Navelbine

Reklama

Navelbine - skład

1 kaps. miękka zawiera 20 mg lub 30 mg winorelbiny. Preparat zawiera etanol i sorbitol.

Reklama

Navelbine - działanie

Lek przeciwnowotworowy, cytostatyk należący do pochodnych alkaloidów barwinka, lecz w przeciwieństwie do innych alkaloidów Vinca jego część katarantynowa została zmodyfikowana strukturalnie. Na poziomie molekularnym działa na układ tubulina-mikrotubule. Hamuje polimeryzację tubuliny, działa głównie na mikrotubule mitotyczne, natomiast na mikrotubule aksonalne działa wyłącznie w dużych stężeniach. Zatrzymuje mitozę w fazie G2-M, powodując śmierć komórki w interfazie lub w trakcie następnej mitozy. Po podaniu doustnym lek bardzo szybko ulega wchłanianiu z przewodu pokarmowego, osiągając maksymalne stężenie we krwi po 1,5-3 h od podania. Całkowita biodostępność leku wynosi około 40% i nie zmienia się w przypadku równoczesnego spożywania pokarmów. Słabo wiąże się z białkami osocza (13,5%). Silnie wiąże się z komórkami krwi, głównie z płytkami krwi (78%). Znaczący wychwyt winorelbiny w płucach potwierdzony przez biopsje chirurgiczne wykazał do 300 razy większe stężenie w tkankach niż w surowicy. Winorelbiny nie wykryto w OUN. Wszystkie metabolity winorelbiny powstają przy udziale CYP3A4 (izoenzymu układu cytochromu P450) i żaden z nich nie jest aktywny, oprócz 4-O-deacetylowinorelbiny, która jest głównym metabolitem występującym we krwi. Lek jest wydalany głównie z żółcią, w niewielkiej ilości z moczem. T_0,5 wynosi ok. 40 h.

Reklama

Navelbine - wskazania

Niedrobnokomórkowy rak płuca. Zaawansowany rak piersi.

Reklama

Navelbine - przeciwwskazania

Nadwrażliwość na winorelbinę, inne alkaloidy Vinca lub którąkolwiek substancję pomocniczą. Choroby mające znaczący wpływ na absorpcję leku. Wcześniejsza duża resekcja chirurgiczna żołądka lub jelita cienkiego. Liczba neutrofilów < 1500/mm³ lub  ciężka ostra infekcja w ciągu ostatnich 2 tyg. Liczba płytek krwi < 10 0000/mm³. Okres karmienia piersią. Długoterminowa terapia tlenowa. Jednoczesne stosowanie szczepionki przeciwko żółtej febrze.

Reklama

Navelbine - ostrzeżenia

Lek należy podawać pod nadzorem lekarza z doświadczeniem w stosowaniu chemioterapii, a także przy możliwości monitorowania leków cytotoksycznych. Roztwór wypełniający kapsułkę ma własności drażniące. Uszkodzonej kapsułki nie należy połykać, a w przypadku rozgryzienia lub wyssania zawartości kapsułki przez pacjenta należy niezwłocznie przepłukać jamę ustną wodą lub roztworem soli fizjologicznej. Jeśli dojdzie do kontaktu ze skórą, błonami śluzowymi lub okiem, należy natychmiast przemyć miejsce kontaktu wodą lub, co jest bardziej wskazane – roztworem fizjologicznym soli, ponieważ może powodować ich uszkodzenie. W razie wymiotów w ciągu kilku godzin po podaniu leku, nigdy nie należy podawać powtórnie wcześniejszej dawki leku. Leczenie wspomagające antagonistami 5HT₃ (np. ondansetronem, granisetronem) powinno ograniczyć występowanie tych objawów. Podczas leczenia powinna być prowadzona ścisła kontrola morfologii krwi przed każdym kolejnym podaniem. Gdy liczba neutrofilów wynosi mniej niż 1500/mm³ i (lub) liczba płytek krwi wynosi < 10 0000/mm³ należy odroczyć podanie leku do czasu wystąpienia normalizacji. Zaleca się, aby dawka inicjująca terapię była na poziomie 60 mg/m² i wzrastała do 80 mg/m² jeżeli dotychczasowa dawka była dobrze tolerowana. Jeżeli stosując dawkę 80 mg/m² pc. liczba neutrofilów wyniesie poniżej 500/mm³, lub więcej niż raz obniży się do wartości 500-1000/mm³, należy nie tylko opóźnić podanie następnej dawki, ale również zmniejszyć ją do 60 mg/m² pc. na tydzień. Możliwe jest ponowne zwiększenie dawki z 60 do 80 mg/m² pc. na tydzień. U pacjentów z objawami sugerującymi infekcję należy bardzo szybko przeprowadzić rozpoznanie. Ostrożnie stosować u pacjentów z niedokrwienną chorobą serca lub mało sprawnych fizycznie. Lek nie powinien być równocześnie stosowany z radioterapią, jeżeli wątroba znajduje się w polu napromieniania. Silne inhibitory lub induktory CYP3A4 mogą wpływać na stężenie winorelbiny, dlatego należy zachować ostrożność. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania z fenytoiną (tak jak innych leków cytotoksycznych) i z itrakonazolem (tak jak innych alkaloidów barwinka). Preparat jest szczególnie przeciwwskazany do stosowania razem ze szczepionką przeciw żółtej febrze i zasadniczo nie jest zalecany w połączeniu ze szczepionkami zawierającymi żywe, atenuowane drobnoustroje. U pacjentów z upośledzoną czynnością nerek nie ma konieczności modyfikowania dawkowania, ponieważ ilość winorelbiny ulegającej eliminacji drogą nerkową jest znikoma. Nie ustalono dotychczas bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności u dzieci i dlatego nie zaleca się stosowania w tej grupie wiekowej. Lek zawiera odpowiednio 5,36 mg lub 8,11 mg sorbitolu w każdej kapsułce. Należy wziąć pod uwagę addytywne działanie podawanych jednocześnie leków zawierających sorbitol (lub fruktozę) oraz pokarmu zawierającego sorbitol (lub fruktozę). Sorbitol zawarty w preparacie może wpływać na biodostępność innych, podawanych równocześnie drogą doustną, leków. Preparat zawiera odpowiednio 5 mg lub 7,5 mg alkoholu (etanolu) w każdej kapsułce. Ilość alkoholu (etanolu) w każdej kapsułce tego leku jest równoważna mniej niż 1 ml piwa lub 1 ml wina. Mała ilość alkoholu w tym leku nie będzie powodowała zauważalnych skutków. Preparat zawiera mniej niż 1 mml sodu (23 mg) na kapsułkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.

Reklama

Navelbine - ciąża

Brak wystarczających danych dotyczących stosowania winorelbiny u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały toksyczny i teratogenny wpływ na płód. W związku z tym stosowanie leku w czasie ciąży jest przeciwwskazane, chyba że indywidualne spodziewane korzyści jasno przeważają potencjalne ryzyko. W przypadku zajścia w ciążę w trakcie leczenia, pacjentkę należy poinformować o istniejącym ryzyku dla nienarodzonego dziecka i poddać ją uważnej obserwacji. Należy rozważyć możliwość udzielenia porady genetycznej. Kobiety w wieku rozrodczym muszą stosować skuteczną metodę antykoncepcji podczas leczenia oraz 3 mies. po jego zakończeniu. Nie wiadomo, czy winorelbina przenika do mleka kobiecego. Nie można wykluczyć ryzyka i dlatego należy zaprzestać karmienia piersią przed rozpoczęciem leczenia. Płodność. Mężczyźni nie powinni zostawać ojcami w trakcie kuracji preparatem ani w ciągu 3 mies. po zakończeniu terapii. Przed rozpoczęciem leczenia należy poinformować pacjenta o ewentualnej możliwości konserwacji nasienia z powodu możliwej nieodwracalnej niepłodności w wyniku leczenia winorelbiną.

Reklama

Navelbine - efekty uboczne

Działania opisano stosując klasyfikację WHO (stopień 1=G1; stopień 2=G2; stopień 3=G3; stopień 4=G4; stopień 1-4=G1-4; stopień 1-2=G1-2; stopień 3-4=G3-4). Bardzo często: bakteryjne, wirusowe lub grzybicze infekcje bez neutropenii o różnej lokalizacji G1-4: 12,7%; G3-4: 4,4%, zahamowanie czynności szpiku kostnego z objawami głównie neutropenii G1-4: 71,5%; G3: 21,8%; G4: 25,9%, odwracalne i zależne od dawki; leukopenia G1-4: 70,6%; G3: 24,7%; G4: 6%, niedokrwistość G1-4: 67,4%; G3-4: 3,8%, małopłytkowość G1-2: 10,8%, anoreksja G1-2:34,5%; G3-4: 4,1%; zaburzenia neurosensoryczne G1-2: 11,1% ze zniesieniem odruchów głębokich, rzadko o ciężkim przebiegu; nudności G1-4: 74,7%; G3-4 7,3%, wymioty G1-4: 54,7%; G3-4: 6,3% (leczenie wspomagające, np. podawane doustnie setrony, zmniejsza zwykle nasilenie nudności i wymiotów), biegunka G1-4: 49,7%; G3-4: 5,7%, jadłowstręt G1-4: 38,6%; G3-4: 4,1%, zapalenie jamy ustnej G1-4: 10,4%; G3-4: 0,9%, ból brzucha G1-4: 14,2%, zaparcia G1-4: 19%; G3-4: 0,9% (właściwe może być zastosowanie środków przeczyszczających u pacjentów, u których w przeszłości występowały zaparcia i (lub) u pacjentów poddawanych terapii skojarzonej z morfiną lub lekami morfinopodobnymi), zaburzenia żołądka G1-4: 11,7%, łysienie G1-2: 29,4% (zwykle o łagodnym charakterze), zmęczenie/złe samopoczucie G1-4: 36,7%; G3-4: 8,5%, gorączka G1-4: 13,0%, G3-4: 12,1%, zmniejszenie masy ciała G1-4: 25%, G3-4: 0,3%. bakteryjne, wirusowe lub grzybicze infekcje jako wynik zahamowania czynności szpiku kostnego i (lub) upośledzenia systemu immunologicznego (neutropenia), zwykle odwracalne po zastosowaniu odpowiedniego leczenia; infekcja w przebiegu neutropenii G3-4: 3,5%, neutropenia G4 w połączeniu z gorączką ponad 38st.C, w tym gorączka neutropeniczna (2,8%), bezsenność G1-2: 2,8%, zaburzenia neuromotoryczne G1-4: 9,2%; G3-4: 1,3%, ból głowy G1-4: 4,1%, G3-4: 0,6%, zawroty głowy G1-4: 6%; G3-4: 0,6%, zaburzenia smaku: G1-2: 3,8%, zaburzenia widzenia G1-2: 1,3%, nadciśnienie tętnicze G1-4: 2,5%; G3-4: 0,3%, niedociśnienie tętnicze G1-4: 2,2%; G3-4: 0,6%, duszność G1-4: 2,8%; G3-4: 0,3%, kaszel: G1-2: 2,8%, zapalenie przełyku G1-3: 3,8%; G3: 0,3%, utrudnienie połykania: G1-2: 2,3%, zaburzenia czynności wątroby: G1-2: 1,3%, reakcje skórne G1-2: 5,7%, ból stawów, w tym ból szczęki, ból mięśni G1-4: 7%, G3-4 0,3%, bolesne oddawanie moczu G1-2: 1,6%, inne objawy ze strony układu moczowo-płciowego: G1-2: 1,9%, ból, w tym ból w obrębie guza G 1-4: 3,8%, G3-4 0,6%, dreszcze G1-2: 3,8%, zwiększenie masy ciała G1-2: 1,3%. Niezbyt często: ataksja stopnia 3: 0,3%, niewydolność serca, zaburzenia rytmu serca, porażenna niedrożność jelit G3-4: 0,9% (w wyjątkowych przypadkach śmiertelna; leczenie może być wznowione po odzyskaniu przez jelita prawidłowej motoryki). Częstość nieznana: posocznica neutropeniczna, powikłana posocznica - czasem prowadząca do śmierci; ciężka posocznica czasem z niewydolnością wielonarządową, posocznica, trombocytopenia G3-4, pancytopenia, zespół nieadekwatnego wydzielania hormonu antydiuretycznego (SIADH), ciężka hiponatremia, zawał mięśnia sercowego u pacjentów z chorobami serca w wywiadzie lub u pacjentów z czynnikami ryzyka, krwawienie z przewodu pokarmowego, przemijające zwiększenie wartości parametrów czynnościowych wątroby.

Navelbine - interakcje

Lek jest przeciwwskazany do jednoczesnego stosowania ze szczepionką przeciwko żółtej febrze. Nie należy stosować w skojarzeniu z innymi żywymi atenuowanymi szczepionkami. Ryzyko jest zwiększone u pacjentów z istniejącą immunosupresją z powodu choroby podstawowej. Jeśli istnieje, należy stosować, szczepionkę inaktywowaną (Poliomyelitis). W przypadku jednoczesnego stosowania leków przeciwzakrzepowych należy zwiększyć częstość wykonywania oznaczeń wskaźnika INR. Jednoczesne stosowanie fenytoiny zwiększa ryzyko drgawek z powodu zmniejszenia wchłaniania żołądkowo-jelitowego fenytoiny czy zmniejszenia skuteczności winorelbiny z powodu zwiększonego metabolizmu wątrobowego przez fenytoinę. Przy skojarzonym leczeniu z cyklosporyną lub takrolimusem należy wziąć pod uwagę możliwość nasilonej immunosupresji z ryzykiem rozrostu tkanki limfatycznej. Itrakonazol zwiększa neurotoksyczność alkaloidów Vinca, co jest spowodowane nasileniem ich metabolizmu wątrobowego. Jednoczesne stosowanie mitomycyny C zwiększa ryzyko skurczu oskrzeli, a także duszności, w rzadkich przypadkach obserwowano śródmiąższowe zapalenie płuc. Alkaloidy Vinca znane są jako substraty dla glikoprotein P i w związku z brakiem odpowiednich badań należy podjąć środki ostrożności stosując preparat z silnymi modulatorami tego transportera błonowego. Kojarzenie preparatu z innymi lekami o znanej toksyczności w stosunku do szpiku kostnego może prowadzić do zaostrzenia mielosupresji. Nie ma wzajemnej farmakokinetycznej interakcji winorelbiny z cisplatyną podczas wielu cykli leczenia, jednakże częstość występowania granulocytopenii jest w takim przypadku częstsza. Nie zaobserwowano klinicznie istotnej farmakokinetycznej interakcji z innymi chemioterapeutykami (np. paklitaksel, docetaksel, kapecytabina i cyklofosfamid podawany doustnie). W związku z faktem, że metabolizm winorelbiny głównie przebiega z udziałem CYP 3A4, silne inhibitory tego izoenzymu (jak np. ketokonazol, itrakonazol) mogą powodować zwiększenie stężenia winorelbiny we krwi, a kojarzenie z silnymi induktorami tego izoenzymu (jak np. ryfampicyna, fenytoina) może powodować zmniejszenie jej stężenia. Leki przeciwwymiotne takie jak antagoniści 5HT3 (np. ondansteron, granisteron) nie wpływają na farmakokinetykę preparatu. Sugerowano zwiększoną częstość występowania neutropenii stopnia 3/4 w przypadku dożylnego podawania jednocześnie winorelbiny i lapatynibu podczas jednego badania klinicznego fazy I. W badaniu tym, zalecana dawka dożylnej formy winorelbiny, w schemacie 3-tygodniowym, w dniu 1 dniu 8 wynosiła 22,5 mg/m², w połączeniu z dzienną dawką 1000 mg lapatynibu. W przypadku takiego jednoczesnego podania należy zachować dużą ostrożność.

Navelbine - dawkowanie

Doustnie. Lek należy przyjmować pod kontrolą lekarza specjalisty doświadczonego w stosowaniu chemioterapii. W monoterapii: 3 pierwsze podania - zwykle w dawce 60 mg/m² pc. powtarzane co tydz.; kolejne podania - zalecane jest zwiększenie dawek do 80 mg/m² pc. na tydz. poza przypadkami, kiedy po pierwszych 3 podaniach liczba neutrofilów raz osiągnęła wartość <500/mm³ lub więcej niż raz 500-1000/mm³. W przypadku planowanych dawek po 80 mg/m² pc., jeżeli liczba neutrofilów wynosi mniej niż 500/mm³ lub więcej niż raz w granicach od 500 do 1000/mm³, podanie następnej dawki należy odroczyć do czasu uzyskania poprawy, a dawkę zmniejszyć z 80 mg/m² pc. do 60 mg/m² pc. na tydzień przez 3 kolejne podania. Istnieje możliwość powtórnego zwiększenia dawki z 60 mg/m² pc. do 80 mg/m² pc. tygodniowo, jeżeli liczba neutrofilów nie obniży się poniżej 500/mm³ lub więcej niż jeden raz będzie w granicach 500-1000/mm³ w czasie trzech podań dawki 60 mg/m² pc., zgodnie z zasadami wcześniej ustalonymi w czasie pierwszych trzech podań leku. W terapii łączonej. W badaniach klinicznych wykazano, że dawka 80 mg/m² pc. formy doustnej odpowiada 30 mg/m² pc. formy dożylnej, natomiast 60 mg/m² pc. formy doustnej odpowiada 25 mg/m² pc. formy dożylnej. Przeliczenie to należy przyjąć jako podstawę do tworzenia mieszanych sposobów dawkowania, obejmujących formę doustną jak i dożylną winorelbiny, zwiększających komfort pacjenta. Nawet dla pacjentów, z BSA ≥2 m² dawka całkowita nigdy nie powinna przekraczać 120 mg na tydz. stosując dawkę 60 mg/m² pc. podawaną raz w tygodniu oraz 160 mg na tydzień stosując dawkę 80 mg/m² pc. podawaną raz w tygodniu. Szczególne grupy pacjentów. Lek może być podawany w standardowej dawce 60 mg/m²/tydzień pacjentom z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby (bilirubina < 1,5 x ULN oraz ALT i (lub) AST pomiędzy 1,5 i 2,5 x ULN). U pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby lek należy podawać w dawce 50 mg/m²/tydzień (bilirubina pomiędzy 1,5 i 3 x ULN, niezależnie od ALT i AST). Ze względu na niewystarczającą ilość danych dotyczących tej populacji konieczną do określenia właściwości farmakokinetycznych, skuteczności oraz bezpieczeństwa, preparat jest przeciwwskazany u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Ze względu na niewielkie wydalanie przez nerki nie ma farmakokinetycznego uzasadnienia zmniejszenia dawki u pacjentów z niewydolnością nerek. Doświadczenie kliniczne nie wykazuje istotnych różnic w odpowiedzi na leczenie u pacjentów w podeszłym wieku, choć nie można wykluczyć większej wrażliwości niektórych pacjentów w tej grupie wiekowej. Wiek nie ma wpływu na farmakokinetykę winorelbiny. Nie ustalono dotychczas bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności u dzieci i dlatego nie zaleca się stosowania leku w tej grupie wiekowej. Sposób podania. Kapsułkę należy połknąć w całości bez jej rozgryzania i żucia, popijając niewielką ilością wody. Wskazane jest przyjmowanie kapsułki w trakcie lekkiego posiłku.

Navelbine - uwagi

Profil farmakodynamiczny winorelbiny nie wskazuje, aby zaburzała ona zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jednak ze względu na możliwość wystąpienia niektórych działań niepożądanych pacjenci leczeni winorelbiną muszą zachować ostrożność. Zdolność do prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn może być ograniczona, szczególnie gdy równolegle stosuje się terapię osłonową np. środki przeciwwymiotne, które w sposób znaczący upośledzają pracę OUN. Lek należy przechowywać w temp. 2-8st.C.