Reklama
Cytarabine Kabi - skład
1 ml roztw. do wstrz. i inf. zawiera 100 mg cytarabiny.
Reklama
Cytarabine Kabi - działanie
Lek przeciwnowotworowy - antymetabolit - analog pirymidyn. Cytarabina hamuje syntezę DNA w fazie S cyklu komórkowego. Wykazuje również właściwości przeciwwirusowe i immunosupresyjne. Szczegółowe badania nad mechanizmem cytotoksyczności in vitro wskazują, że podstawowym działaniem cytarabiny jest hamowanie syntezy deoksycytydyny, poprzez czynny metabolit trifosforan-5-cytarabiny (ARA-CTP), chociaż pewną rolę w jej działaniu cytostatycznym i cytobójczym może odgrywać hamowanie kinaz cytydylowych i wbudowywanie się cytarabiny w cząsteczki kwasów nukleinowych. Schemat dawkowania z zastosowaniem wysokich dawek cytarabiny jest w stanie przełamać odporność komórek białaczkowych nie odpowiadających na leczenie z zastosowaniem dawek konwencjonalnych. Za odporność komórek odpowiedzialnych jest kilka mechanizmów: zwiększenie ilości substratu; zwiększenie wewnątrzkomórkowej puli ARA-CTP, istnieje dodatnia korelacja pomiędzy wewnątrzkomórkową retencją ARA-CTP, a odsetkiem komórek w fazie S. Cytarabina ulega dezaminacji do arabinofuranozylouracylu w wątrobie i w nerkach. Po dożylnym podaniu u ludzi jedynie 5,8% dawki ulega wydaleniu w postaci niezmienionej z moczem w ciągu 12-24 h; 90% dawki wydalane jest w postaci nieczynnego produktu dezaminacji - arabinofuranozylouracylu (ARA-U). Cytarabina jest metabolizowana szybko, głównie w wątrobie i być może w nerkach. Po podaniu pojedynczych dużych dawek dożylnych, u większości pacjentów w ciągu 15 min stężenie we krwi zmniejsza się do niemierzalnych poziomów. T0,5 wynosi 10 min. Maksymalne stężenie cytarabiny w surowicy podczas stosowania dużych dawek jest 200 razy większe w porównaniu ze stężeniem podczas stosowania dawek konwencjonalnych. Najwyższe stężenie nieaktywnego metabolitu ARA-U podczas stosowania dużych dawek obserwuje się już po 15 min. Klirens nerkowy cytarabiny jest mniejszy w przypadku stosowania dużych dawek w porównaniu z stosowaniem dawek konwencjonalnych. Stężenie cytarabiny w płynie mózgowo- rdzeniowym (PMR) po dożylnym podaniu cytarabiny w dużej dawce 1-3g/m2, wynosi ok. 100-300 nanogramów/ml. Po podskórnym podaniu cytarabiny, maksymalne stężenie w osoczu uzyskiwane jest po ok. 20-60 min od podania, i jest one znacznie mniejsze niż analogiczne stężenia uzyskane po podaniu dożylnym.
Reklama
Cytarabine Kabi - wskazania
U dorosłych w celu indukcji remisji ostrej białaczki szpikowej oraz u dorosłych i dzieci w celu indukcji remisji innych ostrych białaczek.
Reklama
Cytarabine Kabi - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na cytarabinę lub na którąkolwiek substancję pomocniczą leku. Leczenie cytarabiną nie powinno być brane pod uwagę u pacjentów z ciężką supresją szpiku kostnego. Nie należy stosować cytarabiny w leczeniu chorób nowotworowych niezłośliwych, z wyjątkiem immunosupresji. Zwyrodnieniowe i toksyczne encefalopatie, zwłaszcza po zastosowaniu metotreksatu lub leczeniu z zastosowaniem promieniowania jonizującego.
Reklama
Cytarabine Kabi - ostrzeżenia
Cytarabina silnie hamuje czynność szpiku kostnego; leczenie należy rozpoczynać z zachowaniem ostrożności u pacjentów z wcześniejszą polekową supresją szpiku. Jeśli z obrazu krwi obwodowej znikną komórki blastyczne, należy często przeprowadzać badania szpiku kostnego. Należy rozważyć przerwanie lub dostosowanie leczenia, gdy w wyniku polekowego zahamowania czynności szpiku liczba płytek krwi zmniejszy się do wartości poniżej 50 000 lub liczba granulocytów zmniejszy się poniżej 1000/mm3. Liczba morfotycznych elementów krwi obwodowej może się nadal zmniejszać po przerwaniu leczenia, osiągając najmniejszą wartość po 5-7 dniach od zakończenia podawania leku. Jeżeli są wskazania, należy ponownie wdrożyć leczenie po wystąpieniu wyraźnych objawów poprawy czynności szpiku (wyniki kolejnych badań szpiku kostnego). Pacjenci, u których stosowanie leku zostało wstrzymane do momentu osiągnięcia przez nich "prawidłowych" wartości morfotycznych elementów krwi obwodowej mogą nie być wystarczająco kontrolowani. U dorosłych pacjentów z ostrą białaczką nielimfatyczną, po zastosowaniu terapii łączącej duże dawki cytarabiny, daunorubicyny oraz asparaginazy, występowały obwodowe neuropatie ruchowe oraz czuciowe. Pacjentów leczonych dużymi dawkami cytarabiny należy obserwować, czy nie występują u nich objawy neuropatii, gdyż konieczne mogą okazać się zmiany schematu leczenia, aby uniknąć nieprzemijających zaburzeń neurologicznych. Po zastosowaniu dużych dawek cytarabiny występowały ciężkie, niekiedy zakończone zgonem przypadki toksycznego wpływu leku na płuca, zespół ostrej niewydolności oddechowej dorosłych oraz obrzęk płuc. Podczas leczenia z zastosowaniem cytarabiny stwierdzono występowanie reakcji anafilaktycznych. W badaniach na zwierzętach wykazano, że cytarabina ma działanie rakotwórcze; należy wziąć pod uwagę ryzyko wystąpienia podobnych działań u ludzi, dobierając strategię długotrwałego leczenia pacjenta. U pacjentów leczonych konwencjonalnymi dawkami cytarabiny w skojarzeniu z innymi lekami, zgłaszano tkliwość brzuszną (zapalenie otrzewnej) oraz zapalenie okrężnicy z dodatnim wynikiem próby gwajakowej, z towarzyszącą neutropenią i małopłytkowością. Pacjenci dobrze reagowali na leczenie zachowawcze (nieoperacyjne). U dzieci z ostrą białaczką szpikową (AML) po dożylnym podaniu konwencjonalnych dawek cytarabiny w skojarzeniu z innymi lekami, obserwowano rozwój opóźnionego, postępującego, wstępującego porażenia, zakończonego zgonem. W trakcie leczenia z zastosowaniem cytarabiny należy badać czynności wątroby i nerek. U pacjentów z istniejącymi zaburzeniami czynności wątroby, lek należy stosować z zachowaniem nadzwyczajnej ostrożności. U pacjentów otrzymujących cytarabinę należy okresowo badać czynności szpiku kostnego, wątroby i nerek. Tak jak w przypadku innych cytotoksycznych leków, stosowanie cytarabiny może prowadzić do zwiększenia stężenia kwasu moczowego we krwi w wyniku rozpadu komórek neoblastycznych należy regularne monitorować stężenia kwasu moczowego we krwi. W razie potrzeby można zastosować środki farmakologiczne wspomagające leczenie w celu kontroli hiperurykemii. Podawanie żywych lub żywych atenuowanych szczepionek pacjentom z osłabioną odpornością na skutek stosowania chemioterapii, w tym cytarabiny, może prowadzić do ciężkich zakażeń, a nawet zgonu. Pacjenci otrzymujący cytarabinę nie powinni być szczepieni żywymi szczepionkami. Można podawać martwe lub inaktywowane szczepionki, pamiętając, że odpowiedź immunologiczna na takie szczepionki może być osłabiona. Ryzyko wystąpienia działań niepożądanych ze strony OUN wzrasta u pacjentów, którym wcześniej poddano leczenie OUN takie jak: chemioterapia podawana dokanałowo, radioterapia. W przypadku zgłoszenia wystąpienia ciężkiej niewydolność oddechowej należy unikać jednoczesnego stosowania transfuzji granulocytów. Stwierdzono przypadki kardiomiopatii prowadzących do zgonu po zastosowaniu eksperymentalnej terapii dużymi dawkami cytarabiny skojarzonej z cyklofosfamidem w ramach przygotowywania pacjentów do przeszczepu szpiku kostnego. Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania leku u niemowląt. Jedna dawka leku zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) - lek może być uważany za "wolny" od sodu.
Reklama
Cytarabine Kabi - ciąża
Wiadomo, że cytarabina wykazuje działanie teratogenne u niektórych gatunków zwierząt. Cytarabinę należy stosować u kobiet w ciąży lub kobiet, które mogą zajść w ciążę, jedynie w przypadku, gdy spodziewane korzyści ze stosowania preparatu przeważają nad potencjalnym ryzykiem dla płodu. Ze względu na możliwość spowodowania wad rozwojowych lekami cytotoksycznymi, zwłaszcza stosowanymi w I trymestrze ciąży, pacjentkę będącą w ciąży lub mogącą zajść w ciążę, podczas stosowania cytarabiny, należy uprzedzić o potencjalnym ryzyku dla płodu oraz rozważyć utrzymanie ciąży. Jeżeli leczenie rozpocznie się w II lub III trymestrze ciąży, ryzyko uszkodzeń płodu jest znacznie mniejsze. Chociaż kobiety, leczone cytarabiną przez wszystkie trzy trymestry ciąży, rodziły zdrowe niemowlęta, zaleca się prowadzenie obserwacji tych dzieci. Podczas leczenia oraz przez 6 mies. po jego zakończeniu konieczne jest stosowanie skutecznych metod antykoncepcji przez kobiety i mężczyzn leczonych cytarabiną. Preparatu nie należy stosować u matek karmiących piersią. Płodność. Nie przeprowadzono formalnych badań wpływu na płodność, jednakże u myszy po leczeniu cytarabiną obserwowano nieprawidłowości w główce plemnika.
Reklama
Cytarabine Kabi - efekty uboczne
Bardzo często: posocznica, zapalenie płuc, zakażenie, zahamowanie czynności szpiku kostnego, trombocytopenia, niedokrwistość, niedokrwistość megaloblastyczna, leukopenia, zmniejszenie liczby retikulocytów, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, owrzodzenia jamy ustnej, owrzodzenia odbytu, zapalenie odbytu, biegunka, wymioty, nudności, ból brzucha, zaburzenia czynności wątroby, łysienie, wysypka, zespół cytarabinowy, gorączka, nieprawidłowy wynik biopsji szpiku kostnego, nieprawidłowości w rozmazie krwi. Często: hiperurykemia, zaburzenia połykania, owrzodzenie skóry. Niezbyt często: odma śródścienna jelit, martwicze zapalenie okrężnicy, zapalenie otrzewnej. Bardzo rzadko: arytmia, neutrofilowe zapalenie gruczołów potowych ekrynowych. Częstość nieznana: zapalenie tkanki łącznej w miejscu wstrzyknięcia, owrzodzenie wątroby, reakcja anafilaktyczna, obrzęk alergiczny, zmniejszenie łaknienia, neurotoksyczność, zapalenie nerwów, zawroty głowy, ból głowy, zapalenie spojówek, zapalenie osierdzia, zakrzepowe zapalenie żył, duszność, ból gardła, zapalenie trzustki, owrzodzenie przełyku, zapalenie przełyku, żółtaczka, zespół erytrodyzestezji dłoniowo-podeszwowej, pokrzywka, świąd, piegi, zaburzenie czynności nerek, zatrzymanie moczu, ból w klatce piersiowej, reakcja w miejscu wstrzyknięcia. Działania niepożądane zgłaszane w związku z terapią dużymi dawkami. Bardzo często: zaburzenia czynności mózgu, zaburzenia czynności móżdżku, senność, zaburzenia rogówki, zespół ostrej niewydolności oddechowej, obrzęk płuc. Często: martwicze zapalenie okrężnicy, złuszczanie skóry. Częstość nieznana: owrzodzenie wątroby, posocznica, zmiana osobowości, śpiączka, drgawki, obwodowa neuropatia ruchowa, obwodowa neuropatia czuciowa, kardiomiopatia, martwica żołądka lub jelit, owrzodzenia żołądka lub jelit, odma śródścienna jelit, zapalenie otrzewnej, uszkodzenia wątroby, hiperbilirubinemia. Po doświadczalnym zastosowaniu umiarkowanych dawek cytarabiny (1g/m2 pc.) z innymi chemioterapeutykami (meta-AMSA, daunorubicyna, VP-16) lub bez tych środków, u pacjentów zgłaszano rozproszone śródmiąższowe zapalenie płuc o nieznanej przyczynie, które może być związane z podawaniem cytarabiny. Donoszono o przypadkach ostrej niewydolności oddechowej, szybko postępującej do obrzęku płuc i kardiomegalii (potwierdzonej zdjęciem rentgenowskim), po doświadczalnym podaniu dużych dawek cytarabiny w leczeniu nawrotu białaczki. W jednym przypadku zespół ten doprowadził do zgonu. U 8-37% pacjentów otrzymujących duże dawki cytarabiny odnotowano objawy ze strony mózgu lub móżdżku, takie jak zmiany osobowości, zaburzenia koncentracji, dyzartria, ataksja, drżenie, oczopląs, ból głowy, dezorientacja, senność, zawroty głowy, śpiączka, drgawki itp. Częstość występowania u osób starszych (> 55 lat) może być nawet większa. Innymi czynnikami predysponującymi są zaburzenia czynności wątroby i nerek, wcześniejsze leczenie OUN (np. radioterapia) i nadużywanie alkoholu. Zaburzenia czynności OUN są w większości przypadków odwracalne. Ryzyko toksycznych działań na OUN wzrasta, jeśli podaje się dożylnie duże dawki cytarabiny w połączeniu z innymi rodzajami terapii o toksycznym działaniu na OUN, takimi jak radioterapia lub terapia dużymi dawkami. Szczególnie w przypadku leczenia dużymi dawkami cytarabiny, oprócz częstych objawów, mogą dodatkowo wystąpić bardziej nasilone reakcje. Zgłaszano przypadki perforacji jelit lub martwicy jelit z niedrożnością oraz zapalenie otrzewnej. Po leczeniu dużymi dawkami cytarabiny obserwowano: ropnie wątroby, hepatomegalię, zespół Budd-Chari’ego (zakrzepica żył wątrobowych) i zapalenie trzustki. Zgłaszano przypadki rabdomiolizy, braku miesiączki i azoospermii po terapii dużymi dawkami cytarabiny.
Cytarabine Kabi - interakcje
Wykazano, że jednoczesne stosowanie cytarabiny z 5-fluorocytozyną może prowadzić do zmniejszenia skuteczności 5-fluorocytozyny, dlatego nie należy podawać cytarabiny z 5-fluorocytozyną. Obserwowano odwracalne zmniejszenie stacjonarnego stężenia digoksyny w osoczu i wydalanie nerkowego glikozydu u pacjentów otrzymujących ß-acetylodigoksynę i chemioterapię zawierającą cyklofosfamid, winkrystynę i prednizolon, zarówno z, jak i bez dodatku cytarabiny lub prokarbazyny. Stacjonarne stężenie digitoksyny w osoczu nie ulegało zmianie. Monitorowanie stężenia digoksyny w osoczu może być wskazane u pacjentów otrzymujących chemioterapię o podobnym składzie. Alternatywnie można zastosować u tych pacjentów digitoksynę. Badanie interakcji in vitro między gentamycyną i cytarabiną wykazało związany z cytarabiną antagonizm wrażliwości szczepów Klebsiella pneumoniae. Badanie to wskazuje, że brak szybkiej skuteczności terapeutycznej u pacjentów zakażonych K.pneumoniae przyjmujących cytarabinę i jednocześnie leczonych gentamycyną może stanowić wskazanie do zmiany leczenia przeciwbakteryjnego. Jednoczesne podawanie dożylne cytarabiny i dokanałowe metotreksatu może zwiększyć ryzyko ciężkich neurologicznych działań niepożądanych, takich jak ból głowy, porażenie, śpiączka i epizody udaropodobne.
Cytarabine Kabi - dawkowanie
Dożylnie (w postaci infuzji lub wstrzykiwań) jak i podskórnie. Leku nie podawać dokanałowo. Leczenie z zastosowaniem cytarabiny powinno zostać rozpoczęte przez lub po konsultacji z lekarzem posiadającym doświadczenie w stosowaniu cytostatycznych preparatów. Indukcja remisji. Wielkość dawki oraz schemat dawkowania indukcyjnego różnią się w zależności od zastosowanego schematu leczenia. Leczenie ciągłe. W indukcji remisji w ciągłym leczeniu stosowano następujące schematy leczenia: 1 schemat - szybkie wstrzyknięcie - zazwyczaj dawka początkowa podawana przez 10 dni wynosi 2 mg/kg mc./dobę, należy codziennie sprawdzać liczbę komórek krwi; w przypadku braku działania przeciwbiałaczkowego oraz widocznej toksyczności, dawkę należy zwiększyć do 4 mg/kg/dobę i utrzymywać, aż do uzyskania reakcji na leczenie, bądź pojawienia się oczywistej toksyczności; u niemal wszystkich pacjentów może wystąpić toksyczność po stosowaniu powyższej dawki cytarabiny; 2 schemat - dawka 0,5-1,0 mg/kg mc./dobę może być podawana w infuzji trwającej do 24 h; u większości pacjentów wyniki uzyskane po jednogodzinnym wlewie były zadowalające; po 10 dniach dobowa dawka początkowa może być zwiększona do 2 mg/kg mc. z zastrzeżeniem toksyczności, leczenie z zastosowaniem powyższej dawki można kontynuować do wystąpienia remisji bądź toksyczności. Leczenie okresowe. Dawkę 3-5 mg/kg mc./dobę podaje się dożylnie przez 5 kolejnych dni, po 2-9 dniowej przerwie, podaje się kolejny cykl leczenia; leczenie należy kontynuować do wystąpienia remisji bądź toksyczności, pierwsze objawy poprawy czynności szpiku kostnego zgłoszono 7-64 dnia (średnio 28 dnia) od rozpoczęcia leczenia; jeśli po zastosowaniu właściwej próby klinicznej u pacjenta nie wystąpiły objawy toksyczności ani remisji, na ogół uzasadnione jest ostrożne podawanie większej dawki (stwierdzono, że pacjenci tolerują większe dawki, gdy cytarabina podawana jest w szybkim wstrzyknięciu dożylnym niż w powolnym wlewie). Leczenie podtrzymujące. Remisje wywołane przez cytarabinę, lub inne preparaty mogą być podtrzymane przez stosowanie cytarabiny we wstrzyknięciu dożylnym lub podskórnie w dawce 1 mg/kg mc. raz lub dwa razy w tygodniu. Szczególne grupy pacjentów. Wydaje się, że dzieci tolerują większe dawki niż dorośli, a jeśli jest podany zakres dawek, należy podać większą dawkę. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby i nerek należy zmniejszyć dawkę. Cytarabina ulega dializie - leku nie należy podawać bezpośrednio przed lub po dializie. Brak jest danych sugerujących, że zmiana dawkowania jest uzasadniona u pacjentów w podeszłym wieku. Niemniej jednak, pacjent w podeszłym wieku nie toleruje toksyczności produktu leczniczego tak dobrze, jak pacjent młodszy, w związku z tym należy zwrócić szczególną uwagę na leukopenię, trombocytopenię i anemię, wywołane produktem leczniczym, a także gdy jest to wskazane, należy wdrożyć leczenie wspomagające.
Cytarabine Kabi - uwagi
Cytarabina nie ma wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jednak pacjenci otrzymujący chemioterapię mają ograniczoną zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn, o czym należy ich poinformować i odradzić podejmowanie tego typu zajęć.
