Carvetrend

Reklama

Carvetrend - skład

1 tabl. zawiera 3,125 mg, 6,25 mg, 12,5 mg lub 25 mg karwedylolu. Preparat zawiera laktozę.

Reklama

Carvetrend - działanie

Nieselektywny lek blokujący receptory adrenergiczne typu β (β₁ i β₂) oraz działający umiarkowanie hamująco na receptory adrenergiczne α₁. Obniża ciśnienie krwi, rozszerzając naczynia krwionośne w wyniku hamującego działania na receptory adrenergiczne typu α₁. Lek zmniejsza opór naczyń obwodowych poprzez zahamowanie aktywności układu renina-angiotensyna-aldosteron. Aktywność reninowa osocza ulega znacznemu zmniejszeniu. Karwedylol nie wykazuje wewnętrznej aktywności sympatykomimetycznej i podobnie jak propranolol, działa stabilizująco na błony komórkowe. Karwedylol jest racemiczną mieszaniną dwóch stereoizomerów. Izomer S(-) odpowiada za blokowanie receptorów β-adrenergicznych, natomiast obydwa enancjomery - S(-) i R(+) wykazują taką samą aktywność hamującą na receptory adrenergiczne typu α₁. Karwedylol jest potencjalnym przeciwutleniaczem, usuwa reaktywne rodniki tlenu. Wykazuje też właściwości przeciwproliferacyjne. Badania kliniczne wykazały równowagę pomiędzy działaniem rozszerzającym naczynia i działaniem β-adrenolitycznym i dostarczyły następujących wniosków: u pacjentów z nadciśnieniem nie występuje wzrost całkowitego oporu obwodowego, który obserwuje się w przypadku leków adrenolitycznych działających wyłącznie na receptory typu β; częstość akcji serca ulega nieznacznemu zmniejszeniu; nie zmienia się przepływ krwi przez nerki i czynność nerek; obwodowy przepływ krwi jest prawidłowy, dlatego objaw "zimnych kończyn" po karwedylolu pojawia się bardzo rzadko; u pacjentów ze stabilną dławicą piersiową, karwedylol działa przeciwdławicowo. Karwedylol zmniejsza obciążenie wstępne i następcze serca. U pacjentów z niewydolnością lewokomorową i przewlekłą niewydolnością krążenia karwedylol poprawiał wskaźniki hemodynamiczne serca, zwiększał frakcję wyrzutową i zmniejszał wymiary lewej komory. Karwedylol nie działa na profil lipidowy osocza i na stężenie elektrolitów we krwi. Dostępność biologiczna karwedylolu wynosi średnio 25-30% dla izomeru R i 15% dla izomeru S. Po podaniu doustnym C_max w osoczu występuje po 1 h. Karwedylol jest związkiem lipofilnym. Stopień wiązania z białkami wynosi ok. 98-99%. Efekt pierwszego przejścia wynosi ok 60-75 %. Jedną z ważniejszych faz przemian jest intensywny metabolizm z tworzeniem glukuronianów. W wyniku procesów demetylacji i hydroksylacji pierścienia fenolowego powstają 3 metabolity, wykazujące aktywność β-adrenolityczną. Średni T_0,5 eliminacji wynosi 6-10 h. Główną drogą eliminacji jest wydalanie w kale, w mniejszej części lek wydalany jest w moczu w postaci różnych metabolitów. Farmakokinetyka karwedylolu jest zależna od wieku; stężenia karwedylolu u pacjentów w wieku podeszłym są o ok. 50 % większe niż u osób młodszych. W badaniu pacjentów z niewydolnością wątroby, dostępność biologiczna była 4-krotnie większa, a C_max w osoczu 5-krotnie większe niż u osób zdrowych. Ponieważ karwedylol wydalany jest głównie w kale, nie występuje znacząca kumulacja leku u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby dostępność biologiczna zwiększa się aż do 80%, z powodu zmniejszonego efektu pierwszego przejścia.

Reklama

Carvetrend - wskazania

Przewlekła, objawowa niewydolność serca. Długotrwałe leczenie przewlekłej objawowej niewydolności serca (klasa II i III wg NYHA) w skojarzeniu z lekami moczopędnymi, glikozydami naparstnicy i (lub) inhibitorami ACE. Karwedylol spowalnia rozwój niewydolności i zmniejsza nasilenie jej objawów. Z uwagi na brak szerszych doświadczeń klinicznych, nie należy podawać karwedylolu pacjentom z ciężką niewydolnością krążenia klasy IV wg NYHA. Samoistne nadciśnienie tętnicze. Leczenie samoistnego nadciśnienia tętniczego w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi. Leczenie stabilnej dławicy piersiowej.

Reklama

Carvetrend - przeciwwskazania

Nadwrażliwość na karwedylol lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Niestabilna i (lub) niewyrównana niewydolność serca. Niedrożność dróg oddechowych. Klinicznie istotne zaburzenia czynności wątroby. Blok przedsionkowo-komorowy IIst. lub IIIst. (chyba, że pacjent ma na stałe stymulator serca). Ciężka bradykardia (<50 skurczów serca na minutę). Zespół chorego węzła zatokowego (w tym blok zatokowo-przedsionkowy). Ciężkie niedociśnienie tętnicze (ciśnienie skurczowe <85 mm Hg). Wstrząs kardiogenny. Skurcz oskrzeli lub astma oskrzelowa w wywiadzie. Obturacyjna choroba płuc. Nasilona retencja płynów z dużymi obrzękami zastoinowymi, wymagająca dożylnego zastosowania leków inotropowych. Kwasica metaboliczna. Nieleczony farmakologicznie (poprzez zablokowanie aktywności receptorów adrenergicznych typu α) guz chromochłonny nadnerczy (phaeochromocytoma).

Reklama

Carvetrend - ostrzeżenia

U pacjentów z zastoinową niewydolnością serca, podczas zwiększania dawki karwedylolu może wystąpić nasilenie objawów niewydolności serca lub zatrzymanie płynów. W takim przypadku należy zwiększyć dawkę leku moczopędnego, a dawka karwedylolu nie powinna być zwiększana do czasu przywrócenia stabilnego stanu klinicznego pacjenta. Sporadycznie może być konieczne zmniejszenie dawki karwedylolu lub, w rzadkich przypadkach, jego odstawienie na pewien czas. Epizody takie nie wykluczają możliwości pomyślnego zwiększania dawki karwedylolu w przyszłości. Należy zachować ostrożność podczas stosowania karwedylolu u pacjentów leczonych glikozydami naparstnicy, ponieważ oba leki wydłużają czas przewodzenia przedsionkowo-komorowego. U pacjentów z przewlekłą zastoinową niewydolnością serca i niskim ciśnieniem tętniczym (ciśnienie skurczowe niższe niż 100 mm Hg), chorobą niedokrwienną serca, rozsianymi zmianami naczyniowymi i (lub) współistniejącą niewydolnością nerek, obserwowano przemijające pogorszenie czynności nerek podczas leczenia karwedylolem. U pacjentów z zaburzeniami czynności lewej komory po ostrym zawale mięśnia sercowego przed rozpoczęciem leczenia karwedylolem pacjent musi być w stabilnym stanie klinicznym i powinien otrzymywać inhibitor ACE przez co najmniej ostatnich 48 h, a dawka inhibitora ACE powinna być stała przez co najmniej ostatnie 24 h. U pacjentów z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc (POChP) z komponentą bronchospastyczną, nie stosujących leków doustnych lub wziewnych, nie należy stosować karwedylolu, chyba że spodziewane korzyści są większe od potencjalnego ryzyka. U pacjentów ze skłonnością do reakcji skurczowych oskrzeli, karwedylol może powodować zwiększenie oporu dróg oddechowych. Jeżeli karwedylol jest podawany takim pacjentom, należy ich uważnie obserwować na początku leczenia i podczas zwiększania dawki. Dawkę karwedylolu należy zmniejszyć w przypadku wystąpienia objawów skurczu oskrzeli podczas leczenia. Zaleca się ostrożność podczas stosowania karwedylolu u pacjentów z cukrzycą, ponieważ lek może maskować lub osłabiać wczesne objawy ostrej hipoglikemii. U pacjentów z cukrzycą i przewlekłą niewydolnością serca stosowanie karwedylolu może być związane z pogorszeniem kontroli stężenia glukozy we krwi. Karwedylol należy stosować ostrożnie u pacjentów z chorobami naczyń obwodowych, ponieważ leki β-adrenolityczne mogą wywoływać lub nasilać objawy niewydolności tętniczej. Karwedylol należy stosować ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami krążenia obwodowego (np. zespół Raynauda) ze względu na możliwość nasilenia objawów. Karwedylol może maskować objawy nadczynności tarczycy (głównie tachykardię). Należy zachować ostrożność u pacjentów poddawanych zabiegom operacyjnym, ze względu na synergiczne ujemne działanie inotropowe karwedylolu i leków stosowanych w czasie znieczulenia ogólnego. Karwedylol może powodować bradykardię. W przypadku zmniejszenia częstości tętna poniżej 55 skurczów serca/min należy zmniejszyć dawkę karwedylolu. Karwedylol należy ostrożnie stosować u pacjentów, u których wystąpiły ciężkie reakcje nadwrażliwości lub pacjentów w trakcie leczenia odczulającego, ponieważ β-adrenolityki mogą zarówno zwiększać wrażliwość na alergeny jak i ciężkość reakcji nadwrażliwości. U pacjentów z łuszczycą podczas stosowania β-adrenolityków w wywiadzie, można stosować karwedylol wyłącznie po rozważeniu stosunku ryzyka i spodziewanych korzyści. Należy kontrolować zapis EKG i ciśnienie tętnicze w przypadku jednoczesnego stosowania karwedylolu i antagonistów wapnia typu werapamilu lub diltiazemu lub innych leków przeciwarytmicznych. U pacjentów z guzem chromochłonnym nadnerczy przed rozpoczęciem leczenia jakimkolwiek β-adrenolitykiem należy rozpocząć podawanie leku α-adrenolitycznego. Chociaż karwedylol wykazuje zarówno β-adrenolityczne jak i α-adrenolityczne właściwości farmakologiczne, brak doświadczenia w podawaniu karwedylolu pacjentom z tym schorzeniem. W związku z tym należy zachować ostrożność podając karwedylol pacjentom, u których podejrzewa się występowanie guza chromochłonnego nadnerczy. Nieselektywne leki β-adrenolityczne mogą wywoływać ból w klatce piersiowej u pacjentów z dławicą piersiową typu Prinzmetala. Brak doświadczenia klinicznego w stosowaniu karwedylolu u tych pacjentów, choć możliwe jest, że działanie α-adrenolityczne karwedylolu zapobiegnie występowaniu takich objawów. Zaleca się ostrożność podczas podawania karwedylolu pacjentom, u których podejrzewa się występowanie dławicy piersiowej Prinzmetala. Karwedylol może zmniejszać wydzielanie łez, co może utrudnić korzystanie z soczewek kontaktowych. Preparat zawiera laktozę - nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Reklama

Carvetrend - ciąża

Karwedylolu nie należy stosować u kobiet w ciąży z wyjątkiem sytuacji, gdy korzyści dla kobiety są większe niż potencjalne zagrożenie dla płodu. Leki β-adrenolityczne zmniejszają przepływ krwi przez łożysko, co może spowodować wewnątrzmaciczne obumarcie płodu, poród niewczesny lub przedwczesny. Karwedylol i inne leki β-adrenolityczne przenikają przez barierę łożyska i mogą powodować u płodu i noworodka objawy takie jak: niedociśnienie, bradykardię, zaburzenia oddychania, hipoglikemię i hipotermię. Nie należy karmić piersią podczas stosowania karwedylolu.

Reklama

Carvetrend - efekty uboczne

Bardzo często: zawroty głowy, ból głowy, niewydolność serca, niedociśnienie tętnicze, osłabienie (zmęczenie). Często: zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc, zakażenie górnych dróg oddechowych, zakażenia układu moczowego, niedokrwistość, zwiększenie masy ciała, hipercholesterolemia, pogorszenie kontroli stężenia glukozy we krwi (hiperglikemia, hipoglikemia) u pacjentów ze stwierdzoną cukrzycą, depresja, obniżenie nastroju, zaburzenia widzenia, zmniejszone wydzielanie łez (suchość oka), podrażnienie oka, bradykardia, obrzęk, hiperwolemia, nadmiar płynów, niedociśnienie ortostatyczne, zaburzenia krążenia obwodowego (zimne kończyny, choroby naczyń obwodowych, nasilenie chromania przestankowego i zespół Raynaud`a), duszność, obrzęk płuc, astma u predysponowanych pacjentów, nudności, biegunka, wymioty, niestrawność, bóle brzucha, ból kończyn, niewydolność nerek i zaburzenia czynności nerek u pacjentów z uogólnioną chorobą naczyń i (lub) w przebiegu niewydolności nerek, zaburzenia w oddawaniu moczu, ból. Niezbyt często: zaburzenia snu, stan przedomdleniowy, omdlenie, parastezje, blok przedsionkowo-komorowy, dławica piersiowa, reakcje skórne (np. wysypka alergiczna, zapalenie skóry, pokrzywka, świąd, zmiany skóry łuszczycowe i o typie liszaja płaskiego), łysienie, impotencja. Rzadko: małopłytkowość, niedrożność nosa. Bardzo rzadko: leukopenia, nadwrażliwość (reakcja alergiczna), zwiększenie aktywności AlAT, AspAT, oraz GGT, ciężkie skórne działania niepożądane (np. rumień wielopostaciowy, zespół StevensaJohnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka), nietrzymanie moczu u kobiet. Zawroty głowy, omdlenia, bóle głowy i osłabienie są zwykle łagodne i są bardziej prawdopodobne na początku leczenia. U pacjentów z zastoinową niewydolnością serca, nasilenie niewydolności serca i retencji płynów mogą wystąpić podczas zwiększania dawki karwedylolu. Niewydolność serca jest często zgłaszanym działaniem niepożądanym u pacjentów otrzymujących placebo jak i leczonych karwedylolem (14,5% i 15,4%, odpowiednio, u pacjentów z dysfunkcją lewej komory po zawale serca). Przemijające pogorszenie czynności nerek zaobserwowano w trakcie leczenia karwedylolem u pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca z niskim ciśnieniem krwi, chorobą niedokrwienną serca i uogólnioną chorobą naczyniową i (lub) w przebiegu niewydolności nerek. Leki β-adrenolityczne mogą powodować ujawnienie cukrzycy utajonej, nasilenie objawów cukrzycy oraz pogorszenie kontroli stężenia glukozy we krwi.

Carvetrend - interakcje

Interakcje farmakokinetyczne. Karwedylol jest substratem jak również inhibitorem glikoproteiny P. Dlatego biodostępność leków transportowanych przez glikoproteinę P może być zwiększona podczas jednoczesnego podawania karwedylolu. Ponadto, biodostępność karwedylolu może być modyfikowana przez induktory lub inhibitory glikoproteiny P. Inhibitory oraz induktory CYP2D6 i CYP2C9 mogą modyfikować stereoselektywnie przed- i (lub) ogólnoustrojowy metabolizm karwedylolu, co prowadzi do zwiększenia lub zmniejszenie stężenia R- i S-karwedylolu w osoczu. Niektóre przykłady obserwowane u pacjentów lub u osób zdrowych są wymienione poniżej, ale lista nie jest wyczerpująca. Podczas jednoczesnego podania karwedylolu i digoksyny, może wystąpić zwiększenie o ok. 15% stężenia digoksyny w osoczu. Jednoczesne podawanie karwedylolu i glikozydów nasercowych może wydłużać czas przewodzenia przedsionkowo-komorowego. Dlatego zaleca się kontrolę stężenia digoksyny na początku leczenia, po zwiększeniu dawki albo w przypadku odstawienia karwedylolu. W badaniu z udziałem 12 zdrowych ochotników, podanie ryfampicyny powodowało zmniejszenie stężenia karwedylolu w osoczu o ok. 70%, najprawdopodobniej w wyniku indukcji glikoproteiny P prowadzącej do zmniejszenia wchłaniania jelitowego karwedylolu. W dwóch badaniach z udziałem pacjentów po przeszczepieniu nerki i serca przyjmujących doustnie cyklosporynę wykazano zwiększenie stężenia cyklosporyny w osoczu po rozpoczęciu leczenia karwedylolem. U ok. 30% pacjentów, dawka cyklosporyny musiała być zmniejszona w celu utrzymania stężenia cyklosporyny w zakresie stężeń terapeutycznych, podczas gdy u pozostałych pacjentów nie było konieczne dostosowanie dawki cyklosporyny. Dawka cyklosporyny była u tych pacjentów zmniejszona średnio o ok. 20%. Z powodu istnienia dużej zmienności indywidualnej w reakcji pacjenta, zaleca się dokładną kontrolę stężenia cyklosporyny po rozpoczęciu leczenia karwedylolem i ewentualne dostosowanie dawki cyklosporyny. U pacjentów z niewydolnością serca, amiodaron zmniejszył klirens S-karwedylolu prawdopodobnie przez hamowanie CYP2C9. Średnie stężenie R-karwedylolu w osoczu nie uległo zmianie. W związku z tym istnieje potencjalne ryzyko nasilenia β-blokady spowodowane przez zwiększenie stężenia S-karwedylolu w osoczu. Jednoczesne stosowanie fluoksetyny, silnego inhibitora CYP2D6, powodowało stereoselektywne zahamowanie metabolizmu karwedylolu z 77% zwiększeniem średniego AUC enancjomeru R(+). Jednakże, nie odnotowano różnic w działaniach niepożądanych, ciśnieniu tętniczym lub częstości akcji serca pomiędzy grupami. Interakcje farmakodynamiczne. Leki o właściwościach blokujących receptory β mogą nasialać działanie insuliny lub doustnych leków przeciwcukrzycowych zmniejszające stężenie cukru we krwi. Objawy hipoglikemii mogą być maskowane lub osłabiane (zwłaszcza tachykardia). U pacjentów przyjmujących insulinę lub doustne leki przeciwcukrzycowe należy regularnie kontrolować stężenie glukozy we krwi. Pacjentów przyjmujących lek o właściwościach blokujących receptory β i lek zmniejszający stężenie katecholamin (np. rezerpina i inhibitory MAO) należy obserwować czy nie wystąpi u nich niedociśnienie i (lub) ciężka bradykardia. Jednoczesne podawanie β-adrenolityków i digoksyny może powodować dodatkowe wydłużenie czasu przewodzenia przedsionkowo-komorowego. Podczas jednoczesnego podawania z karwedylolem może się zwiększać ryzyko wystąpienia zaburzeń przewodzenia przedsionkowo-komorowego. Jednoczesne podawanie klonidyny z lekami β-adrenolitycznymi, może nasilać działanie przeciwnadciśnieniowe i zwalniające czynność serca. Jeżeli planuje się zakończenie leczenia karwedylolem i klonidyną, najpierw należy odstawić karwedylol, a następnie w ciągu kilku dni klonidynę, stopniowo zmniejszając jej dawkę. Opisywano pojedyncze przypadki zaburzeń przewodzenia (rzadko z zaburzeniami hemodynamicznymi), jeśli karwedylol był podawany w skojarzeniu z diltiazemem. Podczas leczenia skojarzonego z antagonistami wapnia typu werapamilu lub diltiazemu należy monitorować zapis EKG i ciśnienie tętnicze. Karwedylol może nasilać działanie innych jednocześnie stosowanych leków przeciwnadciśnieniowych (np. antagonistów receptora α₁) lub leków powodujących niedociśnienie, jako działanie niepożądane. Podczas znieczulenia ogólnego należy monitorować parametry życiowe z powodu możliwego synergicznego działania inotropowego ujemnego i hipotensyjnego karwedylolu i leków znieczulających. Jednoczesne podawanie NLPZ i leków blokujących receptory β-adrenergiczne może powodować zwiększenie ciśnienia tętniczego i pogorszenie kontroli ciśnienia krwi. Nieselektywne β-adrenolityki osłabiają działanie rozszerzające oskrzela leków β-adrenomimetycznych. Zaleca się monitorowanie stanu pacjenta.

Carvetrend - dawkowanie

Doustnie. Dawkę należy dostosować do wskazań i skuteczności leczenia u konkretnego pacjenta i w każdym przypadku podawać najmniejszą dawkę skuteczną. Po 1 h od podania dawki początkowej i po każdym zwiększeniu dawki zaleca się pomiary ciśnienia tętniczego krwi w pozycji stojącej, w celu określenia ryzyka wystąpienia niedociśnienia. Przewlekła objawowa niewydolność serca. Lek stosuje się w skojarzeniu z innymi lekami podawanymi w przewlekłej objawowej niewydolności serca: lekami moczopędnymi, inhibitorami (ACE) i (lub) glikozydami naparstnicy. Leczenie przewlekłej niewydolności serca należy rozpoczynać w warunkach szpitalnych. Karwedylol w leczeniu skojarzonym można podawać w przypadkach, w których pacjenci otrzymują ustalone, podtrzymujące dawki innych leków stosowanych w leczeniu przewlekłej objawowej niewydolności serca. Dawkę podtrzymującą należy dostosować do skuteczności leczenia u konkretnego pacjenta. Krótko przed rozpoczęciem leczenia, używając odpowiednich metod diagnostycznych należy ocenić stopień niewydolności serca. W przypadku stwierdzenia niewyrównanej niewydolności serca nie należy rozpoczynać podawania karwedylolu. Zalecana dawka początkowa podawana wynosi 3,125 mg 2 razy na dobę przez 2 tyg. Po 2 tyg. podawania dawki początkowej, gdy lek jest dobrze tolerowany, dawkę można zwiększyć do 6,25 mg i podawać ją 2 razy na dobę. W razie konieczności dawkę należy zwiększyć do 12,5 mg lub do 25 mg i podawać 2 razy na dobę. Każdą kolejną dawkę należy zwiększać stopniowo, nie częściej niż co 2 tyg. Maksymalna dawka dla pacjentów z łagodną lub umiarkowaną niewydolnością serca i o mc. mniejszej niż 85 kg wynosi 25 mg 2 razy na dobę (całkowita dawka dobowa to 50 mg), a dla pacjentów o masie ciała większej niż 85 mg - 50 mg 2 razy na dobę (całkowita dawka dobowa to 100 mg). Zaleca się, aby po podaniu dawki początkowej i po każdym zwiększeniu dawki, przez 2-3 h dokładnie kontrolować czynność układu krążenia. U pacjentów z niskim ciśnieniem tętniczym krwi (mniejszym niż 100 mm Hg) po podaniu dawki początkowej lub zwiększeniu dawki mogą wystąpić zaburzenia czynności nerek lub mogą nasilić się objawy niewydolności serca. Z tego powodu przed rozpoczęciem leczenia karwedylolem i przed każdym zwiększeniem dawki należy określić stopień niewydolności serca i kontrolować czynność nerek. W przypadku nasilenia niewydolności serca należy odpowiednio zmienić dawkę leków stosowanych w skojarzeniu z karwedylolem (leki moczopędne, inhibitory ACE), a gdy postępowanie takie jest nieskuteczne - zmniejszyć dawkę lub odstawić karwedylol do czasu wyrównania niewydolności serca. Po wyrównaniu niewydolności serca można wznowić leczenie karwedylolem. Jeżeli przerwa w leczeniu karwedylolem była dłuższa niż 2 tyg., leczenie należy rozpocząć od dawki 3,125 mg. W przypadku znacznego nasilenia niewydolności serca (fazy ostrej dekompensacji niewydolności serca) lek należy odstawić. Nie ma konieczności dostosowania dawki u pacjentów w podeszłym wieku. Samoistne nadciśnienie tętnicze. Zaleca się podawanie leku w pojedynczej dawce dobowej. Zalecana dawka początkowa wynosi 12,5 mg raz na dobę przez 2 pierwsze dni leczenia. Dawka podtrzymująca 25 mg raz na dobę jest skuteczna u większości pacjentów. Maksymalna dawka dobowa podawana jednorazowo lub w dwóch dawkach podzielonych wynosi 50 mg. Dawki leku podawane po 2 dniach stosowania dawki początkowej należy zwiększać stopniowo co 14 dni. U pacjentów w podeszłym wieku zalecana dawka początkowa wynosi 12,5 mg raz na dobę; jeżeli reakcja kliniczna jest niewystarczająca można stopniowo zwiększyć dawkę dobową do maksymalnie 50 mg i podawać raz na dobę lub w dwóch dawkach podzielonych. Stabilna dławica piersiowa. Zalecana dawka początkowa wynosi 12,5 mg 2 razy na dobę przez pierwsze dwa dni leczenia. Zalecana dawka podtrzymująca wynosi 25 mg 2 razy na dobę. U pacjentów w podeszłym wieku zalecana dawka początkowa wynosi 12,5 mg 2 razy na dobę przez dwa dni. Następnie leczenie jest kontynuowane dawką 25 mg 2 razy na dobę, co jest maksymalną dawką dobową. Szczególne grupy pacjentów . Skuteczność i bezpieczeństwo stosowania karwedylolu u pacjentów w wieku poniżej 18 lat nie zostało ustalone. Lek jest przeciwwskazany u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Nie ma konieczności dostosowania dawki u pacjentów, u których ciśnienie skurczowe krwi jest większe niż 100 mm Hg. Pominięcie dawki. W przypadku pominięcia dawki pacjent powinien przyjąć zapomnianą dawkę jak najszybciej z wyjątkiem sytuacji, gdy zbliża się czas przyjęcia kolejnej dawki. W takim przypadku pacjent powinien pominąć zapomnianą dawkę i kontynuować leczenie biorąc kolejną dawkę o zwykłej porze. Pacjent nie powinien przyjmować dwóch dawek jednocześnie lub w krótkim odstępie czasu. Odstawianie leku. Karwedylolu nie należy odstawiać nagle. Dotyczy to zwłaszcza pacjentów z chorobą niedokrwienną serca. Karwedylol należy odstawiać stopniowo zmniejszając dawki przez okres 1 do 2 tyg. W przypadku przerwy w leczeniu karwedylolem trwającej dłużej niż 2 tyg., ponowne leczenie należy rozpocząć podając dawki początkowe i zwiększając je wg zasad stosowanych u pacjentów rozpoczynających leczenie. Sposób podania. Tabletki należy popijać odpowiednią ilością płynu. Nie jest konieczne przyjmowanie leku wraz z posiłkiem, jednak pacjenci z przewlekłą, objawową niewydolnością serca powinni zażywać tabletki w trakcie posiłku, aby zmniejszyć szybkość wchłaniania i ryzyko wystąpienia niedociśnienia tętniczego.

Carvetrend - uwagi

Ze względu na indywidualną różnorodność w reakcji pacjenta (np. zawroty głowy, zmęczenie) może się pogorszyć zdolność prowadzenia pojazdów, obsługiwania maszyn lub pracy bez oparcia. Występuje to zwłaszcza na początku leczenia, po zwiększeniu dawki, w przypadku zmiany leku oraz w połączeniu z alkoholem.