Reklama
Lomir - skład
1 kaps. zawiera 5 mg izradypiny.
Reklama
Lomir - działanie
Silny antagonista wapnia z grupy pochodnych dihydropirydyny, o selektywnym powinowactwie do zależnych od potencjału kanałów wapniowych (typu L, długo działających). Izradypina wykazuje większe powinowactwo do takich kanałów wapniowych w mięśniach gładkich tętnic niż w mięśniu sercowym. Rozszerza łożysko tętnicze, zwłaszcza w sercu, mózgu i mięśniach szkieletowych, nie działając depresyjnie na czynność serca. W wyniku rozszerzenia obwodowych naczyń krwionośnych obniża się ciśnienie tętnicze. Izradypina wywiera niewielkie działanie depresyjne na automatyzm węzła zatokowo-przedsionkowego, lecz nie wpływa na przewodzenie przedsionkowo-komorowe i czynność skurczową mięśnia sercowego. Dlatego częstoskurcz odruchowy jest umiarkowany, bez wydłużenia odcinka PQ, nawet po wstępnym leczeniu lekami β-adrenolitycznymi. Izradypina w dawkach obniżających ciśnienie krwi ma umiarkowane, choć istotne działanie natriuretyczne oraz nasila działanie przeciwmiażdżycowe. Leczenie izradypiną nieznacznie zwiększa przepływ nerkowy osocza i szybkość przesączania kłębuszkowego oraz nieznacznie obniża nerkowy opór naczyniowy podczas pierwszych 3-6 miesięcy leczenia. Zmiany te nie zostały utrzymane po pierwszym roku leczenia, ale czynność nerek była chroniona w porównaniu do nieleczonych pacjentów z nadciśnieniem. Leczenie izradypiną powoduje utrzymujące się działanie natriuretyczne i moczopędne, co przyczynia się do działania przeciwnadciśnieniowego. U pacjentów z nadciśnieniem zależne od dawki obniżenie ciśnienia tętniczego w pozycji leżącej, siedzącej i stojącej uzyskiwane jest po 2-3 h od chwili podania pojedynczej tabletki. Długi okres działania preparatu stosowanego w terapii zapewnia 24-h kontrolę ciśnienia tętniczego krwi po podaniu raz na dobę 1 kaps. Istotne obniżenie ciśnienia krwi obserwuje się po tygodniu leczenia, ale potrzeba przynajmniej 3-4 tyg., aby uzyskać działanie maksymalne. Zazwyczaj nie obserwuje się zmian częstości pracy serca. Lek po wchłonięciu w 90-95% z przewodu pokarmowego ulega w znacznym stopniu zjawisku pierwszego przejścia, co powoduje, że biodostępność wynosi ok. 16-18%. Ok. 50% izradypiny zawartej w preparacie wchłania się w ciągu 10 h, a Cmax w osoczu jest osiągane po ok. 5-7 h od przyjęcia leku. Przyjęcie kapsułki z pokarmem zwiększa biodostępność o ok. 20% i nieznacznie zwiększa Cmax w osoczu. Izradypina w ok. 95% wiąże się z białkami osocza. Izradypina jest w znacznym stopniu metabolizowana w wątrobie na drodze deestryfikacji i aromatyzacji fragmentu dihydropirydynowego cząsteczki. 95% dawki przekształca się w 5 nieaktywnych metabolitów. Eliminacja jest dwufazowa, z końcowym T0,5 8,4 h. W moczu nie stwierdza się leku w formie niezmienionej. Około 60-65% podanej dawki wydala się z moczem, a 25-30% z kałem w postaci metabolitów.
Reklama
Lomir - wskazania
Leczenie nadciśnienienia tętniczego.
Reklama
Lomir - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną, na innych antagonistów wapnia pochodnych dihydropirydyny lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Wstrząs kardiogenny. Niestabilna dusznica bolesna. Leku nie należy stosować podczas lub w ciągu miesiąca od zawału mięśnia sercowego.
Reklama
Lomir - ostrzeżenia
Zaleca się ostrożne dawkowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby, u pacjentów w podeszłym wieku oraz u pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca. Należy zachować ostrożność podczas leczenia pacjentów z potwierdzeniem lub istotnym podejrzeniem zespołu chorego węzła zatokowego, którzy nie mają wszczepionego rozrusznika oraz pacjentów z niskim ciśnieniem skurczowym. Zaleca się najwyższą ostrożność podczas stosowania pochodnych dihydropirydyny u pacjentów z poważnym zwężeniem aorty lub małą rezerwą sercową. Może wystąpić dusznica bolesna, głównie u pacjentów z wcześniej istniejącymi zaburzeniami tętnic wieńcowych. U pacjentów z wcześniej istniejącą dusznicą bolesną częstość, czas trwania i ciężkość napadów dusznicy może ulec zwiększeniu na początku leczenia lub przez nagłe zwiększenie dawki leku. Należy przerwać stosowanie w przypadku wystąpienia objawów nadwrażliwości na lek. Należy unikać jednoczesnego stosowania z ryfampicyną lub innymi lekami indukującymi enzymy.
Reklama
Lomir - ciąża
Izradypinę należy stosować u kobiet w ciąży tylko wtedy, kiedy wymaga tego stan kliniczny i oczekiwane korzyści przeważają nad potencjalnym zagrożeniem dla płodu. Dane uzyskane z ograniczonej liczby kobiet ciężarnych stosujących izradypinę w III trymestrze ciąży wskazują na brak działań niepożądanych wpływających na przebieg ciąży lub stan płodu. Nie wiadomo, czy lek przenika do mleka ludzkiego. Należy zachować ostrożność podczas stosowania izradypiny u kobiet karmiących piersią.
Reklama
Lomir - efekty uboczne
Bardzo często: ból głowy, nagłe zaczerwienienie twarzy, obrzęk obwodowy. Często: zawroty głowy, tachykardia, kołatanie serca, duszność, dyskomfort w jamie brzusznej, wysypka, wielomocz, uczucie zmęczenia, złe samopoczucie. Niezbyt często: niedociśnienie, zwiększenie masy ciała. Bardzo rzadko: małopłytkowość, leukopenia, niedokrwistość, reakcje anafilaktyczne, zmniejszenie apetytu, depresja, lęk, nerwowość, niedoczulica, parestezje, senność, zaburzenia widzenia, niewyraźne widzenie, komorowe zaburzenia rytmu, zawał mięśnia sercowego, niewydolność serca, dusznica bolesna, migotanie przedsionków, bradykardia, kaszel, kaszel, wymioty, nudności, rozrost dziąseł, zapalenie wątroby, skórne reakcje alergiczne, świąd, nadmierne pocenie się, obrzęk naczynioruchowy, reakcje nadwrażliwości na światło, ból stawów, ból pleców, kurcze mięśni, bóle kończyn, zaburzenia erekcji, ginekomastia, osłabienie, nieprawidłowe wyniki badań czynnościowych wątroby. Częstość nieznana: bezsenność, przejściowy napad niedokrwienny, letarg, omdlenie, udar, suchość błony śluzowej jamy ustnej, zaparcie, biegunka, ból w klatce piersiowej.
Lomir - interakcje
Jednoczesne stosowanie ryfampicyny wyraźnie zmniejsza stężenie izradypiny w osoczu - należy unikać jednoczesnego stosowania z ryfampicyną lub innymi lekami indukującymi enzymy (np. leki przeciwpadaczkowe, takie jak karbamazepina, fenobarbital). Należy unikać jednoczesnego stosowania leku z fenytoiną. W wyniku jednoczesnego stosowania pochodnych dihydropirydyny i inhibitorów CYP3A stwierdzono zwiększone stężenie w osoczu oraz nasilone działanie, a także większą częstość objawów niepożądanych (np. obrzęków obwodowych). Istnieje niewiele dowodów na tego typu interkcje izradypiny, jednak lek należy stosować szczególnie ostrożnie z silnymi inhibitorami CYP3A, takimi jak antybiotyki makrolidowe (np. erytromycyna, klarytromycyna, troleandomycyna), inhibitory proteazy HIV (np. rytonawir, indynawir, nelfinawir) czy inhibitory odwrotnej transkryptazy (np. delawirdyna) oraz azolowe środki przeciwgrzybicze (np. ketokonazol, itrakonazol, worykonazol). Jednoczesne stosowanie z baklofenem podawanym doustnie może dodatkowo zwiększyć przewidywane obniżenie ciśnienia tętniczego - może być konieczne kontrolowanie ciśnienia krwi i odpowiednie dostosowanie dawki leku przeciwnadciśnieniowego. Jednoczesne podanie cymetydyny powoduje zwiększenie biodostępności izradypiny o ok. 50%. Dawkę izradypiny należy zmniejszyć o 50% podczas jednoczesego stosowania go z cymetydyną. Maksymalne stężenie izradypiny w osoczu zwiększa się o ok. 20% podczas jednoczesnego stosowania diklofenaku, ale nie przewiduje się, by było to klinicznie istotne, ponieważ po osiągnięciu stanu równowagi wartość stężenia pozostaje niezmieniona. Digoksyna, propranolol, warfaryna, hydrochlorotiazyd lub cyklosporyna podawane jednocześnie z izradypiną, nie zmieniają jej właściwości farmakokinetycznych. Izradypina prawdopodobnie nie hamuje enzymów cytochromu P-450, a szczególnie CYP3A4, w klinicznie znaczącym stopniu. Nie wpływa na właściwości farmakokinetyczne digoksyny, warfaryny, hydrochlorotiazydu, diklofenaku, teofiliny, triazolamu czy cyklosporyny. Izradypina powoduje niewielkie zwiększenie (27%) biodostępności (AUC) propranololu. Nie jest znane znaczenie kliniczne. Jednoczesne przyjmowanie preparatu z sokiem grejpfrutowym może zwiększyć biodostępność izradypiny.
Lomir - dawkowanie
Doustnie. Zalecana dawka w leczeniu nadcisnienia tętniczego w stopniu od łagodnego do umiarkowanego wynosi 1 kaps. raz na dobę. Jeżeli stosowanie 5 mg na dobę przez co najmniej 4 tyg. nie jest wystarczająco skuteczne, zaleca się dodatkowe podanie innego leku obniżającego ciśnienie (leki moczopędne z grupy tiazydów, inhibitory ACE, β-adrenolityki). Lek może także być dodawany do stosowanych już leków przeciwnadciśnieniowych. W przypadku jednoczesnego stosowania z cymetydyną, należy zmniejszyć dawkę o 50%. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku i u pacjentów z zaburzoną czynnością wątroby lub nerek zaleca się dawkę początkową 2,5 mg 1 raz na dobę; zaleca się indywidualne dostosowanie dawki. Można także rozważyć inne metody leczenia. Nie przeprowadzono odpowiednich badań klinicznych dotyczących stosowania antagonistów wapnia u dzieci; nie zaleca się stosowania leku u tej grupy pacjentów. Kapsułki należy połykać w całości.
Lomir - uwagi
Przyjmowanie leku może wywołać działania niepożądane, takie jak omdlenie, zawroty głowy, niedociśnienie, zaburzenia widzenia i niewyraźne widzenie. Pacjenci, u których wystąpią te objawy, nie powinni prowadzić pojazdów, obsługiwać urządzeń mechanicznych ani podejmować działań wymagających zachowania czujności.
