Orizon

Reklama

Orizon - skład

1 tabl. powl. zawiera 1 mg, 2 mg, 3 mg lub 4 mg rysperydonu. Tabletki zawierają laktozę. 1 ml roztworu zawiera 1 mg rysperydonu. Roztwór doustny zawiera kwas benzoesowy.

Reklama

Orizon - działanie

Lek przeciwpsychotyczny - wybiórczy antagonista monoaminergiczny o umiarkowanych właściwościach. Charakteryzuje się dużym powinowactwem do receptorów serotoninergicznych 5-HT₂ i dopaminergicznych D₂. Wiąże się również z receptorami α₁-adrenergicznymi i z mniejszym powinowactwem, z receptorami histaminergicznymi H₁ i receptorami α₂-adrenergicznymi. Nie wiąże się z receptorami cholinergicznymi. Pomimo tego, że rysperydon jest silnym antagonistą receptorów D₂, łagodzącym wytwórcze objawy schizofrenii, w mniejszym stopniu ogranicza on aktywność motoryczną i wywołuje katalepsję niż klasyczne neuroleptyki. Zrównoważone ośrodkowe działanie antagonistyczne na receptory serotoninergiczne i dopaminergiczne może zmniejszyć prawdopodobieństwo wystąpienia pozapiramidowych działań niepożądanych i rozszerzyć działanie terapeutyczne na negatywne i afektywne zaburzenia w przebiegu schizofrenii. Po podaniu doustnym rysperydon wchłania się całkowicie z przewodu pokarmowego, osiągając maksymalne stężenie we krwi po 1-2 h. Obecność pokarmu nie wpływa na wchłanianie leku. Stan stacjonarny rysperydonu jest osiągany w ciągu 1 dnia a 9-hydroksyrysperydonu w ciągu 4-5 dni. Stopień wiązania z białkami osocza wynosi 90% dla rysperydonu i 77% dla 9-hydroksyrysperydonu. Rysperydon jest metabolizowany przez izoenzym CYP2D6 do 9-hydroksyrysperydonu, który ma podobne właściwości farmakologiczne jak rysperydon. Rysperydon i 9-hydroksyrysperydon tworzą czynną frakcję przeciwpsychotyczną. T_0,5 rysperydonu wynosi około 3 h, 9-hydroksyrysperydonu i czynnej frakcji przeciwpsychotycznej - 24 h. Z moczem wydala się 70% dawki a z kałem 14%.

Reklama

Orizon - wskazania

Schizofrenia. Epizody maniakalne o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego w przebiegu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych. Krótkotrwałe (do 6 tyg.) leczenie uporczywej agresji u pacjentów z otępieniem typu alzheimerowskiego w stopniu umiarkowanym do ciężkiego, niereagujących na metody niefarmakologiczne oraz gdy istnieje ryzyko, że pacjent będzie stanowił zagrożenie dla samego siebie lub innych osób. Krótkotrwałe objawowe (do 6 tyg.) leczenie uporczywej agresji w przebiegu zaburzeń zachowania u dzieci w wieku od 5 lat i młodzieży ze sprawnością intelektualną poniżej przeciętnej bądź upośledzonych umysłowo, zdiagnozowanych wg kryteriów DSM - IV, u których nasilenie agresji i innych zachowań destrukcyjnych wymaga leczenia farmakologicznego. Farmakoterapia powinna stanowić integralną część wszechstronnego programu terapeutycznego, obejmującego działania psychotyczne i edukacyjne. Zaleca się, aby rysperydon był przepisywany przez lekarza specjalistę w dziedzinie neurologii dziecięcej oraz psychiatrii dziecięcej i młodzieżowej lub lekarza specjalizującego się w leczeniu zaburzeń zachowania u dzieci i młodzieży.

Reklama

Orizon - przeciwwskazania

Nadwrażliwość na rysperydon lub którąkolwiek substancję pomocniczą preparatu.

Reklama

Orizon - ostrzeżenia

U pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem leczonych furosemidem i rysperydonem obserwowano większą śmiertelność, w porównaniu z pacjentami, którzy przyjmowali sam rysperydon lub sam furosemid; jednoczesne podawanie rysperydonu z innymi diuretykami (głównie tiazydowymi w małych dawkach) nie było związane z podobnymi obserwacjami. Należy zachować szczególną ostrożność i rozważyć ryzyko i korzyści przed podjęciem decyzji o stosowaniu rysperydon z diuretykami o silnym działaniu. U pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem, stosujących atypowe leki przeciwpsychotyczne (w tym rysperydon) obserwowano zwiększoną śmiertelność oraz zwiększoną częstość występowania incydentów naczyniowo-mózgowych. Rysperydon należy stosować z ostrożnością u pacjentów z czynnikami ryzyka wystąpienia udaru mózgu. Ryzyko wystąpienia niepożądanych zdarzeń naczyniowo-mózgowych było znacząco większe u pacjentów z otępieniem typu mieszanego lub naczyniowego w porównaniu do pacjentów z otępieniem typu alzheimerowskiego - pacjenci z innymi typami otępienia niż typu alzheimerowskiego nie powinni być leczeni rysperydonem. Należy ocenić stosunek korzyści do ryzyka u pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem, z uwzględnieniem indywidualnych czynników ryzyka wystąpienia udaru mózgu. Pacjentom lub opiekunom należy zalecić natychmiastowe zgłaszanie objawów przedmiotowych i podmiotowych potencjalnych zdarzeń niepożądanych dotyczących naczyń mózgowych, takich jak nagłe osłabienie lub drętwienie twarzy, rąk lub nóg oraz zaburzenia mowy lub widzenia. Bezzwłocznie należy wtedy rozważyć zastosowanie wszelkich opcji terapeutycznych, włącznie z przerwaniem leczenia rysperydonem. W przypadku przepisywania rysperydonu pacjentom z otępieniem z ciałkami Lewy`ego lub chorobą Parkinsona należy rozważyć stosunek ryzyka do korzyści, ze względu na ryzyko nasilenia parkinsonizmu oraz wystąpienia złośliwego zespołu neuroleptycznego, a także ze względu na zwiększenie wrażliwości na leki przeciwpsychotyczne (objawiające się splątaniem, zaburzeniami świadomości, niestabilnością postawy z częstymi upadkami). Ostrożnie stosować u pacjentów z chorobami układu krążenia (np. niewydolnością serca, zawałem mięśnia sercowego, zaburzeniami przewodzenia, odwodnieniem, hipowolemią, chorobami naczyniowo-mózgowymi) - w przypadku wystąpienia niedociśnienia należy rozważyć zmniejszenie dawki rysperydonu; z cukrzycą lub czynnikami ryzyka rozwoju cukrzycy (regularnie kontrolować glikemię); z wywiadem w kierunku nowotworów potencjalnie zależnych od prolaktyny (np. rakiem piersi) oraz u pacjentów ze stwierdzoną wcześniej hiperprolaktynemią lub guzami prolaktynozależnymi; z chorobami sercowo-naczyniowymi, wywiadem rodzinnym w kierunku wydłużenia odstępu QT, bradykardią, zaburzeniami elektrolitowymi (hipokaliemią lub hipomagnezemią), ponieważ lek może zwiększać ryzyko arytmii oraz u pacjentów leczonych jednocześnie innymi lekami wydłużającymi odstęp QT; z drgawkami w wywiadzie lub innymi stanami, które mogą obniżać próg drgawkowy; u pacjentów z ryzykiem podwyższenia podstawowej temperatury ciała (np. wykonujących intensywny wysiłek fizyczny, narażonych na działanie ekstremalnie wysokich temperatur, przyjmujących jednocześnie leki o działaniu przeciwcholinergicznym lub odwodnionych); z niewydolnością nerek lub wątroby; w podeszłym wieku. Działanie przeciwwymiotne rysperydonu może maskować objawy przedmiotowe i podmiotowe przedawkowania niektórych leków lub stany takie jak: niedrożność jelit, zespół Reye`a i nowotwór mózgu. Ze względu na często występujące nabyte czynniki ryzyka rozwoju żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej u pacjentów leczonych lekami przeciwpsychotycznymi, przed i w trakcie leczenie należy określić czynniki ryzyka i podjąć odpowiednie działania zapobiegawcze. Z uwagi na ryzyko wystąpienia śródoperacyjnego zespołu wiotkiej tęczówki (IFIS), przed zabiegiem usunięcia zaćmy należy poinformować okulistę o stosowaniu rysperydonu obecnie lub w przeszłości; zaleca się ostrożne podejście do zabiegu; w razie podejrzenia zespołu IFIS, może być konieczne podjęcie środków by powstrzymać tęczówkę przed wypadnięciem podczas zabiegu. Przed zalecaniem rysperydonu dzieciom i młodzieży z zaburzeniami zachowania należy przeprowadzić dokładną analizę fizycznych i społecznych przyczyn zachowań agresywnych. Należy dokładnie obserwować działanie sedatywne rysperydonu w tej populacji, ze względu na możliwy wpływ na zdolność uczenia się; zmiana czasu podawania rysperydonu może zmniejszyć wpływ sedacji na koncentrację. Nie jest znany długotrwały wpływ rysperydonu na dojrzewanie płciowe i rozwój fizyczny u dzieci i młodzieży - należy wziąć pod uwagę ryzyko wystąpienia hiperprolaktynemii; należy prowadzić regularną ocenę kliniczną stanu endokrynologicznego pacjenta, obejmującą pomiary wzrostu, wagi, dojrzewania płciowego, kontrolę występowania menstruacji i innych potencjalnych działań związanych z prolaktyną. Podczas stosowania rysperydonu należy regularnie kontrolować występowanie objawów pozapiramidowych oraz innych zaburzeń ruchu. Nie stosować w leczeniu schizofrenii i epizodów maniakalnych w przebiegu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat (brak danych dotyczących skuteczności leczenia). Nie stosować w leczeniu zaburzeń zachowania u dzieci w wieku poniżej 5 lat (brak danych dotyczących skuteczności i bezpieczeństwa stosowania w tym wskazaniu w tej grupie wiekowej). Należy przerwać leczenie rysperydonem w przypadku wystąpienia dyskinez późnych lub objawów złośliwego zespołu neuroleptycznego. Ze względu na zawartość laktozy, lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Ze względu na zawartość żółcieni pomarańczowej, tabletki o mocy 2 mg mogą powodować reakcje alergiczne. 1 tabl. zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”. Roztwór doustny zawiera kwas benzoesowy (E 210). Zwiększona bilirubinemia występująca w następstwie wypierania z albuminy może zwiększać ryzyko żółtaczki u noworodków, która może rozwinąć się w żółtaczkę jąder podkorowych mózgu (złogi niesprzężonej bilirubiny w tkance mózgowej).

Reklama

Orizon - ciąża

Preparatu nie należy stosować w ciąży, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne. W przypadku konieczności przerwania leczenia rysperydonem, nie należy przerywać leczenia gwałtownie. Obserwowano odwracalne objawy pozapiramidowe u noworodków, których matki stosowały rysperydon w III trymestrze ciąży, należy monitorować stan noworodka. Rysperydon i 9-hydroksyrysperydon przenikają w małych ilościach do mleka kobiet karmiących piersią, dlatego należy rozważyć stosunek korzyści z karmienia piersią do potencjalnego ryzyka dla dziecka. Rysperydon zwiększa stężenie prolaktyny. Hiperprolaktynemia może hamować aktywność gonadoliberyny (GnHR) powstającej w podwzgórzu, powodując zmniejszenie przysadkowego wydzielania gonadotropiny. To z kolei może hamować funkcje reprodukcyjne, wpływając na steroidogenezę zachodzącą w gonadach zarówno u pacjentów płci żeńskiej jak i męskiej.

Reklama

Orizon - efekty uboczne

Bardzo często: bezsenność, sedacja, senność, parkinsonizm, ból głowy. Często: zapalenie płuc, zapalenie oskrzeli, zakażenie górnych dróg oddechowych, zapalenie zatok, zakażenie dróg moczowych, zakażenie ucha, grypa, hiperprolaktynemia (może w niektórych przypadkach prowadzić do ginekomastii, zaburzeń menstruacji, braku miesiączki, mlekotoku), zwiększenie masy ciała, zwiększenie apetytu, zmniejszenie apetytu, zaburzenia snu, pobudzenie, depresja, lęk, akatyzja, dystonia, zawroty głowy, dyskineza, drżenie, niewyraźne widzenie, zapalenie spojówek, tachykardia, nadciśnienie, duszność, ból gardła i krtani, kaszel, krwawienie z nosa, przekrwienie błony śluzowej nosa, ból w jamie brzusznej, uczucie dyskomfortu w jamie brzusznej, wymioty, nudności, zaparcia, biegunka, niestrawność, suchość w jamie ustnej, ból zęba, wysypka, rumień, skurcze mięśni, ból mięśniowo-szkieletowy, ból pleców, ból stawów, nietrzymanie moczu, obrzęk, gorączka, ból w klatce piersiowej, osłabienie, zmęczenie, ból, upadek. Niezbyt często: zakażenie dróg oddechowych, zapalenie pęcherza moczowego, zakażenie oka, zapalenie migdałków, grzybica paznokci, zapalenie tkanki łącznej, zakażenie wirusowe, akaroza skórna, neutropenia, leukopenia, trombocytopenia, niedokrwistość, zmniejszenie wartości hematokrytu, zwiększenie liczby eozynofilii, reakcje nadwrażliwości, cukrzyca, hiperglikemia, zwiększone pragnienie, zmniejszenie masy ciała, jadłowstręt, zwiększenie stężenia cholesterolu we krwi, mania, splątanie, zmniejszone libido, nerwowość, koszmary senne, dyskineza późna, niedokrwienie mózgu, brak reakcji na bodźce, utrata świadomości, zmniejszony poziom świadomości, napady drgawkowe, omdlenie, nadpobudliwość psychomotoryczna, zaburzenia równowagi, nieprawidłowa koordynacja, zawroty głowy zależne od postawy ciała, zaburzenia koncentracji, dyzartria, zaburzenia smaku, niedoczulica, parestezje, światłowstręt, suche oko, zwiększone łzawienie, przekrwienie oczu, zawroty głowy pochodzenia błędnikowego, szumy uszne, ból ucha, migotanie przedsionków, blok przedsionkowo-komorowy, zaburzenia przewodzenia, wydłużenie odstępu QT widoczne w EKG, bradykardia, nieprawidłowy zapis EKG, kołatanie serca, niedociśnienie, niedociśnienie ortostatyczne, napady zaczerwienienia, zachłystowe zapalenie płuc, przekrwienie płuc, przekrwienie dróg oddechowych, rzężenia, sapanie, dysfonia, zaburzenia oddechowe, nietrzymanie stolca, kamienie kałowe, zapalenie żołądka i jelit, dysfagia, wzdęcia, zwiększenie aktywności aminotransferaz, zwiększenie aktywności gammaglutamylotransferazy, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, pokrzywka, świąd, łysienie, hiperkeratoza, wyprysk, sucha skóra, przebarwienie skóry, trądzik, łojotokowe zapalenie skóry, zaburzenia skóry, uszkodzenie skóry, zwiększone stężenie CPK we krwi, nieprawidłowa postawa ciała, zesztywnienie stawów, obrzęk stawów, osłabienie mięśni, ból szyi, częstomocz, zastój moczu, bolesne oddawanie moczu, zaburzenia erekcji, zaburzenia ejakulacji, brak miesiączki, zaburzenia miesiączkowania, ginekomastia, mlekotok, zaburzenia funkcji seksualnych, ból piersi, dyskomfort piersi, wydzielina z pochwy, obrzęk twarzy, dreszcze, zwiększenie temperatury ciała, nieprawidłowy sposób chodzenia, pragnienie, dyskomfort w klatce piersiowej, złe samopoczucie, dziwne samopoczucie, dyskomfort, ból związany z procedurami medycznymi. Rzadko: zakażenia, agranulocytoza, rekcja anafilaktyczna, nieprawidłowe wydzielanie hormonu antydiuretycznego, obecność glukozy w moczu, zatrucie wodne, hipoglikemia, hiperinsulinemia, zwiększenie stężenia triglicerydów we krwi, katatonia, somnambulizm, zaburzenia odżywiania związane ze snem, przytępiony afekt, anorgazmia, złośliwy zespół neuroleptyczny, zaburzenia naczyniowo-mózgowe, śpiączka cukrzycowa, kiwanie głową, jaskra, zaburzenia ruchu gałek ocznych, rotacyjne ruchy gałek ocznych, owrzodzenia brzegów powiek, śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki (IFIS), niemiarowość zatokowa, zatorowość płucna, zakrzepica żylna, zespół bezdechu śródsennego, hiperwentylacja, zapalenie trzustki, niedrożność jelit, obrzęk języka, zapalenie warg, żółtaczka, polekowe wykwity skórne, łupież, rabdomioliza, noworodkowy zespół odstawienny, priapizm, opóźnione miesiączkowanie, obrzęk piersi, powiększenie piersi, wydzielina z piersi, hipotermia, zmniejszenie temperatury ciała, ochłodzenie obwodowych części ciała, zespół odstawienia leku, stwardnienie. Bardzo rzadko: cukrzycowa kwasica ketonowa, ileus, obrzęk naczynioruchowy. Może wystąpić zespół tachykardii ortostatycznej, obserwowany podczas stosowania preparatów paliperydonu (czynnego metabolitu rysperydonu). Innymi związanymi z klasą oddziaływaniami na serce opisywanymi dla leków przeciwpsychotycznych, w przypadku których występuje wydłużenie odcinka QT są: arytmia komorowa, migotanie komór, tachykardia komorowa, nagła śmierć, zatrzymanie akcji serca i częstoskurcz komorowy typu torsade de pointes. Działania niepożądane częściej występowały u pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem i u dzieci. U osób w podeszłym wieku z otępieniem opisywano przemijające napady niedokrwienne i udary naczyniowe mózgu oraz częstsze przypadki zakażenia dróg moczowych, obrzęku obwodowego, letargu i kaszlu. U dzieci częściej występowały: senność i (lub) uspokojenie, zmęczenie, ból głowy, zwiększone łaknienie, wymioty, zakażenia górnych dróg oddechowych, przekrwienie błony śluzowej nosa, ból brzucha, zawroty głowy, kaszel, gorączka, drżenie, biegunka i mimowolne oddawanie moczu.

Orizon - interakcje

Należy zachować ostrożność w przypadku jednoczesnego stosowania z lekami wydłużającymi odstęp QT, np. leki przeciwarytmiczne klasy IA (m.in. chinidyna, dyzopiramid, prokainamid), leki przeciwarytmiczne klasy III (m.in. amiodaron, sotalol), trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (m.in. amitryptylina), czteropierścieniowe leki przeciwdepresyjne (m.in. maprotylina), niektóre leki przeciwhistaminowe, leki psychotyczne, niektóre leki przeciwmalaryczne (chinina, meflochina) oraz lekami powodującymi hipokaliemię, hipomagnezemię, bradykardię lub lekami hamującymi metabolizm wątrobowy rysperydonu. Rysperydon należy stosować ostrożnie w skojarzeniu z innymi lekami działającymi na OUN, a w szczególności zawierającymi alkohol, opioidy, leki przeciwhistaminowe oraz benzodiazepiny, ze względu na ryzyko sedacji. Rysperydon może antagonizować działanie lewodopy i innych agonistów dopaminergicznych. Jeśli to połączenie jest konieczne, szczególnie w schyłkowej fazie choroby Parkinsona, należy zastosować najmniejsze skuteczne dawki obu leków. Obserwowano klinicznie istotne niedociśnienie po zastosowaniu rysperydonu w skojarzeniu z lekami przeciwnadciśnieniowymi. Rysperydon nie ma istotnego klinicznie wpływu na parametry farmakokinetyczne litu, kwasu walproinowego, digoksyny lub topiramatu. Leki indukujące enzym wątrobowy CYP3A4 i (lub) glikoproteinę P (np. karbamazepina, ryfampicyna, fenobarbital, fenytoina) zmniejszają stężenie czynnej frakcji przeciwpsychotycznej rysperydonu we krwi - w przypadku rozpoczynania lub zaprzestania leczenia tymi lekami, dawka rysperydonu powinna zostać ponownie oceniona. Fluoksetyna i paroksetyna, inhibitory CYP2D6, mogą zwiększyć stężenie rysperydonu we krwi, ale w mniejszym stopniu jego czynnej frakcji przeciwpsychotycznej. Chinidyna może działać podobnie. Jeżeli rozpoczyna się lub kończy stosowanie fluoksetyny lub paroksetyny z rysperydonem, należy ponownie ocenić dawkę rysperydonu. Werapamil, inhibitor CYP2D6 i P-gp zwiększa stężenie rysperydonu we krwi. Galantamina, donepezyl, amitryptylina i erytromycyna nie mają istotnego klinicznie wpływu na rysperydon i jego czynną frakcję przeciwpsychotyczną. Pochodne fenotiazyny, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne i niektóre leki β-adrenolityczne mogą zwiększać stężenie rysperydonu we krwi, ale nie jego czynnej frakcji przeciwpsychotycznej. Ranitydyna i cymetydyna zwiększają dostępność biologiczną rysperydonu, ale w minimalnym stopniu wpływają na czynną frakcję przeciwpsychotyczną. Jednoczesne stosowanie paliperydonu nie jest zalecane, ponieważ jest on aktywnym metabolitem rysperydonu i połączenie to może prowadzić do dodatkowej ekspozycji na czynną frakcję psychotyczną. Jednoczesne stosowanie leków psychostymulujących (np. metylofenidat) u dzieci i młodzieży nie wpływa na farmakokinetykę i skuteczność rysperydonu. U pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem stosujących równocześnie rysperydon i furosemid obserwowano zwiększoną śmiertelność.

Orizon - dawkowanie

Doustnie. Schizofrenia. Dorośli: początkowo 2 mg na dobę, w drugim dniu leczenia dawkę można zwiększyć do 4 mg na dobę, a następnie dawka może pozostać niezmieniona, albo, jeśli zaistnieje taka konieczność, indywidualnie dostosowana. Optymalna dawka terapeutyczna wynosi 4-6 mg na dobę. Lek może być podawany 1 lub 2 razy na dobę. U niektórych pacjentów może być wskazane wolniejsze dostosowywanie dawki oraz mniejsza dawka początkowa i podtrzymująca. Dawki większe niż 10 mg na dobę nie wykazują większej skuteczności, ale mogą powodować wystąpienie objawów pozapiramidowych. Nie należy stosować dawek większych niż 16 mg na dobę, ze względu na brak badań. U pacjentów w podeszłym wieku dawka początkowa wynosi 0,5 mg 2 razy na dobę, następnie dawka może być indywidualnie dostosowywana i zwiększana o 0,5 mg 2 razy na dobę do dawki 1-2 mg 2 razy na dobę. Epizody maniakalne w przebiegu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych. Dorośli: początkowo 2 mg raz na dobę, w razie konieczności dawkę zwiększać o 1 mg raz na dobę nie częściej niż co 24 h. Maksymalna dawka dobowa wynosi 6 mg. U pacjentów w podeszłym wieku dawka początkowa wynosi 0,5 mg 2 razy na dobę, następnie dawka może być indywidualnie dostosowywana i zwiększana o 0,5 mg 2 razy na dobę do dawki 1-2 mg 2 razy na dobę. Uporczywa agresja u pacjentów z otępieniem typu alzheimerowskiego w stopniu umiarkowanym do ciężkiego. Dawka początkowa wynosi 0,25 mg 2 razy na dobę, w razie konieczności dawka może być indywidualnie zwiększana o 0,25 mg 2 razy na dobę, nie częściej niż co 2. dzień. Optymalna dawka wynosi 0,5 mg 2 razy na dobę. Niektórzy pacjenci mogą wymagać stosowania 1 mg 2 razy na dobę. Nie należy stosować preparatu dłużej niż 6 tyg. Zaburzenia zachowania. Dzieci i młodzież 5-18 lat o mc. ≥50 kg: początkowo 0,5 mg raz na dobę, w razie konieczności dawkę można indywidualnie dostosować zwiększając ją o 0,5 mg raz na dobę, nie częściej niż co 2. dzień. Optymalna dawka wynosi 1 mg raz na dobę (0,5-1,5 mg raz na dobę). Dzieci i młodzież 5-18 lat o mc. < 50 kg mc.: początkowo 0,25 mg raz na dobę, w razie konieczności dawkę zwiększać o 0,25 mg na dobę, nie częściej niż co 2. dzień. Optymalna dawka wynosi 0,5 mg raz na dobę (0,25-0,75 mg raz na dobę). Zmiana innych leków przeciwpsychotycznych na resperydon. Jeśli jest to uzasadnione z medycznego punktu widzenia, zaleca się stopniowe wycofywanie poprzednio stosowanego leku podczas rozpoczynania terapii preparatem. Podczas zmiany terapii lekami przeciwpsychotycznymi w postaci depot na leczenie preparatem, zalecane jest rozpoczynanie leczenia preparatem od zastąpienia nim następnej planowanej iniekcji. Okresowo należy rozważyć konieczność kontynuacji podawania leków przeciw parkinsonizmowi. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku zalecana dawka początkowa wynosi 0,5 mg 2 razy na dobę. Dawka może być indywidualnie dostosowywana i zwiększana o 0,5 mg 2 razy na dobę do dawki 1 mg do 2 mg 2 razy na dobę; ze względu na niewystarczającą ilość danych, w tej grupie pacjentów należy zachować ostrożność. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek dawkę początkową oraz kolejne dawki należy zmniejszyć o połowę oraz stosować wolniejsze zwiększanie dawek; należy zachować ostrożność. Sposób podania. Tabletki można podzielić na połowy. Roztwór może być rozcieńczony wodą mineralną, sokiem pomarańczowym lub czarną kawą.

Orizon - uwagi

Zaleca się stopniowe odstawianie leku. Rysperydon może w niewielki lub umiarkowany sposób zaburzyć sprawność psychofizyczną - pacjentom należy doradzać powstrzymanie się od prowadzenia pojazdów i nie obsługiwania urządzeń mechanicznych do czasu oceny indywidualnej reakcji na lek.