Reklama
Mepidont - skład
1 ml roztworu zawiera 30 mg chlorowodorku mepiwakainy (1 wkład 1,8 ml zawiera 54 mg chlorowodorku mepiwakainy).
Reklama
Mepidont - działanie
Środek miejscowo znieczulający o budowie amidowej do stosowania w stomatologii. Właściwości mepiwakainy wynikają z hamowania prądów jonowych odpowiedzialnych za powstawanie i rozprzestrzenianie się bodźców w błonie komórkowej neuronu. Działanie znieczulające rozpoczyna się szybko. Czas skutecznego działania leku zależy od miejsca wstrzyknięcia, stężenia oraz obecności lub braku środka obkurczającego naczynia krwionośne. Wiąże się z białkami osocza w 60-80 %, T0,5 wynosi 115 min. Mepiwakaina jest metabolizowana głównie w wątrobie, metabolity usuwane są przez nerki.
Reklama
Mepidont - wskazania
Wszelkie zabiegi zachowawcze i chirurgiczne w stomatologii.
Reklama
Mepidont - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na składniki preparatu.
Reklama
Mepidont - ostrzeżenia
Skuteczność i bezpieczeństwo stosowania mepiwakainy w stomatologii zależy od właściwego doboru dawki i sposobu podania leku, oraz od zachowania odpowiednich środków ostrożności. W każdym przypadku należy stosować najniższe dawki i stężenia konieczne do osiągnięcia pożądanego działania. Pacjenta należy obserwować i natychmiast przerwać podawanie leku po wystąpieniu pierwszego niepokojącego objawu. Opisywano rzadkie przypadki zgonów osób, u których nie stwierdzono uprzednio nadwrażliwości.
Reklama
Mepidont - ciąża
Nie stosować w ciąży.
Reklama
Mepidont - efekty uboczne
Często: nudności, wymioty. Rzadko: pobudzenie OUN ze stanem podniecenia, drżenia, dezorientacja, zawroty głowy, rozszerzenie źrenic, przyspieszony metabolizm, podwyższona temperatura ciała, po bardzo dużych dawkach szczękościsk i drgawki, rozszerzenie naczyń, nadciśnienie, zaburzenia rytmu serca, bradykardia, przyspieszenie oddechu, rozszerzenie oskrzeli. Bardzo rzadko: reakcje alergiczne, wstrząs anafilaktyczny. Częstość nieznana: zmiany skórne, pokrzywka, obrzęk, pocenie się.
Mepidont - interakcje
Należy zachować ostrożność u pacjentów otrzymujących związki o strukturze chemicznej podobnej do leków miejscowo znieczulających, w związku z możliwością nasilenia reakcji toksycznych.
Mepidont - dawkowanie
1-2 ml lub więcej, w zależności od potrzeb związanych z zabiegiem, nasiękowo lub jako blokada nerwu obwodowego. Roztwór znieczulający należy wstrzykiwać małymi dawkami z szybkością ok. 1 ml/min., po uprzedniej aspiracji. U zdrowej osoby dorosłej, która nie otrzymała środków uspokajających, maksymalna dawka podana jednorazowo albo w kilku kolejnych wstrzyknięciach przez okres nie dłuższy niż 90 min wynosi 7 mg chlorowodorku mepiwakainy/kg mc., do całkowitej dawki nieprzekraczającej 550 mg. Dawka maksymalna wynosi 1000 mg mepiwakainy/24 h. U dzieci podane dawki należy zmniejszyć w zależności od masy ciała i wieku.
Mepidont - uwagi
Preparat wywiera niewielki wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Lekarz powinien zadecydować, czy pacjent może prowadzić pojazd lub obsługiwać maszyny po podaniu leku.
