Reklama
Cymevene - skład
1 fiolka zawiera 500 mg gancyklowiru w postaci soli sodowej (1 fiolka zawiera ok. 43 mg, tj. 2 mEq sodu).
Reklama
Cymevene - działanie
Lek przeciwwirusowy - syntetyczny analog 2`-deoksyguanozyny, hamujący replikację wirusów herpes. Wrażliwe na jego działanie są ludzkie wirusy: wirus cytomegalii (CMV), wirus opryszczki zwykłej typu 1 i 2 (HSV-1 i HSV-2), ludzki wirus opryszczki typu 6, 7 i 8 (HHV-6, HHV-7, HHV-8), wirus Epsteina-Barra (EBV), Varicella zoster (VZV) i wirus zapalenia wątroby typu B (HBV). W komórkach zakażonych wirusem CMV gancyklowir jest fosforylowany do trifosforanu. Działanie wirusostatyczne gancyklowiru wynika z hamowania syntezy DNA wirusa w mechanizmie kompetycyjnego zahamowania wbudowywania trifosforanu deoksyguanozyny do łańcucha DNA wirusa przy współudziale polimerazy DNA oraz wbudowywania trifosforanu gancyklowiru do DNA wirusa. Zaledwie 1-2% leku wiąże się z białkami osocza. Gancyklowir przenika do płynu rdzeniowo-mózgowego, gdzie obserwowano stężenia leku wynoszące 24-67% odpowiednich stężeń we krwi. Gancyklowir nie jest metabolizowany w znaczącym stopniu. Jest wydalany w postaci niezmienionej przez nerki, w procesie przesączania kłębuszkowego oraz aktywnego wydzielania kanalikowego. Okres półtrwania u pacjentów bez zaburzeń czynności nerek wynosi 2,73+/-1,29 do 3,98+/-1,78 h.
Reklama
Cymevene - wskazania
Dorośli i młodzież w wieku >12 lat: leczenie choroby cytomegalowirusowej (wywołanej wirusem CMV) u pacjentów z obniżoną odpornością oraz zapobieganie chorobie CMV wg schematu leczenia wyprzedzającego u pacjentów z immunosupresją spowodowaną lekami (np. po przeszczepieniu narządu lub chemioterapii nowotworu). Preparat jest również wskazany do stosowania od urodzenia w zapobieganiu chorobie CMV wg schematu profilaktyki uniwersalnej u pacjentów z immunosupresją spowodowaną lekami (np. po przeszczepieniu narządu lub chemioterapii nowotworu).
Reklama
Cymevene - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na gancyklowir, walgancyklowir lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Okres karmienia piersią.
Reklama
Cymevene - ostrzeżenia
Zachować ostrożność u pacjentów ze stwierdzoną nadwrażliwością na acyklowir lub pencyklowir (lub ich proleki, odpowiednio walacyklowir lub famcyklowir), ze względu na podobieństwo budowy chemicznej do gancyklowiru i ryzyko wystąpienia nadwrażliwości krzyżowej. Stosować ostrożnie u pacjentów z występującym wcześniej niedoborem krwinek lub polekowym niedoborem krwinek w wywiadzie oraz u pacjentów poddawanych radioterapii. Nie należy rozpoczynać leczenia, jeśli bezwzględna liczba neutrofilów wynosi <500 komórek/µl lub liczba płytek krwi wynosi <25 000 komórek/µl, lub stężenie hemoglobiny wynosi <8 g/dl. Podczas leczenia u każdego pacjenta należy kontrolować pełną morfologię krwi, w tym liczbę płytek krwi. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek uzasadniona może być bardziej dokładna kontrola parametrów hematologicznych. W ciągu pierwszych 14 dni podawania leku należy co 2. dzień oznaczać liczbę białych krwinek (najlepiej jako test różnicowania); u pacjentów z małą wyjściową liczbą neutrofili (<1000 neutrofili/µl), u pacjentów, u których wystąpiła leukopenia podczas poprzedniego leczenia innymi lekami o działaniu mielotoksycznym oraz pacjentów z zaburzeniami czynności nerek kontrolę należy wykonywać codziennie. Nie badano bezpieczeństwa stosowania i skuteczności preparatu u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. U pacjentów z ciężką leukopenią, neutropenią, niedokrwistością lub małopłytkowością należy rozważyć zastosowania krwiotwórczych czynników wzrostu lub przerwanie leczenia gancyklowirem. Szczególnie ostrożnie stosować u pacjentów w podeszłym wieku, u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek oraz w połączeniu z dydanozyną, lekami hamującymi czynność szpiku lub zaburzającymi czynność nerek (zwiększone ryzyko toksyczności gancyklowiru). Nie zaleca się stosowania gancyklowiru z równocześnie z połączeniem imipenemu i cylastatyny (ryzyko drgawek). Stosowanie gancyklowiru wymaga szczególnej ostrożności u młodzieży, ze względu na możliwość odległego działania karcynogennego i toksycznego wpływu na reprodukcję. Lek zawiera 2 mmol (43 mg) sodu w jednej dawce 500 mg - należy to wziąć pod uwagę w przypadku podawania leku pacjentom kontrolującym zawartość sodu w diecie.
Reklama
Cymevene - ciąża
Gancyklowir szybko przenika przez łożysko; jest potencjalnie teratogenny i karcynogenny u ludzi oraz może powodować wady wrodzone lub nowotwory. Leku nie należy stosować w ciąży, chyba że potrzeba kliniczna leczenia kobiety przeważa nad potencjalnym ryzykiem działania teratogennego na płód. Kobiety w wieku rozrodczym muszą stosować skuteczne metody antykoncepcji w trakcie leczenia oraz przez co najmniej 30 dni po zakończeniu leczenia gancyklowirem. Mężczyźni muszą stosować antykoncepcję mechaniczną w trakcie leczenia i przez co najmniej 90 dni po zakończeniu leczenia, chyba że nie jest możliwe, aby partnerka zaszła w ciążę. Pacjentów należy poinformować, iż gancyklowir może powodować czasowe lub stałe zahamowanie spermatogenezy. Nie wykluczono możliwości przenikania gancyklowiru do mleka kobiecego i wywołania ciężkich objawów niepożądanych u karmionych piersią niemowląt - konieczne jest przerwanie karmienia piersią podczas leczenia gancyklowirem.
Reklama
Cymevene - efekty uboczne
Najcięższe i najczęściej występujące działania niepożądane gancyklowiru to reakcje hematologiczne. Bardzo często: zakażenia wywołane przez Candida, w tym kandydoza jamy ustnej, zakażenia górnych dróg oddechowych, neutropenia, niedokrwistość, zmniejszony apetyt, ból głowy, kaszel, duszność, biegunka, nudności, wymioty, ból brzucha, zapalenie skóry, gorączka, zmęczenie. Często: posocznica, grypa, zapalenie tkanki łącznej, zakażenie dróg moczowych, małopłytkowość (ciężka małopłytkowość może być związana z krwawieniem potencjalnie zagrażającym życiu), leukopenia, pancytopenia, reakcje nadwrażliwości, zmniejszenie masy ciała, depresja, lęk splątanie, bezsenność, neuropatia obwodowa, zawroty głowy, parestezje, niedoczulica, drgawki, zaburzenia smaku, zaburzenia widzenia, odwarstwienie siatkówki, zmętnienie w ciele szklistym, ból oka, zapalenie spojówek, obrzęk plamki żółtej, ból ucha, niedociśnienie, niestrawność, wzdęcie z oddawaniem gazów, ból nadbrzusza, zaparcie, owrzodzenie jamy ustnej, utrudnione połykanie, zapalenie trzustki, zaburzenie czynności wątroby, zwiększenie aktywności ALP, zwiększenie aktywności AspAT, zwiększenie aktywności AlAT, pocenie nocne, świąd, wysypka, łysienie, ból pleców, ból mięśni, ból stawów, skurcze mięśni, zaburzenia czynności nerek, zmniejszenie klirensu kreatyniny, zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi, reakcja w miejscu wstrzyknięcia, ból, dreszcze, złe samopoczucie, osłabienie. Niezbyt często: niewydolność szpiku kostnego, pobudzenie, zaburzenia psychotyczne, zaburzenia myślenia, omamy, drżenie, głuchota, arytmie serca, pokrzywka, suchość skóry, krwiomocz, niewydolność nerek, bezpłodność u mężczyzn, ból w klatce piersiowej. Rzadko: agranulocytoza, niedokrwistość aplastyczna, granulocytopenia, reakcja anafilaktyczna. Walgancyklowir jest prolekiem gancyklowiru; można się spodziewać, że działania niepożądane związane z przyjmowaniem walgancyklowiru będą również występować po podaniu gancyklowiru. U pacjentów chorych na AIDS leczonych gancyklowirem z powodu cytomegalowirusowego zapalenia siatkówki zgłaszano odwarstwienie siatkówki. Profil bezpieczeństwa leku u dzieci i młodzieży jest podobny do obserwowanego u pacjentów dorosłych; jednak niektóre działania niepożądane, takie jak gorączka i ból brzucha, które mogą być charakterystyczne dla populacji pediatrycznej i występują częściej u dzieci i młodzieży niż u pacjentów dorosłych; neutropenia również występuje częściej u dzieci i młodzieży, nie występuje jednak korelacja pomiędzy neutropenią a działaniami niepożądanymi związanymi z zakażeniem u dzieci i młodzieży. Dostępne są jedynie ograniczone dane dotyczące noworodków i niemowląt z HIV/AIDS lub z objawami wrodzonego zakażenia CMV, leczonych walgancyklowirem lub gancyklowirem, jednak profil bezpieczeństwa stosowania wydaje się być zgodny ze znanym profilem bezpieczeństwa walgancyklowiru/gancyklowiru.
Cymevene - interakcje
Probenecyd istotnie zmniejsza klirens nerkowy gancyklowiru, zwiększając ekspozycję na lek - pacjentów otrzymujących równocześnie oba leki należy dokładnie kontrolować w kierunku toksyczności gancyklowiru. Równoczesne stosowanie gancyklowiru i dydanozyny powodowało zwiększenie stężenia dydanozyny we krwi; nie stwierdzono klinicznie istotnych zmian stężenia gancyklowiru - pacjentów otrzymujących równocześnie oba leki należy dokładnie kontrolować w kierunku toksycznego działania dydanozyny. Zarówno zydowudyna, jak i gancyklowir mają potencjał do wywoływania neutropenii i niedokrwistości. Podczas jednoczesnego stosowania tych leków może wystąpić interakcja farmakodynamiczna. Niektórzy pacjenci mogą nie tolerować jednoczesnej terapii pełnymi dawkami. Izoenzymy cytochromu P450 nie biorą udziału w farmakokinetyce gancyklowiru - interakcje farmakokinetyczne z inhibitorami proteazy oraz nienukleozydowymi inhibitorami odwrotnej transkryptazy są mało prawdopodobne. Zgłaszano występowanie drgawek u pacjentów przyjmujących równocześnie imipenem z cylastatyną oraz gancyklowir - nie należy stosować tych leków równocześnie, chyba że potencjalne korzyści przeważają nad potencjalnym ryzykiem. Istnieje możliwość nasilenia działania toksycznego, jeśli gancyklowir stosuje się równocześnie z lekami o działaniu mielotoksycznym lub nefrotoksycznym (np. dapson, pentamidyna, flucytozyna, winkrystyna, winblastyna, doksorubicyna, amfoterycyna B, mykofenolan mofetylu, połączenie trimetoprymu i sulfametoksazolu oraz hydroksymocznik), jak również z analogami nukleozydów (w tym zydowudyną) - ww. leki można stosować równocześnie z gancyklowirem jedynie wówczas, jeśli spodziewana korzyść przewyższa potencjalne ryzyko.
Cymevene - dawkowanie
Dożylnie. Leczenie choroby CMV u dorosłych i młodzieży w wieku ≥12 lat z prawidłową czynnością nerek. Leczenie początkowe: 5 mg/kg mc. podawane w 1-godzinnej infuzji dożylnej, co 12 h przez 14-21 dni. Leczenie podtrzymujące (u pacjentów z obniżoną odpornością, narażonych na ryzyko nawrotu): 5 mg/kg mc. podawane w 1-godzinnej infuzji dożylnej, raz na dobę przez 7 dni w tygodniu, lub 6 mg/kg mc. raz na dobę przez 5 dni w tygodniu; czas trwania leczenia podtrzymującego należy określić indywidualnie, zgodnie z lokalnymi wytycznymi terapeutycznymi. Leczenie progresji choroby: u każdego pacjenta z progresją choroby wywołanej przez wirusa cytomegalii, podczas leczenia podtrzymującego lub z powodu odstawienia leczenia gancyklowirem, można ponownie rozpocząć leczenie według schematu leczenia początkowego. Zapobieganie chorobie CMV u dorosłych i młodzieży w wieku ≥12 lat z prawidłową czynnością nerek wg schematu leczenia wyprzedzającego. Leczenie początkowe: 5 mg/kg mc. podawane w 1-godzinnej infuzji dożylnej, co 12 h przez 7-14 dni. Leczenie podtrzymujące: 5 mg/kg mc. podawane w 1-godzinnej infuzji dożylnej, raz na dobę przez 7 dni w tygodniu, lub 6 mg/kg mc. raz na dobę przez 5 dni w tygodniu; czas trwania leczenia podtrzymującego należy określić indywidualnie, zgodnie z lokalnymi wytycznymi terapeutycznymi. Zapobieganie chorobie CMV wg schematu profilaktyki uniwersalnej. Dorośli i młodzież w wieku >16 lat: 5 mg/kg mc. podawane w 1-godzinnej infuzji dożylnej, raz na dobę przez 7 dni w tygodniu, lub 6 mg/kg mc. raz na dobę przez 5 dni w tygodniu; czas trwania leczenia podtrzymującego należy określić indywidualnie, zgodnie z lokalnymi wytycznymi terapeutycznymi. Dzieci i młodzież w wieku od urodzenia do ≤16 lat. Zalecana dawka gancyklowiru podawana raz na dobę w infuzji dożylnej w ciągu 1h zależy od powierzchni ciała (BSA) obliczanej wg wzoru Mostellera i klirensu kreatyniny obliczanego ze wzoru Schwartza (CrCLS) równaniami podanymi w Charakterystyce Produktu Leczniczego. Dawka dla dzieci i młodzieży (mg) = 3 x BSA x CrCLS. Jeśli klirens kreatyniny obliczony wg wzoru Schwartza przekracza 150 ml/min/1,73m2, wówczas w równaniu należy przyjąć maksymalną wartość 150 ml/min/1,73m2. Zalecane jest regularne kontrolowanie stężenia kreatyniny w surowicy, wzrostu i masy ciała oraz odpowiednie dostosowywanie dawki. Czas trwania profilaktyki uniwersalnej zależy od ryzyka choroby CMV i powinien być ustalany indywidualnie. Pacjenci z zaburzoną czynnością nerek. Dzieci i młodzież (w wieku od urodzenia do ≤ 16 lat) z zaburzeniami czynności nerek, otrzymujący profilaktyczną dawkę gancyklowiru obliczaną za pomocą algorytmu 3 x BSA x CrCLS nie wymagają dalszej modyfikacji dawkowania, ponieważ ta dawka została już dostosowania do klirensu kreatyniny. W przypadku pacjentów z zaburzeniami czynności nerek w wieku 12 lat i starszych, leczonych dawką podaną w mg/kg mc., ustalaną w zależności od masy ciała w ramach terapii wyprzedzającej i leczenia choroby CMV, dawkę gancyklowiru podaną w mg/kg mc. należy dostosować odpowiednio do klirensu kreatyniny (CCr) - CCr >70 ml/min: dawka początkowa 5,0 mg/kg mc. co 12 h, dawka podtrzymująca: 5,0 mg/kg mc. na dobę; CCr 50-69 ml/min: dawka początkowa 2,5 mg/kg mc. co 12 h, dawka podtrzymująca 2,5 mg/kg mc. na dobę; CCr 25-49 ml/min: dawka początkowa 2,5 mg/kg mc. na dobę, dawka podtrzymująca 1,25 mg/kg mc. na dobę; CCr 10-24 ml/min: dawka początkowa 1,25 mg/kg mc. na dobę, dawka podtrzymująca 0,625 mg/kg mc. na dobę; CCr <10 ml/min: dawka początkowa 1,25 mg/kg mc. 3 x w tyg. po hemodializie, dawka podtrzymująca 0,625 mg/kg mc. 3 x w tyg. po hemodializie. Ze względu na zalecane modyfikowanie dawkowania u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek należy kontrolować stężenie kreatyniny we krwi lub szacunkowe wartości klirensu kreatyniny. Pacjenci w podeszłym wieku. Ponieważ czynność nerek pogarsza się z wiekiem, gancyklowir należy stosować u pacjentów w podeszłym wieku ze szczególnym uwzględnieniem stanu czynności nerek. Sposób podania. Przed podaniem proszek należy rozpuścić, a otrzymany koncentrat należy rozcieńczyć przy użyciu odpowiedniego rozpuszczalnika/rozcieńczalnika. Roztwór podawać w infuzji dożylnej w ciągu 1 h, w stężeniu nie większym niż 10 mg/ml. Nie podawać w szybkiej infuzji dożylnej ani w szybkim wstrzyknięciu (bolusie). Nie podawać we wstrzyknięciu domięśniowym lub podskórnym. Ze względu na teratogenne i rakotwórcze działanie gancyklowiru, konieczne jest zachowanie ostrożności w czasie przygotowania i stosowania leku.
Cymevene - uwagi
Lek może wywierać znaczny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
