Fluxemed

Reklama

Fluxemed - skład

1 kaps. zawiera 20 mg fluoksetyny w postaci chlorowodorku.

Reklama

Fluxemed - działanie

Lek przeciwdepresyjny - selektywny inhibitor wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI). Nie wykazuje powinowactwa do innych receptorów: α₁-, α₂- i β-adrenergicznych, serotoninergicznych, dopaminergicznych, histaminergicznych H₁, muskarynowych i GABA-ergicznych. Po podaniu doustnym dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego, maksymalne stężenie w osoczu występuje zwykle 6-8 h od podania. Spożycie pokarmu nie wpływa na biodostępność. Fluoksetyna w ok. 95% wiąże się z białkami osocza. Stężenie stacjonarne w osoczu osiągane są po kilku tyg. stosowania leku. Lek metabolizowany jest w wątrobie, głównie z udziałem CYP2D6, w procesie demetylacji do głównego, aktywnego metabolitu - norfluoksetyny. T_0,5 fluoksetyny w fazie eliminacji wynosi 4-6 dni, a norfluoksetyny - 4-16 dni. Lek wydalany jest głównie przez nerki (w ok. 60%).

Reklama

Fluxemed - wskazania

Dorośli: Epizody dużej depresji. Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne. Żarłoczność psychiczna (bulimia) - fluoksetyna jest wskazana jako leczenie uzupełniające psychoterapii w celu zmniejszenia napadów żarłoczności i częstości stosowania zabiegów przeczyszczających. Dzieci ≥8 lat oraz młodzież: Epizody depresji umiarkowane do ciężkich, jeśli objawy depresji nie ustępują po 4-6 sesjach psychoterapii. U dzieci i młodych osób z depresją o nasileniu od umiarkowanego do ciężkiego leczenie przeciwdepresyjne należy stosować tylko w połączeniu z jednoczesną terapią psychologiczną.

Reklama

Fluxemed - przeciwwskazania

Nadwrażliwość na fluoksetynę lub pozostałe składniki preparatu. Jednoczesne stosowanie fluoksetyny i nieodwracalnych, nieselektywnych inhibitorów MAO (np. iproniazyd) jest przeciwwskazane; leczenie fluoksetyną można rozpocząć co najmniej 2 tyg. po zakończeniu stosowania nieodwracalnych inhibitorów MAO; rozpoczęcie leczenia nieodwracalnym inhibitorem MAO może nastąpić co najmniej 5 tyg. po odstawieniu fluoksetyny. Jednoczesne podawanie fluoksetyny i metoprololu, stosowanego w niewydolności serca.

Reklama

Fluxemed - ostrzeżenia

U dzieci i młodzieży przed 18 rż. w badaniach klinicznych zachowania samobójcze (próby samobójstwa oraz myśli samobójcze) oraz wrogość (szczególnie agresję, zachowania buntownicze i przejawy gniewu) obserwowano częściej u dzieci i młodzieży leczonych lekami przeciwdepresyjnymi niż u grupy, której podawano placebo. U dzieci i młodzieży od 8 do 18 lat fluoksetynę należy stosować tylko w leczeniu epizodów depresji o nasileniu od umiarkowanego do ciężkiego, nie należy stosować leku w innych wskazaniach. Jeśli w oparciu o istniejącą potrzebę kliniczną podjęta zostanie jednak decyzja o leczeniu, pacjent powinien być uważnie obserwowany pod kątem wystąpienia objawów samobójczych. Ponadto, brak długoterminowych danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania u dzieci i młodzieży, dotyczących wzrostu, dojrzewania oraz rozwoju poznawczego i rozwoju zachowania. U dzieci i młodzieży leczonych fluoksetyną obserwowano zmniejszenie wzrostu oraz przyrostu masy ciała. Nie ustalono, czy wpłynie to na osiągnięcie prawidłowego wzrostu po osiągnięciu dojrzałości. Nie można wykluczyć opóźnienia pokwitania. Z tego względu podczas leczenia fluoksetyną oraz po jego zakończeniu konieczne jest monitorowanie wzrostu i przebiegu pokwitania (wzrost, masa ciała i punktacja Tannera). W przypadku spowolnienia któregokolwiek z tych parametrów należy rozważyć skierowanie do pediatry. W badaniach pediatrycznych częsta opisywano występowanie manii i hipomanii - zaleca się regularne monitorowanie w celu wykrycia objawów manii i hipomanii. U pacjenta wchodzącego w fazę maniakalną należy przerwać stosowanie fluoksetyny. W przypadku pojawienia się wysypki lub innych reakcji alergicznych o niemożliwej do ustalenia etiologii, fluoksetynę należy odstawić. Leczenie fluoksetyną należy rozpoczynać ostrożnie u pacjentów z drgawkami w wywiadzie; leczenie należy przerwać u każdego pacjenta, u którego wystąpią napady drgawkowe lub zwiększy się ich częstość. Należy unikać stosowania fluoksetyny u pacjentów z niestabilnymi napadami lub niestabilną padaczką. Pacjentów z kontrolowaną padaczką należy starannie monitorować. Lek stosować ostrożnie u pacjentów z manią lub hipomanią w wywiadzie. Fluoksetynę należy odstawić u każdego pacjenta, który wchodzi w fazę manii. U pacjentów z istotnymi zaburzeniami czynności wątroby zaleca się stosowanie mniejszej dawki, np. podawanie leku co drugi dzień. Ze względu na ograniczone doświadczenie kliniczne w przypadku ostrych chorób serca, zalecana jest ostrożność. U pacjentów z cukrzycą leczenie preparatami z grupy SSRI może zaburzać kontrolę glikemii. Podczas leczenia fluoksetyną występowała hipoglikemia, a po odstawieniu leku zdarzały się przypadki hiperglikemii. Może być konieczne dostosowanie dawki insuliny i (lub) doustnych leków przeciwcukrzycowych. Depresja wiąże się ze zwiększonym ryzykiem występowania myśli samobójczych, samouszkodzeń i samobójstw. Ryzyko takie utrzymuje się aż do wystąpienia wyraźnej remisji. Ponieważ poprawa może nie nastąpić w ciągu pierwszych tygodni leczenia, czy nawet dłużej, pacjenci powinni być pod ścisłą kontrolą do momentu wystąpienia poprawy. Ogólne doświadczenie kliniczne wykazuje, że ryzyko samobójstwa może się nawet zwiększać we wczesnych fazach powrotu do zdrowia. Inne choroby psychiczne, w których stosuje się fluoksetynę, mogą również wiązać się ze zwiększonym ryzykiem zachowań samobójczych. Dodatkowo choroby te mogą współistnieć z ciężką depresją. Dlatego w trakcie leczenia pacjentów z innymi chorobami psychicznymi trzeba przestrzegać tych samych zasad, które obowiązują u pacjentów z ciężkimi stanami depresyjnymi. Pacjenci z zachowaniami samobójczymi w wywiadzie lub pacjenci przejawiający przed rozpoczęciem leczenia znacznego stopnia skłonności samobójcze, należą do grupy zwiększonego ryzyka wystąpienia myśli samobójczych lub prób samobójczych i należy ich poddać ścisłej obserwacji w trakcie leczenia, szczególnie pacjentów w wieku poniżej 25 lat. U pacjentów, u których wystąpią objawy akatyzji zwiększenie dawkowania może być bardzo niekorzystne. Ze względu na ryzyko krwawień szczególną ostrożność należy zachować przy jednoczesnym stosowaniu doustnych leków przeciwzakrzepowych, leków wpływających na czynność płytek krwi (np. atypowe neuroleptyki, takie jak klozapina, pochodne fenotiazyny, większość trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, kwas acetylosalicylowy, NLPZ) lub innych leków, które mogą zwiększać ryzyko krwawienia, jak również u pacjentów z krwawieniami w wywiadzie. Zgłaszano przypadki rozszerzenia źrenic w związku ze stosowaniem fluoksetyny, dlatego należy zachować ostrożność zalecając fluoksetynę pacjentom ze zwiększonym ciśnieniem wewnątrzgałkowym lub z ryzykiem ostrej jaskry z wąskim kątem przesączania. Zgłaszano rzadkie przypadki przedłużonych napadów drgawkowych u pacjentów leczonych fluoksetyną, u których zastosowano elektrowstrząsy - zaleca się ostrożność w tej grupie pacjentów. W przypadku jednoczesnego stosowania leków z grupy SSRI i preparatów z dziurawca może występować nasilenie działań serotoninergicznych, takich jak zespół serotoninowy. W trakcie terapii fluoksetyną istnieje ryzyko rozwoju zespołu serotoninowego lub zdarzeń przypominających złośliwy zespół neuroleptyczny, zwłaszcza gdy fluoksetynę stosowano w skojarzeniu z innymi lekami o działaniu serotoninergicznym (np. z L-tryptofanem i (lub) z neuroleptykami) - w przypadku wystąpienia objawów zespołu serotoninowego leczenie należy przerwać i wdrożyć podtrzymujące leczenie objawowe. Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) mogą spowodować wystąpienie objawów zaburzeń czynności seksualnych. Zgłaszano przypadki długotrwałych zaburzeń czynności seksualnych, w których objawy utrzymywały się pomimo przerwania stosowania SSRI.

Reklama

Fluxemed - ciąża

Fluoksetyny nie należy stosować w okresie ciąży, chyba że stan kliniczny kobiety wymaga leczenia fluoksetyną i uzasadnia on potencjalne ryzyko dla płodu. Wyniki niektórych badań epidemiologicznych sugerują, iż stosowanie fluoksetyny w pierwszym trymestrze ciąży zwiększa ryzyko wystąpienia u dziecka wad układu sercowo-naczyniowego. stosowanie SSRI podczas ciąży, zwłaszcza w późnym okresie, może powodować zwiększenie ryzyka przetrwałego nadciśnienia płucnego u noworodka. Jeśli fluoksetyna jest stosowana podczas ciąży, należy zachować szczególną ostrożność, szczególnie w ciąży zaawansowanej lub tuż przed akcją porodową, ponieważ donoszono o niektórych innych objawach u noworodków: drażliwość, drżenie, hipotonia, ciągły płacz, trudności ze ssaniem i snem. Objawy te mogą wskazywać albo na wpływ serotoninergiczny, albo na zespół odstawienny. Wiadomo, że fluoksetyna i jej metabolit norfluoksetyna przenikają do mleka kobiecego. Opisywano działania niepożądane u niemowląt karmionych piersią. Jeżeli leczenie fluoksetyną jest konieczne, należy rozważyć przerwanie karmienia piersią. Jeśli jednak zdecydowano o kontynuacji karmienia piersią, należy przepisać najmniejszą skuteczną dawkę fluoksetyny. Płodność. Badania przeprowadzone na zwierzętach wykazały, że fluoksetyna może wpływać na jakość nasienia. Z opisów przypadków stosowania u ludzi niektórych leków z grupy SSRI wynika, że wpływ na jakość nasienia jest przemijający. Dotychczas nie zaobserwowano wpływu na płodność u ludzi.

Reklama

Fluxemed - efekty uboczne

Bardzo często: bezsenność (w tym wczesne budzenie się rano, trudności z zasypianiem, trudność z kontynuowaniem snu po przebudzeniu), ból głowy, biegunka, nudności, zmęczenie (w tym astenia). Często: spadek apetytu (włączając anoreksję), lęk, niepokój ruchowy, nerwowość, napięcie, zaburzenia popędu płciowego (w tym obniżenie libido), nietypowe sny (w tym koszmary senne), zaburzenia uwagi, zawroty głowy, zaburzenia smaku, senność (w tym ospałość, uspokojenie), drżenie, niewyraźne widzenie, kołatanie serca, wydłużenie odstępu QT w ekg, zaczerwienienie skóry twarzy, ziewanie, wymioty, niestrawność, suchość błony śluzowej jamy ustnej, świąd, pokrzywka, nadmierne pocenie się, wysypka (w tym rumień, wysypka złuszczająca, potówki, wysypka, wysypka rumieniowa, wysypka grudkowa, wysypka uogólniona, wysypka plamkowa, wysypka plamkowo-grudkowa, wysypka grudkowa, wysypka odropodobna, swędząca wysypka, wysypka pęcherzykowa, wysypka rumieniowa pępka), bóle stawów, częste oddawanie moczu, krwawienia z dróg rodnych (w tym krwotok z szyjki macicy, dysfunkcje macicy, krwawienia z macicy, krwotok z genitaliów, nieregularne krwawienia miesięczne, obfite krwawienia miesięczne, krwawienia poza cyklem, zbyt częste krwawienia miesięczne, krwotoki po menopauzie, krwotoki maciczne, krwotoki z pochwy), zaburzenia erekcji, zaburzenia ejakulacji, uczucie zdenerwowania, dreszcze, zmniejszenie masy ciała. Niezbyt często: zaburzenia koncentracji i procesu myślenia (np. depersonalizacja), podwyższony nastrój, euforia, zaburzenia orgazmu (w tym brak orgazmu), bruksizm, myśli i zachowania samobójcze, nadpobudliwość psychomotoryczna, dyskinezy, ataksja, zaburzenia równowagi, mioklonie, zaburzenia pamięci, rozszerzenie źrenic, szumy uszne, niedociśnienie, duszność, krwawienie z nosa, zaburzenia połykania, krwawienie z przewodu pokarmowego, łysienie, zwiększona skłonność do siniaków, zimne poty, drżenie mięśni, dysuria, zaburzenia seksualne, złe samopoczucie, uczucie zimna, uczucie gorąca, zwiększenie aktywności transaminaz, zwiększenie aktywności gamma-glutamylotransferazy. Rzadko: małopłytkowość, neutropenia, leukopenia, reakcje anafilaktyczne, choroba posurowicza, nieprawidłowe wydzielanie hormonu antydiuretycznego, hiponatremia, omamy, reakcje maniakalne (hipomania, mania), pobudzenie, napady paniki, dezorientacja, splątanie, jąkanie się, agresja, drgawki, akatyzja, zespół policzkowo-językowy, zespół serotoninowy, komorowe zaburzenia rytmu serca w tym torsade de pointes, zapalenie naczyń, rozszerzenie naczyń krwionośnych, zapalenie krtani, zdarzenia płucne (w tym procesy zapalne o różnej etiologii i/lub zwłóknienia), ból przełyku, idiosynkratyczne zapalenie wątroby, obrzęk naczynioruchowy, wybroczyny, nadwrażliwość na światło, plamica, rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona, zespół Lyella, ból mięśni, zatrzymanie moczu, zaburzenia oddawania moczu, mlekotok, hiperprolaktynemia, priapizm, krwawienia z błon śluzowych. Wyniki badań epidemiologicznych przeprowadzonych głównie wśród pacjentów w wieku 50 lat i więcej wskazują na zwiększone ryzyko złamań kości u pacjentów przyjmujących SSRI i trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (mechanizm tego działania nie jest znany). Zaprzestanie stosowania fluoksetyny często prowadzi do wystąpienia objawów odstawiennych; do najczęściej zgłaszanych należą: zawroty głowy, zaburzenia czucia (w tym parestezje), zaburzenia snu (w tym bezsenność i intensywne marzenia senne), osłabienie (astenia), pobudzenie lub lęk, nudności i (lub) wymioty, drżenie i bóle głowy. W badaniach klinicznych u dzieci i młodzieży przyjmujących leki przeciwdepresyjne częściej w porównaniu z grupą placebo obserwowano zachowania samobójcze (próby i myśli samobójcze) oraz wrogość. W badaniach klinicznych z udziałem dzieci zgłaszano występowanie stanów maniakalnych i hipomaniakalnych, co prowadziło w większości przypadków do przerwania leczenia (u tych pacjentów nie stwierdzono wcześniej epizodów manii lub hipomanii). Zgłaszano pojedyncze przypadki opóźnienia wzrostu podczas stosowania leku. W praktyce klinicznej zaobserwowano pojedyncze zdarzenia opóźnienia dojrzewania płciowego lub zaburzenia funkcji seksualnych. W badaniach klinicznych z udziałem dzieci leczenie fluoksetyną wiązało się ze zmniejszeniem aktywności fosfatazy zasadowej.

Fluxemed - interakcje

Rozważając możliwe interakcje z innymi lekami należy brać pod uwagę długi okres półtrwania fluoksetyny (4-6 dni) i norfluoksetyny (4-16 dni). Połączenia przeciwwskazane. Ze względu na ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego (który może przypominać i być diagnozowany jako złośliwy zespół neuroleptyczny) i może stanowić zagrożenie życia, przeciwwskazane jest jednoczesne stosowanie fluoksetyny i nieodwracalnych, nieselektywnych inhibitorów MAO, takich jak iproniazyd - leczenie fluoksetyną można rozpocząć po upływie co najmniej 2 tyg. od zakończenia stosowania nieodwracalnych inhibitorów MAO; natomiast leczenie nieodwracalnym, nieselektywnym inhibitorem MAO można rozpocząć co najmniej 5 tyg. po odstawieniu fluoksetyny. Pacjenci, u których wystąpią objawy zespołu serotoninowego mogą odnieść korzyść z zastosowania cyproheptadyny lub dantrolenu. Przeciwwskazane jest stosowanie fluoksetyny w skojarzeniu z metoprololem stosowanym w leczeniu niewydolności serca, ze względu na hamowanie metabolizmu metoprololu przez fluoksetynę i zwiększone ryzyko wystąpienia jego działań niepożądanych, m.in. nadmiernej bradykardii. Połączenia niezalecane. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania fluoksetyny i inhibitorów MAO-A, w tym linezolidu i chlorku metylotioniny (błękit metylenowy) - jeśli nie można uniknąć stosowania tych leków z fluoksetyną, należy ściśle kontrolować stan pacjenta, a stosowanie tych leków należy rozpoczynać od najmniejszych zalecanych dawek. Fluoksetyna (inhibitor CYP2D6) może zmniejszać stężenie endoksyfenu, jednego z głównych czynnych metabolitów tamoksyfenu - z uwagi na ryzyko osłabienia skuteczności tamoksyfenu, nie należy go stosować jednocześnie z fluoksetyną, jeśli to możliwe. Może hamować metabolizm mekwitazyny i zwiększać ryzyko wystąpienia działań niepożądanych, m.in. wydłużenia odstępu QT - nie zaleca się jednoczesnego stosowania mekwitazyny i fluoksetyny. W formalnych testach fluoksetyna nie zwiększała stężenia alkoholu we krwi ani nie wzmagała działania alkoholu, jednak podczas leczenia lekami z grupy SSRI picie alkoholu nie jest zalecane. Połączenia wymagające ostrożności. Stosowanie fluoksetyny z lekami o działaniu serotoninergicznym, takimi jak: lit, tramadol, tryptany, tryptofan, selegilina (inhibitor MAO-B), ziele dziurawca zwyczajnego (Hypericum perforatum) należy przeprowadzać ostrożnie, dokładnie i często monitorując stan kliniczny pacjenta. Obserwowano objawy toksyczności fenytoiny, podczas jednoczesnego stosowania z fluoksetyną - wskazane jest ostrożne zwiększanie dawki w leczeniu skojarzonym i monitorowanie stanu klinicznego pacjenta. Należy zachować ostrożność podczas stosowania fluoksetyny z lekami, które wydłużają odstęp QT, takimi jak: leki przeciwarytmiczne klasy IA i III, przeciwpsychotyczne (np. pochodne fenotiazyny, pimozyd, haloperydol), trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (TLPD), niektóre leki przeciwbakteryjne (takie jak sparfloksacyna, moksyfloksacyna, erytromycyna podawana dożylnie, pentamidyna), leki przeciwmalaryczne (szczególnie halofantryna), niektóre leki przeciwhistaminowe (astemizol, mizolastyna). Szczególna ostrożność wskazana w przypadku stosowania fluoksetyny z lekami wpływającymi na krzepnięcie krwi, takimi jak: doustne leki przeciwzakrzepowe niezależnie od ich mechanizmu działania, leki przeciwpłytkowe, atypowe neuroleptyki (jak klozapina lub pochodne fenotiazyny), większość TLPD, kwas acetylosalicylowy, NLPZ lub inne leki, które mogą zwiększać ryzyko krwawienia - zalecane jest monitorowanie stanu pacjentów, a w przypadku osób stosujących łącznie fluoksetynę i doustne leki przeciwzakrzepowe częstsze kontrolowanie INR; należy rozważyć dostosowanie dawki leków wpływających na krzepnięcie krwi zarówno w trakcie terapii fluoksetyną, jak i po jej zakończeniu. Stosowanie fluoksetyny z cyproheptadyną może osłabiać działanie przeciwdepresyjne fluoksetyny. Stosowanie fluoksetyny z lekami powodującymi hiponatremię, np. diuretykami, dezmopresyną, karbamazepiną i okskarbazepiną może zwiększać ryzyko hiponatremii. Stosowanie fluoksetyny z lekami obniżającymi próg drgawkowy, takimi jak: inne leki z grupy SSRI, TLPD, pochodne fenotiazyny, pochodne butyrofenonu, meflochina, chlorochina, bupropion, tramadol może zwiększać ryzyko drgawek. Fluoksetyna jest inhibitorem CYP2D6, dlatego może hamować metabolizm substratów CYP2D6; jest to szczególnie istotne w przypadku leków, które mają wąski indeks terapeutyczny, takich jak: flekainid, propafenon i nebiwolol, leków które wymagają indywidualnego dostosowania dawki, a także w przypadku atomoksetyny, karbamazepiny, TLPD i rysperydonu - stosowanie tych leków z fluoksetyną należy rozpoczynać od najmniejszych dawek lub dawki wcześniej stosowane odpowiednio zmniejszyć; podobnie należy postąpić, jeżeli pacjent przyjmował fluoksetynę w ciągu poprzednich 5 tyg. U pacjentów leczonych fluoksetyną, u których stosowano terapię elektrowstrząsami obserwowano (rzadko) przedłużone napady drgawkowe - zalecana jest ostrożność.

Fluxemed - dawkowanie

Doustnie. Epizody dużej depresji. Dorośli: zalecana dawka wynosi 20 mg na dobę. Dawkowanie należy rewidować i w razie konieczności dostosowywać w ciągu 3-4 tyg. od rozpoczęcia leczenia. W przypadku niedostatecznej odpowiedzi na dawkę 20 mg, można stopniowo zwiększyć dawkę do maksymalnie 60 mg. Dostosowanie dawki należy przeprowadzać ostrożnie, indywidualnie u każdego pacjenta, starając się utrzymać najmniejszą dawkę skuteczną. U pacjentów z depresją leczenie powinno trwać wystarczająco długo, co najmniej 6 mies., tak aby zapewnić ustąpienie objawów. Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne. Dorośli: zalecana dawka wynosi 20 mg na dobę. W przypadku niedostatecznej po 2 tyg. odpowiedzi na dawkę 20 mg, można stopniowo zwiększyć dawkę do maksymalnie 60 mg. Jeżeli nie obserwuje się poprawy w ciągu 10 tyg., należy ponownie rozważyć zasadność leczenia fluoksetyną. W przypadku uzyskania korzystnej odpowiedzi terapeutycznej, leczenie można kontynuować w dawce dostosowanej do indywidualnych potrzeb pacjenta. Brak badań dotyczących okresu stosowania leku, jednak ze względu na przewlekły charakter zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych wydaje się, że u pacjentów wykazujących odpowiedź terapeutyczną kontynuacja leczenia ponad 10 tyg. jest uzasadniona. Dostosowanie dawki należy przeprowadzać ostrożnie, indywidualnie u każdego pacjenta, starając się utrzymać najmniejszą dawkę skuteczną. Należy okresowo oceniać konieczność dalszego leczenia. Czasami zalecane jest równoczesne stosowanie psychoterapii behawioralnej u pacjentów, którzy dobrze reagują na leczenie farmakologiczne. Nie wykazano długotrwałej (powyżej 24 tyg.) skuteczności leczenia zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych. Bulimia. Dorośli: zalecana dawka wynosi 60 mg na dobę. Nie wykazano długotrwałej skuteczności (powyżej 3 mies.) w leczeniu żarłoczności psychicznej. U dorosłych dawki powyżej 80 mg na dobę nie były systematycznie oceniane (wszystkie wskazania). Po przerwaniu podawania, substancje czynne utrzymują się w ustroju przez kilka tyg.; należy to uwzględnić w przypadku rozpoczynania lub przerywania leczenia. Dzieci i młodzież w wieku 8 lat i powyżej - epizody depresji umiarkowane do ciężkich. Leczenie powinno być rozpoczynane i monitorowane przez specjalistę. Dawka początkowa wynosi 10 mg. Dawkę należy dostosowywać ostrożnie, indywidualnie u każdego pacjenta, starając się utrzymać najmniejszą dawkę skuteczną. Po 1-2 tyg. dawkę można zwiększyć do 20 mg na dobę. Doświadczenie z badań klinicznych dotyczące dawek dobowych większych niż 20 mg jest minimalne. Dane dotyczące leczenia trwającego powyżej 9 tyg. są ograniczone. Ze względu na większe stężenia w osoczu u dzieci o mniejszej masie ciała, działanie terapeutyczne można uzyskać po zastosowaniu mniejszych dawek. U pacjentów pediatrycznych, którzy odpowiadają na leczenie, po upływie 6 mies. należy ocenić konieczność dalszego leczenia. Jeżeli po 9 tyg. nie występuje poprawa kliniczna, należy ponownie rozważyć konieczność leczenia. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku zalecana jest ostrożność podczas zwiększania dawki, a dawka dobowa nie powinna na ogół być większa niż 40 mg. Zalecana maksymalna dawka wynosi 60 mg na dobę. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub u pacjentów przyjmujących jednocześnie leki, które mogą potencjalnie wykazywać interakcje z fluoksetyną należy rozważyć zmniejszenie dawki lub częstości podawania produktu (np. 20 mg co drugi dzień). Lek można podawać w pojedynczej dawce lub w dawkach podzielonych, podczas posiłku lub pomiędzy posiłkami.

Fluxemed - uwagi

Należy unikać nagłego przerywania leczenia - należy stopniowo zmniejszać dawkę przez okres co najmniej 2 tyg. Preparaty psychoaktywne mogą zaburzać zdolność oceny lub wyuczone umiejętności - należy unikać prowadzenia pojazdów mechanicznych lub obsługiwania urządzeń mechanicznych do czasu uzyskania pewności, że lek nie wpływa na sprawność. W trakcie stosowania preparatu należy unikać spożywania alkoholu.