Poddała się jej księżna Kate. 👉 Na czym polega ta metoda leczenia? Sprawdź❗
Poddała się jej księżna Kate. 👉 Na czym polega ta metoda leczenia? Sprawdź❗
Poddała się jej księżna Kate. 👉 Na czym polega ta metoda leczenia? Sprawdź❗

Cital

Cital to lek przeciwdepresyjny, który redukuje depresję, a także działa profilaktycznie na nawroty zaburzeń. Ponadto wskazaniem do stosowania jest zaburzenie lękowe z napadami lęku z agorafobią, która objawia się lękiem przed przestrzenią otwartą, jak i bez agorabofii. Poznaj dawkowanie, skutki uboczne oraz działanie preparatu.     
Spis treści

Reklama

Cital - skład

1 tabl. powl. zawiera 24,98 mg bromowodorku cytalopramu, co odpowiada 20 mg cytalopramu.

Reklama

Cital - działanie

Lek przeciwdepresyjny - selektywny neuronalny inhibitor wychwytu zwrotnego serotoniny. Mechanizm działania polega na nasileniu przekaźnictwa serotoninowego poprzez zwiększenie pozakomórkowej zawartości serotoniny w ośrodkowym i obwodowym układzie nerwowym. Lek jest mieszaniną racemiczną izomerów optycznie czynnych (50/50). Zahamowanie wychwytu zwrotnego serotoniny zależy głównie od (S)-enancjomeru. Cytalopram wykazuje największą selektywność działania spośród klinicznie stosowanych inhibitorów zwrotnego wychwytu serotoniny. Nie ma natomiast istotnego wpływu na wychwyt zwrotny noradrenaliny, dopaminy i nie hamuje działania monoaminooksydazy. Ma małe powinowactwo do muskarynowych receptorów cholinergicznych i nie wykazuje istotnego powinowactwa wobec a1-, a2- lub ß-adrenergicznych receptorów, a także receptorów dopaminowych D1 i D2, histaminowych H1, receptorów 5-HT1A, 5-HT1B, receptorów GABAA, opioidowych, receptorów benzodiazepinowych. Pierwsze objawy poprawy stanu klinicznego depresji pojawiają się zazwyczaj w 1-2 tyg. przyjmowania leku; maksymalne działanie obserwuje się zazwyczaj w 5-6 tyg. terapii. Po podaniu doustnym cytalopram wchłania się szybko z przewodu pokarmowego, osiągając maksymalne stężenie we krwi w ciągu 2-4 h od podania (biodostępność leku wynosi około 80%). Przyjmowane pokarmy nie wywierają istotnego wpływu na wchłanianie leku. Cytalopram wiąże się z białkami osocza w około 50%. Cytalopram jest metabolizowany głównie w wątrobie; metabolitami farmakologicznie czynnymi są: demetylocytalopram, didemetylocytalopram, tlenek N-cytalopramu. Wszystkie trzy aktywne metabolity również hamują wychwyt doneuronalny serotoniny, ich działanie jest jednak znacznie słabsze niż cytalopramu. T0,5 cytalopramu wynosi 33-37 h. Cytalopram jest wydalany głównie z żółcią, pozostała część z moczem. 12-13% cytalopramu jest wydalane z moczem w postaci nie zmienionej. U pacjentów w podeszłym wieku biologiczny okres półtrwania ulega wydłużeniu o 50% po pojedynczej dawce, a po wielokrotnej - do 30%. U pacjentów z zaburzoną czynnością wątroby biologiczny okres półtrwania może ulec nawet 2-krotnemu wydłużeniu.

Reklama

Cital - wskazania

Leczenie depresji i profilaktyka nawrotów zaburzeń depresyjnych nawracających. Zaburzenia lękowe z napadami lęku z agorafobią lub bez agorafobii.

Reklama

Cital - przeciwwskazania

Nadwrażliwość na cytalopram lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Cytalopramu nie wolno stosować w skojarzeniu z inhibitorem MAO, w tym z selegiliną w dawce powyżej 10 mg na dobę. Leczenie cytalopramem można rozpocząć 14 dni po zaprzestaniu podawania nieodwracalnych inhibitorów MAO lub w takim czasie po odstawieniu odwracalnych inhibitorów MAO, jaki opisany jest w informacji o danym leku. Leczenie inhibitorami MAO można wprowadzić 7 dni po zaprzestaniu podawania cytalopramu. Leczenie skojarzone cytalopramem z linezolidem jest przeciwwskazane, chyba że możliwa jest ścisła obserwacja kliniczna i monitorowanie ciśnienia tętniczego krwi. Cytalopram jest przeciwwskazany u pacjentów z rozpoznanym wydłużeniem odstępu QT lub wrodzonym zespołem wydłużonego odstępu QT. Przeciwwskazane jest leczenie skojarzone cytalopramem z innymi lekami powodującymi wydłużenie odstępu QT, w tym: lekami przeciwarytmicznymi klasy IA i III; lekami przeciwpsychotycznymi i trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi; niektórymi lekami przeciwbakteryjnymi (np. sparfloksacyna, moksyfloksacyna, erytromycyna IV, pentamidyna, lekami przeciwmalarycznymi, zwłaszcza halofantryna); niektórymi lekami przeciwhistaminowymi (astemizol, hydroksyzyna, mizolastyna) itp.

Reklama

Cital - ostrzeżenia

Depresja związana jest ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia myśli samobójczych, samookaleczenia oraz samobójstwa (zachowań samobójczych). Ryzyko to utrzymuje się do czasu uzyskania pełnej remisji. Pacjentów należy poddać ścisłej obserwacji do czasu wystąpienia poprawy oraz we wczesnym okresie powrotu do zdrowia (zwiększone ryzyko samobójstwa). U pacjentów leczonych z powodu innych zaburzeń psychicznych należy podjąć takie same środki ostrożności, jak u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami depresyjnymi. Pacjenci z zachowaniami samobójczymi w wywiadzie lub pacjenci wykazujący przed rozpoczęciem leczenia znacznego stopnia skłonności samobójcze, należą do grupy zwiększonego ryzyka myśli samobójczych lub prób samobójczych i należy ich poddać ścisłej obserwacji w trakcie leczenia, szczególnie pacjentów w wieku poniżej 25 lat. W trakcie leczenia, zwłaszcza na początku terapii i po zmianie dawki, należy ściśle obserwować pacjentów, szczególnie z grupy zwiększonego ryzyka. Leku nie należy stosować w leczeniu dzieci i młodzieży  poniżej 18 lat. W trakcie prób klinicznych u dzieci i młodzieży leczonych lekami przeciwdepresyjnymi częściej obserwowano zachowania samobójcze (próby samobójstwa i myśli samobójcze) oraz wrogość (szczególnie agresję, zachowania buntownicze i przejawy gniewu) niż w grupie, której podawano placebo. Jeśli w oparciu o istniejącą potrzebę kliniczną podjęta jednak zostanie decyzja o leczeniu, pacjent powinien być uważnie obserwowany, czy nie występują u niego objawy samobójcze. Ponadto brak długoterminowych danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania u dzieci i młodzieży odnośnie wzrastania, dojrzewania oraz rozwoju poznawczego i rozwoju zachowania. Należy zachować ostrożność podczas leczenia pacjentów w podeszłym wieku oraz pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i wątroby. Niektórzy pacjenci z zespołem lęku napadowego mogą odczuwać nasilone objawy lękowe na początku leczenia lekami przeciwdepresyjnymi. Ta paradoksalna reakcja ustępuje zazwyczaj w ciągu 2  tyg. od rozpoczęcia leczenia. W celu zmniejszenia prawdopodobieństwa działania zaleca się stosowanie małej dawki początkowej. Podczas stosowania leków z grupy SSRI rzadko opisywano hiponatremię, prawdopodobnie spowodowaną nieprawidłowym wydzielaniem hormonu antydiuretycznego (SIADH) i na ogół ustępującą po przerwaniu leczenia. Wydaje się, że szczególnie duże ryzyko hiponatremii występuje u kobiet w podeszłym wieku. U pacjentów z objawami akatyzji zwiększenie dawki może być szkodliwe. U pacjentów, u których rozpoczyna się faza maniakalna, leczenie cytalopramem należy przerwać. U każdego pacjenta, u którego wystąpią drgawki, należy przerwać leczenie cytalopramem. Należy unikać stosowania cytalopramu u pacjentów z niestabilną padaczką, a pacjentów ze stabilną padaczką należy uważnie monitorować. Jeśli zwiększy się częstość napadów drgawkowych, leczenie cytalopramem należy przerwać. U pacjentów z cukrzycą leczenie SSRI może wpływać na kontrolę glikemii. Może być konieczne dostosowanie dawek insuliny i (lub) doustnych leków przeciwcukrzycowych. Cytalopramu nie należy stosować jednocześnie z lekami o działaniu serotoninergicznym, takimi jak sumatryptan lub inne tryptany, tramadol, oksytryptan i tryptofan. W przypadku wystąpienia objawów zespołu serotoninowego należy natychmiast przerwać podawanie cytalopramu i wdrożyć leczenie objawowe. Ze względu na ryzyko nieprawidłowych krwawień należy zachować ostrożność u pacjentów otrzymujących SSRI, zwłaszcza jeśli jednocześnie stosowane są substancje czynne o znanym wpływie na czynność płytek krwi lub inne substancje czynne, które mogą zwiększyć ryzyko krwawienia, a także u pacjentów z zaburzeniami krzepnięcia w wywiadzie. Leki z grupy SSRI i SNRI mogą zwiększać ryzyko wystąpienia krwotoku poporodowego. Ze względu na niewielkie doświadczenie kliniczne dotyczące jednoczesnego stosowania SSRI i terapii elektrowstrząsami, zaleca się zachowanie ostrożności. Nie  należy jednocześnie stosować cytalopramu i preparatów roślinnych, zawierających ziele dziurawca. Leczenie epizodów depresyjnych u pacjentów z psychozą może nasilać objawy psychotyczne. Ze względu na ryzyko wydłużenia odstępu QT i komorowych zaburzeń rytmu serca, w tym typu torsade de pointes, zaleca się ostrożność u pacjentów z bradykardią znacznego stopnia, u pacjentów po niedawno przebytym zawale mięśnia sercowego lub z nieskompensowaną niewydolnością serca. Przed rozpoczęciem leczenia cytalopramem należy wyrównać zaburzenia elektrolitowe, takie jak hipokaliemia i hipomagnezemia, ze względu na zwiększone ryzyko złośliwych arytmii. U pacjentów ze stabilną chorobą serca należy rozważyć wykonanie badania EKG przed rozpoczęciem leczenia. Jeśli podczas leczenia cytalopramem wystąpią objawy zaburzeń czynności serca, leczenie należy przerwać i wykonać badanie EKG. Cytalopram należy stosować ostrożnie u pacjentów z rozpoznaną jaskrą z zamkniętym kątem przesączania lub jaskrą w wywiadzie. Preparat zawiera laktozę - nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Reklama

Cital - ciąża

Cytalopramu nie należy stosować w okresie ciąży, chyba że jest to bezwzględnie konieczne i dokładnie został rozważony stosunek ryzyka do korzyści z leczenia. Należy obserwować noworodki matek, które przyjmowały cytalopram aż do późnego okresu ciąży (zwłaszcza w III trymestrze). Należy unikać gwałtownego przerywania leczenia podczas ciąży. U noworodków, których matki przyjmowały leki z grupy SSRI lub SNRI w późnym okresie ciąży, mogą wystąpić następujące objawy: zespół zaburzeń oddechowych, sinica, bezdech, drgawki, wahania ciepłoty ciała, trudności z przyjmowaniem pokarmu, wymioty, hipoglikemia, wzmożone lub zmniejszone napięcie mięśniowe, nadreaktywność, drżenie, nerwowość, drażliwość, letarg, ciągły płacz, senność i trudności w zasypianiu. Objawy te mogą być spowodowane zarówno działaniem serotoninergicznym, jak i zespołem odstawienia. W większości przypadków powikłania występują natychmiast lub wkrótce po porodzie (<24 h). Wyniki badań epidemiologicznych wskazują, że stosowanie SSRI u kobiet w ciąży, zwłaszcza w III trymestrze, może zwiększać ryzyko zespołu przetrwałego nadciśnienia płucnego u noworodka (PPHN). Dane obserwacyjne wskazują na występowanie zwiększonego (mniej niż 2-krotnie) ryzyka krwotoku poporodowego po narażeniu na działanie leków z grupy SSRI lub SNRI w ciągu miesiąca przed porodem. Cytalopram przenika do mleka kobiecego. Zakłada się, że karmione piersią niemowlę otrzymuje ok. 5% dawki dobowej (w mg/kg mc.) przyjmowanej przez matkę w przeliczeniu na masę ciała. Nie obserwowano żadnego lub tylko nieznaczny wpływ leku na niemowlę. Jednak dotychczasowe informacje nie są wystarczające do określenia zagrożenia dla dziecka. Zaleca się ostrożność. Płodność. Badania na zwierzętach wykazały, że cytalopram może wpływać na jakość nasienia. Z opisów przypadków zastosowania niektórych leków z grupy SSRI u ludzi wynika, że działanie to jest przemijające. Dotychczas nie zaobserwowano wpływu na płodność u ludzi.

Reklama

Cital - efekty uboczne

Bardzo często: senność, bezsenność, ból głowy, suchość w jamie ustnej, nudności, nasilone pocenie się. Często: zmniejszenie łaknienia, zmniejszenie masy ciała, pobudzenie, osłabione libido, lęk, nerwowość, stan splątania, zaburzenia orgazmu (u kobiet), nieprawidłowe marzenia senne, drżenie, parestezje, zawroty głowy, zaburzenia uwagi, szumy uszne, ziewanie, biegunka, wymioty, zaparcie, świąd, ból mięśni, ból stawów, impotencja, zaburzenia wytrysku, uczucie zmęczenia. Niezbyt często: zwiększenie łaknienia, zwiększenie masy ciała, agresja, depersonalizacja, omamy, mania, omdlenie, rozszerzenie źrenic, bradykardia, tachykardia, pokrzywka, łysienie, wysypka, plamica, reakcja nadwrażliwości na światło, zatrzymanie moczu, obrzęk, u kobiet: nadmierne krwawienie. Rzadko: hiponatremia, drgawki grand mal, dyskinezy, zaburzenia smaku, krwawienie, zapalenie wątroby, gorączka. Częstość nieznana: małopłytkowość, nadwrażliwość, reakcja anafilaktyczna, nieprawidłowe wydzielanie hormonu antydiuretycznego, hipokaliemia, napady panicznego lęku, bruksizm, niepokój, myśli samobójcze, zachowania samobójcze, drgawki, zespół serotoninowy, zaburzenia pozapiramidowe, akatyzja, zaburzenia ruchowe, zaburzenia widzenia, wydłużenie odstępu QT w EKG, komorowe zaburzenia rytmu serca (w tym typu torsade de pointes), niedociśnienie ortostatyczne, krwawienie z nosa, krwawienie z przewodu pokarmowego (w tym krwawienie z odbytnicy), nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby, wybroczyny, obrzęk naczynioruchowy, krwotok maciczny, krwotok poporodowy u kobiet, priapizm i mlekotok u mężczyzn. Badania epidemiologiczne, przeprowadzone głównie u osób w wieku co najmniej 50 lat, wykazały zwiększone ryzyko złamań kości u pacjentów otrzymujących SSRI i trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne. Mechanizm powstawania tego ryzyka nie jest znany. W okresie po wprowadzeniu leku do obrotu notowano przypadki wydłużenia odstępu QT i komorowych zaburzeń rytmu serca, w tym zaburzeń typu torsade de pointes (częstoskurcz komorowy wielokształtny). Dotyczyły one głównie kobiet, pacjentów z hipokaliemią, z istniejącym wydłużeniem odstępu QT lub pacjentów z innymi chorobami. Przerwanie leczenia cytalopramem (zwłaszcza nagłe) często prowadzi do wystąpienia objawów odstawienia. Do najczęstszych należą: zawroty głowy, zaburzenia czucia (w tym również parestezje), zaburzenia snu (w tym bezsenność i intensywne marzenia senne), pobudzenie lub lęk, nudności i (lub) wymioty, drżenie, splątanie, pocenie się, ból głowy, biegunka, kołatanie serca, chwiejność emocjonalna, drażliwość i zaburzenia widzenia.

Cital - interakcje

Przeciwwskazane jest jednoczesne stosowanie cytalopramu i inhibitorów MAO. Cytalopramu nie należy podawać pacjentom otrzymującym inhibitory MAO, w tym selegilinę w dawkach większych niż 10 mg/dobę. Cytalopramu nie należy podawać przez 14 dni od zakończenia stosowania nieodwracalnych inhibitorów MAO, a w przypadku odwracalnych inhibitorów MAO - po czasie określonym w ChPL danego leku. Leczenie inhibitorami MAO można rozpocząć po 7 dniach od zaprzestania podawania cytalopramu. Jednoczesne stosowanie cytalopramu i inhibitorów MAO może spowodować ciężkie działania niepożądane, w tym zespół serotoninowy. Opisywano przypadki ciężkich, czasami zakończonych zgonem reakcji u pacjentów otrzymujących SSRI w skojarzeniu z inhibitorami MAO, w tym z nieodwracalnym inhibitorem MAO (selegiliną) oraz z odwracalnymi inhibitorami MAO (linezolidem i moklobemidem) oraz u pacjentów, u których ostatnio odstawiono lek z grupy SSRI i wprowadzono do leczenia inhibitor MAO. Ze względu na ryzyko działania addytywnego przeciwwskazane jest stosowanie cytalopramu z lekami wydłużającymi odstęp QT, takimi jak leki przeciwarytmiczne klasy IA i III, leki przeciwpsychotyczne (np. pochodne fenotiazyny, pimozyd, haloperydol), trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, niektóre leki przeciwbakteryjne (np. sparfloksacyna, moksyfloksacyna, dożylnie podawana erytromycyna, pentamidyna), leki przeciwmalaryczne (zwłaszcza halofantryna), niektóre leki przeciwhistaminowe (astemizol, mizolastyna). Jednoczesne stosowanie pimozydu i cytalopramu jest przeciwwskazane. Badanie interakcji z jednoczesnym zastosowaniem cytalopramu (20 mg/dobę) i selegiliny, selektywnego inhibitora MAO-B (10 mg/dobę), nie wykazało znaczących klinicznie interakcji. Skojarzone stosowanie cytalopramu i selegiliny (w dawkach dobowych większych niż 10 mg) jest przeciwwskazane. Podczas skojarzonego stosowania cytalopramu z litem lub tryptofanem należy zachować ostrożność. Należy kontynuować rutynową kontrolę stężenia litu w surowicy. Jednoczesne stosowanie cytalopramu z lekami o działaniu serotoninergicznym (tj. tramadol, buprenorfina, sumatryptan) może prowadzić do nasilenia działań związanych z przekaźnictwem 5-HT. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania cytalopramu z agonistami receptorów 5-HT, takimi jak sumatryptan i inne tryptany. Możliwe są dynamiczne interakcje miedzy SSRI a preparatami zawierającymi ziele dziurawca, prowadzące do nasilenia działań niepożądanych. Należy zachować ostrożność u pacjentów leczonych jednocześnie lekami przeciwzakrzepowymi, lekami wpływającymi na czynność płytek krwi, takimi jak np. NLPZ, kwas acetylosalicylowy, dipirydamol i tyklopidyna lub inne leki, które mogą zwiększać ryzyko krwawienia (np. atypowe leki przeciwpsychotyczne, fenotiazyny, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne). Nie ma badań klinicznych, które określiłyby ryzyko lub korzyści skojarzonego stosowania elektrowstrząsów i cytalopramu. Nie wykazano interakcji farmakodynamicznych ani farmakokinetycznych między cytalopramem i alkoholem. Jednak nie zaleca się picia alkoholu podczas leczenia cytalopramem. Konieczne jest zachowanie ostrożności podczas jednoczesnego stosowania leków wywołujących hipokaliemię i (lub) hipomagnezemię ze względu na ryzyko złośliwych arytmii. SSRI obniżają próg drgawkowy. Zaleca się ostrożność podczas jednoczesnego stosowania z innymi lekami, które obniżają próg drgawkowy, np. lekami przeciwdepresyjnymi (trójpierścieniowymi, SSRI), neuroleptykami (fenotiazynami, tioksantenami i butyrofenonami), meflochiną, bupropionem i tramadolem. Po jednoczesnym podaniu dezypraminy (głównego metabolitu imipraminy) i cytalopramu obserwowano zwiększenie stężenia dezypraminy w osoczu. Może być konieczne zmniejszenie jej dawki. W metabolizmie cytalopramu do demetylocytalopramu biorą udział następujące izoenzymy układu cytochromu P450: CYP2C19 (ok. 38%), CYP3A4 (ok. 31%) i CYP2D6 (ok. 31%). Udział więcej niż jednego izoenzymu CYP w metabolizmie cytalopramu oznacza mniejsze prawdopodobieństwo zahamowania tego procesu, gdyż zmniejszenie aktywności jednego z enzymów może być kompensowane przez działanie innego izoenzymu. Z tego względu prawdopodobieństwo farmakokinetycznych interakcji cytalopramu z jednocześnie stosowanymi innymi lekami jest bardzo małe. Jednoczesne stosowanie z ketokonazolem (silnym inhibitorem CYP3A4) nie zmienia właściwości farmakokinetycznych cytalopramu. Cymetydyna (inhibitor CYP2D6, CYP3A4 i CYP1A2) powodowała nieznaczne zwiększenie średniego stężenia cytalopramu w stanie stacjonarnym. Dlatego zaleca się zachowanie ostrożności podczas jednoczesnego stosowania obu leków. Może być konieczne dostosowanie dawki. Jednoczesne stosowanie escytalopramu (aktywnego enancjomeru cytalopramu) z omeprazolem w dawce 30 mg raz na dobę (inhibitorem CYP2C19) powodowało umiarkowane (ok. 50%) zwiększenie stężenia escytalopramu w osoczu. Dlatego zaleca się ostrożność podczas jednoczesnego stosowania cytalopramu z inhibitorami CYP2C19 (np. omeprazol, ezomeprazol, flukonazol, fluwoksamina, lanzoprazol, tyklopidyna) oraz z cymetydyną. Może być konieczne zmniejszenie dawki cytalopramu zależnie od działań niepożądanych obserwowanych podczas skojarzonego leczenia. Zaleca się ostrożność podczas jednoczesnego stosowania cytalopramu i leków, które są metabolizowane głównie przez ten enzym i mają niski indeks terapeutyczny (tj. flekainid, propafenon i metoprolol, stosowane w niewydolności serca) lub niektórymi lekami działającymi na OUN, które metabolizowane są głównie przez CYP2D6 (np. leki przeciwdepresyjne, takie jak dezypramina, klomipramina i nortryptylina, lub leki przeciwpsychotyczne, jak rysperydon, tiorydazyna i haloperydol). Może być konieczne dostosowanie dawkowania. Jednoczesne stosowanie cytalopramu i metoprololu powodowało 2-krotne zwiększenie stężenia metoprololu w osoczu. Nie obserwowano klinicznie istotnego wpływu na ciśnienie tętnicze krwi i rytm serca. W porównaniu do innych SSRI uznanych za silne inhibitory, cytalopram i demetylocytalopram w minimalnym stopniu hamują aktywność CYP2C9, CYP2E1 i CYP3A4, a słabo hamują CYP1A2, CYP2C19 i CYP2D6. Nie obserwowano żadnych zmian lub niewielkie, nieistotne klinicznie zmiany, gdy cytalopram stosowano z substratami CYP1A2 (klozapiną i teofiliną), CYP2C9 (warfaryną), CYP2C19 (imipraminą i mefenytoiną), CYP2D6 (sparteiną, imipraminą, amitryptyliną, rysperydonem) oraz CYP3A4 (warfaryną, karbamazepiną i jej metabolitem-epoksydem karbamazepiny oraz triazolamem). Nie obserwowano interakcji farmakokinetycznych między cytalopramem i lewomepromazyną ani digoksyną, co wskazuje, że cytalopram nie pobudza ani nie hamuje P-glikoproteiny. Podczas jednoczesnego stosowania dezypraminy i cytalopramu obserwowano zwiększone stężenie dezypraminy w osoczu. Konieczne może okazać się wówczas zmniejszenie dawki dezypraminy.

Cital - dawkowanie

Doustnie. Dorośli. Leczenie depresji. 20 mg raz na dobę. W zależności od indywidualnej reakcji pacjenta na leczenie, dawkę można zwiększyć maksymalnie do 40 mg na dobę. Leczenie zaburzenia lękowego z napadami lęku. Przez pierwszy tydzień zaleca się podawanie pojedynczej dawki 10 mg na dobę, a następnie zwiększenie dawki dobowej do 20 mg. W zależności od indywidualnej reakcji pacjenta na leczenie, dawkę można zwiększyć maksymalnie do 40 mg na dobę. Czas trwania leczenia. Działanie przeciwdepresyjne zazwyczaj uzyskuje się po 2-4 tyg. stosowania. Leczenie lekami przeciwdepresyjnymi jest objawowe i należy je kontynuować wystarczająco długo, aby zapobiec nawrotom depresji. Czas leczenia wynosi zazwyczaj 6 mies. po ustąpieniu objawów depresji. U pacjentów z nawracającą depresją (jednobiegunową) leczenie podtrzymujące może trwać nawet kilka lat, aby zapobiec nowym epizodom. Maksymalną skuteczność cytalopramu w leczeniu zaburzenia lękowego z napadami lęku osiąga się po ok. 3 mies., a odpowiedź ta utrzymuje się podczas kontynuowanego leczenia. Odstawienie leku. Należy unikać nagłego odstawienia leku. Po podjęciu decyzji o przerwaniu leczenia cytalopramem, dawkę należy stopniowo zmniejszać przez okres co najmniej 1-2 tyg., aby zmniejszyć ryzyko reakcji odstawienia. W razie wystąpienia objawów nietolerowanych przez pacjenta, będących następstwem zmniejszania dawki lub odstawienia leku, należy rozważyć wznowienie stosowania poprzednio przepisanej dawki. Następnie lekarz może kontynuować zmniejszanie dawki, ale w bardziej stopniowy sposób. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku (powyżej 65 lat) dawkę należy zmniejszyć do połowy dawki zalecanej, np. 10-20 mg na dobę; zalecana dawka maksymalna to 20 mg na dobę. Leku nie należy stosować u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat. Nie jest wymagane zmniejszenie dawki u pacjentów z łagodną lub umiarkowaną niewydolnością nerek. Zaleca się ostrożność u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (CCr poniżej 30 ml/min). U pacjentów z łagodnym lub umiarkowanym zaburzeniem czynności wątroby w pierwszych 2 tyg. leczenia zaleca się stosowanie początkowej dawki 10 mg na dobę. W zależności od indywidualnej reakcji pacjenta na leczenie, dawkę można zwiększyć maksymalnie do 20 mg na dobę. U pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby zaleca się zachowanie szczególnej ostrożności, również podczas dostosowywania dawki. U pacjentów, o których wiadomo, że wolno metabolizują leki z udziałem CYP2C19 zaleca się dawkę początkową 10 mg na dobę przez pierwsze 2 tyg. leczenia. W zależności od indywidualnej reakcji pacjenta na leczenie, dawkę można zwiększyć maksymalnie do 20 mg na dobę. Sposób podania. Cytalopram podaje się w pojedynczej dawce raz na dobę. Lek można przyjmować o każdej porze dnia, z posiłkiem lub niezależnie od posiłków, popijając płynem.

Cital - uwagi

Lek należy odstawiać stopniowo. Citalopram nie zaburza zdolności intelektualnych i psychomotorycznych, jednakże u pacjentów leczonych lekami psychotropowymi mogą występować zaburzenia koncentracji i uwagi ze względu na samą chorobę, jak i na przyjmowane leki - z tego powodu należy zachować ostrożność podczas prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn.


Podobne leki
Bioxetin - ulotka, działanie, dawkowanie, skutki uboczne
Cipramil
Deprexetin
Fevarin

Reklama

Czym się różni odporność swoista od nieswoistej?
Sprawdź!