Reklama
Eprilexan - skład
1 tabl. powl. zawiera 250 mg, 500 mg, 750 mg lub 1000 mg lewetyracetamu. Tabl. powl. 750 mg zawierają żółcień pomarańczową lak (E110).
Reklama
Eprilexan - działanie
Lek przeciwpadaczkowy - pochodna pirolidonu. Mechanizm działania lewetyracetamu nie jest w pełni poznany, wydaje się być różny od sposobu działania dostępnych obecnie leków przeciwpadaczkowych. Wyniki badań in vitro i in vivo wskazują, że lewetyracetam nie zmienia podstawowych właściwości komórki ani prawidłowych procesów neurotransmisji. Badania in vitro wykazały, że lewetyracetam wpływa na stężenie Ca2+ w neuronach, częściowo hamując prądy Ca2+ typu N oraz ograniczając uwalnianie jonów Ca2+ zmagazynowanych wewnątrz neuronów. Dodatkowo częściowo znosi indukowane przez cynk i beta-karboliny hamowanie prądów bramkowanych przez GABA i glicynę. Ponadto, wydaje się, że na działanie przeciwpadaczkowe lewetyracetamu może wpływać interakcja z białkiem pęcherzyków synaptycznych 2A. Po podaniu doustnym lewetyracetam szybko wchłania się z przewodu pokarmowego, osiągając Cmax po 1,3 h. Całkowita biodostępność po podaniu doustnym wynosi prawie 100%. Stężenie w stanie stacjonarnym osiągane jest po 2 dniach, w przypadku schematu dawkowania 2 razy na dobę. Mniej niż 10% leku wiąże się z białkami osocza. U ludzi lewetyracetam nie jest metabolizowany w znacznym stopniu. Główny szlak metabolizmu (24% dawki) stanowi enzymatyczna hydroliza grupy acetamidowej, w której nie uczestniczą enzymy cytochromu P-450. T0,5 u osób dorosłych wynosi 7± 1 h i nie zmienia się w zależności od dawki, drogi podania lub po podaniu wielokrotnym. Lek jest wydalany głównie z moczem (średnio 95%), a tylko nieznaczna ilość z kałem. Eliminacja leku wydłuża się w przypadku niewydolności nerek.
Reklama
Eprilexan - wskazania
Monoterapia napadów częściowych lub częściowych wtórnie uogólnionych u pacjentów w wieku od 16 lat z nowo rozpoznaną padaczką. Terapia wspomagająca: napadów częściowych lub częściowych wtórnie uogólnionych u dorosłych, dzieci i niemowląt w wieku od 1 mies. z padaczką; napadów mioklonicznych u dorosłych i młodzieży w wieku od 12 lat z młodzieńczą padaczką miokloniczną; napadów toniczno-klonicznych pierwotnie uogólnionych u dorosłych i młodzieży w wieku od 12 lat z idiopatyczną padaczką uogólnioną.
Reklama
Eprilexan - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na lewetyracetam, inne związki pochodne pirolidonów lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.
Reklama
Eprilexan - ostrzeżenia
Podawanie preparatu pacjentom z zaburzeniem czynności nerek może wymagać odpowiedniego dostosowania dawki. U pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby zaleca się ocenę czynności nerek przed ustaleniem odpowiedniej dawki. Podczas stosowania leku należy monitorować pacjentów pod względem występowania depresji i (lub) myśli oraz zachowań samobójczych i rozważyć odpowiednie leczenie. Preparat nie jest dostosowany do podawania niemowlętom i dzieciom poniżej 6 lat. Dostępne dane dotyczące stosowania u dzieci nie sugerują wpływu na wzrost i dojrzewanie. Jednak długotrwały wpływ na uczenie się, inteligencję, wzrost, czynność układu endokrynologicznego, dojrzewanie i na płodność pozostaje nieznany. Bezpieczeństwo i skuteczność lewetyracetamu u niemowląt z padaczką w wieku poniżej 1 rż. nie zostały dokładnie zbadane (jedynie 35 niemowląt z napadami częściowymi w wieku poniżej 1 roku otrzymywało lek w badaniach klinicznych; 13 z nich miało mniej niż 6 miesięcy). Tabl. powl. 750 mg zawierają żółcień pomarańczową lak (E110), która może powodować reakcje alergiczne.
Reklama
Eprilexan - ciąża
Nie zaleca się stosowania lewetyracetamu w czasie ciąży i u kobiet w wieku rozrodczym niestosujących antykoncepcji, jeżeli nie jest to bezwzględnie konieczne. Stwierdzano zmniejszenie stężenia lewetyracetamu w osoczu podczas ciąży. Zmniejszenie stężenia jest bardziej wyraźne w III trymestrze (do 60% wartości względem okresu wyjściowego, przed ciążą). W przypadku kobiet w ciąży stosujących lewetyracetam należy zapewnić odpowiednie postępowanie kliniczne. Zaprzestanie leczenia przeciwpadaczkowego może spowodować zaostrzenie choroby, co może być szkodliwe dla matki i płodu. Lewetyracetam przenika do mleka kobiecego - karmienie piersią nie jest zalecane. Jeżeli jednak konieczne jest leczenie w okresie karmienia piersią, należy, uwzględniając znaczenie karmienia piersią, rozważyć stosunek korzyści do ryzyka.
Reklama
Eprilexan - efekty uboczne
Bardzo często: zapalenie błony śluzowej nosa i gardła, senność, ból głowy. Często: jadłowstręt (ryzyko wystąpienia jadłowstrętu jest większe w przypadku terapii skojarzonej z topiramatem), depresja, wrogość/agresywność, lęk, bezsenność, nerwowość, drazliwość, drgawki, zaburzenia równowagi, zawroty głowy (pochodzenia ośrodkowego i błędnikowego), ospałość, drżenia, kaszel, ból brzucha, biegunka, dyspepsja, wymioty, nudności, wysypka, astenia. Niezbyt często: trombocytopenia, leukopenia, zmniejszenie lub zwiększenie masy ciała, próby samobójcze, myśli samobójcze, zaburzenia psychotyczne, zaburzenia zachowania, omamy, uczucie gniewu, splątanie, chwiejność emocjonalna, pobudzenie, niepamięć, zaburzenia pamięci, ataksja, parestezje, zaburzenia koncentracji, podwójne widzenie, niewyraźne widzenie, nieprawidłowe wyniki testów wątrobowych, łysienie, wyprysk, świąd, osłabienie mięśni, ból mięśni, urazy. Rzadko: infekcje, pancytopenia, neutropenia, samobójstwo, zaburzenia osobowości, zaburzenia myślenia, choreoatetoza, dyskineza, hiperkinezja, zapalenie trzustki, niewydolność wątroby, zapalenie wątroby, martwica toksyczno-rozpływna naskórka, zespół Stevensa-Johnsona, rumień wielopostaciowy. Profil zdarzeń niepożądanych lewetyracetamu jest na ogół podobny u dorosłych i u dzieci, z wyjątkiem działań niepożądanych dotyczących zachowania i zaburzeń psychicznych, które występowały częściej u dzieci. U dzieci i młodzieży w wieku 4-16 lat częściej niż w innych grupach wiekowych lub niż to wynika z ogólnego profilu bezpieczeństwa zgłaszano: bardzo często: wymioty; często: pobudzenie, wahania nastroju, chwiejność emocjonalną, agresję, zaburzenia zachowania i ospałość. U niemowląt i dzieci w wieku od 1 miesiąca do poniżej 4 lat częściej niż w innych grupach wiekowych lub w ramach ogólnego profilu bezpieczeństwa zgłaszano: drażliwość (bardzo często) i zaburzenia koordynacji ruchów (często).
Eprilexan - interakcje
Lewetyracetam nie wpływa na stężenie we krwi innych stosowanych aktualnie leków przeciwpadaczkowych (fenytoiny, karbamazepiny, kwasu walproinowego, fenobarbitalu, lamotryginy, gabapentyny i prymidonu), a powyższe leki przeciwpadaczkowe nie wpływają na farmakokinetykę lewetyracetamu. Tak jak u dorosłych, u pacjentów pediatrycznych przyjmujących lewetyracetam w dawce do 60 mg/kg mc./dobę, nie zaobserwowano jednoznacznych dowodów na istnienie klinicznie znaczących interakcji z innymi lekami. Ocena retrospektywna interakcji farmakokinetycznych u dzieci i młodzieży (4-17 lat) z padaczką potwierdziła, że terapia wspomagająca lewetyracetamem podawanym doustnie nie miała wpływu na stężenie w stanie stacjonarnym w surowicy podawanych jednocześnie karbamazepiny i walproinianu. Jednak dane wskazywały na zwiększenie klirensu lewetyracetamu o 20% u dzieci przyjmujących przeciwpadaczkowe leki indukujące enzymy. Dostosowanie dawki nie jest wymagane. Probenecyd - lek hamujący wydzielanie w kanalikach nerkowych (podawany w dawce 500 mg 4 razy na dobę) zmniejsza klirens nerkowy głównego metabolitu lewetyracetamu, nie wpływając jednak na klirens lewetyracetamu. Pomimo to, stężenie tego metabolitu pozostaje niewielkie. Należy się spodziewać, że inne leki wydalane na drodze aktywnego wydzielania kanalikowego mogą również zmniejszać klirens nerkowy tego metabolitu. Wpływ lewetyracetamu na probenecyd nie był badany. Nie jest również znany wpływ lewetyracetamu na inne leki wydzielane aktywnie, takie jak: NLPZ, sulfonamidy i metotreksat. Lewetyracetam w dawce dobowej 1000 mg nie wpływał na farmakokinetykę doustnych środków antykoncepcyjnych (etynyloestradiolu i lewonorgestrelu); parametry układu endokrynnego (stężenie hormonu luteinizującego i progesteronu) pozostawały niezmienione. Lewetyracetam w dawce dobowej 2000 mg nie wpływał na farmakokinetykę digoksyny i warfaryny; czas protrombinowy pozostawał niezmieniony. Jednoczesne stosowanie z digoksyną, doustnymi środkami antykoncepcyjnymi oraz z warfaryną nie wpływało na farmakokinetykę lewetyracetamu. Brak danych dotyczących wpływu leków zobojętniających na wchłanianie lewetyracetamu. Pokarm nie zmieniał stopnia wchłaniania lewetyracetamu, ale szybkość wchłaniania była nieznacznie zmniejszona. Brak danych dotyczących interakcji lewetyracetamu z alkoholem.
Eprilexan - dawkowanie
Doustnie. Monoterapia. Dorośli i młodzież w wieku od 16 lat: zalecana dawka początkowa wynosi 250 mg 2 razy na dobę i po 2 tyg. stosowania może być zwiększona do początkowej dawki terapeutycznej wynoszącej 500 mg 2 razy na dobę. W zależności od odpowiedzi klinicznej, dawkę dobową można dalej zwiększać co 2 tyg. o 250 mg 2 razy na dobę. Maksymalna dawka wynosi 1500 mg 2 razy na dobę. Nie ustalono skuteczności i bezpieczeństwa leku w monoterapii u dzieci i młodzieży poniżej 16 lat. Terapia wspomagająca. Dorośli (≥ 18 lat) i młodzież (od 12 do 17 lat) o mc. ≥ 50 kg: początkowa dawka terapeutyczna wynosi 500 mg 2 razy na dobę. Podawanie tej dawki można rozpocząć w 1. dniu leczenia. W zależności od odpowiedzi klinicznej i tolerancji, dawkę dobową można zwiększyć do 1500 mg 2 razy na dobę. Dawkowanie można zmieniać, zwiększając lub zmniejszając dawkę dobową o 500 mg 2 razy na dobę, co 2-4 tyg. Niemowlęta w wieku od 6 do 23 mies., dzieci (w wieku od 2 do 11 lat) i młodzież (w wieku od 12 do 17 lat) o mc. <50 kg: początkowa dawka terapeutyczna wynosi 10 mg/kg mc. 2 razy na dobę. W zależności od odpowiedzi klinicznej i tolerancji, dawkę dobową można zwiększyć do 30 mg/kg mc. 2 razy na dobę. Zmiany dawkowania nie powinny przekraczać zmniejszania lub zwiększania dawki o więcej niż 10 mg/kg mc. 2 razy na dobę, co 2 tyg. Należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę. U dzieci o mc. ≥50 kg stosować dawkę, jak u dorosłych. U dzieci o mc. 25 kg lub mniejszej zaleca się rozpocząć leczenie roztworem doustnym (100 mg/ml). Preparat w postaci roztworu doustnego jest zalecany do podawania niemowlętom i dzieciom poniżej 6 lat. Szczególne grupy pacjentów. Pacjenci dorośli i młodzież o mc. powyżej 50 kg z zaburzeniami czynności nerek. Czynność prawidłowa (klirens kreatyniny - CCr >80 ml/min/1,73 m2): 500 -1500 mg 2 razy na dobę; łagodne zaburzenie czynności (CCr 50-79 ml/min/1,73 m2): 500-1000 mg 2 razy na dobę; umiarkowane zaburzenie czynności (CCr 30-49 ml/min/1,73 m2): 250-750 mg 2 razy na dobę; ciężkie zaburzenie czynności CCr <30 ml/min/1,73 m2): 250-500 mg 2 razy na dobę; schyłkowa niewydolność nerek, pacjenci poddawani dializie: 500 -1000 mg raz na dobę (pierwszego dnia leczenia lewetyracetamem zalecana jest dawka początkowa 750 mg, po dializie zalecana jest dawka uzupełniająca 250-500 mg). Niemowlęta, dzieci i młodzieży o mc. <50 kg z zaburzoną czynnością nerek. W przypadku dawek poniżej 250 mg oraz pacjentów niezdolnych do połykania tabletek, należy stosować roztwór doustny. Niemowlęta i dzieci od 6 do 23 mies., dzieci i młodzież o mc. <50 kg. Czynność prawidłowa (klirens kreatyniny - CCr >80 ml/min/1,73 m2): 10-30 mg/kg mc. 2 razy na dobę; łagodne zaburzenie czynności (CCr 50-79 ml/min/1,73 m2): 10-20 mg/kg mc. 2 razy na dobę; umiarkowane zaburzenie czynności (CCr 30-49 ml/min/1,73 m2): 5-15 mg/kg mc. 2 razy na dobę; ciężkie zaburzenie czynności (CCr <30 ml/min/1,73 m2): 5-10 mg/kg mc. 2 razy na dobę; schyłkowa niewydolność nerek, pacjenci poddawani dializie: 10-20 mg/kg mc. raz na dobę (pierwszego dnia leczenia lewetyracetamem zalecana jest dawka nasycająca 15 mg/kg mc., po dializie zalecana jest dawka uzupełniająca 5-10 mg/kg mc.). Niemowlęta od 1 do <6 mies. Czynność prawidłowa (klirens kreatyniny - CCr >80 ml/min/1,73 m2): 7-21 mg/kg mc. 2 razy na dobę; łagodne zaburzenie czynności (CCr 50-79 ml/min/1,73 m2): 7-14 mg/kg mc. 2 razy na dobę; umiarkowane zaburzenie czynności (CCr 30-49 ml/min/1,73 m2): 3,5-10,5 mg/kg mc. 2 razy na dobę; ciężkie zaburzenie czynności CCr <30 ml/min/1,73 m2): 3,5-7 mg/kg mc. 2 razy na dobę; schyłkowa niewydolność nerek, pacjenci poddawani dializie: 7-14 mg/kg mc. raz na dobę (pierwszego dnia leczenia lewetyracetamem zalecana jest dawka nasycająca 10,5 mg/kg mc., po dializie zalecana jest dawka uzupełniająca 3,5-7 mg/kg mc.). Zaburzenia czynności wątroby. U pacjentów z łagodnym lub umiarkowanym zaburzeniem czynności wątroby nie ma potrzeby dostosowania dawki. U pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby, klirens kreatyniny może nie oddawać w pełni stopnia rzeczywistej, współistniejącej niewydolności nerek. Z tego względu, zaleca się zmniejszenie podtrzymującej dawki dobowej o 50%, w przypadkach gdy klirens kreatyniny wynosi <60 ml/min/1,73 m2. Sposób podania. Tabletki należy połykać popijając wystarczającą ilością płynu, z posiłkiem lub bez posiłku. Dawka dobowa jest podawana w dwóch równych dawkach.
Eprilexan - uwagi
Jeśli leczenie preparatem ma być zakończone, zgodnie z aktualną praktyką kliniczną zaleca się stopniowe odstawianie leku (np. dorośli i młodzież o mc. powyżej 50 kg: zmniejszanie dawki o 500 mg 2 razy na dobę, co 2-4 tyg.; niemowlęta w wieku powyżej 6 mies., dzieci i młodzież o mc. poniżej 50 kg: zmniejszanie dawki nie powinno przekroczyć redukcji o 10 mg/kg mc. 2 razy na dobę, co 2 tyg.); niemowlęta (w wieku do 6 mies.): zmniejszanie dawki nie powinno przekroczyć redukcji o 7 mg/kg mc. 2 razy na dobę, co 2 tyg.). U niektórych pacjentów może wystąpić senność lub inne objawy ze strony o.u.n., szczególnie na początku leczenia lub po zwiększeniu dawki. Z tego względu pacjentom wykonującym czynności złożone zaleca się ostrożność, np.: podczas prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn. Nie zaleca się prowadzenia pojazdów ani obsługiwania maszyn, dopóki nie jest znany wpływ leku na zdolność pacjenta do wykonywania tych czynności.
