Reklama
Cilazaprilum 123ratio - skład
1 tabl. powl. zawiera 1 mg, 2,5 mg lub 5 mg cylazaprylu. Preparat zawiera laktozę.
Reklama
Cilazaprilum 123ratio - działanie
Cylazapryl jest specyficznym, długodziałającym inhibitorem konwertazy angiotensyny (ACE) hamującym układ renina-angiotensyna-aldosteron, a wskutek tego konwersję nieaktywnej angiotensyny I do angiotensyny II, będącej substancją o silnym działaniu naczynioskurczowym. Cylazapryl obniża ciśnienie skurczowe i rozkurczowe w pozycji leżącej i stojącej, zwykle bez działania ortostatycznego. Cylazapryl jest skuteczny w leczeniu wszystkich stopni nadciśnienia pierwotnego oraz nadciśnienia nerkopochodnego. Cylazapryl jest dobrze wchłaniany i szybko przekształcany do aktywnej formy - cylazaprylatu. Biodostępność cylazaprylatu po doustnym podaniu cylazaprylu wynosi około 60%. Maksymalne stężenie w osoczu występuje w ciągu 2 godzin po podaniu. Działanie hipotensyjne ujawnia się w ciągu 1 h, osiąga maksimum pomiędzy 3-7 h. Cylazaprylat wydalany jest niezmieniony przez nerki. Efektywny T0,5 wynosi 9 h po podaniu jednej dawki na dobę. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek oraz u pacjentów w podeszłym wieku występują większe stężenia leku w surowicy, a klirens leku się zmniejsza. U pacjentów z całkowitą niewydolnością nerek nie następuje wydalanie leku, jednakże hemodializa zmniejsza do pewnego stopnia stężenie cylazaprylu i cylazaprylatu.
Reklama
Cilazaprilum 123ratio - wskazania
Pierwotne nadciśnienie tętnicze. Objawowa niewydolność serca.
Reklama
Cilazaprilum 123ratio - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na cylazapryl, inne inhibitory ACE lub pozostałe składniki preparatu. Występowanie w przeszłości obrzęku naczynioruchowego powiązanego z leczeniem inhibitorami ACE. Dziedziczny lub samoistny obrzęk naczynioruchowy. II i III trymestr ciąży. Okres karmienia piersią.
Reklama
Cilazaprilum 123ratio - ostrzeżenia
Szczególnie ostrożnie stosować u pacjentów z niedoborem sodu lub odwodnionych na skutek wymiotów, biegunki, uprzedniego leczenia lekami moczopędnymi, diety z małą zawartością sodu lub dializy oraz u pacjentów nadciśnieniem nerkopochodnym, niewydolnością serca, z lub bez współistniejącej niewydolności nerek (ryzyko wystąpienia objawowego niedociśnienia tętniczego). U pacjentów z dławicą piersiową lub chorobą naczyniową mózgu, leczenie należy rozpoczynać pod ścisłym nadzorem lekarskim (ryzyko zawału mięśnia sercowego lub incydentu naczyniowo-mózgowego). U pacjentów z podwyższonym ryzykiem hipotonii (u pacjentów z bardziej zaawansowaną niewydolnością serca, szczególnie stosujących duże dawki diuretyków pętlowych, z niedoborem sodu we krwi lub zaburzeniem czynności nerek), rozpoczęcie leczenia i dostosowywanie dawki powinno występować pod ścisłą kontrolą lekarską. Podobne środki ostrożności należy zachować w przypadku pacjentów z chorobą niedokrwienną serca lub chorobą naczyń mózgowych, u których nadmierne obniżenie ciśnienia tętniczego może prowadzić do zawału serca lub zdarzenia naczyniowo-mózgowego. Należy zachować ostrożność u pacjentów ze zwężeniem mitralnym i zwężeniem drogi odpływu z lewej komory np. zwężeniem aorty lub kardiomiopatią przerostową. U pacjentów z niewydolnością nerek, hipotonia występująca po rozpoczęciu leczenia może prowadzić do dalszych zaburzeń czynności nerek, obserwowano ostrą niewydolność nerek, która była zazwyczaj odwracalna. U niektórych pacjentów ze obustronnym zwężeniem tętnicy nerkowej lub ze zwężeniem tętnicy zaopatrującej jedyną nerkę, leczonych inhibitorami ACE, zaobserwowano zwiększony poziom mocznika i kreatyniny w surowicy, zazwyczaj odwracalny po zaprzestaniu terapii; jest to bardziej prawdopodobne u pacjentów z niewydolnością nerek. Przy współistniejącym nadciśnieniu naczyniowo-nerkowym istnieje zwiększone ryzyko ciężkiej hipotonii i niewydolności nerek; leczenie należy rozpoczynać u tych pacjentów pod ścisłym nadzorem medycznym stosując niskie dawki i ostrożnie dostosowywać dawki; należy odstawić leki moczopędne i monitorować czynność nerek w trakcie pierwszych tygodni leczenia cytalazaprylem. Ryzyko zwiększenia stężenia mocznika i kreatyniny we krwi istnieje także u pacjentów z nadciśnieniem bez oznak wcześniej występującej choroby naczyniowo-nerkowej; konieczne może być zmniejszenie dawki i (lub) odstawienie leku moczopędnego i (lub) inhibitora ACE. W klinicznie istotnych przypadkach białkomoczu (ponad 1 g/dobę) lek należy stosować jedynie po krytycznej ocenie korzyści do ryzyka oraz zapewnieniu regularnych kontroli objawów klinicznych i parametrów laboratoryjnych. W przypadku wystąpienia obrzęku naczynioruchowego należy odstawić lek i rozpocząć odpowiednie leczenie i monitorowanie w celu całkowitej eliminacji objawów obrzęku. Inhibitory ACE częściej wywołują obrzęk naczynioruchowy u pacjentów rasy czarnej. Reakcje rzekomoanafilaktyczne obserwowano u pacjentów dializowanych z zastosowaniem wysokoprzepływowych błon dializacyjnych (np. AN 69) i jednocześnie leczonych inhibitorami ACE oraz u pacjentów otrzymujących lek podczas aferazy LDL siarczanem dekstranu; w tej grupie pacjentów należy rozważyć używanie innej błony dializacyjnej lub innej klasy leków przeciwnadciśnieniowych lub wstrzymanie podawania inhibitora ACE przed każdą aferazą. U pacjentów przyjmujących inhibitory ACE w trakcie terapii odczulającej (np. jadem owadów błonoskrzydłych), mogą wystąpić reakcje rzekomoanafilaktyczne (przed rozpoczęciem leczenia odczulającego należy zaprzestać stosowania cylazaprylu). U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby mogą wystąpić wysokie stężenia cylazaprylu w osoczu. Bardzo rzadko inhibitory ACE były związane z wystąpieniem zespołu, który rozpoczyna się od żółtaczki cholestatycznej lub zapalenia wątroby, a prowadzi do piorunującej martwicy wątroby a czasem nawet do zgonu. U pacjentów leczonych cylazaprylem, u których wystąpi żółtaczka lub znamiennie zwiększona aktywność enzymów wątrobowych należy przerwać leczenie i zastosować odpowiednią obserwację medyczną. Należy zachować szczególna ostrożność u pacjentów z kolagenozą naczyniową , poddanych terapii immunosupresyjnej, leczonych allopurynolem lub prokainamidem, lub u których występuje kombinacja tych czynników, szczególnie przy istniejących wcześniej zaburzeniach czynności nerek; należy monitorować liczbę białych krwinek i poinformować pacjentów o konieczności zgłaszania wszelkich oznak infekcji. Cylazapryl może być mniej skuteczny w obniżaniu ciśnienia tętniczego u pacjentów rasy czarnej. W przypadku wystąpienia hipotonii u pacjentów poddawanych poważnym zabiegom chirurgicznym lub znieczulanych środkami wywołującymi hipotonię, niedociśnienie może być leczone środkami zwiększającymi objętość płynów. U pacjentów leczonych inhibitorami ACE i z niewydolnością nerek lub pogarszającą się czynnością nerek, cukrzycą, ostrą dekompensacją serca, kwasicą metaboliczną, współistniejącymi stanami, szczególnie odwodnieniem, u osób w podeszłym wieku (>70 lat) lub u pacjentów przyjmujących jednocześnie diuretyki oszczędzające potas, leki uzupełniające potas lub związki zawierające sole potasu (szczególnie u osób z niewydolnością nerek) lub pacjenci przyjmujący inne leki związane ze zwiększeniem potasu w surowicy (np. heparyny) istnieje wyże ryzyko hipokaliemii, która może prowadzić do poważnych, czasem śmiertelnych arytmii; jeżeli używanie tych preparatów jest uważane za wskazane, zaleca się staranne i regularne monitorowanie stężenia potasu we krwi. Jednoczesne stosowanie litu i cylazaprylu nie jest zalecane. Ze względu na zawartość laktozy, preparat nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Ze względu na brak danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności stosowania, nie zaleca się stosowania cylazaprylu u dzieci i młodzieży poniżej 18 rż.
Reklama
Cilazaprilum 123ratio - ciąża
Stosowanie inhibitorów ACE w I trymestrze ciąży nie jest wskazane i jest przeciwwskazane w II i III trymestrze ciąży. Pacjentką planującym ciążę należy przepisać inny lek hipotensyjny, który ma ustalony profil bezpieczeństwa w okresie ciąży. W momencie zdiagnozowania ciąży należy bezzwłocznie odstawić inhibitory ACE, oraz jeśli to możliwe, zmienić sposób leczenia. Stosowanie inhibitorów ACE podczas II i III trymestru powoduje zaburzenia rozwojowe płodu (osłabiona czynność nerek, hipotonia, hiperkaliemia) i noworodka (niewydolność nerek, hipotonia, hiperkaliemia). Cylazapryl przenika do mleka matki, dlatego stosowanie w czasie kamienia piersią jest przeciwwskazane.
Reklama
Cilazaprilum 123ratio - efekty uboczne
Często: ból głowy, uczucie oszołomienia; hipotonia ortostatyczna lub inna; kaszel; nudności, biegunka, wymioty; wysypka; zmęczenie. Niezbyt często: wahania nastroju, omdlenia, zaburzenia snu; zawał mięśnia sercowego, palpitacje, tachykardia; udar naczyniowy mózgu, możliwy drugorzędny spowodowany znacznym spadkiem ciśnienia tętniczego u pacjentów z wysokim ryzykiem, fenomen Raynauda; nieżyt nosa, ból w klatce piersiowej; bóle brzucha, niestrawność, zaburzenia trawienia; wykwit, świąd; impotencja; osłabienie; umiarkowany wzrost stężenia mocznika i kreatyniny w osoczu, odwracalny po przerwaniu leczenia i najczęściej obserwowany u pacjentów ze zwężeniem tętnic nerkowych, z nadciśnieniem leczonymi diuretykami, niewydolnością nerek; zazwyczaj przejściowa hiperkaliemia. Rzadko: depresja, parestezje, uczucie dezorientacji, zaburzenia smaku; duszność, zapalenie zatok, zapalenie oskrzeli, alergiczne zapalenie pęcherzyków płucnych/eozynofilowe zapalenie płuc, skurcz oskrzeli; uczucie suchości w jamie ustnej, zapalenie języka; reakcje nadwrażliwości/obrzęk naczynioruchowy twarzy, kończyn, warg, języka, głośni i (lub) krtani, pokrzywka, łysienie, łuszczyca; bóle mięśni, bóle stawów; zaburzenie czynności nerek, mocznica; białkomocz u pacjentów z nefropatią kłębuszkową, zwiększonym stężeniem bilirubiny we krwi, zwiększoną aktywnością enzymów wątrobowych (transaminaz, bilirubiny, fosfatazy zasadowej, gamma GT), niedoborem sodu we krwi. Bardzo rzadko: zmniejszony poziom hemoglobiny lub hematokrytu, zahamowanie czynności szpiku kostnego, anemia, małopłytkowość, leukopenia, neutropenia, agranulocytoza, anemia hemolityczna, powiększenie węzłów chłonnych; choroba autoimmunologiczna; hipoglikemia; neuropatia; zapalenie naczyń; zapalenie trzustki, obrzęk naczynioruchowy w obrębie jelit; Wątrobokomórkowe lub cholestatyczne zapalenie wątroby z martwicą lub bez martwicy komórek (w wyjątkowych przypadkach obserwowano ostre formy), żółtaczka, zaburzenia czynności wątroby; nadmierne pocenie się, pęcherzyca, toksyczne martwicze oddzielanie naskórka, zespół Stevensa-Johnsona, rumień wielopostaciowy; ostra niewydolność nerek, oliguria/anuria; ginekomastia. Podczas stosowania inhibitorów ACE zgłaszano występowanie zespołu objawów obejmującego jeden lub więcej spośród następujących objawów: gorączka, zapalenie naczyń, mięśniobóle, bóle stawów/artretyzm, dodatnie przeciwciała przeciwjądrowe (ANA), zwiększona szybkość opadania krwinek (SR), eozynofilia i leukocytoza. Mogą również wystąpić wysypka, uczulenie na światło lub inne zaburzenia dermatologiczne.
Cilazaprilum 123ratio - interakcje
Po wprowadzeniu leku moczopędnego do leczenia pacjenta stosującego cylazapryl, zazwyczaj dochodzi do efektu sumowania się działania przeciwnadciśnieniowego. Hipotonię występującą podczas jednoczesnego stosowania leków można zminimalizować poprzez odstawienie leku moczopędnego przed zastosowaniem cylazaprylu. Stosowanie środków uzupełniających potas, diuretyków oszczędzających potas (spironolaktonu, triamterenu, amilorydu), preparatów zawierających sole potasu oraz inne preparaty zwiększające stężenie potasu w surowicy (np. heparyny), szczególnie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek może doprowadzić do znacznego wzrostu stężenia potasu w surowicy. Jeśli cylazapryl jest stosowany równocześnie z diuretykami oszczędzającymi potas, może on złagodzić hipokaliemię wywołaną diuretykami. Podczas równoczesnego podawania litu i inhibitorów ACE obserwowano odwracalne zwiększenie stężenia litu we krwi i działania toksycznego litu. Nie zaleca się równoczesnego stosowania cylazaprylu i litu, jednak jeśli jest to konieczne należy monitorować stężenie litu we krwi. Przewlekłe podawanie NLPZ (w tym kwasu acetylosalicylowego w dawce ≥ 3g/dobę) może zmniejszać przeciwnadciśnieniowe działanie cylazaprylu. NLPZ i inhibitory ACE dają skutek addycyjny, prowadząc do hiperkaliemii, co może prowadzić do pogorszenia czynności nerek, szczególnie u pacjentów z istniejącą już osłabioną czynnością nerek. W skojarzeniu leki te należy podawać zachowując ostrożność, szczególnie w przypadku osób w podeszłym wieku; pacjentów należy odpowiednio nawodnić i rozważyć monitorowanie czynności nerek w momencie prowadzenia terapii skojarzonej i następnie w regularnych odstępach czasu. Podczas równoczesnego stosowania cylazaprylu i innych leków obniżających ciśnienie krwi (beta-adrenolityki, metyldopa, antagoniści wapnia i diuretyki) może wystąpić nasilenie działania hipotensyjnego. Równoczesne stosowanie z nitrogliceryną oraz innymi azotanami lub innymi preparatami rozszerzającymi naczynia, może prowadzić do dalszego obniżania ciśnienia tętniczego. Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE i preparatów znieczulających , trójcyklicznych leków przeciwdepresyjnych i leków przeciwpsychotycznych może prowadzić do dalszego obniżania ciśnienia tętniczego. Leki sympatykomimetyczne mogą osłabić działanie hipotensyjne inhibitorów ACE. Równoczesne podawanie inhibitorów ACE i doustnych leków przeciwcukrzycowych lub insuliny może nasilać ryzyko hipoglikemii, szczególnie podczas pierwszych tygodni leczenia skojarzonego oraz u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Należy unikać stosowania cylazaprylu z lekami immunosupresyjnymi i (lub) lekami, które mogą wywołać leukopenię. Alkohol nasila działanie hipotensyjne cylazaprylu. Antacydy (np. wodorotlenek glinu, wodorotlenek magnezu, simetykon) mogą osłabić wchłanianie cylazaprylu, dlatego należy zachować 2-godzinną przerwę pomiędzy podaniem tych leków. Cylazapryl można stosować równocześnie z kwasem acetylosalicylowym (w dawkach kardiologicznych), lekami trombolitycznymi, beta-adrenolitykami i (lub) azotanami.
Cilazaprilum 123ratio - dawkowanie
Doustnie. Nadciśnienie tętnicze pierwotne: pacjenci z nadciśnieniem nie przyjmujący leków moczopędnych - dawka początkowa wynosi 1 mg raz na dobę (pacjenci z silną aktywacją układu renina-angiotensyna-aldosteron, szczególnie z nadciśnieniem nerkowo-naczyniowym, niedoborem soli i (lub) odwodnieniem, dekompensacją serca lub poważnym nadciśnieniem, mogą odczuwać nadmierne obniżenie ciśnienia po dawce początkowej; należy rozpoczynać leczenie pod ścisłą kontrolą lekarską). Zwykle dawka podtrzymująca wynosi 2,5-5 mg na dobę w pojedynczej dawce. W przypadku braku reakcji na leczenie w ciągu 3-4 tyg. dawkę można zwiększyć. Jeśli nie udaje się uzyskać właściwych wartości ciśnienia przy dawce 5 mg raz na dobę, można równocześnie stosować małe dawki leku moczopędnego nieoszczędzającego potasu. Pacjenci z nadciśnieniem przyjmujący jednocześnie leki moczopędne: w celu zmniejszenia ryzyka niedociśnienia objawowego, podawanie leku moczopędnego powinno zostać przerwane 2-3 dni przed rozpoczęciem leczenia cylazaprylem. Lek moczopędny można ponownie wprowadzić w późniejszym okresie, w zależności od potrzeb pacjenta. W przypadku rozpoczynania leczenia u pacjenta, który zaczął przyjmować leki moczopędne, zaleca się rozpoczynanie leczenia cylazaprylem pod kontrolą lekarską trwającą kilka godzin, aż do ustabilizowania się ciśnienia krwi. Ryzyko hipotonii jest bardziej prawdopodobne u pacjentów przyjmujących diuretyki, szczególnie u pacjentów z niewydolnością serca, u pacjentów > 75 lat i zaburzoną czynnością nerek (pacjenci ci mogą być odwodnieni i (lub) mieć niedobory sodu). U pacjentów z nadciśnieniem, w przypadku których nie można odstawić leku moczopędnego i szczególnie u pacjentów leczonych wysokimi dawkami diuretyków, leczenie cylazaprylem należy rozpocząć od dawki 0,5 mg. Niewydolność serca: preparat można stosować jako leczenie wspomagające terapię lekami moczopędnymi i tam, gdzie to stosowane, preparatami naparstnicy; zalecana dawka początkowa cylazaprylu wynosi 0,5 mg raz na dobę, pod ścisłym nadzorem lekarskim. Dawkę należy zwiększać aż do uzyskania najniższej dawki podtrzymującej 1 mg na dobę, w zależności od tolerancji pacjenta. Dalsze zwiększanie dawki w zakresie najczęściej stosowanego przedziału dawki podtrzymującej od 1 do 2,5 mg na dobę powinno być zależne od reakcji pacjenta na leczenie, stanu klinicznego i tolerancji leku. Maksymalna dawka wynosi 5 mg raz na dobę.
U pacjentów z niewydolnością nerek dawka zależy od klirensu kreatyniny: > 40 ml/min - dawka początkowa 1 mg raz na dobę, dawka maksymalna 5 mg raz na dobę; 10-40 ml/min - dawka początkowa 0,5 mg raz na dobę, dawka maksymalna 2,5 mg raz na dobę; <10 ml/min - nie zaleca się stosowania. U pacjentów poddawanych hemodializie preparat należy stosować w dniach, gdy pacjent nie jest dializowany; dawkę dostosować do wartości ciśnienia tętniczego. U pacjentów z marskością wątroby w przypadku konieczności leczenia cylazaprylem, leczenie należy rozpoczynać od dawki 0,5 mg lub 0,25 mg raz na dobę (z uwagi na ryzyko znacznego obniżenia ciśnienia). Pacjenci w podeszłym wieku: nadciśnienie - dawka początkowa 0,5-1 mg raz na dobę, dawka podtrzymująca ustalana indywidualnie w zależności od reakcji na leczenie; przewlekła niewydolność krążenia - dawka początkowa 0,5 mg (należy ściśle przestrzegać dawki początkowej ze względu na ryzyko objawowej hipotonii), dawkę podtrzymującą 1 mg- 2,5 mg należy ustalić w zależności od indywidualnej tolerancji, reakcji na leczenie i stanu klinicznego.
Preparat przyjmuje się raz na dobę, zawsze o tej samej porze dnia, niezależnie od posiłków.
Cilazaprilum 123ratio - uwagi
Należy monitorować czynność nerek i poziom potasu w surowicy. U pacjentów z niewydolnością nerek należy dodatkowo monitorować stężenie kreatyniny, a u pacjentów z cukrzycą poziom cukru. Cylazapryl nie powinien bezpośrednio wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń mechanicznych, jednakże działania niepożądane takie jak hipotonia, oszołomienie i zawroty głowy mogą zaburzać tą zdolność.
