Carvedilol Pfizer

Reklama

Carvedilol Pfizer - skład

1 tabl. powl. zawiera 6,25 mg, 12,5 mg lub 25 mg karwedylolu. Preparat zawiera laktozę i sacharozę.

Reklama

Carvedilol Pfizer - działanie

Lek rozszerzający naczynia, nieselektywny β-adrenolityk, który zmniejsza naczyniowy opór obwodowy dzięki wybiórczej blokadzie receptorów α₁ i hamuje układ renina-angiotensyna poprzez nieselektywną blokadę receptorów β. Nie wykazuje wewnętrznej aktywności sympatykomimetycznej. Działa stabilizująco na błonę komórkową. Karwedylol jest racematem dwóch stereoizomerów: oba enancjomery wykazują działanie blokujące receptory α-adrenergiczne; nieselektywne blokowanie receptorów adrenergicznych β₁ i β₂ związane jest głównie z enancjomerem S(-). Wykazano właściwości przeciwutleniające karwedylolu. U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym obniżeniu ciśnienia krwi nie towarzyszy zwiększenie oporu obwodowego. Częstość pracy serca zmniejsza się nieznacznie; objętość wyrzutowa pozostaje niezmieniona. Przepływ krwi przez nerki i czynność nerek oraz obwodowy przepływ krwi pozostają w normie. U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym karwedylol zwiększa stężenie norepinefryny we krwi. W długotrwałym leczeniu pacjentów z dławicą piersiową karwedylol wykazał działanie przeciwniedokrwienne i łagodzące ból; ponadto zmniejszał obciążenie wstępne i następcze serca. U pacjentów z zaburzeniem czynności lewej komory lub zastoinową niewydolnością serca karwedylol korzystnie wpływa na hemodynamikę oraz frakcję wyrzutową i wymiary lewej komory. Nie wykazuje niekorzystnego wpływu na profil lipidów i na stężenie elektrolitów we krwi. Całkowita biodostępność karwedylolu podawanego doustnie wynosi około 25%. Maksymalne stężenie we krwi występuje po 1 h. Wiąże się z białkami osocza w 98-99%. Jest metabolizowany w wątrobie głównie przez oksydację pierścienia aromatycznego i glukuronidację. Wydalany jest z głównie z żółcią i kałem, w mniejszej części wydalany jest przez nerki w postaci metabolitów. Średni T_0,5 wynosi 6-10 h.

Reklama

Carvedilol Pfizer - wskazania

Nadciśnienie tętnicze samoistne. Przewlekła stabilna dławica piersiowa. Leczenie wspomagające umiarkowanej do ciężkiej stabilnej niewydolności serca.

Reklama

Carvedilol Pfizer - przeciwwskazania

Nadwrażliwość na karwedilol lub pozostałe składniki preparatu. Niewyrównana niewydolność serca (IV stopnia wg NYHA), wymagająca stosowania dożylnych leków inotropowych. Przewlekła obturacyjna choroba płuc z niedrożnością oskrzeli. Klinicznie istotne zaburzenie czynności wątroby. Astma oskrzelowa. Blok przedsionkowo-komorowy IIst. lub IIIst. (bez rozrusznika serca). Ciężka bradykardia (<50/min). Wstrząs kardiogenny. Zespół chorego węzła zatokowego (w tym blok zatokowo-przedsionkowy). Ciężkie niedociśnienie tętnicze (ciśnienie skurczowe <85 mm Hg). Kwasica metaboliczna. Dławica Prinzmetala. Nieleczony guz chromochłonny nadnerczy. Ciężkie zaburzenia krążenia w tętnicach obwodowych. Jednoczesne dożylne stosowanie werapamilu lub diltiazemu. Okres karmienia piersią.

Reklama

Carvedilol Pfizer - ostrzeżenia

U pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca karwedylol należy podawać głównie jako lek wspomagający leczenie lekami moczopędnymi, inhibitorami konwertazy angiotensynowej, glikozydami naparstnicy i/lub lekami rozszerzającymi naczynia. Leczenie należy rozpoczynać pod nadzorem szpitalnym (warunek konieczny - stabilny stan pacjenta przez okres co najmniej 4 tygodni, uzyskany po leczeniu standardowym). Jeśli u pacjentów z zastoinową niewydolnością serca podczas zwiększania dawki karwedylolu dojdzie do pogorszenia niewydolności serca lub zatrzymania płynów, należy zwiększyć dawki diuretyków, dawki karwedylolu nie należy zwiększać aż do momentu uzyskania stabilizacji. Niekiedy konieczne może być zmniejszenie dawki karwedylolu, a w rzadkich przypadkach odstawienie, nie wyklucza to późniejszego zwiększenia dawki. U pacjentów z zastoinową niewydolnością serca oraz z przewlekłą niewydolnością serca z niskim ciśnieniem tętniczym krwi (ciśnienie skurczowe <100 mmHg), chorobą niedokrwienną serca, uogólnioną miażdżycą naczyń i (lub) ze współistniejącą niewydolnością nerek należy kontrolować czynność nerek podczas zwiększania dawki, leczenie należy przerwać lub zmniejszyć dawkę w przypadku pogorszenia czynności nerek. U pacjentów z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc ze skłonnością do skurczu oskrzeli, niestosujących doustnych lub wziewnych leków, można stosować karwedylol jedynie, gdy oczekiwana korzyść przewyższa potencjalne ryzyko związane ze stosowaniem leku - pacjenci wymagają monitorowania na początku leczenia i w czasie zwiększania dawki. Karwedylol może maskować objawy ostrej hipoglikemii. U pacjentów z cukrzycą i współistniejącą niewydolnością serca, stosowanie karwedylolu może zaburzyć kontrolę glukozy we krwi (wskazana regularna kontrola stężenia glukozy). Karwedylol może maskować objawy nadczynności tarczycy. Lek należy stosować ostrożnie u pacjentów z dławicą Prinzmentala, bradykardią (poniżej 55 uderzeń/min), z ciężkimi reakcjami nadwrażliwości w wywiadzie lub u pacjentów odczulanych, łuszczycą, chorobami naczyń obwodowych, zespołem Raynaud'a, z blokiem przedsionkowo-komorowym I^st., u pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca leczonych glikozydami naparstnicy, u pacjentów leczonych cymetydyną oraz znieczulanych ogólnie. W związku z ograniczonym doświadczeniem klinicznym nie należy stosować karwedylolu u pacjentów z chwiejnym lub wtórnym nadciśnieniem tętniczym, hipotensją ortostatyczną, ostrym zapaleniem serca, niedrożnością zastawek serca lub dróg odpływu o znaczeniu hemodynamicznym, schyłkową obwodową chorobą tętnic, równocześnie leczonych antagonistą receptorów α₁ lub agonistą receptorów α₂. Przed zastosowaniem leków β-adrenolitycznych u pacjentów z guzem chromochłonnym należy zastosować początkowe leczenie α-adrenolitykami (karwedylol wykazuje działanie blokujące receptory α i β, brak jest jednak wystarczającego doświadczenia w leczeniu guza chromochłonnego) - należy zachować ostrożność. Ze względu na zawartość laktozy i sacharozy preparat nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, fruktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zaburzeniami wchłaniania glukozy-galaktozy, sacharozy-izomaltazy. Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności stosowania karwedilolu u dzieci i młodzieży poniżej 18 rż.

Reklama

Carvedilol Pfizer - ciąża

Dane kliniczne dotyczące bezpieczeństwa stosowania leku u kobiet ciężarnych są niewystarczające. β-blokery zmniejszają perfuzję łożyska, co może prowadzić do wewnątrzmacicznej śmierci płodu oraz porodu niewczesnego lub przedwczesnego. Ponadto mogą wystąpić działania niepożądane (w tym hipoglikemia, bradykardia, depresja oddechowa i hipotermia) u płodu i noworodka. Istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia powikłań sercowych i płucnych u noworodka w okresie poporodowym. Lek można stosować w ciąży jedynie w przypadku, gdy spodziewana korzyść dla matki przeważa nad potencjalnym ryzykiem dla płodu i (lub) noworodka. Leczenie należy przerwać 2-3 dni przed spodziewanym porodem. Jeśli nie jest to możliwe, należy obserwować noworodka przez pierwsze 2-3 dni. Lek jest przeciwwskazany w okresie karmienia piersią.

Reklama

Carvedilol Pfizer - efekty uboczne

Pacjenci z niewydolnością serca. Bardzo często: hiperglikemia (u pacjentów z cukrzycą), obrzęki obwodowe, hiperwolemia, retencja płynów, zaburzenia widzenia, obrzęki obwodowe, bradykardia, hipotensja ortostatyczna; nudności, biegunka, wymioty, obrzęk narządów płciowych obrzęki. Często: łagodna trombocytopenia, zawroty głowy. Niezbyt często: zaparcia. Rzadko: omdlenie, całkowity blok przedsionkowo-komorowy, nasilenie niewydolności serca, pogorszenie czynności nerek. Pacjenci z nadciśnieniem tętniczym i dusznicą bolesną. Bardzo często: ból i zawroty głowy, zmniejszenie łzawienia, bradykardia, hipotensja ortostatyczna, bóle kończyn, zmęczenie. Często: hipercholesterolemia, nudności, bóle brzucha, biegunka, duszność astmatyczna. Rzadko: łagodna trombocytopenia, leukopenia, obrzęki obwodowe, zaburzenia snu, depresja, parestezje, omdlenie, przekrwienie błony śluzowej nosa, niewydolność krążenia obwodowego, zaparcia, wymioty, pogorszenie czynności nerek, zwiększona aktywność aminotransferaz, reakcje skórne (wysypka alergiczna, pokrzywka, świąd i reakcja przypominająca liszaj płaski), zmiany łuszczycowe. Bardzo rzadko: zaburzenia widzenia, podrażnienie oka; suchość w jamie ustnej, trudności w oddawaniu moczu, impotencja, ból wieńcowy, blok przedsionkowo-komorowy, zaostrzenie objawów u pacjentów cierpiących na chromanie przestankowe lub zespół Raynaud'a. β-blokery mogą również powodować ujawnienie się i zaostrzenie ukrytej cukrzycy oraz zaburzenia kontroli glikemii. Podczas leczenia karwedilolem rzadko mogą wystąpić łagodne zaburzenia gospodarki węglowodanowej.

Carvedilol Pfizer - interakcje

Podczas jednoczesnego doustnego stosowania karwedilolu i diltiazemu, werapamilu i (lub) amiodaronu mogą wystąpić zaburzenia przewodnictwa - w przypadku jednoczesnego stosowania karwedilolu z tymi lekami lub lekami przeciwarytmicznymi klasy I należy kontrolować zapis EKG oraz wartość ciśnienia tętniczego. Podczas jednoczesnego stosowania leków przeciwarytmicznych z klasy Ia i Ic podawanych dożylnie istnieje ryzyko niewydolności serca. Jednoczesne stosowanie rezerpiny, guanetydyny, metyldopy, guanfacyny i inhibitorów MAO (z wyjątkiem inhibitorów MAO-B) może prowadzić do dodatkowego zmniejszenia częstości pracy serca i hipotensji - zalecana jest kontrola czynności życiowych. Stosowanie dihydropirydyn i karwedilolu należy prowadzić pod ścisłą kontrolą lekarską, ze względu na odnotowane występowanie niewydolności serca i ciężkiego niedociśnienia tętniczego. Azotany nasilają działanie hipotensyjne karwedilolu. W przypadku jednoczesnego stosowania karwedilolu i digoksyny u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym może zwiększać się stężenie digoksyny we krwi (nawet o 16%) - należy kontrolować stężenie digoksyny we krwi. Karwedilol nasila działanie stosowanych jednocześnie leków przeciwnadciśnieniowych lub leków, których działaniem niepożądanym jest nadciśnienie tętnicze (barbiturany, fenotiazyny, trójcykliczne leki przeciwdepresyjne, leki rozszerzające naczynia) oraz działanie alkoholu. Obserwowano zwiększenie stężenia cyklosporyny - zalecane jest kontrolowanie stężenia cyklosporyny. Karwedilol nasila działanie insuliny i doustnych leków przeciwcukrzycowych - należy regularnie kontrolować stężenie glukozy we krwi. W przypadku jednoczesnego stosowania karwedilolu i klonidyny, karwedilol należy odstawić kilka dni przed stopniowym zmniejszaniem dawek klonidyny. Leki stosowane w czasie znieczulenia ogólnego mogą nasilić działanie inotropowo ujemne i obniżające ciśnienie tętnicze krwi. Leki z grupy NLPZ, estrogeny i kortykosteroidy zmniejszają działanie przeciwnadciśnieniowe karwedilolu. Leki zwiększające aktywność enzymów wątrobowych (np. ryfampicyna, barbiturany) mogą zmniejszać stężenie karwedilolu we krwi, natomiast leki hamujące aktywność enzymów wątrobowych (np. cymetydyna, ketokonazol, fluoksetyna, haloperydol, werapamil, erytromycyna) zwiększają stężenie karwedilolu we krwi. Łączne stosowanie karwedilolu z sympatykomimetykami zwiększa ryzyko nadciśnienia i nasilonej bradykardii. Z ergotaminą występuje nasilone działanie zwężające naczynia. Z lekami blokującymi przewodnictwo nerwowo-mięśniowe występuje zwiększenie działania blokującego przewodnictwo nerwowo-mięśniowe. Pacjentów wolno metabolizujących debryzochinę należy starannie obserwować podczas rozpoczynania leczenia.

Carvedilol Pfizer - dawkowanie

Doustnie. Dorośli. Nadciśnienie tętnicze samoistne: zalecana dawka początkowa wynosi 12,5 mg raz na dobę przez pierwsze 2 dni. Następnie zaleca się kontynuowanie leczenia dawką 25 mg raz na dobę. W razie potrzeby dawka może być stopniowo zwiększana w odstępach 2-tygodniowych lub większych. Zalecana najwyższa dawka jednorazowa wynosi 25 mg, zalecana najwyższa dawka dobowa wynosi 50 mg. Preparat może być stosowany w monoterapii lub w leczeniu skojarzonym z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi, szczególnie z tiazydowymi lekami moczopędnymi. U pacjentów w podeszłym wieku zalecana dawka początkowa wynosi 12,5 mg raz na dobę, co może być dawką wystarczającą do kontynuacji leczenia. Przy braku właściwej odpowiedzi dawka może być stopniowo zwiększana w odstępach 2-tygodniowych lub większych. Przewlekła stabilna dławica piersiowa: zalecana dawka początkowa wynosi 12,5 mg 2 razy na dobę przez pierwsze 2 dni leczenia. Następnie zaleca się kontynuowanie leczenia dawką 25 mg 2 razy na dobę. W razie potrzeby dawka może być stopniowo zwiększana w odstępach 2-tygodniowych lub większych. Zalecana najwyższa dawka dobowa wynosi 100 mg na dobę w 2 dawkach podzielonych. U pacjentów w podeszłym wieku zalecana dawka początkowa wynosi 12,5 mg 2 razy na dobę przez 2 dni. Następnie zaleca się kontynuowanie leczenia dawką 25 mg 2 razy na dobę, co stanowi najwyższą zalecaną dawkę dobową. Niewydolność serca: preparat jest stosowany w leczeniu skojarzonym z preparatami moczopędnymi, inhibitorami ACE, preparatami naparstnicy i (lub) lekami rozszerzającymi naczynia. Pacjent powinien być w stabilnym stanie klinicznym (bez zmiany klasy NYHA, bez hospitalizacji z powodu niewydolności serca), a podstawowe leczenie musi być stałe przez co najmniej 4 tyg. przed włączeniem leczenia karwedylolem. Ponadto, pacjent powinien mieć obniżoną lewokomorową frakcję wyrzutową, częstość pracy serca powinna być wyższa niż 50 uderzeń/min, a skurczowe ciśnienie krwi wyższe niż 85 mm Hg. Dawka początkowa wynosi 3,125 mg 2 razy na dobę przez 2 tyg. Jeśli dawka początkowa jest dobrze tolerowana, dawka może być stopniowo zwiększana w odstępach 2-tygodniowych lub większych, najpierw do 6,25 mg 2 razy na dobę, potem do 12,5 mg 2 razy na dobę,a następnie do 25 mg 2 razy na dobę. Zaleca się, aby zwiększać dawkę do najwyższego poziomu tolerowanego przez pacjenta. Najwyższa zalecana dawka wynosi 25 mg 2 razy na dobę u pacjentów o mc. mniejszej niż 85 kg, i 50 mg 2 razy na dobę u pacjentów ważących więcej niż 85 kg, pod warunkiem, że niewydolność serca nie jest ciężka. Zwiększanie dawki do 50 mg 2 razy na dobę powinno być prowadzone ostrożnie, z dokładną obserwacją medyczną pacjenta. Na początku leczenia lub podczas zwiększania dawki może dojść do przejściowego nasilenia objawów niewydolności serca, szczególnie u pacjentów z ciężką niewydolnością serca i (lub) przyjmujących duże dawki leków moczopędnych. Zwykle nie stanowi to podstawy do przerwania leczenia, ale nie należy zwiększać dawki. Po rozpoczęciu leczenia karwedylolem lub po zwiększeniu dawki pacjent powinien być obserwowany przez lekarza/lekarza kardiologa. Przed każdym zwiększeniem dawki należy przeprowadzić badanie pacjenta pod kątem możliwych objawów pogorszenia niewydolności serca lub nadmiernego rozszerzenia naczyń (np. czynność nerek, masa ciała, ciśnienie krwi, częstość i rytm pracy serca). Pogorszenie niewydolności serca lub zatrzymanie płynów w ustroju należy leczyć poprzez zwiększenie dawki środka moczopędnego, a dawki karwedylolu nie należy zwiększać do czasu ustabilizowania stanu pacjenta. W przypadku wystąpienia bradykardii lub wydłużenia czasu przewodzenia przedsionkowo-komorowego, należy monitorować stężenie digoksyny we krwi. W niektórych przypadkach może być konieczne zmniejszenie dawki karwedylolu lub czasowe przerwanie leczenia. Nawet w takich przypadkach często można z powodzeniem kontynuować leczenie i stopniowo zwiększać dawkę karwedylolu. Jeżeli leczenie karwedylolem zostanie przerwane na dłużej niż 2 tyg., leczenie należy wznowić od dawki 3,125 mg 2 razy na dobę i zwiększać stopniowo dawkę zgodnie z powyższymi zaleceniami. U pacjentów z niewydolnością nerek dawkowanie musi być ustalane indywidualnie, ale dane farmakokinetyczne nie wskazują, by dostosowanie dawkowania było konieczne. U pacjentów z umiarkowaną niewydolnością wątroby może być konieczne dostosowanie dawkowania.
Jednakże zaleca się, aby pacjenci z niewydolnością serca przyjmowali karwedylol razem z posiłkiem, aby umożliwić spowolnienie wchłaniania i zmniejszyć ryzyko niedociśnienia ortostatycznego. Tabletki należy popijać odpowiednią ilością płynu.

Carvedilol Pfizer - uwagi

Pacjenci z ciężką niewydolnością serca, hiponatremią, hipowolemią, w podeszłym wieku lub z niskim wyjściowym ciśnieniem tętniczym powinni pozostawać pod obserwacją przez 2 h po podaniu pierwszej dawki lub po jej zwiększeniu, z powodu ryzyka wystąpienia hipotonii. Karwedylol należy odstawiać stopniowo (szczególnie u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca), w ciągu 2 tygodni (np. zmniejszając dawkę dobową o połowę, co 3 dni). W razie konieczności można jednocześnie rozpocząć leczenie zastępcze, aby zapobiec zaostrzeniu objawów dławicy piersiowej. Pacjenci używający soczewek kontaktowych powinni być ostrzeżeni o ryzyku zmniejszonego wydzielania płynu łzowego. W przypadku cukrzycy należy regularnie kontrolować stężenie glukozy we krwi oraz podczas dostosowywania dawki - czynność nerek i liczbę płytek krwi. Podczas leczenia mogą czasami wystąpić zawroty głowy i zmęczenie, co może zaburzać zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu, szczególnie podczas rozpoczynania leczenia lub zwiększania dawki.