splątanie, zaburzenia czucia, rumień dłoni i podeszew stóp (PPE). Obserwowano także reakcje nadwrażliwości obejmujące reakcje anafilaktyczne (Pneumocystis carinii, zakażenia Mycobacterium avium) - są te są często obserwowane u pacjentów z indukowanym HIV niedoborem odporności. Wszystkie grupy pacjentów. Reakcje związane z wlewem: reakcje nadwrażliwości, reakcje rzekomoanafilaktyczne, skurcz oskrzeli, obrzęk twarzy, niedociśnienie, rozszerzenie naczyń, pokrzywka, ból pleców, ból w klatce piersiowej, dreszcze, gorączka, nadciśnienie, częstoskurcz, niestrawność, nudności, zawroty głowy, zaburzenia oddychania, zapalenie gardła, wysypka, świąd, potliwość, reakcje w miejscu wstrzyknięcia i interakcje z innymi lekami. Bardzo rzadko, w związku z reakcjami związanymi z wlewem obserwowano drgawki. U wszystkich pacjentów reakcje związane z wlewem występowały głównie podczas pierwszego wlewu. Chwilowe wstrzymanie wlewu zwykle likwiduje te objawy bez konieczności dalszego ich leczenia. U prawie wszystkich pacjentów leczenie preparatem może być wznowione po ustąpieniu objawów bez ich nawrotów. Reakcje związane z wlewem rzadko występują w kolejnych cyklach leczenia preparatem. Zgłaszano występowanie zaburzen czynności szpiku prowadzących do niedokrwistości, małopłytkowości, leukopenii i rzadko gorączki w przebiegu neutropenii. U pacjentów otrzymujących ciągły wlew często obserwowano zapalenie jamy ustnej. Zwiększenie częstości występowania zastoinowej niewydolności serca obserwowano podczas leczenia doksorubicyną po podaniu skumulowanej dawki >450 mg/m2 pc. w ciągu życia lub po podaniu mniejszej dawki u pacjentów z ryzykiem wystąpienia powikłań ze strony mięśnia sercowego. U pacjentów poddanych leczeniu skojarzonemu z doksorubicyną obserwowano wtórne ostre białaczki szpikowe i mielodysplazje. Bardzo rzadko obserwowano miejscowe zmiany martwicze powstałe w wyniku wynaczynienia (w przypadku wystąpienia objawów należy natychmiast przerwać wlew i podać resztę leku do innej żyły). Rzadko występowało ponowne występowanie zmian skórnych spowodowanych wcześniejszą radioterapią. Po wprowadzeniu leku do obrotu bardzo rzadko obserwowano ciężkie choroby skóry ( rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona i martwicę toksyczno-rozpływną naskórka). Rzadko obserwowano przypadki choroby zakrzepowo-zatorowej żył, w tym zakrzepowego zapalenia żył, zakrzepicy żylnej i zatoru płucnego (ponieważ pacjenci chorzy na raka są bardziej narażeni na ryzyko wystąpienia choroby zakrzepowo-zatorowej, nie można określić związku przyczynowego ze stosowaniem preparatu). Bardzo rzadko obserwowano zmiany martwicze powstałe w wyniku wynaczynienia.

Caelyx - interakcje

Należy zachować ostrożność w czasie równoczesnego stosowania leków wchodzących w interakcje ze standardowym chlorowodorkiem doksorubicyny. Preparat może nasilać toksyczność innych sposobów leczenia przeciwnowotworowego. W trakcie badań klinicznych u pacjentów z guzami litymi (włącznie z rakiem piersi i rakiem jajnika), leczonych równocześnie cyklofosfamidem lub taksanami, nie stwierdzono dodatkowej toksyczności. Donoszono, że u pacjentów z AIDS standardowy chlorowodorek doksorubicyny nasilał krwotoczne zapalenie pęcherza moczowego wywołane cyklofosfamidem oraz nasilał hepatotoksyczność 6-merkaptopuryny. Należy zachować ostrożność stosując w tym samym czasie jakikolwiek inny lek cytotoksyczny, szczególnie uszkadzający czynność szpiku.

Caelyx - dawkowanie

Dożylnie, we wlewie. Podawać tylko pod nadzorem specjalisty onkologa, mającego doświadczenie w stosowaniu leków cytotoksycznych. Preparatu nie można stosować zamiennie z innymi postaciami farmaceutycznymi chlorowodorku doksorubicyny. Rak piersi lub rak jajnika: 50 mg/m2 pc., co 4 tyg., o ile choroba nie postępuje i tak długo jak pacjent toleruje leczenie. Szpiczak mnogi: 30 mg/m2 w 4. dniu 3-tygodniowego cyklu leczenia bortezomibem w postaci 1-godzinnego wlewu podanego niezwłocznie po wlewie bortezomibu. Schemat leczenia bortezomibem obejmuje podanie dawki 1,3 mg/m2 w 1., 4., 8. oraz 11. dniu w 3-tygodniowych cyklach leczenia. Leczenie powinno być kontynuowane dopóki utrzymuje się odpowiedź na leczenie, tak długo jak pacjent toleruje leczenie. Dzień leczenia skojarzonego (4. dzień cyklu) może być odroczony do 48 h, jeżeli wystąpią wskazania medyczne, jednak przerwa pomiędzy kolejnymi dawkami bortezomibu nie może być krótsza niż 72 h. Mięsak Kaposiego w przebiegu AIDS: 20 mg/m2 pc. co 2-3 tyg. Należy unikać przerw krótszych niż 10 dni, gdyż nie można wykluczyć kumulacji leku i nasilenia toksyczności. Zaleca się prowadzenie leczenia przez 2-3 mies. Leczenie kontynuować w miarę potrzeb tak, aby utrzymać odpowiedź na terapeutyczną. Modyfikacja dawkowania w przypadku wystąpienia działań niepożądanych. W celu opanowania działań niepożądanych (takich jak: rumień dłoni i podeszew stóp - PPE, zapalenie jamy ustnej lub toksyczny wpływ na układ krwiotwórczy), dawka może być zmniejszona lub podana później. Erytrodyzestezja dłoniowo -podeszwowa (PPE). 1st. toksyczności (łagodny rumień, obrzęk lub łuszczenie się nieograniczające codziennej aktywności) w 4. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - należy podać 100% dawki, jeśli u pacjenta nie wystąpiła poprzednio toksyczność skórna 3 lub 4st., natomiast jeśli wystąpiła - odczekać dodatkowy tydz. 1st. toksyczności w 5. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - należy podać 100% dawki, jeśli u pacjenta nie wystąpiła poprzednio toksyczność skórna 3 lub 4st., natomiast jeśli wystąpiła - odczekać dodatkowy tydz. 1st. toksyczności w 6. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - zmniejszyć dawkę o 25%; powrócić do 4-tygodniowej przerwy. 2st. toksyczności (rumień, łuszczenie się lub obrzęk utrudniający, lecz nie uniemożliwiający normalnej aktywności fizycznej; małe pęcherze lub owrzodzenia o średnicy Zapalenie jamy ustnej. 1st. toksyczności (bezbolesne owrzodzenie, rumień lub niewielka bolesność) w 4. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - należy podać 100% dawki, jeśli u pacjenta nie wystąpiło poprzednio zapalenie jamy ustnej 3 lub 4st., natomiast jeśli wystąpiło - odczekać dodatkowy tydz. 1st. toksyczności w 5. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - należy podać 100% dawki, jeśli u pacjenta nie wystąpiło poprzednio zapalenie jamy ustnej 3 lub 4st., natomiast jeśli wystąpiło - odczekać dodatkowy tydz. 1st. toksyczności w 6. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - zmniejszyć dawkę o 25%; powrócić do 4-tygodniowej przerwy lub na podstawie oceny lekarza zaprzestać podawania leku. 2st. toksyczności (bolesny rumień, obrzęk lub owrzodzenie, ale z możliwością jedzenia) w 4. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - odczekać dodatkowy tydz. 2st. toksyczności w 5. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - odczekać dodatkowy tydz. 2st. toksyczności w 6. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - zmniejszyć dawkę o 25%; powrócić do 4-tygodniowej przerwy lub na podstawie oceny lekarza zaprzestać podawania leku. 3st. toksyczności (bolesny rumień, obrzęk lub owrzodzenie bez możliwości jedzenia) w 4. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - odczekać dodatkowy tydz. 3st. toksyczności w 5. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - odczekać dodatkowy tydz. 3st. toksyczności w 6. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - zaprzestać podawania leku. 4st. toksyczności (wymagane żywienie parenteralne lub dojelitowe) w 4. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - odczekać dodatkowy tydz. 4st. toksyczności w 5. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - odczekać dodatkowy tydz. 4st. toksyczności w 6. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - zaprzestać podawania leku. Powyższy schemat modyfikacji dawki może być także zastosowany w przypadku pacjentów z mięsakiem Kaposiego w przebiegu AIDS oraz pacjentów ze szpiczakiem mnogim otrzymujących terapię skojarzoną z bortezomibem. Toksyczny wpływ na układ krwiotwórczy (rak piersi lub jajnika) - 1st.: ANC (bezwzględna liczna neutrofilii) 1500-1900/mm3, płytki 75 000-150 000/mm3 - wznowić leczenie bez zmniejszenia dawki; 2st.: ANC 1000 - 3, płytki 50 000 - 3- należy odczekać do osiągnięcia ANC ≥1500/mm3 i płytek ≥75 000/mm3, podać ponownie bez zmniejszenia dawki; 3st.: ANC 500 - 3, płytki 25 000 - 3 - należy odczekać do osiągnięcia ANC ≥1500/mm3 i płytek ≥75 000/mm3, podać ponownie bez zmniejszenia dawki; 4st.: ANC 3, płytki 3 - należy odczekać do osiągnięcia ANC ≥1500/mm3 i płytek ≥75 000/mm3, zmniejszyć dawkę o 25% lub kontynuować leczenie pełną dawką podając czynnik wzrostu. Toksyczny wpływ na układ krwiotwórczy (pacjenci z mięsakiem Kaposiego w przebiegu AIDS) - należy okresowo przerwać leczenie preparatem, gdy ANC jest 3 i (lub) liczba płytek jest 3, równocześnie, w celu zwiększenia liczby krwinek, gdy ANC jest 3, w kolejnych cyklach można podawać G-CSF (lub GM-CSF). Modyfikacja dawki preparatu w przypadku pacjentów ze szpiczakiem mnogim w trakcie leczenia skojarzonego z bortezomibem. Gorączka ≥38st.C oraz ANC 3 - nie podawać należnej dawki doksorubicyny, jeśli objawy wystąpiły przed 4. dniem cyklu leczenia; jeśli po 4. dniu, kolejną dawkę należy zmniejszyć o 25%; zmniejszyć kolejną dawkę bortezomibu o 25%. W którymkolwiek dniu podania preparatu po 1. dniu każdego cyklu: liczba płytek 3 - nie podawać należnej dawki doksorubicyny, jeśli objawy wystąpiły przed 4. dniem cyklu leczenia; jeśli objawy wystąpiły po 4. dniu, należy zmniejszyć dawkę o 25% w kolejnych cyklach w przypadku, gdy dawka bortezomibu jest zmniejszona z powodu toksycznego wpływu na układ krwiotwórczy; nie podawać należnej dawki bortezomibu. Jeśli w cyklu leczenia doszło do odstąpienia od podania 2 lub więcej dawek bortezomibu w kolejnych cyklach zmniejszyć jego dawkę o 25%. Wystąpienie 3. lub 4. stopnia toksyczności pozahematologicznej - nie podawać dawki doksorubicyny tak długo, aż nastąpi poprawa stanu do stopnia Dzieci i młodzież. Doświadczenie dotyczące stosowania u dzieci jest ograniczone. Z tego powodu nie zaleca się stosowania preparatu u pacjentów w wieku poniżej 18 lat. Szczególne grupy pacjentów. Pacjenci z zaburzoną czynnością wątroby. Początek leczenia - jeśli stężenie bilirubiny mieści się w granicach 1,2 - 3,0 mg/dl, pierwszą dawkę leku należy zmniejszyć o 25%. Jeśli stężenie bilirubiny jest >3,0 mg/dl, pierwszą dawkę leku należy zmniejszyć o 50%. Jeśli pacjent toleruje pierwszą dawkę leku bez zwiększenia stężenia bilirubiny lub aktywności enzymów wątrobowych, dawka w drugim cyklu może być zwiększona do następnego poziomu dawkowania, tj. jeśli zmniejszono pierwszą dawkę o 25%, to w drugim cyklu należy zwiększyć dawkę do pełnej wartości; jeśli zmniejszono pierwszą dawkę o 50% to w drugim cyklu należy zwiększyć dawkę do 75% pełnej wartości. Dawka może być zwiększona do pełnej wartości w następnych cyklach. U chorych z przerzutami do wątroby z towarzyszącym zwiększeniem stężenia bilirubiny i aktywności enzymów wątrobowych lek można stosować do 4-krotnego przekroczenia górnej granicy wartości prawidłowych. U pacjentów w podeszłym wieku i u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek modyfikacja dawkowania nie jest konieczna; brak jest danych farmakokinetycznych dotyczących pacjentów z CCr Sposób podania. Nie wolno podawać drogą domięśniową lub podskórną. Nie podawać w postaci bolusu lub nierozcieńczonego roztworu. Zaleca się, aby zestaw do wlewu był połączony przez rozgałęzienie boczne cewnika z dożylnym wlewem 5% (50 mg/ml) roztworu glukozy, w celu uzyskania dalszego rozcieńczenia i zminimalizowania ryzyka powstania zakrzepu i wynaczynienia. Wlew może być podawany do żyły obwodowej. Nie używać wbudowanych filtrów infuzyjnych. Dawki

Caelyx - uwagi

Preparat nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jednakże, w przypadku wystąpienia zawrotów głowy i senności, pacjenci powinni unikać prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn.


Reklama

Czym się różni odporność swoista od nieswoistej?
Sprawdź!