Irpax

Reklama

Irpax - skład

1 tabl. zawiera 4 mg soli tert-butyloaminowej peryndoprylu.

Reklama

Irpax - działanie

Inhibitor enzymu konwertującego angiotensynę I w angiotensynę II. Zahamowanie aktywności ACE powoduje zmniejszenie stężenia angiotensyny II w osoczu, co prowadzi do zwiększenia aktywności reninowej osocza (poprzez zahamowanie ujemnego sprzężenia zwrotnego regulującego wydzielanie reniny) oraz zmniejszenie wydzielania aldosteronu. Ponieważ enzym konwertujący angiotensynę inaktywuje bradykininę, zahamowanie aktywności tego enzymu powoduje także zwiększenie aktywności krążących oraz miejscowych układów kalikreiny-kininy (i przez to także aktywację układu prostaglandyn). Możliwe jest, że ten mechanizm odpowiada za obniżanie ciśnienia tętniczego krwi oraz jest częściowo odpowiedzialny za określone działania niepożądane (np. kaszel). Peryndopryl działa poprzez czynny metabolit - peryndoprylat. Pozostałe metabolity nie wykazują in vitro działania hamującego aktywność ACE. Peryndopryl jest skuteczny we wszystkich stopniach nadciśnienia tętniczego, powoduje obniżenie ciśnienia zarówno skurczowego, jak i rozkurczowego w pozycji stojącej i leżącej. Peryndopryl zmniejsza opór obwodowy, co powoduje obniżenie ciśnienia tętniczego, w konsekwencji zwiększenie przepływu obwodowego, bez wpływu na częstość pracy serca. Następuje zwiększenie przepływu krwi przez nerki, podczas gdy filtracja kłębuszkowa pozostaje zazwyczaj nie zmieniona. Maksymalne działanie przeciwnadciśnieniowe występuje po 4-6 h po przyjęciu pojedynczej dawki i utrzymuje się przez 24 h. Peryndopryl zmniejsza przerost lewej komory mięśnia serca. Poprawia elastyczność dużych naczyń i zmniejsza stosunek grubości mięśniówki do średnicy światła w małych naczyniach. W niewydolności serca, peryndopryl zmniejsza pracę serca poprzez zmniejszenie obciążenia następczego i obciążenia wstępnego. Badania przeprowadzone u pacjentów z niewydolnością serca wykazały: zmniejszenie ciśnienia napełniania lewej i prawej komory, zmniejszenie całkowitego oporu obwodowego, zwiększenie pojemności minutowej serca i poprawę wskaźnika sercowego. Po podaniu doustnym peryndopryl wchłania się szybko z przewodu pokarmowego, osiągając maksymalne stężenie we krwi po 1 h. Jest przekształcany do czynnego metabolitu - peryndoprylatu. Maksymalne stężenie peryndoprylatu we krwi występuje w ciągu 3-4 h. Pokarm zmniejsza konwersję peryndoprylu w peryndoprylat, co wpływa na jego biodostępność. Peryndoprylat słabo wiąże się z białkami osocza. Peryndoprylat jest wydalany głównie z moczem, T_0,5 w fazie eliminacji jego wolnej frakcji wynosi 3-5 h, stan równowagi jest osiągany w ciągu 4 dni.T_0,5 peryndoprylu wynosi 1 h. Eliminacja peryndoprylatu jest wolniejsza u pacjentów w podeszłym wieku, u pacjentów z niewydolnością serca lub niewydolnością nerek. Peryndoprylat jest usuwany w czasie dializy.

Reklama

Irpax - wskazania

Nadciśnienie tętnicze. Niewydolność serca.

Reklama

Irpax - przeciwwskazania

Nadwrażliwość na składniki preparatu lub inne inhibitory konwertazy angiotensyny. Obrzęk naczynioruchowy w wywiadzie związany z wcześniejszym leczeniem inhibitorami ACE. Wrodzony lub idiopatyczny obrzęk naczynioruchowy. Ciąża i okres karmienia piersią. Nie stosować u dzieci.

Reklama

Irpax - ostrzeżenia

Szczególnie ostrożnie stosować u pacjentów ze zwężeniem zastawki mitralnej, aortalnej, kardiomiopatią przerostową, z zaburzeniem czynności nerek (szczególnie związanym z kolagenozą naczyń lub stosowaniem leków immunosupresyjnych). Ryzyko wystąpienia niedociśnienia tętniczego jest większe u pacjentów z zaburzeniami równowagi wodno-elektrolitowej związanymi ze stosowaniem leków moczopędnych, dietą ubogosodową, dializowanych, biegunką lub wymiotami oraz u pacjentów z ciężkim nadciśnieniem tętniczym renino-zależnym; dotyczy to głównie pacjentów z ciężką niewydolnością serca, z niewydolnością lub bez niewydolności nerek. U pacjentów ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia objawowego niedociśnienia tętniczego rozpoczynanie leczenia i ustalanie dawki powinno odbywać się pod ścisłą kontrolą lekarską. Uwagi powyższe dotyczą również pacjentów z chorobą niedokrwienną serca lub z chorobami naczyń mózgowych, u których nagłe obniżenie ciśnienia tętniczego może spowodować wystąpienie zawału serca lub incydentu naczyniowo-mózgowego. Ostrożnie stosować u pacjentów z obustronnym zwężeniem tętnic nerkowych lub zwężeniem tętnicy nerkowej jedynej nerki. U pacjentów z równocześnie występującym nadciśnieniem naczyniowo-nerkowym istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia ciężkiego niedociśnienia tętniczego i niewydolności nerek - leczenie należy rozpoczynać pod ścisłą kontrolą lekarską, od małych dawek, ostrożnie je zwiększając. Ostrożnie stosować u pacjentów z ciężką niewydolnością serca (klasa IV), u pacjentów z cukrzycą insulinozależną (leczenie należy rozpoczynać od małych dawek pod ścisłą kontrolą lekarską), u pacjentów z niewydolnością nerek. Leczenie preparatem należy przerwać na 2 dni przed planowanym zabiegiem chirurgicznym. Nie stosować u pacjentów dializowanych z użyciem wysokoprzepuszczalnych błon filtracyjnych lub podczas LDL-aferezy z użyciem siarczanu dekstranu. U pacjentów wymagających odczulenia jadem owadów błonkoskrzydłych zaleca się czasowe przerwanie podawania preparatu ze względu na ryzyko wystąpienia zagrażających życiu reakcji rzekomoanafilaktycznych. Preparat nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą, dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Reklama

Irpax - ciąża

Preparat jest przeciwwskazany w ciąży i okresie karmienia piersią. Podawanie preparatu w II i III trymestrze ciąży powoduje zaburzenia czynności nerek płodu, małowodzie oraz opóźnienie kostnienia kości czaszki; u noworodka może wystąpić niewydolność nerek, niedociśnienie tętnicze i hiperkaliemia.

Reklama

Irpax - efekty uboczne

Mogą wystąpić: niedociśnienie, nudności, bóle brzucha, jadłowstręt, ból i zawroty głowy, zmęczenie, zaburzenia snu, zaburzenia nastroju, kurcze mięśniowe, zaburzenia smaku, kaszel, wysypka, świąd, pokrzywka, rumień wielopostaciowy, obrzęk naczynioruchowy. Rzadko: zwiększenie stężenia mocznika i kreatyniny we krwi (szczególnie przy współistniejącej niewydolności nerek, ciężkiej niewydolności serca i nadciśnieniu nerkowo-naczyniowym). W pojedynczych przypadkach: zapalenie trzustki, zmniejszenie stężenia hemoglobiny i wartości hematokrytu, niedokrwistość, trombocytopenia.

Irpax - interakcje

Jednoczesne stosowanie z lekami moczopędnymi oszczędzającymi potas (spironolakton, triamteren, amiloryd) i solami potasu może być przyczyną hiperkaliemii - jednoczesne stosowanie peryndoprylu z tymi preparatami nie jest zalecane, w razie konieczności łącznego podawania należy zachować szczególną ostrożność oraz często kontrolować stężenie potasu we krwi. Pacjenci leczeni lekami moczopędnymi, szczególnie z zaburzeniami gospodarki wodno-elektrolitowej, mogą być narażeni na nadmierne obniżenie ciśnienia tętniczego krwi w trakcie rozpoczynania leczenia inhibitorami ACE. Potencjalne działanie hipotensyjne może być zmniejszone poprzez przerwanie leczenia lekami moczopędnymi, wyrównanie niedoborów wodno-elektrolitowych przed rozpoczęciem leczenia peryndoprylem oraz zastosowanie małej dawki początkowej. Preparatu nie należy podawać równocześnie z solami litu (inhibitory ACE mogą zmniejszać wydalanie litu, co nasila jego toksyczność, jeśli leczenie skojarzone jest konieczne, należy kontrolować stężenie litu we krwi). Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE oraz doustnych leków przeciwcukrzycowych lub insuliny może nasilać działanie hipoglikemizujące z ryzykiem wystąpienia hipoglikemii. Leki stosowane do znieczulenia ogólnego mogą nasilać efekt hipotensyjny. Leki hipotensyjne nasilają działanie peryndoprylu. Leki sympatykomimetyczne mogą osłabiać działanie hipotensyjne inhibitorów ACE. TLP i neuroleptyki powodują nasilenie działania hipotensyjnego i ryzyko hipotonii ortostatycznej. NLPZ zmniejszają hipotensyjne działanie preparatu, a ponadto zwiększają stężenie potasu w surowicy, co może powodować pogorszenie czynności nerek.

Irpax - dawkowanie

Doustnie. Nadciśnienie tętnicze: zalecana dawka wynosi 4 mg raz na dobę, rano. W razie konieczności po 3-4 tyg. leczenia dawkę należy zwiększyć do 8 mg podawanych raz na dobę, rano. U pacjentów leczonych lekami moczopędnymi, pacjentów z nadciśnieniem naczyniowo-nerkowym oraz u pacjentów w podeszłym wieku zalecana dawka początkowa wynosi 2 mg raz na dobę, rano (dawkę należy dostosować do skuteczności leczenia u danego pacjenta). Jeśli to możliwe, leczenie lekami moczopędnymi powinno zostać przerwane przed rozpoczęciem leczenia peryndoprylem. Zastoinowa niewydolność serca: zalecana dawka początkowa wynosi 2 mg raz na dobę, rano. Dawkę leku można zwiększyć do 4 mg na dobę (jeśli nie obserwowano nadmiernego obniżenia ciśnienia tętniczego). Peryndopryl można stosować w skojarzeniu z lekami moczopędnymi nieoszczędzającymi potasu i (lub) digoksyną, pod ścisłą kontrolą medyczną. W celu zmniejszenia niewielkiego ryzyka objawowego niedociśnienia, u pacjentów leczonych lekami moczopędnymi należy zmniejszyć dawkę leków moczopędnych przed zastosowaniem peryndoprylu i (lub) zmniejszyć dawkę początkową peryndoprylu (np. do 1 mg/dobę).
U pacjentów z niewydolnością nerek dawkę należy dostosować na podstawie wartości klirensu kreatyniny: klirens kreatyniny ≥ 60 ml/min- zalecana dawka 4 mg na dobę; klirens 30-60 ml/min - 2 mg na dobę; klirens 15-30 ml/min - 2 mg co drugi dzień, klirens <15 ml/min - 2 mg w dniu dializy.

Irpax - uwagi

Przed rozpoczęciem oraz w trakcie leczenia należy regularnie kontrolować czynność nerek oraz stężenie sodu i potasu we krwi, u pacjentów z niewydolnością nerek również stężenie kreatyniny. U niektórych pacjentów preparat może zaburzać zdolność prowadzenia pojazdów lub obsługi urządzeń mechanicznych.