Pamidia

Reklama

Pamidia - skład

1 ml koncentratu do sporz. roztworu do infuzji zawiera 9 mg pamidronianu disodowego.

Reklama

Pamidia - działanie

Silny inhibitor osteoklastycznej resorpcji tkanki kostnej. In vitro wiąże się silnie z kryształkami hydroksyapatytu i hamuje zarówno formowanie się, jak i rozpuszczanie tych kryształków. Hamowanie osteoklastycznej resorpcji tkanki kostnej in vivo, może być przynajmniej częściowo zależne od wiązania się preparatu z mineralnymi składnikami tkanki kostnej. Pamidronian hamuje dostęp prekursorów osteoklastów do kości. Jednak zasadniczy sposób działania in vitro i in vivo zależy od miejscowego i bezpośredniego hamowania resorpcji przez związane z tkanką kostną bisfosfoniany. U pacjentów z hiperkalcemią w przebiegu choroby nowotworowej lek powoduje zmniejszenie stężenia wapnia i fosforanów we krwi oraz zmniejszenie wydalania w moczu wapnia, fosforanów i hydroksyproliny. Przez zmniejszenie stężenia wapnia we krwi, lek poprawia przesączanie kłębuszkowe i zmniejsza zwiększone stężenie kreatyniny we krwi. Stężenie pamidronianu we krwi zwiększa się gwałtownie po rozpoczęciu infuzji i i zmniejsza się gwałtownie po jej zakończeniu. T_0,5 we krwi wynosi 0,8 h. Stężenie leku w stanie stacjonarnym występuje w czasie infuzji trwającej przynajmniej 2-3 h. Lek prawdopodobnie nie podlega przemianom metabolicznym. Po infuzji dożylnej ok. 20-55% dawki jest wydalane z moczem w ciągu 72 h w postaci niezmienionej. Pozostała część dawki jest zatrzymywana w organizmie - ze względu na silne powinowactwo leku do tkanek uwapnionych uważa się, że są one miejscem "pozornej eliminacji". Wydalanie leku z moczem przebiega dwustopniowo z pozornymi okresami półtrwania wynoszącymi odpowiednio 1,6 i 27 h.

Reklama

Pamidia - wskazania

Hiperkalcemia w przebiegu chorób nowotworowych. Zmiany osteolityczne w chorobach nowotworowych, zwłaszcza w szpiczaku mnogim i w przerzutach raka piersi do kości. Choroba Pageta kości.

Reklama

Pamidia - przeciwwskazania

Nadwrażliwość na pamidronian lub inne bisfosfoniany lub którąkolwiek substancje pomocniczą. Ciąża i okres karmienia piersią.

Reklama

Pamidia - ostrzeżenia

Leku nie należy podawać z innymi bisfosfonianami. Brak danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania i skuteczności leku u pacjentów poniżej 18 lat. Lek może powodować toksyczne działanie uszkadzające nerki przebiegające jako zaburzenie czynności nerek i potencjalna ich niewydolność. Jeżeli istnieje ryzyko wystąpienia zaburzenia czynności nerek mającego znaczenie kliniczne, które może prowadzić do ich niewydolności, pojedyncze dawki leku nie powinny przekraczać 90 mg i powinien być przestrzegany zalecany czas infuzji. Zaleca się kontrolę stężenia kreatyniny w surowicy przed podaniem każdej dawki leku. Jeśli u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (stężenie kreatyniny we krwi: >5 mg/dl u pacjentów z hiperkalcemią wywołaną przez nowotwór lub >2 mg/dl u pacjentów ze szpiczakiem mnogim) potencjalne korzyści z leczenia przewyższają ryzyko, należy ostrożnie stosować pamidronian i kontrolować czynność nerek oraz bilans płynów. Doświadczenia dotyczące stosowania pamidronianu u pacjentów hemodializowanych są bardzo ograniczone. Brak danych dotyczących stosowania u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Celem przywrócenia diurezy pacjentów należy odpowiednio nawadniać przez cały okres leczenia, jednakże należy unikać przewodnienia chorych (szczególnie pacjentów z chorobami serca oraz w podeszłym wieku). Pacjenci po przebytej operacji tarczycy mogą być szczególnie podatni na rozwój hipokalcemii spowodowanej względną niedoczynnością przytarczyc. Donoszono o przypadkach martwicy kości szczęki u pacjentów z nowotworem, u których stosowano pamidronian. Wystąpienie tego działania niepożądanego było na ogół związane z ekstrakcją zęba lub miejscowym zakażeniem (z zapaleniem szpiku włącznie). Przed rozpoczęciem leczenia u pacjentów ze współistniejącymi czynnikami ryzyka (np. chemioterapia, radioterapia, niedokrwistość, kaogulopatie, stosowanie kortykosteroidów, niewłaściwa higiena jamy ustnej), należy rozważyć wykonanie badania stomatologicznego wraz z zastosowaniem odpowiedniej profilaktyki stomatologicznej. U pacjentów tych, jeśli to możliwe, należy unikać inwazyjnych zabiegów stomatologicznych w trakcie leczenia pamidronianem, gdyż w przypadku rozwinięcia się martwicy kości szczęki chirurgiczne zabiegi stomatologiczne mogą prowadzić do zaostrzenia stanu. Pacjentom, u których stwierdzono szpiczaka mnogiego, chorobę Pageta lub przerzuty do kości z ryzykiem niedoborów wapnia lub witaminy D, w przypadku braku hiperkalcemii należy dodatkowo podawać doustnie preparaty wapnia i witaminy D, aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia hipokalcemii. Ze względu na ryzyko wystąpienia po infuzji leku objawów senności i/lub zawrotów głowy obniżających zdolność koncentracji, pacjenci nie powinni prowadzić pojazdów, obsługiwać urządzeń mechanicznych w ruchu bezpośrednio za zakończeniu wlewu leku.

Reklama

Pamidia - ciąża

Nie stosować w ciąży z wyjątkiem hiperkalcemii zagrażającej życiu. W czasie terapii karmienie piersią jest przeciwwskazane.

Reklama

Pamidia - efekty uboczne

Bardzo często: hipokalcemia, hipofosfatemia, gorączka, objawy grypopodobne z towarzyszącym osłabieniem, sztywnością mięśni, zmęczeniem i uderzeniami gorąca. Często: limfocytopenia, hipomagnezemia, ból głowy, nudności, wymioty, bóle kości, stawów i mięśni, reakcje w miejscu podania (ból, zaczerwienienie, obrzęk, stwardnienie), zapalenie żył, zakrzepowe zapalenie żył, uogólniony ból całego ciała. Niezbyt często: niedokrwistość, leukopenia, reakcje nadwrażliwości (anafilaksja, skurcz oskrzeli, duszność, obrzęk naczynioruchowy), hiperkaliemia, hipokaliemia, hipernatremia, pobudzenia, dezorientacja, zawroty głowy, bezsenność, letarg, zapalenie błony naczyniowej oka (tęczówki, ciałka rzęskowego), zapalenie twardówki, zapalenie nadtwardówki, zapalenie spojówek, nadciśnienie tętnicze, ból brzucha, utrata apetytu, biegunka, zaparcia, niestrawność, wysypka, świąd, kurcze mięśni. Rzadko: martwica kości (pierwotnie dotycząca szczęki), ogniskowe segmentowe stwardnienie kłębuszków nerkowych (w tym odmiana z zapadaniem), zespół nerczycowy, zaburzenia czynności kanalików nerkowych, nefropatia kłębuszkowa, cewkowo-śródmiąższowe zapalenie nerek. Bardzo rzadko: trombocytopenia, wstrząs anafilaktyczny, uaktywnienie zakażenia wirusem opryszczki i półpaśca, hipernatremia ze stanem dezorientacji, drgawki, omamy wzrokowe, objawowa hipokalcemia (parestezje, tężyczka, kurcze mięśniowe), widzenie w żółtych barwach, zapalenie tkanek oczodołu, hipotonia, zaostrzenie objawów choroby serca (niewydolność lewokomorowa, zastoinowa niewydolność krążenia) z dusznością i obrzękiem płuc z powodu nadmiernego nawodnienia, zapalenie błony śluzowej żołądka, pogorszenie czynności nerek (zarówno u u pacjentów ze szpiczakiem mnogim, jak i u pacjentów z istniejącym wcześniej zaburzeniem czynności nerek), krwiomocz, ostra niewydolność nerek, nieprawidłowe wyniki badań czynnościowych wątroby, zwiększenie stężenia kreatyniny i mocznika we krwi.

Pamidia - interakcje

Nie należy stosować leku z innymi bisfosfonianami. Pamidronian oraz kalcytonina lub mitramycyna stosowane jednocześnie u pacjentów z ciężką hiperkalcemią działały synergicznie, co prowadziło do szybszego zmniejszania stężenia wapnia we krwi. Należy zachować ostrożność podczas podawania pamidronianu z innymi potencjalnie nefrotoksycznymi lekami. Talidomid stosowany w terapii szpiczaka mnogiegorazem z pamidronianem diodowym może zwiększać ryzyko nefrotoksyczności.

Pamidia - dawkowanie

Lek podawać w powolnej infuzji dożylnej. Przed użyciem zawsze należy rozcieńczyć preparat w płynie infuzyjnym nie zawierającym jonów wapnia, używając 0,9% roztworu NaCl lub 5% roztworu glukozy. Szybkość wlewu nie powinna być większa niż 60 mg/h (1 mg/min), a stężenie pamidronianu disodowego w płynie infuzyjnym nie może być większe niż 90 mg/250 ml. Dawkę 90 mg należy podawać w 250 ml płynu infuzyjnego, w infuzji trwającej 2 h. Jednakże u pacjentów ze szpiczakiem mnogim i u pacjentów z hiperkalcemią w przebiegu chorób nowotworowych, nie zaleca się stosowania dawki większej niż 90 mg/500 ml w infuzji trwającej ponad 4 h. Hiperkalcemia w przebiegu chorób nowotworowych - całkowita dawka pamidronianu disodowego, którą należy podać w trakcie jednej kuracji zależy od początkowego stężenia wapnia w surowicy krwi. Przy stężeniu wapnia w surowicy wynoszącym do 3 mmol/l zalecana dawka całkowita wynosi 15-30 mg, przy stężeniu 3,0-3,5 mmol/l zalecana dawka całkowita wynosi 30-60 mg, przy stężeniu 3,5-4,0 mmol/l zalecana dawka całkowita wynosi 60-90 mg, a przy stężeniu >4,0 mmol/l zalecana dawka całkowita wynosi 90 mg. Całkowita dawka pamidronianu sodu może być podana zarówno w pojedynczej infuzji, jak również w kilku infuzjach w ciągu 2 do 4 kolejnych dni. Maksymalna dawka leku na pełną kurację wynosi 90 mg, zarówno w cyklu początkowym jak i kolejnych cyklach powtarzanych. Istotne zmniejszenie stężenie wapnia we krwi występuje zazwyczaj w ciągu 24 do 48 h po podaniu leku, a normalizacja stężenia wapnia występuje zazwyczaj w ciągu 3 do 7 dni. Jeżeli nie osiągnie się normalizacji stężenia wapnia we krwi w tym czasie, można podać kolejne dawki leku. Zaleca się, aby przed rozpoczęciem terapii nawodnić pacjentów podając 0,9% roztwór chlorku sodu. Zmiany osteolityczne w przebiegu szpiczaka mnogiego i raka piersi - zalecana dawka wynosi 90 mg co 4 tygodnie. Dawkę preparatu można podawać także co 3 tygodnie, zgodnie z planowanym podaniem chemioterapii. Choroba Pageta kości: zalecana dawka leku na jeden cykl leczenia wynosi 180 do 210 mg. Lek można podawać zarówno w postaci 6 pojedynczych dawek po 30 mg raz na tydzień (całkowita dawka leku 180 mg), jak również w 3 pojedynczych dawkach po 60 mg co drugi tydzień. W przypadku stosowania pojedynczej dawki 60 mg, zaleca się rozpoczęcie leczenia od dawki początkowej 30 mg (całkowita dawka wynosi 210 mg). Każda dawka 30 lub 60 mg powinna zostać rozcieńczona odpowiednio w 125 lub 250 ml 0,9% roztworu NaCl do infuzji dożylnych, przy czym szybkość infuzji nie powinna być większa niż 60 mg/godz. (1 mg/min). Sposób podawania leku, w którym pomija się dawkę początkową, może być powtórzony po 6 miesiącach, aż do czasu uzyskania remisji choroby oraz w przypadku, gdy wystąpi nawrót choroby.

Pamidia - uwagi

W trakcie terapii należy kontrolować stężenie elektrolitów, wapnia i fosforanów we krwi. U pacjentów z anemią, leukopenią lub trombocytopenią należy dodatkowo kontrolować wskaźniki hematologiczne. W trakcie leczenia należy kontrolować parametry czynności nerek (stężenie kreatyniny we krwi oraz BUN), zwłaszcza u pacjentów z istniejącą chorobą nerek lub z predyspozycją do zaburzeń czynności nerek.