Reklama
Cystadane - skład
1 g proszku zawiera 1 g bezwodnej betainy.
Reklama
Cystadane - działanie
Bezwodna betaina zmniejsza stężenie homocysteiny w osoczu w następujących trzech postaciach homocystynurii — niedobór CBS, niedobór MTHFR i defekt enzymatyczny cbl. Siła działania leku wzrasta wraz z bezwzględnym nasileniem hiperhomocysteinemii. Nie ustalono bezwzględnej dostępności biologicznej bezwodnej betainy. Po podaniu bezwodnej betainy w pojedynczej doustnej dawce 50 mg/kg mc. wchłanianie było szybkie (tmax = 0,9 ± 0,3 h. i Cmax = 0,9 ±0,2 mM). Po wielokrotnym podaniu dawki 100 mg/kg mc./dobę przez 5 dni kinetyka procesu wchłaniania nie uległa zmianie. Po wielokrotnym podaniu dawki 100 mg/kg mc./dobę przez 5 dni T0,5 fazy dystrybucji istotnie się wydłużył (do 36 h) na skutek zjawiska redystrybucji i wysycenia mechanizmów transportowych. Bezwodna betaina jest dawcą grupy metylowej. Szybkość eliminacji jest niewielka (śr. T0,5 wynosi 14 h, a średnia wartość klirensu całkowitego [CL/F] 84 ml/h/kg). Przy założeniu 100% dostępności biologicznej klirens nerkowy jest nieistotny (5% klirensu całkowitego).
Reklama
Cystadane - wskazania
Leczenie wspomagające homocystynurii obejmujące następujące niedobory lub defekty enzymatyczne: beta-syntazy cystationinowej (ang. CBS), reduktazy 5,10-metylenotetrahydrofolanowej (ang. MTHFR), metabolizmu koenzymu kobalaminy (ang. cbl). Preparat należy stosować jako uzupełnienie innych metod leczenia, np. witaminą B6 (pirydoksyną), witaminą B12 (kobalaminą), folianami i leczenia dietetycznego.
Reklama
Cystadane - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną.
Reklama
Cystadane - ostrzeżenia
Podczas kuracji bezwodną betainą u pacjentów z niedoborem CBS opisywano niezbyt częste przypadki ciężkiego obrzęku mózgu związane z hipermetioninemią. Po przerwaniu leczenia uzyskano całkowite ustąpienie objawów: stężenie metioniny w osoczu powinno być mniejsze niż 1000 μM. Zaleca się oznaczanie zawartości metioniny w osoczu na początku leczenia, a następnie w przybliżeniu raz lub dwa razy na rok. Jeśli stężenie metioniny wzrośnie znacząco ponad pierwszy próg bezpieczeństwa, wynoszący 700 μmol/l, pacjenta należy poddawać częstszym kontrolom oraz sprawdzać, czy przestrzega zaleconej diety. W celu obniżenia stężenia metioniny należy rozważyć zmianę diety jak również zmniejszenie dawki preparatu lub czasowe przerwanie leczenia preparatem. W razie wystąpienia objawów obrzęku mózgu (np. poranne bóle głowy oraz wymioty i [lub] zaburzenia widzenia) należy skontrolować stężenie metioniny w osoczu, stosowanie się pacjenta do zaleceń dietetycznych i przerwać leczenie preparatem. W razie nawrotu objawów obrzęku mózgu po wznowieniu leczenia należy bezpowrotnie zaprzestać stosowania bezwodnej betainy. W celu ograniczenia ryzyka ewentualnych interakcji lekowych zaleca się zachowanie 30-min. przerwy pomiędzy zażyciem bezwodnej betainy oraz mieszanin aminokwasów i (lub) preparatów zawierających wigabatrynę oraz analogi GABA.
Reklama
Cystadane - ciąża
Preparatu nie wolno stosować w okresie ciąży, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne. Należy zachować ostrożność, przepisując leczenie preparatem kobietom w okresie karmienia piersią.
Reklama
Cystadane - efekty uboczne
Bardzo często: zwiększenie stężenia metioniny we krwi (od 1000 do 3000 μM). Niezbyt często: jadłowstręt, pobudzenie, drażliwość, obrzęk mózgu (u pacjentów z niedoborem CBS, w okresie 2 tyg.-6 mies. od rozpoczęcia kuracji odnotowano przypadki ciężkiego obrzęku mózgu oraz hipermetioninemii; powikłania ustąpiły po przerwaniu leczenia. Objawy obrzęku mózgu obejmują poranne bóle głowy z wymiotami i (lub) zaburzeniami widzenia), biegunka, zapalenie języka, nudności, niestrawność, wymioty, wypadanie włosów, pokrzywka, zmiana zapachu skóry, nietrzymanie moczu.
Cystadane - interakcje
Istnieje ryzyko interakcji bezwodnej betainy z mieszaninami aminokwasów i preparatami zawierającymi wigabatrynę oraz analogi GABA.
Cystadane - dawkowanie
Doustnie. Dorośli i dzieci: zalecana całkowita dawka dobowa to 100 mg/kg mc./dobę w 2 dawkach podzielonych. Niemniej jednak, dawka powinna być dobierana indywidualnie w zależności od stężenia homocysteiny i metioniny w osoczu. U niektórych pacjentów osiągnięcie celów terapeutycznych wymagało stosowania dawek wyższych niż 200 mg/kg mc./dobę. Podczas zwiększania dawek należy zachować ostrożność u pacjentów z niedoborem CBS, ze względu na ryzyko rozwoju hipermetioninemii. U tych pacjentów należy również ściśle monitorować stężenie metioniny. Szczególne grupy pacjentów. Doświadczenia dotyczące stosowania bezwodnej betainy u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek lub niealkoholowym stłuszczeniem wątroby wskazują, że nie ma konieczności modyfikacji dawkowania preparatu. Sposób podania. Przed otwarciem należy lekko wstrząsnąć butelkę. W opakowaniu znajdują się trzy miarki służące do odmierzania 100 mg, 150 mg lub 1 g bezwodnej betainy. Zaleca się nabranie z butelki przepełnionej miarki, a następnie zgarnięcie nadmiaru proszku płaskim przedmiotem (np. odwrotną stroną ostrza noża). W ten sposób uzyskuje się następujące dawki bezwodnej betainy: mała miarka 100 mg; średnia miarka 150 mg i duża miarka 1 g. Proszek należy wymieszać z wodą, sokiem, mlekiem, preparatem żywieniowym lub pokarmem do całkowitego rozpuszczenia i natychmiast zażyć. Celem leczenia jest utrzymanie całkowitego stężenia homocysteiny w osoczu poniżej 15 μM lub jak najbliżej tej wartości. Stan stacjonarny jest najczęściej osiągany w ciągu pierwszego miesiąca leczenia.
Cystadane - uwagi
Preparat nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
