Reklama
Gastrografin - skład
1 ml roztworu zawiera 660 mg amidotrizoesanu megluminy i 100 mg amidotrizoesanu sodowego. Preparat zawiera sód.
Reklama
Gastrografin - działanie
Środek kontrastowy zawierający sole kwasu amidotrizoesowego.Trwale związany w ich cząsteczkach jod absorbuje promieniowanie rentgenowskie. Po podaniu doustnym wchłania się jedynie 3% kwasu amidotryzoesowego. Po podaniu samego preparatu pasaż środka kontrastowego w przewodzie pokarmowym trwa około 2 h, natomiast po podaniu preparatu z siarczanem baru pasaż może trwać do 3 h lub w pojedynczych przypadkach dłużej. Nawet jeśli nie występuje perforacja ściany jelita, obserwowano u niektórych pacjentów większe wchłanianie powodujące kontrastowanie kamieni nerkowych i moczowodów. W przypadku perforacji ściany jelita preparat dostaje się do jamy brzusznej lub otaczających tkanek, skąd wchłania się i ostatecznie zostaje wydalony z moczem.
Reklama
Gastrografin - wskazania
Badania radiologiczne przewodu pokarmowego (także w skojarzeniu z siarczanem baru). Preparat może być podawany doustnie lub we wlewie doodbytniczym, zwłaszcza gdy użycie siarczanu baru jest nieskuteczne, niekorzystne lub przeciwwskazane, np. podejrzenie niewykrywalnej radiologicznie perforacji lub nieszczelności zespolenia przełyku i (lub) innego odcinka przewodu pokarmowego, zagrażająca perforacja (wrzód, uchyłek), stan po resekcji żołądka lub jelit (niebezpieczeństwo perforacji lub rozejścia się zespolenia); podejrzenie częściowego lub całkowitego zwężenia, niedrożności jelita cienkiego, niedrożności pooperacyjnej, ostrego krwawienia; inne ostre stany, które mogą wymagać interwencji chirurgicznej; ostre rozdęcie okrężnicy; obrazowanie ciał obcych lub guzów przed endoskopią; obrazowanie przetok w obrębie przewodu pokarmowego. Ponadto, preparat można stosować w tych samych wskazaniach co siarczan baru, z wyjątkiem obrazowania zmian chorobowych błon śluzowych. Z uwagi na niewystarczające właściwości adhezyjne preparatu, siarczan baru należy stosować w technice z pojedynczym lub podwójnym kontrastem. Skojarzone stosowanie preparatu i siarczanu baru znacząco zwiększa skuteczność diagnostyczną, skraca czas trwania badania i usprawnia rutynowe badania przewodu pokarmowego. Preparatu nie stosuje się do badania zapalenia jelit. Leczenie niepowikłanej niedrożności smółkowej. Tomografia komputerowa narządów jamy brzusznej. Ryzyko nieprawidłowego rozpoznania w badaniu tomografii komputerowej narządów jamy brzusznej jest znacznie zmniejszone, jeśli jelito jest zakontrastowane produktem Gastrografin, szczególnie w przypadku diagnostyki w obrębie miednicy mniejszej. Preparat umożliwia różnicowanie obrysów jelit w stosunku do sąsiadujących narządów oraz umożliwia ocenę zmian kształtu trzustki.
Reklama
Gastrografin - przeciwwskazania
Nie należy stosować w postaci nierozcieńczonej u pacjentów o zmniejszonej objętości osocza, np. noworodki, niemowlęta, dzieci, pacjenci odwodnieni, ponieważ dla tych pacjentów powikłania na skutek hipowolemii mogą być szczególnie niebezpieczne. Nie wolno podawać pacjentom, u których występuje duże ryzyko aspiracji środka kontrastowego do dróg oddechowych, lub u których podejrzewa się przetokę tchawiczo-przełykową, ponieważ hiperosmolalność może spowodować ostry obrzęk płuc, chemiczne zapalenie płuc, niewydolność oddechową i zgon.
Reklama
Gastrografin - ostrzeżenia
U pacjentów z nadwrażliwością na substancje czynne (amidotryzoinian sodu i megluminy) istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia reakcji anafilaktycznych, należy szczególnie rozważyć stosunek ryzyka do korzyści. Pacjentom ze skłonnościami do alergii, ze znaną nadwrażliwością na środki kontrastowe zawierające jod lub z astmą w wywiadzie, można rozważyć wcześniejsze podanie leków antyhistaminowych i (lub) glikokortykosteroidów. Pacjenci z astmą oskrzelowąsą szczególnie narażeni na wystąpienie skurczu oskrzeli lub reakcji nadwrażliwości. Po kilku godzinach lub kilku dniach od podania mogą wystąpić reakcje opóźnione. W przypadku wystąpienia objawów nadwrażliwości, podawanie preparatu należy natychmiast przerwać i wdrożyć odpowiednie leczenie. Pacjenci przyjmujący leki z grupy β-blokerów, u których wystąpiły takie reakcje, mogą być oporni na leczenie β-agonistami. Należy zachować ostrożność u pacjentów z chorobami sercowo-naczyniowymi. U pacjentów z rozpoznaną lub podejrzewaną nadczynnością tarczycy lub wolem, z uwagi na możliwość zaburzenia czynności tarczycy, pogorszenie lub wywołanie nadczynności tarczycy i przełomu tarczycowego należy ocenić stosunek korzyści do ryzyka; przed podaniem środka kontrastującego można rozważyć badanie czynności tarczycy i (lub) podanie leków tyreostatycznych. Zaleca się monitorowanie czynności tarczycy u noworodków, których matki były narażone na działanie preparatu. U pacjentów w bardzo ciężkim stanie należy starannie rozważyć konieczność badania. W przypadku przedłużonego zatrzymania preparatu w przewodzie pokarmowym (np. zaparcie, zastój) może wystąpić: uszkodzenie tkanki, krwawienie, martwica jelita. Preparat może wywołać odwodnienie i zaburzenia elektrolitowe, należy zapewnić i utrzymać odpowiednie nawodnienie i równowagę elektrolitową pacjentów. Preparat zawiera od 224,40 do 374,00 mg sodu (główny składnik soli kuchennej) w każdej dawce (60-100 ml), co odpowiada 11,2-18,7% zalecanego przez WHO maksymalnego dziennego spożycia 2 g sodu dla dorosłego. Preparat w połączeniu z siarczanem baru zawiera 112,20 mg sodu (główny składnik soli kuchennej) w każdej dawce (30 ml), co odpowiada 5,6% zalecanego przez WHO maksymalnego dziennego spożycia 2 g sodu dla dorosłego.
Reklama
Gastrografin - ciąża
Ze względu na brak badań, należy zachować ostrożność podczas stosowania preparatu u kobiet w ciąży. W badaniach na zwierzętach nie wykazano bezpośredniego ani pośredniego szkodliwego wpływu na rozwój embrionalny lub płodowy. Kobiety w ciąży powinny unikać ekspozycji na promieniowanie X, dlatego należy starannie rozważyć korzyści związane z jakimkolwiek badaniem radiologicznym z zastosowaniem lub bez środka kontrastowego. Preparat podawany w zalecanych dawkach nie powinien wpływać na dziecko karmione piersią. Uwzględniając niewielkie wchłanianie jelitowe preparatu można uznać, że karmienie piersią jest prawdopodobnie bezpieczne.
Reklama
Gastrografin - efekty uboczne
Często: wymioty, nudności, biegunka. Rzadko: wstrząs anafilaktoidalny, reakcje anafilaktoidalne/nadwrażliwości, nadczynność tarczycy, zaburzenia równowagi wodnej i elektrolitowej, zaburzenia świadomości, ból głowy, zawroty głowy, zatrzymanie serca, tachykardia, wstrząs, niedociśnienie tętnicze, skurcz oskrzeli, duszność, aspiracja preparatu, obrzęk płuc następujący po aspiracji, zachłystowe zapalenie płuc, perforacja ściany jelita, ból brzucha, pęcherze na śluzówce jamy ustnej, martwica toksyczno-rozpływna naskórka, pokrzywka, wysypka, świąd, rumień, obrzęk twarzy, gorączka, potliwość. Częstość nieznana: niedoczynność tarczycy. Hipertoniczny roztwór preparatu może wywoływać biegunkę, ustępującą po opróżnieniu jelita. U pacjentów z zapaleniem jelita cienkiego lub z zapaleniem okrężnicy może wystąpić przejściowe nasilenie objawów. W przypadku zaparć, przedłużony kontakt z błoną śluzową jelita może prowadzić do nadżerki i martwicy jelita.
Gastrografin - interakcje
U pacjentów przyjmujących β-adrenolityki, szczególnie u pacjentów z astmą oskrzelową mogą się nasilać reakcje nadwrażliwości. Pacjenci przyjmujący leki z grupy β-blokerów, u których wystąpiły takie reakcje mogą być oporni na leczenie β-agonistami. Wcześniejsze leczenie (nawet do kilku tygodni) z zastosowaniem interleukin-2 wiąże się ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia opóźnionych reakcji po podaniu preparatu. Diagnostyka i leczenie chorób tarczycy z zastosowaniem tyreotropowych radioizotopów mogą być utrudnione nawet do kilku tygodni po podaniu jodowych środków kontrastowych, z uwagi na zmniejszone wchłanianie radioizotopu.
Gastrografin - dawkowanie
Doustnie, doodbytniczo. Preparatu nie wolno podawać donaczyniowo z powodu zawartości substancji pomocniczych (substancje smakowe, środek poślizgowy). Uprzednie opróżnienie jelita zwiększa skuteczność diagnostyczną badania. Przed i po podaniu środka diagnostycznego należy zapewnić odpowiednie nawodnienie, szczególnie pacjentów ze szpiczakiem mnogim, cukrzycą z nefropatią, wielomoczem, skąpomoczem, hiperurykemią, a także noworodków, niemowląt, małych dzieci i pacjentów w podeszłym wieku z wielomoczem. Przed badaniem należy skorygować zaburzenia wodno-elektrolitowe. U noworodków istnieje większe ryzyko zaburzeń elektrolitowych i hemodynamicznych; nie należy stosować większych dawek niż zalecane; zaleca się stosowanie środków kontrastowych o niskiej osmalalności. Podanie doustne. Dawka środka kontrastowego zależy od rodzaju badania i wieku pacjenta. Dorośli i dzieci w wieku ≥10 lat: obrazowanie żołądka: 60 ml; seryjne badania przewodu pokarmowego: 100 ml. W przypadku pacjentów w podeszłym wieku oraz wyniszczonych zaleca się rozcieńczenie produktu równą objętością wody. W diagnostyce wczesnych objawów perforacji lub nieszczelności zespolenia przełyku i (lub) dalszych odcinków przewodu pokarmowego pacjent powinien wypić do 100 ml preparatu. Jeśli w badaniu RTG nie stwierdzono jednoznacznie podejrzewanej choroby, w celu dalszej diagnostyki należy przeprowadzić reakcję chemiczną. Po 3-60 min (lub później, jeśli podejrzewana zmiana jest zlokalizowana w dystalnej części jelita cienkiego) od podania środka kontrastowego należy pobrać próbkę 5 ml moczu i zmieszać z 5 kroplami stężonego kwasu solnego. Środek kontrastowy wydalany z moczem w ciągu 2 h wytrąca się z obecnością typowych kryształków w osadzie. Tomografia komputerowa (TK): 0,5-1,5 l roztworu preparatu o stężeniu około 3% (30 ml roztworu środka kontrastowego/1 l wody). Dzieci. Noworodki, niemowlęta, młodsze dzieci: 15-30 ml roztworu (rozcieńczony 3-krotną objętością wody). Dzieci (<10 lat): 15-30 ml roztworu (może być rozcieńczony 2-krotną objętością wody). Podanie doodbytnicze (włączając leczenie niepowikłanej niedrożności smółkowej). Dorośli: do 500 ml rozcieńczonego roztworu preparatu (rozcieńczony 3- do 4-krotną objętością wody). Dzieci. Dzieci <5 lat: do 500 ml roztworu preparatu (rozcieńczonego 5-krotną objętością wody). Dzieci > 5 lat: do 500 ml roztworu preparatu (rozcieńczonego 4- do 5-krotną objętością wody). Leczenie niedrożności smółkowej: w postaci wlewu doodbytniczego; dzięki wysokiemu ciśnieniu osmotycznemu środka kontrastowego, otaczające tkanki uwalniają do światła jelita znaczne ilości płynów, które rozpuszczają zagęszczoną smółkę. Skojarzenie z siarczanem baru. Dorośli i dzieci ≥10 lat: dodatkowo, oprócz zwykle stosowanej dawki siarczanu baru: 30 ml środka kontrastowego. Dzieci. Dodatkowo, oprócz zwykle stosowanej dawki siarczanu baru: dzieci <5 lat: od 2-5 ml środka kontrastowego do 100 ml zawiesiny siarczanu baru; dzieci 5-10 lat): 10 ml środka kontrastowego do 100 ml zawiesiny siarczanu baru. Jeśli konieczne (w przypadku skurczu odźwiernika lub zwężenia odźwiernika), dawkę preparatu można dalej zwiększać. Nie wpływa to na kontrastowość zdjęcia RTG.
Gastrografin - uwagi
