Reklama
Leucovorin Ca Teva - skład
1 ml roztworu zawiera 10 mg kwasu folinowego w postaci folinianu wapnia.
Reklama
Leucovorin Ca Teva - działanie
Sól wapniowa kwasu 5-formylo-4 hydroksyfoliowego. Aktywny metabolit kwasu folinowego i niezbędny koenzym syntezy kwasów nukleinowych podczas terapii cytotoksycznej. Folinian wapnia i antagoniści kwasu foliowego wykorzystują ten sam przenośnik błonowy i współzawodniczą w transporcie do komórki, stymulując wypływ antagonistów kwasu foliowego. Folinian wapnia wnika do komórki i chroni ją przed toksycznym działaniem antagonistów kwasu foliowego. Jest źródłem zredukowanego H-4 folinianu. W ten sposób omija blokadę antagonistów folinianu i dostarcza substrat dla różnych koenzymów kwasu foliowego. Uczestniczy w przemianach biochemicznych 5-fluorouracylu, zwiększając działanie cytotoksyczne 5-FU. Folinian wapnia jest racematem, forma L jest aktywnym enencjomerem. Głównym metabolitem kwasu folinowego jest kwas 5-metylo-tetrahydrofoliowy (5-metylo-THF), który powstaje przede wszystkim w wątrobie i błonie śluzowej jelit. Cmax we krwi występuje po 10 min po podaniu dożylnym. W 80-90% jest wydalany z moczem w postaci nieaktywnych metabolitów, a w 5-8% z żółcią. T0,5 eliminacji dla formy L wynosi 32-35 min, a dla formy D 352-485 min. Całkowity końcowy T0,5 aktywnych metabolitów wynosi ok. 6 h.
Reklama
Leucovorin Ca Teva - wskazania
Ochronnie podczas stosowania antagonistów kwasu foliowego, takich jak metotreksat w celu zmniejszenia toksyczności cytostatyku oraz w przypadkach przedawkowania antagonistów kwasu foliowego (trymetreksat, trymetoprym, pirymetamina) u dorosłych i dzieci. Terapia skojarzona z 5-fluorouracylem w leczeniu cytostatycznym pacjentów z zaawansowaną postacią raka jelita grubego.
Reklama
Leucovorin Ca Teva - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na kwas folinowy (folinian wapnia, folinian sodu) lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Niedokrwistość złośliwa i inne rodzaje niedokrwistości wywołane niedoborem witaminy B12, gdyż podanie preparatu może zmniejszać zmiany hematologiczne, ale jednocześnie może nasilać istniejące zmiany neurologiczne. W przypadku zastosowania folinianu wapnia z metotreksatem (lub 5-fluorouracylem) podczas ciąży i laktacji: metotrekstat można podawać w przypadku zdecydowanej konieczności po rozważeniu korzyści ze stosowania leku dla matki i zagrożenia dla płodu; jeśli w okresie ciąży lub karmienia piersią stosowany jest metotreksat lub inny antagonista folianu, nie ma ograniczeń w stosowaniu kwasu folinowego w celu zmniejszenia toksyczności lub przeciwdziałania wpływowi tych substancji; 5-Fluorouracyl jest przeciwwskazany podczas ciąży oraz przeciwwskazany podczas karmienia piersią, również w leczeniu skojarzonym z kwasem folinowym. Należy także zapoznać się z ChPL dla metroteksatu i innych antagonistów folianów oraz leków zawierających 5-fluorouracyl.
Reklama
Leucovorin Ca Teva - ostrzeżenia
Stosowanie kwasu folinowego może maskować niedokrwistość złośliwą i inne rodzaje niedokrwistości wynikające z niedoboru witaminy B12. Preparat powinien być podawany jedynie domięśniowo lub dożylnie, nie należy podawać go dokanałowo. W przypadku dokanałowego podania kwasu folinowego po dokanałowym przedawkowaniu metotreksatu, notowano przypadki zgonu. Jeżeli preparat jest wskazany jako lek osłaniający podczas stosowania dużych i średnich dawek metotreksatu lub w skojarzeniu z 5-fluorouracylem, leczenie musi być ściśle kontrolowane przez lekarza mającego doświadczenie w chemioterapii przeciwnowotworowej. Kwasem folinowym nie należy leczyć makrocytemii, powodowanej przez leki cytotoksyczne, będące bezpośrednimi lub pośrednimi inhibitorami syntezy DNA, takimi jak: hydroksykarbamid, cytarabina, merkaptopuryna i tioguanina. U pacjentów z padaczką, u których stosuje się leki przeciwpadaczkowe (fenobarbital, fenytoina, prymidon, bursztyniany) istnieje ryzyko zwiększonej częstości napadów, spowodowane zmniejszeniem stężenia leków przeciwpadaczkowych we krwi. Należy prowadzić kontrolę kliniczną, jeżeli można, oznaczać stężenie leków przeciwpadaczkowych w osoczu i jeżeli konieczne, odpowiednio dostosować ich dawkę podczas leczenia folinianem i po jego zakończeniu. Folinian wapnia/metotreksat. Należy unikać podawania zbyt dużych dawek folinianu wapnia, ponieważ mogą one zaburzać działanie przeciwnowotworowe metotreksatu, zwłaszcza w przypadku guzów OUN, gdzie folinian wapnia kumuluje się po zastosowaniu kolejnych kursów leczenia. Oporność na leczenie metotreksatem w rezultacie zmniejszonego transportu przez błony komórkowe dotyczy również folinianu wapnia, ponieważ mechanizm transportu obu leków jest taki sam. Folinian wapnia nie wpływa na toksyczność metotreksatu niezwiązaną z układem krwiotwórczym, np. na objawy nefrotoksyczne, spowodowane wytrącaniem się leku lub jego metabolitów w nerkach. Z uwagi na stężenie jonów wapniowych, folinianu wapnia nie należy podawać z szybkością większą niż 160 mg/min. Folinian wapnia/5-fluorouracyl. Folinian wapnia stosowany z 5-fluorouracylem zwiększa jego toksyczność, zwłaszcza u pacjentów w podeszłym wieku lub złym stanie ogólnym. Najczęściej występującymi objawami toksycznego działania, które mogą wymagać zmniejszenia dawki są: leukopenia, zapalenie błon śluzowych jamy ustnej i (lub) biegunka. Podczas stosowania 5-fluorouracylu z folinianem wapnia, dawkę 5-fluorouracylu należało częściej zmniejszać niż w monoterapii. Nie należy rozpoczynać ani utrzymywać skojarzonego stosowania z 5-fluorouracylem u pacjentów z objawami zatrucia ze strony układu pokarmowego - bez względu na ich ciężkość - aż do całkowitego ustąpienia objawów. Ze względu na to, że biegunka może być objawem toksyczności obserwowanej ze strony układu pokarmowego, pacjenci z biegunką powinni być ściśle monitorowani aż do całkowitego ustąpienia biegunki, gdyż może wystąpić nagłe kliniczne pogorszenie prowadzące do zgonu. W przypadku wystąpienia biegunki i (lub) zapalenia błon śluzowych jamy ustnej, należy zmniejszyć dawkę 5-fluorouracylu aż do ich całkowitego ustąpienia. Zwłaszcza pacjenci w podeszłym wieku i pacjenci w słabej kondycji fizycznej spowodowanej chorobą są narażeni na ten rodzaj toksyczności. W związku z tym należy zastosować szczególne środki ostrożności podczas leczenia tych pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku i pacjentów, którzy byli poddawani radioterapii zaleca się rozpocząć od mniejszej dawki 5-fluorouracylu. Kwasu folinowego nie wolno łączyć z 5-fluorouracylem w tym samym wstrzyknięciu dożylnym lub we wlewie (infuzji). U pacjentów otrzymujących skojarzone leczenie 5-fluorouracylem i kwasem folinowym należy kontrolować stężenie wapnia oraz zalecana jest suplementacja wapnia w przypadku małego stężenia wapnia.
Reklama
Leucovorin Ca Teva - ciąża
Nie ma danych dotyczących szkodliwego wpływu kwasu folinowego podawanego podczas ciąży. W czasie ciąży metotrekstat można podawać w przypadku zdecydowanej konieczności po rozważeniu korzyści ze stosowania leku dla matki i zagrożenia dla płodu. Jeśli w okresie ciąży lub karmienia piersią stosowany jest metotreksat lub inny antagonista folianu, nie ma ograniczeń w stosowaniu kwasu folinowego w celu zmniejszenia toksyczności lub przeciwdziałania wpływowi tych substancji. 5-Fluorouracyl jest przeciwwskazany podczas ciąży oraz przeciwwskazany podczas karmienia piersią, również w leczeniu skojarzonym z kwasem folinowym. Należy także zapoznać się z ChPL dla metroteksatu i innych antagonistów folianów oraz leków zawierających 5-fluorouracyl. Brak danych dotyczących przenikania leku do mleka matki. W okresie karmienia piersią preparat można stosować tylko po dokładnym rozważeniu konieczności jego podania.
Reklama
Leucovorin Ca Teva - efekty uboczne
Folinian wapnia. Niezbyt często: gorączka po podaniu leku we wstrzyknięciu. Rzadko: bezsenność, pobudzenie i depresja po stosowaniu dużych dawek leku, zwiększenie częstości napadów u pacjentów z padaczką, zaburzenia żołądkowo-jelitowe po stosowaniu dużych dawek. Bardzo rzadko: reakcje alergiczne, w tym reakcje anafilaktoidalne/anafilaktyczne i pokrzywka. Terapia skojarzona z 5-fluorouracylem. Ogólnie, profil bezpieczeństwa zależy od zastosowanego schematu leczenia z 5-fluorouracylem w związku z nasileniem toksyczności wywołanej przez 5-fluorouracyle. Bardzo często: niewydolnośc szpiku kostnego (w tym przypadki śmiertelne), stany zapalne błon śluzowych, w tym zapalenie jamy ustnej i warg (notowano przypadki zgonu w wyniku zapalenia błon śluzowych). Często: erytrodyzestezja dłoniowo-podeszwowa. Częstość nieznana: hiperamonemia. Schemat miesięczny stosowania. Bardzo często: nudności, wymioty. Nie obserwowano nasilenia objawów toksycznych spowodowanych podawaniem 5-fluorouracylu, np. neurotoksyczności. Schemat tygodniowy stosowania. Bardzo często: biegunka o wyższym stopniu toksyczności oraz odwodnienie wymagające leczenia szpitalnego a nawet mogące prowadzić do zgonu.
Leucovorin Ca Teva - interakcje
Podczas stosowania folinianu wapnia z antagonistami kwasu foliowego takimi, jak kotrymoksazol, pirymetamina, skuteczność ich działania może ulec zmniejszeniu albo nawet zniesieniu. Folinian wapnia może zmniejszać działanie leków przeciwpadaczkowych, takich jak fenobarbital, prymidon, fenytoina i zwiększać częstość napadów padaczkowych (dochodzi do zmniejszenia stężenia enzymu indukującego leki przeciwdrgawkowe, gdyż zwiększa się metabolizm wątrobowy, którego jednym z kofaktorów są foliniany). Jednoczesne podawanie folinianu wapnia z 5-fluorouracylem zwiększa jego skuteczność, ale również działanie toksyczne 5-fluorouracylu.
Leucovorin Ca Teva - dawkowanie
Domięśniowo lub dożylnie. Leczenie ochronne podczas stosowania metotreksatu. Podawanie folinianu wapnia jest konieczne, gdy metotreksat stosuje się w dawkach większych niż 500 mg/m2 pc. Jeżeli metotreksat podaje się w dawkach od 100 do 500 mg/m2 pc., należy rozważyć konieczność podania folinianu wapnia. Ponieważ tolerancja antagonistów kwasu foliowego zależy od wielu różnych czynników, nie ma ściśle określonych schematów dawkowania folinianu wapnia. Dawkowanie i długość leczenia ochronnego zależy głównie od zastosowanego schematu leczenia metotreksatem i (lub) od nasilenia objawów toksycznych wywoływanych przez lek. Leczenie ochronne podczas stosowania dużych i średnich dawek metotreksatu. Przykład dawkowania u dorosłych, osób w podeszłym wieku i dzieci: dawka początkowa wynosi zwykle 15 mg (6-12 mg/m2 pc.) i podawana jest od 12 do 24 h (najpóźniej 24 h) po rozpoczęciu wlewu metotreksatu. Dawkę powtarza się co 6 h, w ciągu 72 h. Po podaniu kilkunastu dawek parenteralnie, można rozpocząć podawanie doustne. Stężenie resztkowe metotreksatu w surowicy krwi należy określić po 48 h od rozpoczęcia wlewu. Jeżeli stężenie jest większe niż 0,5 µmola/l, należy dostosować dawkowanie folinianu wapnia w następujący sposób: resztkowe stężenie metotreksatu we krwi po 48 h od rozpoczęcia podawania leku: ≥0,5 µmola/l - dodatkowa dawka folinianu wapnia, podawana co 6 h w ciągu 48 h, dopóki stężenie metotreksatu nie będzie mniejsze niż 0,05 µmola/l: 15 mg/m2 pc.; resztkowe stężenie metotreksatu we krwi po 48 h od rozpoczęcia podawania leku: ≥1,0 µmol/l - dodatkowa dawka folinianu wapnia, podawana co 6 h w ciągu 48 h, dopóki stężenie metotreksatu nie będzie mniejsze niż 0,05 µmola/l: 100 mg/m2 pc.; resztkowe stężenie metotreksatu we krwi po 48 h od rozpoczęcia podawania leku: ≥2,0 µmol/l - dodatkowa dawka folinianu wapnia, podawana co 6 h w ciągu 48 h, dopóki stężenie metotreksatu nie będzie mniejsze niż 0,05 µmola/l: 200 mg/m2 pc. Terapia skojarzona z 5-fluorouracylem w leczeniu cytostatycznym pacjentów z zaawansowaną lub przerzutową postacią raka jelita grubego. Dawkowanie 5-fluorouracylu i folinianu wapnia jest różne w różnych schematach leczenia. Poniżej przedstawiono przykłady schematów stosowania u dorosłych i pacjentów w podeszłym wieku. Brak danych dotyczących stosowania leczenia skojarzonego u dzieci. Schemat tygodniowy: folinian wapnia podaje się w dawce 20 mg/m2 pc. w szybkim wstrzyknięciu dożylnym (bolus) albo od 200 mg/m2 pc. do 500 mg/m2 pc. w 2-godzinnym wlewie + 5-fluorouracyl w dawce 500 mg/m2 pc. (bolus) w trakcie trwania (w środku) lub pod koniec infuzji folinianu wapnia. Schemat miesięczny: folinian wapnia podaje się w dawce 20 mg/m2 pc. w szybkim wstrzyknięciu dożylnym (bolus) lub od 200 do 500 mg/m2 pc. w 2-godzinnym wlewie i natychmiast podaje się 5-fluorouracyl w dawce 425 lub 370 mg/m2 pc. (bolus), przez 5 kolejnych dni. Schemat dwutygodniowy: folinian wapnia podaje się w dawce 200 mg/m2 pc. w 2-godzinnej infuzji dożylnej, następnie 400 mg/m2 pc. 5-fluorouracylu w szybkim wstrzyknięciu dożylnym i 600 mg/m2 pc. w 22-godzinnym wlewie przez dwa kolejne dni, co 2 tyg. W zależności od stanu pacjenta, reakcji klinicznej na leczenie i nasilenia reakcji toksycznych może być konieczna zmiana dawki 5-fluorouracylu i odstępów pomiędzy dawkami. Liczba zastosowanych kursów leczenia zależy od decyzji lekarza mającego doświadczenie w prowadzeniu terapii przeciwnowotworowej. Przedawkowanie antagonistów kwasu foliowego - trymetreksatu, trymetoprymu, pirymetaminy. Toksyczność trymetreksatu. Zapobieganie: folinian wapnia należy podawać codziennie podczas leczenia trymetreksatem i przez 72 h po podaniu ostatniej dawki leku. Folinian wapnia podaje się albo dożylnie w dawce 20 mg/m2 pc. w ciągu 5-10 min, co 6 h do całkowitej dawki dobowej wynoszącej 80 mg/m2 pc., albo doustnie 4 dawki po 20 mg/m2 pc. w równych odstępach czasowych. Dawkę dobową folinianu wapnia należy dostosować w zależności od nasilenia zmian hematologicznych wywołanych przez trymetreksat. Przedawkowanie (może wystąpić po dawkach trymetreksatu większych niż 90 mg/m2 pc. zastosowanych bez jednoczesnego zastosowania folinianu wapnia): po zakończeniu podawania trymetreksatu, należy podać folinian wapnia w dawce 40 mg/m2 pc. dożylnie, co 6 h przez 3 dni. Toksyczność trymetoprymu. Po zakończeniu leczenia trymetoprymem należy podawać folinian wapnia w dawce 3 do 10 mg na dobę, aż do powrotu prawidłowego obrazu krwi obwodowej. Toksyczność pirymetaminy. W przypadku stosowania dużych dawek albo długotrwałego leczenia małymi dawkami pirymetaminy, należy jednocześnie stosować folinian wapnia w dawce od 5 mg do 50 mg na dobę, w zależności od obrazu krwi obwodowej. Sposób podawania. Pozajelitowe podanie leku zaleca się u pacjentów z zespołem złego wchłaniania lub innymi zaburzeniami czynności przewodu pokarmowego, takimi jak: wymioty, biegunka, niedrożność jelit, gdy nie ma gwarancji właściwego wchłaniania leku z przewodu pokarmowego. Dawki większe niż 50 mg należy podawać pozajelitowo. Preparat podaje się we wstrzyknięciu domięśniowym, dożylnym lub we wlewie dożylnym. Preparatu nie należy podawać dokanałowo. Jeżeli lek stosuje się we wlewie, należy go rozcieńczyć w 5% roztworze glukozy lub w 0,9% roztworze chlorku sodu.
Leucovorin Ca Teva - uwagi
Nie ma danych potwierdzających wpływ kwasu folinowego na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
