Reklama
Herpesin - skład
1 fiolka zawiera 250 mg acyklowiru w postaci soli sodowej.
Reklama
Herpesin - działanie
Lek przeciwwirusowy, działający głównie na wirusy opryszczki typu 1 i 2 (herpes simplex) oraz na wirus ospy wietrznej i półpaśca (varicella-zoster). Nie wpływa na procesy metaboliczne komórek gospodarza. Po wniknięciu do komórki zakażonej wirusem acyklowir ulega przekształceniu w postać czynną (trifosforan), która - będąc substratem dla polimerazy DNA wirusa - zapobiega dalszej syntezie wirusowego DNA. Po podaniu dożylnym T0,5 we krwi wynosi 2,9 h. Wiązanie z białkami osocza wynosi 9-33%. Acyklowir przenika do tkanek i płynów ustrojowych, m.in. do płynu mózgowo-rdzeniowego (osiąga w nim stężenia wynoszące 30-50% jego stężenia we krwi), wątroby, płuc, mięśni, wydzieliny pochwy. Jest częściowo metabolizowany w wątrobie. Wydala się głównie z moczem w postaci nie zmienionej i w 10-15% jako metabolit.
Reklama
Herpesin - wskazania
Leczenie i profilaktyka zakażeń wywołanych przez wirus herpes simplex u pacjentów z zespołem zmniejszonej odporności oraz leczenie ciężkich pierwotnych i nawracających zakażeń wywołanych przez ten wirus (opryszczkowe zapalenie mózgu, rozległe zakażenia skóry i błon śluzowych, w tym opryszczka narządów płciowych) u pacjentów z prawidłową odpornością. Leczenie ciężkich zakażeń wywołanych przez wirus varicella-zoster, zwłaszcza zakażeń uogólnionych oraz zakażeń u pacjentów ze zmniejszoną odpornością.
Reklama
Herpesin - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na acyklowir lub walacyklowir.
Reklama
Herpesin - ostrzeżenia
Ostrożnie stosować w niewydolności nerek, zwłaszcza u pacjentów odwodnionych lub otrzymujących jednocześnie leki o działaniu nefrotoksycznym, a także z zaburzeniami neurologicznymi, ciężkim upośledzeniem czynności wątroby, zaburzeniami gospodarki elektrolitowej lub znacznym niedotlenieniem.
Reklama
Herpesin - ciąża
W ciąży stosować wyłącznie w przypadku, gdy przewidywane korzyści przewyższają potencjalne ryzyko dla płodu. Ostrożnie stosować w okresie karmienia piersią.
Reklama
Herpesin - efekty uboczne
Rzadko przemijające zaburzenia neurologiczne (dezorientacja, omamy, pobudzenie, senność, psychozy, drżenia, śpiączka), bardzo rzadko - anoreksja, nudności, wymioty, gorączka, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych i stężenia bilirubiny w surowicy, zapalenie wątroby i żółtaczka, zaburzenia hematologiczne (niedokrwistość, leukopenia, trombocytopenia), napady kurczów, alergiczna wysypka skórna. W pojedynczych przypadkach obserwowano zwiększenie stężenia mocznika i kreatyniny w surowicy, wyjątkowo - ostrą niewydolność nerek. Przypadkowe podanie acyklowiru poza żyłę może prowadzić do ciężkiego miejscowego stanu zapalnego.
Herpesin - interakcje
Amfoterycyna B i probenecid przedłużają okres półtrwania acyklowiru i zwiekszają jego biodostępność. Cyklosporyna i takrolimus mogą zaburzać farmakokinetykę acyklowiru.
Herpesin - dawkowanie
Dożylnie. Dorośli w zakażeniach wirusem herpes simplex (z wyjątkiem zapalenia mózgu) oraz w zakażeniach wirusem varicella-zoster: 5 mg/kg mc. co 8 h. W opryszczkowym zapaleniu mózgu oraz u pacjentów ze zmniejszoną odpornością w zakażeniach varicella-zoster: 10 mg/kg mc. co 8 h. W niewydolności nerek przy klirensie kreatyniny 25-50 ml/min dawkę podaje się co 12 h; 10-25 ml/min: co 24 h; poniżej 10 ml/min: 1/2 dawki co 24 h. Dzieci 3 mż.-13 rż.: w zakażeniu wirusem herpes simplex (z wyjątkiem opryszczkowego zapalenia mózgu) oraz wirusem varicella-zoster: 250 mg/m2 pc. co 8 h; w opryszczkowym zapaleniu mózgu oraz zakażeniach wirusem varicella-zoster u dzieci ze zmniejszoną odpornością: 500 mg/m2 pc. co 8 h. Noworodki i niemowlęta do 3 mż. w zakażeniach herpes simplex: 30 mg/kg mc./dobę w 3 dawkach co 8 h, zazwyczaj przez 10 dni. U dzieci z upośledzeniem czynności nerek należy dostosować dawkowanie do stopnia niewydolności.
Leczenie trwa zazwyczaj 5 dni, w uzasadnionych przypadkach można je przedłużyć.
Herpesin - uwagi
Acyklowir może być skuteczny jedynie po zastosowaniu w początkowym okresie choroby (3-4 dni). Lek podaje się w powolnym wlewie dożylnym, trwającym co najmniej 1 h. Podczas leczenia pacjent powinien być dobrze nawodniony.
