Reklama
Dolforin - skład
1 system transdermalny w postaci plastra o powierzchni 15 cm2 zawiera 4,8 mg fentanylu, co odpowiada szybkości uwalniania fentanylu 25 µg/h.
Reklama
Dolforin - działanie
Silny lek przeciwbólowy o dużym powinowactwie do receptora opioidowego typu μ. System transdermalny zapewnia ciągłe ogólnoustrojowe uwalnianie fentanylu przez okres aplikacji wynoszący 72 h. Fentanyl uwalniany jest z relatywnie stałą szybkością. Po pierwszym nałożeniu plastra stężenie fentanylu we krwi stopniowo wzrasta, stabilizując się między 12 i 24 h i utrzymuje się na względnie stałym poziomie przez pozostałą część 72-godzinnego okresu podawania. Podczas drugiej 72-godzinnej aplikacji zostaje osiągnięty stan równowagi stężenia leku we krwi, który utrzymuje się przy kolejnych zastosowaniach tego samego rozmiaru plastra. Fentanyl wiąże się z białkami osocza w ok. 84 %. Jest szybko i intensywnie metabolizowany, głównie przez CYP3A4 w wątrobie. Główny metabolit, norfentanyl, jest nieaktywny. Po usunięciu plastra, stężenie fentanylu we krwi maleje stopniowo, zmniejszając się do około 50 % po ok. 17 h (zakres 13-22 h) po podaniu trwającym 24 h. Po podaniu trwającym 72 h, średni T0,5 wynosi od 20-27 h. 75% dawki fentanylu wydalane jest z moczem, głównie w postaci metabolitów; ok. 9% dawki jest wydalane z kałem, głównie w postaci metabolitów.
Reklama
Dolforin - wskazania
Dorośli. Leczenie przewlekłego, opornego na leczenie bólu pochodzenia nowotworowego. Leczenie przewlekłego, opornego na leczenie bólu. Dzieci. Długotrwałe leczenie ciężkiego, przewlekłego bólu u dzieci od 2 rż. otrzymujących przeciwbólowe leki opioidowe.
Reklama
Dolforin - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na fentanyl lub pozostałe substancje zastosowane w plastrze. Nie stosować w leczeniu bólu ostrego lub pooperacyjnego (brak możliwości dostosowania dawkowania podczas krótkotrwałego stosowania). Ciężkie zaburzenia o.u.n. Ciężka depresja oddechowa.
Reklama
Dolforin - ostrzeżenia
Pacjenci, u których wystąpiły ciężkie zdarzenia niepożądane powinni być monitorowani przez 24 h po usunięciu plastra, ponieważ stężenie fentanylu we krwi zmniejsza się stopniowo, o ok. 50% w ciągu 17 h (zakres 13-22 h). W bardzo rzadkich przypadkach zastosowanie preparatu jako inicjującej terapii opioidami (nawet w najniższej dostępnej dawce) u pacjentów nieprzyjmujących wcześniej opioidów wiązało się z wystąpieniem znaczącej klinicznie depresji oddechowej i (lub) zgonu - zaleca się, aby preparat stosować u pacjentów z potwierdzoną tolerancją na opioidy. W przypadku stosowania plastra w leczeniu przewlekłego, opornego na leczenie bólu, który wymaga terapii długoterminowej, stanowczo zaleca się, aby lekarz zdefiniował oczekiwane rezultaty leczenia w odniesieniu do nasilenia bólu i poprawy jakości życia, zgodnie z lokalnymi wytycznymi leczenia bólu; w przypadku, gdy założone cele nie zostały osiągnięte, lekarz w porozumieniu z pacjentem powinien zadecydować o przerwaniu leczenia. Pacjenci powinni być obserwowani, czy nie występuje u nich znaczna depresja oddechowa. Depresja ośrodka oddechowego może utrzymywać się po usunięciu plastra. Prawdopodobieństwo wystąpienia depresji oddechowej zwiększa się w przypadku stosowania większej dawki. Leki działające na o.u.n. mogą nasilać depresję ośrodka oddechowego. Z uwagi na ryzyko zwiększenia stężenia fentanylu we krwi, nasilenia lub wydłużenia zarówno działania terapeutycznego, jak i działań niepożądanych, nie zaleca się jednoczesnego stosowania fentanylu z inhibitorami CYP3A4, chyba że pacjent jest dokładnie monitorowany w kierunku wystąpienia objawów depresji oddechowej, a w uzasadnionych przypadkach należy dostosować dawkowanie. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania fentanylu z buprenorfiną, nalbufiną lub pentazocyną. U pacjentów z POChP lub innymi chorobami płuc mogą wystąpić bardziej nasilone działania niepożądane; u takich pacjentów opioidy mogą hamować czynność ośrodka oddechowego i zwiększać opór w drogach oddechowych. W przypadku powtarzanego stosowania opioidów, takich jak fentanyl, może rozwinąć się tolerancja na lek oraz uzależnienie fizyczne i psychiczne. Większe ryzyko uzależnienia i nadużywania opioidów istnieje u pacjentów, którzy w przeszłości byli uzależnieni od środków farmakologicznych i (lub) nadużywali alkoholu - tacy pacjenci mogą być nadal właściwie leczeni z zastosowaniem postaci leków opioidowych o zmodyfikowanym uwalnianiu, jednak konieczne jest monitorowanie, czy nie występują u nich objawy niewłaściwego stosowania, nadużywania lub uzależnienia od leku. Lek należy ostrożnie stosować u pacjentów szczególnie wrażliwych na wewnątrzczaszkowe efekty retencji CO2, jak np. pacjenci z potwierdzonym zwiększonym ciśnieniem śródczaszkowym, z zaburzeniami świadomości lub w śpiączce. Należy zachować ostrożność stosując fentanyl u pacjentów z nowotworami mózgu. Stosować ostrożnie u pacjentów z bradyarytmią. Przed rozpoczęciem stosowania fentanylu należy wyrównać występujące wcześniej objawowe niedociśnienie i (lub) hipowolemię. Pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek, jak również pacjentów w podeszłym wieku należy obserwować pod kątem objawów toksyczności fentanylu i w razie konieczności należy zmniejszyć dawkę leku. Należy zachować ostrożność podczas stosowania preparatu u pacjentów z miastenią, gdyż mogą wystąpić niepadaczkowe reakcje miokloniczne. W przypadku zwiększenia się temperatury skóry do 40st.C, stężenie fentanylu we krwi może zwiększyć się o 1/3 - pacjentów, u których wystąpi gorączka należy monitorować pod kątem wystąpienia działań niepożądanych typowych dla opioidów, a w razie konieczności dostosować u nich dawkę preparatu. Istnieje możliwość zależnego od temperatury zwiększonego uwalniania fentanylu z systemu transdermalnego, skutkującego prawdopodobnym przedawkowaniem i śmiercią (ogrzanie plastra zwiększa średnie wartości AUC fentanylu o 120% oraz średnie wartości Cmax o 61%) - należy unikać nadmiernej ekspozycji miejsca przylepienia plastra na zewnętrzne źródła ciepła, takie jak poduszki elektryczne, butelki z gorącą wodą, koce elektryczne, podgrzewane łóżka wodne, lampy ogrzewające lub opalające, intensywne kąpiele słoneczne, przedłużające się gorące kąpiele, sauny lub gorące kąpiele spa. Lek można stosować jedynie u dzieci w wieku 2 lat lub starszych, które tolerują leczenie opioidami. Nie stosować u dzieci poniżej 2 rż. Nie stosować u dzieci, u których nie stosowano wcześniej opioidów. U dzieci, aby uniknąć przypadkowego połknięcia przez dziecko, należy zachować ostrożność przy wyborze miejsca aplikacji oraz kontrolować, czy system transdermalny ściśle przylega do skóry.
Reklama
Dolforin - ciąża
Nie stosować w ciąży, o ile nie jest to bezwzględnie konieczne. Obserwowano występowanie zespołu abstynencyjnego u noworodków, których matki stosowały długotrwale fentanyl w ciąży. Nie zaleca się stosowania fentanylu w postaci systemu transdermalnego w trakcie porodu, ponieważ nie jest on wskazany w leczeniu bólu ostrego lub pooperacyjnego. Fentanyl przenika przez łożysko i jego stosowanie w czasie porodu może spowodować depresję oddechową u noworodka. Fentanyl przenika do mleka matki i może wywołać sedację i depresję oddechową u karmionego piersią dziecka. Należy przerwać karmienie piersią podczas leczenia preparatem i co najmniej przez 72 h po usunięciu plastra.
Reklama
Dolforin - efekty uboczne
Bardzo często: bezsenność, senność, zawroty głowy, ból głowy, nudności, wymioty, zaparcia. Często: nadwrażliwość, jadłowstręt, depresja, niepokój, stan splątania, omamy, drżenia, parestezja, zawroty głowy pochodzenia błędnikowego, kołatanie serca, tachykardia, nadciśnienie tętnicze, duszność, biegunka, suchość w ustach, ból brzucha, ból w nadbrzuszu, niestrawność, nadmierne pocenie się, świąd, wysypka, rumień, kurcze mięśni, zatrzymanie moczu, zmęczenie, obrzęki obwodowe, osłabienie, złe samopoczucie, uczucie zimna. Niezbyt często: pobudzenie, dezorientacja, nastrój euforyczny, niedoczulica, napady padaczkowe (w tym drgawki kloniczne i drgawki typu grand mai), amnezja, bradykardia, sinica, niedociśnienie tętnicze, depresja oddechowa, zespół zaburzeń oddechowych, niedrożność jelit, wyprysk, alergiczne zapalenie skóry, zaburzenia skóry, zapalenie skóry, kontaktowe zapalenie skóry, drganie mięśni, zaburzenia erekcji, zaburzenia seksualne, reakcja w miejscu podania, objawy grypopodobne, uczucie zmiany temperatury ciała, nadwrażliwość w miejscu nałożenia plastra, zespół odstawienia (w tym nudności, wymioty, biegunka, niepokój oraz dreszcze). Rzadko: zwężenie źrenicy, bezdech, hipowentylacja, częściowa niedrożność jelit, zapalenie skóry w miejscu nałożenia plastra, wyprysk w miejscu nałożenia. Częstość nieznana: szok anafilaktyczny, reakcja anafilaktyczna, reakcja rzekomoanafilaktyczna, spowolnienie oddechu. Dzieci i młodzież. Bardzo często: ból głowy, wymioty, nudności, zaparcia, biegunka, świąd. Często: nadwrażliwość, jadłowstręt, bezsenność, senność, niepokój, depresja, omamy, zawroty głowy, drżenie, niedoczulica, depresja oddechowa, ból brzucha, ból w nadbrzuszu, suchość w ustach, wysypka, nadmierna potliwość, rumień, kurcze mięśni, zatrzymanie moczu, obrzęki obwodowe, zmęczenie, reakcja w miejscu nałożenia, osłabienie. Niezbyt często: stan splątania, prestezja, zwężenie źrenicy, zawroty głowy pochodzenia błędnikowego, sinica, kontaktowe zapalenie skóry, zaburzenia skóry, alergiczne zapalenie skóry, wyprysk, zespół z odstawienia, objawy grypopodobne.
Dolforin - interakcje
Jednoczesne stosowanie fentanylu z innymi lekami działającymi hamująco na o.u.n., w tym opioidami, lekami uspokajającymi, anksjolitykami, lekami nasennymi, znieczulającymi ogólnie, pochodnymi fenotiazyny, lekami przeciwpsychotycznymi, lekami zwiotczającymi mięśnie, uspakajającymi lekami przeciwhistaminowymi i napojami alkoholowymi może prowadzić do addytywnego działania hamującego (hipowentylacja, niedociśnienie tętnicze i głębokie uspokojenie, śpiączka lub śmierć) - zachować szczególną ostrożność i obserwować pacjenta podczas takiej terapii skojarzonej. Inhibitory CYP3A4, takie jak: rytonawir, ketokonazol, itrakonazol, flukonazol, worykonazol, troleandomycyna, klarytromycyna, nelfinawir, nefazodon, werapamil, diltiazem, amiodaron mogą zwiększać stężenie fentanylu we krwi, nasilając jego działanie i toksyczność - nie zaleca się takiej terapii skojarzonej; jeśli jest konieczna pacjenta należy dokładnie monitorować, zwłaszcza w kierunku wystąpienia objawów depresji oddechowej. Stosowanie fentanylu łącznie z inhibitorami MAO może prowadzić do ciężkich i nieprzewidywalnych interakcji, w tym nasilenia objawów stosowania opiatów lub nasilenie działań serotoninergicznych - nie należy stosować fentanylu przed upływem 14 dni od zakończenia leczenia inhibitorami MAO. Leki o dużym powinowactwie do receptorów opioidowych przy stosunkowo małej aktywności wewnętrznej, takie jak buprenorfina, nalbufina lub pentazocyna (ago-antagoniści receptora opioidoweg) mogą wywoływać objawy odstawienia u pacjentów uzależnionych od opioidów - nie zaleca się ich stosowania z fentanylem.
Dolforin - dawkowanie
Przezskórnie. Dorośli. Dawka początkowa. Wybór dawki początkowej należy opierać na zebranym od pacjenta wywiadzie dotyczącym stosowania opioidów, z uwzględnieniem stopnia tolerancji na opioidy (jeżeli występuje) oraz obecnego stanu ogólnego i medycznej oceny pacjenta. U pacjentów niestosujących wcześniej silnych opioidów, należy stosować jako dawkę początkową system transdermalny 25 µg/h. Jeżeli uzna się za właściwe zastosowanie leku u pacjentów, którzy nigdy wcześniej nie stosowali opioidów, zaleca się, aby u tych pacjentów początkowo stopniowo zwiększać dawkowanie z użyciem niewielkich dawek leków opioidowych o krótkim czasie działania. Następnie u pacjentów tych można zmienić leczenie na plastry o szybkości uwalniania 25 µg/h. Jeśli jest to konieczne, dawka może być następnie zwiększana lub zmniejszana o 12 lub 25 µg/h, do uzyskania najmniejszej skutecznej dawki fentanylu w zależności od reakcji pacjenta i dodatkowego zapotrzebowania na środki przeciwbólowe. U pacjentów, którzy wcześniej tolerowali leczenie opioidami, dawkę początkową leku należy ustalić w oparciu o zapotrzebowanie na opioidowe leki przeciwbólowe w ciągu ostatnich 24 h. Poniżej zalecany schemat zmiany z morfiny stosowanej doustnie na plastry: doustna dawka morfiny < 90 mg/dobę - plaster uwalniający fentanyl 25 µg/h; doustna dawka morfiny 90-134 mg/dobę - plaster uwalniający fentanyl 37 µg/h; doustna dawka morfiny 135-189 mg/dobę - plaster uwalniający fentanyl 50 µg/h; doustna dawka morfiny 190-224 mg/dobę - plaster uwalniający fentanyl 62 µg/h; doustna dawka morfiny 225-314 mg/dobę - plaster uwalniający fentanyl 75 µg/h; doustna dawka morfiny 315-404 mg/dobę - plaster uwalniający fentanyl 100 µg/h; doustna dawka morfiny 405-494 mg/dobę - plaster uwalniający fentanyl 125 µg/h; doustna dawka morfiny 495-584 mg/dobę - plaster uwalniający fentanyl 150 µg/h; doustna dawka morfiny 585-674 mg/dobę - plaster uwalniający fentanyl 175 µg/h; doustna dawka morfiny 675-764 mg/dobę - plaster uwalniający fentanyl 200 µg/h; doustna dawka morfiny 765-854 mg/dobę - plaster uwalniający fentanyl 225 µg/h; doustna dawka morfiny 855-944 mg/dobę - plaster uwalniający fentanyl 250 µg/h; doustna dawka morfiny 945-1034 mg/dobę - plaster uwalniający fentanyl 275 µg/h; doustna dawka morfiny 1035-1124 mg/dobę - plaster uwalniający fentanyl 300 µg/h. Od momentu przyklejenia pierwszego plastra należy stopniowo wycofywać się z wcześniej stosowanego leczenia przeciwbólowego, aż do momentu opanowania bólu stosując wyłącznie plastry z fentanylem. Zarówno w przypadku pacjentów wcześniej nieprzyjmujących silnych opioidów, jak i u tych, którzy tolerowali już takie leczenie, wstępnej oceny przeciwbólowego działania plastrów nie należy przeprowadzać przed upływem 24 h od nałożenia plastra, ponieważ w tym czasie stężenie fentanylu we krwi zwiększa się stopniowo. Zwiększanie dawki i leczenie podtrzymujące. Plastry należy zmieniać co 72 h. Dawkę należy zwiększać indywidualne dla każdego pacjenta, aż do uzyskania właściwej skuteczności przeciwbólowej. Jeśli działanie przeciwbólowe jest niewystarczające pod koniec początkowego okresu podawania leku, dawkę można zwiększyć. W razie konieczności dostosowanie dawki należy przeprowadzać stosując kolejno następujące dawki z zakresu od 25 µg/h do 75 µg/h: 25 µg/h, 37 µg/h, 50 µg/h, 62 µg/h i 75 g/h, a następnie zwiększając o 25 µg/h z uwzględnieniem zapotrzebowania na dodatkowe leki przeciwbólowe i nasilenia dolegliwości bólowych u pacjenta. W celu podania wymaganej dawki można zastosować więcej niż jeden plaster. Pacjenci mogą okresowo wymagać dodatkowych dawek leków przeciwbólowych o krótkim czasie działania w celu opanowania bólu „przebijającego”. W przypadku konieczności stosowania plastrów w dawce większej niż 300 µg/h, należy rozważyć możliwość zastosowania dodatkowej lub alternatywnej metody leczenia bólu. Przerwanie leczenia plastrami. W przypadku konieczności przerwania stosowania plastrów, zastąpienie ich innymi lekami opioidowymi powinno byś stopniowe i rozpoczynać się od małej, powoli zwiększanej dawki. Jest to związane ze stopniowym zmniejszaniem się stężenia fentanylu po usunięciu plastra. Zmniejszenie stężenia fentanylu we krwi o 50% trwa 17 h lub dłużej. Jako ogólną zasadę należy przyjąć, że przerywanie leczenia przeciwbólowego opioidami powinno odbywać się stopniowo w celu uniknięcia objawów odstawienia. Pacjenci w podeszłym wieku. Może występować zmniejszony klirens, wydłużony okres półtrwania oraz większa wrażliwość na lek w porównaniu; może zaistnieć konieczność zmniejszenia dawki. Dzieci i młodzież. Dzieci w wieku ≥16 lat: dawkowanie takie jaku dorosłych. Dzieci w wieku od 2 do 16 lat: plastry należy stosować wyłącznie u dzieci i młodzieży, które tolerują leczenie lekami opioidowymi i u których stosowane są leki przeciwbólowe w dawce równoważnej co najmniej 30 mg/dobę morfiny podawanej doustnie. Poniżej zalecany schemat zmiany z morfiny stosowanej doustnie na plastry: doustna dawka morfiny 30-44 mg/dobę - plaster uwalniający fentanyl 12 µg/h; doustna dawka morfiny 45-134 mg/dobę - plaster uwalniający fentanyl 25 µg/h. Zamiana na dawki plastra większe niż 25 µg/h jest taka sama zarówno dla pacjentów dorosłych jak również dzieci i młodzieży. Działanie przeciwbólowe pierwszej dawki plastrów w ciągu pierwszych 24 h nie będzie wystarczające. Z tego względu w ciągu pierwszych 12 h po przestawieniu pacjenta na plastry, powinien on otrzymać dotychczas stosowaną dawkę leków przeciwbólowych. W ciągu następnych 12 h, te leki przeciwbólowe należy podawać zależnie od potrzeb klinicznych. Ze względu na to, że stężenia fentanylu osiągają maksymalną wartość po upływie 12-24 h, zalecane jest obserwowanie pacjenta pod kątem występowania objawów niepożądanych, przez okres co najmniej 48 h po rozpoczęciu leczenia plastrami lub po zwiększeniu dawki. Dostosowywanie dawki i dawka podtrzymująca. Jeśli działanie przeciwbólowe plastrów jest niewystarczające, należy podać dodatkową dawkę morfiny lub innego krótko działającego opioidu. Zależnie od zapotrzebowania na dodatkowe leki przeciwbólowe oraz nasilenie bólu u dzieci, można zwiększyć dawkę. W celu dostosowania dawki należy zwiększać ją stopniowo, co 12 µg/h. Sposób podania. System transdermalny, plaster należy stosować na skórę niepodrażnioną i nienapromienianą o płaskiej powierzchni, na tułów lub górną część ramienia. U małych dzieci, zalecanym miejscem nałożenia plastra jest górna część pleców w celu zminimalizowania ryzyka usunięcia plastra przez dziecko. Należy wybrać powierzchnię, która nie jest pokryta włosami. Jeżeli nie jest to możliwe, przed nałożeniem systemu należy ostrzyc (ale nie golić) owłosienie. Jeśli, przed nałożeniem plastra, miejsce zastosowania plastra wymaga oczyszczenia, należy użyć do tego wody. Nie należy stosować mydeł, oliwek, płynów kosmetycznych lub innych środków mogących podrażnić skórę lub zmienić jej właściwości. Skóra przed nałożeniem plastra powinna być całkowicie sucha. Przed użyciem należy sprawdzić, w jakim stanie są plastry. Nie należy używać plastrów, które są przecięte, podzielone lub uszkodzone w jakikolwiek sposób. Po usunięciu obu części warstwy ochronnej plaster należy mocno dociskać do powierzchni ciała opuszkami palców przez około 30 sek., upewniając się, że przylega on całkowicie, szczególnie na obrzeżach. Plaster należy nosić na skórze nieprzerwanie przez 72 h. Następny plaster należy przykleić po zdjęciu poprzedniego, w innym miejscu na skórze. Przed zastosowaniem kolejnego plastra w tym samym miejscu na skórze powinno upłynąć kilka dni. Nie ma możliwości zapewnienia wymiennego stosowania przez pacjentów systemów transdermalnych, plastrów, zawierających fentanyl różnych marek. Nie należy zamieniać plastra zawierającego fentanyl jednej marki na inny bez uprzedniej specjalistycznej konsultacji lekarskiej dotyczącej zamiany.
Dolforin - uwagi
Preparat może zaburzać psychiczną i (lub) fizyczną zdolność niezbędną do wykonywania potencjalnie niebezpiecznych czynności, takich jak prowadzenie pojazdów lub obsługiwanie maszyn.
