Reklama
Decaven - skład
1000 ml roztworu zawiera 216 mg dwuwodnego glukonianu żelaza, 85 mg glukonianu miedzi, 40,5 mg glukonianu manganu, 1949 mg trójwodnego glukonianu cynku, 80 mg fluorku sodu, 0,303 mg dwuwodnego glukonianu kobaltu, 0,045 mg jodku sodu, 3,83 mg seleninu sodu, 1,15 mg czterowodnego heptamolibdenianu amonu, 1,92 mg sześciowodnego chlorku chromu. Osmolalność: 19 mOsmol/kg H2O. Osmolarność: 17,6 mOsmol/l.
Reklama
Decaven - działanie
Zbilansowany roztwór dziesięciu najważniejszych pierwiastków śladowych niezbędnych do utrzymania równowagi metabolicznej.
Reklama
Decaven - wskazania
Żywienie dożylne, w celu pokrycia podstawowego lub umiarkowanie zwiększonego zapotrzebowania na pierwiastki śladowe podczas żywienia pozajelitowego.
Reklama
Decaven - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na składniki preparatu. Stwierdzona cholestaza (stężenie bilirubiny w surowicy >140 µmol/l). Choroba Wilsona i hemochromatoza. Leku nie stosować u dzieci i pacjentów o mc. poniżej 40 kg oraz jeśli stężenie w surowicy któregoś z pierwiastków śladowych zawartych w preparacie jest podwyższone.
Reklama
Decaven - ostrzeżenia
Lek można stosować w postaci koncentratu jako dodatek do mieszanin do żywienia pozajelitowego (należy zwrócić uwagę na zgodność składników połączonych preparatów). Należy zachować szczególną ostrożność przy podawaniu leku pacjentom z zaburzonym wydzielaniem żółci (ryzyko zaburzeń eliminacji manganu, miedzi i cynku z żółcią, co może doprowadzić do nagromadzenia się i przedawkowania tych pierwiastków w organizmie). Zachować ostrożność u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (wydalanie pierwiastków śladowych może być zmniejszone). U pacjentów poddawanych licznym transfuzjom krwi, przy równoczesnym podawaniu dożylnym leku wzrasta ryzyko przeciążenia żelazem.
Reklama
Decaven - ciąża
Leku nie należy podawać w ciąży i podczas karmienia piersią, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne. Brak danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania leku w ciąży i podczas karmienia piersią.
Reklama
Decaven - efekty uboczne
U pacjentów odżywianych przez dłuższy czas pozajelitowo obserwuje się większą częstość występowania niedoborów żelaza, cynku i selenu. Ponadto mogą wystąpić niedobory jodu, ze względu na małą jego zawartość w preparacie.
Decaven - dawkowanie
Dorośli. Zalecaną dawką dobową dla pacjentów o przeciętnym i umiarkowanie zwiększonym zapotrzebowaniu na pierwiastki śladowe jest 1 but. (40 ml) koncentratu. W przypadku znacznie podwyższonego zapotrzebowania na pierwiastki śladowe (tj. rozległe oparzenia, nasilony katabolizm pourazowy) można podać 2 but. (80 ml) koncentratu na dobę, monitorując poziom pierwiastków śladowych w surowicy. Leku nie należy podawać w postaci nierozcieńczonej. Rozcieńczając lek należy uwzględnić końcową osmolarność roztworu np. 40 ml koncentratu można rozcieńczyć dodając co najmniej 250 ml 0,9% roztworu chlorku sodu do wlewów dożylnych lub 40 ml koncentratu można rozcieńczyć dodając co najmniej 500 ml 5-70% roztworu glukozy do wlewów dożylnych. Jeśli lek rozcieńczymy roztworem glukozy o stężeniu powyżej 20% powstałego roztworu nie można podawać bez dalszego rozcieńczenia w taki sposób, aby ostatecznie stężenie glukozy nie przekraczało 20%, ze względu na końcową osmolarnosć roztworu. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i wątroby oraz w przypadkach łagodnej cholestazy należy dostosować dawkowanie do stanu chorego.
Decaven - uwagi
Preparat można podawać po dokładnym zbadaniu parametrów klinicznych i biologicznych. Przy przewlekłym stosowaniu odżywiania pozajelitowego należy regularnie oznaczać stężenie manganu we krwi. Jeśli stężenie manganu wzrośnie do wartości potencjalnie toksycznych, niezbędne jest obniżenie dawki leku lub zaprzestanie wlewu.
