Reklama
Menopur - skład
1 fiolka zawiera menotropinę w ilości odpowiadającej 75 j.m. FSH i 75 j.m. LH lub 600 j.m. FSH i 600 j.m. LH lub 1200 j.m. FSH i 1200 j.m. LH.
Reklama
Menopur - działanie
Preparat zawiera menotropinę (hMG), która składa się z hormonu folikulotropowego (FSH) i hormonu luteinizującego (LH). Dodatkowo, w preparacie obecna jest ludzka gonadotropina kosmówkowa (hCG) - hormon występujący w moczu kobiet po menopauzie, która wzmacnia aktywność LH. Menotropina, łącząc aktywność FSH i LH, pobudza wzrost i rozwój pęcherzyków jajnikowych, a także wytwarzanie steroidów płciowych u kobiet, u których nie występuje pierwotna niewydolność jajników. FSH jest podstawowym sterownikiem procesu rekrutacji i wzrostu pęcherzyków na etapie wczesnej folikulogenezy. LH odgrywa ważną rolę w procesie steroidogenezy jajnikowej i dojrzewania pęcherzyka przedowulacyjnego. Wzrost pęcherzykowy może być pobudzany przez FSH przy całkowitym braku LH (np. w hipogonadyzmie hipogonadotropowym), ale powstałe pęcherzyki rozwijają się nieprawidłowo i towarzyszy im małe stężenie estradiolu, co może skutkować niewystarczającą dojrzałością pęcherzyków. Wzmacniające steriodogenezę działanie LH sprawia, że stężenia estradiolu przy stosowaniu preparatu w cyklach IVF/ICSI z desensybilizacją przysadki mózgowej są większe niż przy stosowaniu rekombinowanego FSH. Należy to brać pod uwagę, gdy reakcje pacjentek monitoruje się w oparciu o stężenia estradiolu. Różnicy w stężeniach estradiolu nie stwierdza się przy stosowaniu małych dawek w protokołach indukcji owulacji u pacjentek z brakiem owulacji. W jądrach FSH powoduje dojrzewanie komórek Sertoliego, kanalików nasiennych i rozwój plemników. Do działania tego konieczne jest duże stężenie androgenów w jądrach, co można uzyskać dzięki wstępnemu podawaniu hCG. Po 7 dniach powtarzanego podawania preparatu zdrowym ochotniczkom po desensybilizacji przysadki mózgowej w dawce 150 j.m. FSH + 150 j.m. LH, Cmax FSH w osoczu wynosiło 8,9±3,5 j.m./l po podaniu podskórnym i 8,5±3,2 j.m./l po podaniu domięśniowym. Cmax FSH osiągano w ciągu 7 h. Po powtarzanym podawaniu, T0,5 FSH wynosił 30±11 h po podaniu podskórnym i 27±9 h po podaniu domięśniowym. Menotropina wydalana jest głównie przez nerki.
Reklama
Menopur - wskazania
Leczenie niepłodności w następujących sytuacjach klinicznych. Kobiety: brak owulacji (w tym również zespół policystycznych jajników PCOD) u kobiet, u których nie było pozytywnej reakcji na leczenie cytrynianem klomifenu, kontrolowana hiperstymulacja jajników w celu wywołania rozwoju mnogich pęcherzyków w ramach technik rozrodu wspomaganego (ART), takich jak zapłodnienie pozaustrojowe i przeniesienie zarodka (IVF/ET), przeniesienie gamety do jajowodu (GIFT) i śródcytoplazmatyczne wstrzyknięcie plemnika do komórki jajowej (ICSI), stymulacja rozwoju pęcherzykowego u kobiet z hipogonadyzmem hipogonadotropowym. Mężczyźni: niepłodność u mężczyzn z hipo- lub normogonadotropową niewydolnością gonad - w skojarzeniu z hCG (ludzką gonadotropiną kosmówkową) w celu stymulacji spermatogenezy.
Reklama
Menopur - przeciwwskazania
Kobiety i mężczyźni: nadwrażliwość na substancję czynną lub substancje pomocnicze preparatu, nowotwory przysadki mózgowej lub podwzgórza. Kobiety: ciąża i laktacja, torbiele jajników lub powiększone jajniki, niespowodowane zespołem policystycznych jajników, krwawienia z dróg rodnych o nieznanej etiologii, nowotwory macicy, jajników lub piersi. Mężczyźni: rak gruczołu krokowego, nowotwory jąder. U kobiet z pierwotną niewydolnością jajników, wadami rozwojowymi narządów płciowych uniemożliwiających rozwój ciąży lub włókniakomięśniakami macicy uniemożliwiającymi rozwój ciąży, uzyskanie pozytywnego wyniku leczenia jest mało prawdopodobne i dlatego preparat nie powinien być stosowany u tych pacjentek.
Reklama
Menopur - ostrzeżenia
Lek powinien być stosowany wyłącznie przez lekarzy, którzy mają gruntowną wiedzę i doświadczenie w zakresie niepłodności i jej leczenia. Leczenie gonadotropinami wymaga systematycznego sprawdzania reakcji jajników za pomocą ultrasonografii lub najlepiej ultrasonografii w połączeniu z oznaczaniem stężeń estradiolu w surowicy krwi. Stopień reakcji na podanie menotropiny może różnić się u poszczególnych pacjentek, a u niektórych pacjentek reakcja może być słaba. Należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę potrzebną do osiągnięcia celu leczenia. Przed rozpoczęciem leczenia należy dokonać właściwej oceny niepłodności pary i wykluczyć możliwe przeciwwskazania do zajścia w ciążę. W szczególności należy przeprowadzić badania w kierunku niedoczynności tarczycy, niedoboru hormonów kory nadnerczy, hiperprolaktynemii, guzów przysadki i podwzgórza oraz zastosować odpowiednie, swoiste leczenie. U pacjentek, u których stymulowany jest rozwój pęcherzyków, zarówno w leczeniu niepłodności spowodowanej brakiem owulacji jak i w ramach procedur ART, może wystąpić powiększenie jajników lub zespół hiperstymulacji jajników. Interpretacja wskaźników rozwoju i dojrzewania pęcherzyka powinna być dokonywana przez lekarza doświadczonego w interpretowaniu stosownych badań. Nadmierna reakcja jajników na leczenie gonadotropiną rzadko prowadzi do zespołu hiperstymulacji jajników (OHHS), jeśli do wywołania owulacji nie podaje się hCG. Dlatego, w przypadku stwierdzenia hiperstymulacji jajników, należy odstąpić od podania hCG i pouczyć pacjentkę, aby przez co najmniej 4 dni powstrzymała się od odbywania stosunków płciowych lub zastosowała mechaniczną metodę antykoncepcji. OHSS może się szybko nasilać (w ciągu 24 h do kilku dni) i stać się ciężkim stanem klinicznym. Dlatego pacjentki powinny pozostawać pod obserwacją przez co najmniej 2 tyg. po podaniu hCG. Przestrzeganie zaleceń dotyczących dawkowania i schematu podawania preparatu oraz uważna kontrola leczenia ograniczy do minimum częstość występowania zespołu hiperstymulacji jajników i ciąży mnogiej. W przypadku technik ART aspiracja wszystkich pęcherzyków przed owulacją może ograniczyć występowanie zespołu hiperstymulacji. W przypadku zajścia w ciążę OHSS może mieć cięższą postać i trwać dłużej. Najczęściej OHSS występuje po przerwaniu leczenia hormonalnego i osiąga swoje największe nasilenie po mniej więcej 7-10 dniach po leczeniu. Zazwyczaj OHSS ustępuje samoistnie z początkiem miesiączki. Jeśli występuje ciężka postać OHSS, należy przerwać leczenie gonadotropinami (o ile jest jeszcze w toku), hospitalizować pacjentkę i rozpocząć odpowiednie leczenie. OHSS występuje częściej u pacjentek z zespołem policystycznych jajników. U pacjentek, u których owulację stymuluje się gonadotropinami, częstość występowania ciąż mnogich wzrasta w porównaniu z naturalnym zapłodnieniem. Większość ciąż mnogich stanowią ciąże bliźniacze. W celu ograniczenia do minimum ryzyka ciąży mnogiej zaleca się uważne kontrolowanie reakcji jajników. U pacjentek, u których wykonuje się procedury ART, ryzyko ciąży mnogiej związane jest głównie z liczbą przeniesionych zarodków, ich jakością i wiekiem pacjentki. Przed rozpoczęciem leczenia pacjentkę należy poinformować o potencjalnym ryzyku ciąży mnogiej. Częstość utraty ciąży wskutek niedonoszenia lub poronienia jest większa u pacjentek, u których wykonuje się stymulację wzrostu pęcherzyków w ramach procedur ART, niż w normalnej populacji. Częstość występowania ciąży pozamacicznych po zapłodnieniu pozaustrojowym (IVF) wynosi 2-5% w porównaniu z 1-1,5% w ogólnej populacji. Odnotowano przypadki nowotworów jajników i innych narządów układu rozrodczego, zarówno łagodnych jak i złośliwych, u kobiet poddawanych wielokrotnie leczeniu niepłodności. Nie ustalono jeszcze, czy leczenie gonadotropinami zwiększa ryzyko podstawowe wystąpienia tych nowotworów u niepłodnych kobiet. Częstość występowania wrodzonych wad rozwojowych po zastosowaniu ART może być nieco większa niż w przypadku zapłodnień spontanicznych. Uważa się, że jest to spowodowane różnicami w cechach rodzicielskich (np. wiek matki, parametry nasienia) i ciążami mnogimi. U kobiet z ogólnie znanymi czynnikami ryzyka zaburzeń zakrzepowo-zatorowych, ujawnionymi w wywiadzie lub wywiadzie rodzinnym, otyłością znacznego stopnia (wskaźnik masy ciała >30 kg/m2 ) lub trombofilią, ryzyko wystąpienia żylnych lub tętniczych zaburzeń zakrzepowo-zatorowych w trakcie lub po zakończeniu leczenia gonadotropinami może być większe. U takich kobiet należy ocenić stosunek ryzyka do korzyści z podania gonadotropin.
Reklama
Menopur - ciąża
Preparat jest przeciwwskazany w ciąży i okresie karmienia piersią.
Reklama
Menopur - efekty uboczne
Często: ból głowy, ból brzucha, rozdęcie brzucha, nudności, OHSS, ból miednicy (ból jajników, ból przydatków macicy), reakcje w miejscu podania (najczęściej ból). Niezbyt często: zawroty głowy, uderzenia gorąca, wymioty, dolegliwości brzuszne, biegunka, torbiel jajnika, ból piersi, tkliwość piersi, uczucie niewygody, ból brodawek sutkowych, obrzęk piersi, zmęczenie. Rzadko: trądzik, wysypka. Częstość nieznana: reakcje nadwrażliwości (w tym reakcje anafilaktyczne), zaburzenia widzenia (przejściowe zaniewidzenie, podwójne widzenie, rozszerzenie źrenic, ubytek w polu widzenia, fotopsja, męty ciała szklistego, nieostre widzenie i zaburzenia widzenia), zaburzenia zakrzepowo-zatorowe, świąd, pokrzywka, ból stawów, ból pleców, ból karku, ból kończyn, skręt jajnika, gorączka, złe samopoczucie, zwiększenie masy ciała. W badaniach klinicznych zgłaszane były objawy żołądkowo-jelitowe związane z OHSS, takie jak: rozdęcie brzucha, dolegliwości brzuszne, nudności, wymioty, biegunka. W przypadkach ciężkiego OHSS rzadko zgłaszane były powikłania, takie jak: wodobrzusze, gromadzenie płynu w jamie miednicy mniejszej, wysięk opłucnowy, duszność, skąpomocz, zaburzenia zakrzepowo-zatorowe i skręt jajnika.
Menopur - interakcje
Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji menotropiny z innymi lekami u ludzi. Należy spodziewać się, że jednoczesne stosowanie menotropiny i cytrynianu klomifenu może nasilać reakcję jajników. Jeśli do desensybilizacji przysadki mózgowej stosuje się agonistę GnRH, to w celu uzyskania odpowiedniej reakcji jajników może być konieczne zastosowanie większej dawki menotropiny.
Menopur - dawkowanie
Domięśniowo lub podskórnie. Schemat dawkowania jest identyczny w przypadku podawania podskórnego i domięśniowego. Leczenie preparatem powinno być rozpoczynane pod kontrolą lekarza doświadczonego w leczeniu zaburzeń płodności. Kobiety. Dawkę ustala się indywidualnie, w zależności od reakcji jajników. Preparat może być podawany sam lub w skojarzeniu z agonistą lub antagonistą hormonu uwalniającego gonadotropiny (GnRH). Zalecenia dotyczące dawkowania i czasu trwania leczenia mogą się zmienić w zależności od konkretnego protokołu leczenia. Kobiety z brakiem owulacji (w tym PCOD i hipogonadyzm hipogonadotropowy). Celem leczenia preparatem jest uzyskanie rozwoju pojedynczego pęcherzyka Graafa, z którego, po podaniu ludzkiej gonadotropiny kosmówkowej (hCG), zostanie uwolniona komórka jajowa. Leczenie preparatem powinno być rozpoczęte w ciągu pierwszych 7 dni cyklu miesiączkowego. Zalecana dawka początkowa wynosi od 75 j.m. FSH + 75 j.m. LH do 150 j.m. FSH + 150 j.m. LH na dobę. Dawkę tę należy utrzymać przez co najmniej 7 dni. Kolejne dawki należy dostosowywać w zależności od indywidualnej reakcji pacjentki, ocenianej na podstawie danych klinicznych (w tym usg jajników lub usg jajników w połączeniu z oznaczaniem stężeń estradiolu). Zmiany dawki nie należy dokonywać częściej, niż co 7 dni. Zalecane zwiększenie dawki wynosi 37,5 j.m. FSH + 37,5 j.m. LH na jedną zmianę. Nie należy zwiększać dawki jednorazowo o więcej niż 75 j.m. FSH + 75 j.m. LH. Maksymalna dawka dobowa nie powinna być większa niż 225 j.m. FSH + 225 j.m. LH. Jeśli u pacjentki nie stwierdza się odpowiedniej reakcji po 4 tyg. leczenia, to ten cykl leczenia należy przerwać, a nowy cykl leczenia należy rozpocząć od dawki początkowej większej niż zastosowana w przerwanym cyklu. Gdy uzyska się optymalną stymulację, następnego dnia po ostatnim wstrzyknięciu preparatu należy podać w pojedynczym wstrzyknięciu od 5000 j.m. do 10 000 j.m. hCG. Pacjentce zaleca się odbycie stosunku płciowego w dniu podania hCG oraz w następnym dniu po podaniu hCG. Alternatywnie, może zostać przeprowadzona inseminacja domaciczna. W przypadku uzyskania nadmiernej reakcji na preparat, leczenie należy przerwać i odstąpić od podania hCG, a pacjentka powinna zastosować mechaniczną metodę antykoncepcji lub powstrzymać się od odbywania stosunków płciowych do czasu wystąpienia następnego krwawienia miesiączkowego. Kobiety poddawane kontrolowanej hiperstymulacji jajników w celu uzyskania rozwoju mnogich pęcherzyków w ramach technik wspomaganego rozrodu (ART). W protokole obejmującym desensybilizację przysadki mózgowej za pomocą agonisty GnRH, leczenie preparatem należy rozpocząć około 2 tyg. po rozpoczęciu leczenia agonistą. W protokole obejmującym desensybilizację przysadki mózgowej za pomocą antagonisty GnRH, leczenie menotropiną należy rozpocząć w 2. lub 3. dniu cyklu miesiączkowego. Zalecana dawka początkowa menotropiny wynosi od 150 j.m. FSH + 150 j.m. LH do 225 j.m. FSH + 225 j.m. LH na dobę przez co najmniej 5 pierwszych dni leczenia. Kolejne dawki należy dostosowywać w zależności od indywidualnej reakcji pacjentki, ocenianej na podstawie danych klinicznych (w tym usg jajników lub usg jajników w połączeniu z oznaczaniem stężeń estradiolu). Jednorazowo nie należy zmieniać dawki o więcej niż 150 j.m. FSH + 150 j.m. LH. Maksymalna dawka dobowa nie powinna być większa niż 450 j.m. FSH + 450 j.m. LH. W większości przypadków nie zaleca się podawania preparatu dłużej niż przez 20 dni. Gdy odpowiednia liczba pęcherzyków osiągnie właściwą wielkość, należy podać w pojedynczym wstrzyknięciu do 10 000 j.m. hCG w celu wywołania ostatniej fazy dojrzewania pęcherzyków, przygotowującej do pobrania oocytu. Pacjentka powinna pozostawać pod ścisłą obserwacją przez co najmniej 2 tyg. po podaniu hCG. W przypadku uzyskania nadmiernej reakcji na menotropinę, leczenie należy przerwać i odstąpić od podania hCG, a pacjentka powinna zastosować mechaniczną metodę antykoncepcji lub powstrzymać się od odbywania stosunków płciowych do czasu wystąpienia następnego krwawienia miesiączkowego. Mężczyźni. Leczenie rozpoczyna się od podawania hCG 3 razy w tyg. w dawce od 1000 j.m. do 3000 j.m., aż do uzyskania prawidłowego stężenia testosteronu w surowicy krwi. Następnie podaje się domięśniowo menotropinę w dawce od 75 j.m. FSH + 75 j.m. LH do 150 j.m. FSH + 150 j.m. LH 3 razy w tyg. przez kilka miesięcy. Szczególne grupy pacjentów. Stosowanie preparatu u dzieci i młodzieży nie jest właściwe. Sposób podania. Preparat podawać po rekonstytucji w dołączonym rozpuszczalniku. Rekonstytuowany roztwór przeznaczony jest do wielokrotnych wstrzyknięć i może być używany przez okres do 28 dni. Należy unikać potrząsania fiolką. Pierwsze wstrzyknięcie preparatu należy wykonać pod bezpośrednim nadzorem lekarskim.
Menopur - uwagi
Jest mało prawdopodobne, aby preparat wpływał na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
