Reklama
Pamisol™ - skład
1 fiolka 10 ml o stężeniu 3 mg/ml, 6 mg/ml lub 9 mg/ml zawiera odpowiednio 30 mg, 60 mg lub 90 mg disodu pamidronianu.
Reklama
Pamisol™ - działanie
Silny inhibitor osteoklastycznej resorpcji tkanki kostnej. In vitro wiąże się silnie z kryształkami hydroksyapatytu i hamuje zarówno formowanie się, jak i rozpuszczanie tych kryształków. Hamowanie osteoklastycznej resorpcji tkanki kostnej in vivo, może być przynajmniej częściowo zależne od wiązania się preparatu z mineralnymi składnikami tkanki kostnej. Pamidronian hamuje dostęp prekursorów osteoklastów do kości. Jednak zasadniczy sposób działania in vitro i in vivo zależy od miejscowego i bezpośredniego hamowania resorpcji przez związane z tkanką kostną bisfosfoniany. U pacjentów z hiperkalcemią w przebiegu choroby nowotworowej lek powoduje zmniejszenie stężenia wapnia i fosforanów we krwi oraz zmniejszenie wydalania w moczu wapnia, fosforanów i hydroksyproliny. Przez zmniejszenie stężenia wapnia we krwi, lek poprawia przesączanie kłębuszkowe i zmniejsza zwiększone stężenie kreatyniny we krwi. Stężenie pamidronianu we krwi zwiększa się gwałtownie po rozpoczęciu infuzji i i zmniejsza się gwałtownie po jej zakończeniu. T0,5 we krwi wynosi 0,8 h. Stężenie leku w stanie stacjonarnym występuje w czasie infuzji trwającej przynajmniej 2-3 h. Lek prawdopodobnie nie podlega przemianom metabolicznym. Po infuzji dożylnej ok. 20-55% dawki jest wydalane z moczem w ciągu 72 h w postaci niezmienionej. W trakcie badań eksperymentalnych wykazano, że nie wydalona część dawki leku pozostaje w ustroju. Wydalanie leku z moczem przebiega dwustopniowo z pozornymi okresami półtrwania wynoszącymi odpowiednio 1,6 i 27 h.
Reklama
Pamisol™ - wskazania
Leczenie hiperkalcemii w przebiegu chorób nowotworowych. Zapobieganie zdarzeniom związanym z układem kostnym, takim jak złamania patologiczne, kompresyjne złamanie kręgosłupa, radioterapia kości lub operacje kostne, hiperkalcemia, u pacjentów z nowotworem piersi z przerzutami do kości lub ze szpiczakiem mnogim z uszkodzeniem kości, jako leczenie uzupełniające do leczenia przeciwnowotworowego.
Reklama
Pamisol™ - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na pamidronian, inne bisfosfoniany lub na którąkolwiek substancje pomocniczą.
Reklama
Pamisol™ - ostrzeżenia
Przed rozpoczęciem leczenia hiperkalcemii w przebiegu chorób nowotworowych, należy zapewnić właściwe, dożylne nawodnienie tak, aby uzyskać wydalanie moczu. Podczas leczenia należy prowadzić właściwe nawodnienie, należy jednak unikać przewodnienia; jest to szczególnie istotne u pacjentów leczonych diuretykami. U pacjentów z chorobami serca, zwłaszcza u osób w podeszłym wieku, dodatkowa podaż soli fizjologicznej może spowodować niewydolność serca (niewydolność lewej komory lub zastoinową niewydolność serca). Gorączka (objawy grypopodobne) może również być przyczyną pogorszenia stanu pacjentów. Należy kontrolować wyniki badań wykonywanych standardowo u pacjentów z hiperkalcemią, w tym stężenie wapnia i fosforanów w surowicy krwi, po rozpoczęciu podawania pamidronianu disodu. Pacjenci po przebytej operacji tarczycy mogą być szczególnie podatni na rozwój hipokalcemii spowodowanej względną niedoczynnością przytarczyc. U pacjentów z niedokrwistością, leukopenią lub małopłytkowością należy regularnie kontrolować morfologię krwi obwodowej. Nie należy podawać pamidronianu w połączeniu z innymi bisfosfonianami. Bisfosfoniany, w tym pamidronian disodu, mogą wywoływać toksyczne działanie uszkadzające nerki, przebiegające jako zaburzenie czynności nerek i potencjalna ich niewydolność. W przypadku wystąpienia pogorszenia czynności nerek, należy przerwać infuzję. Ze względu na istnienie ryzyka wystąpienia mającego znaczenie kliniczne zaburzenia czynności nerek, które może prowadzić do ich niewydolności, pojedyncze dawki leku nie powinny przekraczać 90 mg i powinien być przestrzegany zalecany czas infuzji. Ryzyko wystąpienia działań niepożądanych może być większe u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek. Nie należy podawać pamidronianu disodu pacjentom z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny
Reklama
Pamisol™ - ciąża
Nie zaleca się stosowania pamidronianu u kobiet w ciąży, z wyjątkiem przypadków zagrażających życiu hiperkalcemii. Brak jest wystarczających danych dotyczących stosowania pamidronianu u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach nie wykazały jednoznacznie działania teratogennego. Pamidronian disodu może stwarzać zagrożenie dla płodu i noworodka z uwagi na działanie farmakologiczne na homeostazę wapniową. Podanie pamidronianu zwierzętom w okresie całej ciąży, może powodować zaburzenia mineralizacji kości, zwłaszcza kości długich, co może prowadzić do ich kątowego skrzywienia. Potencjalne ryzyko dla ludzi jest nieznane. W związku z potencjalnym znacznym wpływem pamidronianu na mineralizację kości, u kobiet otrzymujących pamidronian disodu nie zaleca się karmienia piersią.
Reklama
Pamisol™ - efekty uboczne
Bardzo często: hipokalcemia, hipofosfatemia, gorączka, objawy grypopodobne, czasami ze złym samopoczuciem, dreszczami, uczuciem zmęczenia i nagłym zaczerwienieniem twarzy. Często: odczyny w miejscu wstrzyknięcia leku - ból, zaczerwienienie, stwardnienie, obrzęk, zapalenie żył, zakrzepowe zapalenie żył; przemijające bóle kostne, bóle stawowe, bóle mięśniowe, uogólnione bóle, wysypka, nudności, wymioty, brak łaknienia, ból brzucha, biegunka, zaparcia, zapalenie błony śluzowej żołądka, nadciśnienie tętnicze, zapalenie spojówek, objawowa hipokalcemia (parestezje, tężyczka), ból głowy, bezsenność, senność, hipomagnezemia, hipokaliemia, niedokrwistość, małopłytkowość, limfocytopenia, zwiększenie stężenia kreatyniny. Niezbyt często: reakcje nadwrażliwości, reakcje anafilaktyczne, skurcz oskrzeli (duszność), obrzęk naczynioruchowy, drgawki, pobudzenie, zawroty głowy, letarg, nieprawidłowe wyniki prób czynnościowych wątroby, zwiększenie stężenia mocznika w surowicy, ostra niewydolność nerek, niestrawność, niedociśnienie tętnicze, zapalenie błony naczyniowej oka (zapalenie tęczówki, zapalenie tęczówki i ciała rzęskowego). Rzadko: skurcze mięśni, ogniskowe segmentowe zapalenie kłębuszków nerkowych, w tym zapadające, zespół nerczycowy. Bardzo rzadko: nawrót opryszczki prostej i półpaśca, leukopenia, wstrząs anafilaktyczny, hiperkaliemia, hipernatremia, dezorientacja, omamy wzrokowe, zapalenie twardówki, zapalenie nadtwardówki, widzenie żółtych barw, martwica kości przewodu słuchowego zewnętrznego (działanie niepożądane leków z grupy bisfosfonianów), niewydolność lewokomorowa (duszność, obrzęk płuc), zastoinowa niewydolność serca (obrzęki) z powodu przeciążenia płynami, zespół ostrego wyczerpania oddechowego dorosłych, śródmiąższowe zapalenie płuc, świąd, martwica kości, krwiomocz, pogorszenie istniejących chorób nerek, zaburzenia cewek nerkowych, cewkowo-śródmiąższowe zapalenie nerek, nefropatia kłębuszkowa. Częstość nieznana: guz rzekomy mózgu, zapalenie tkanek oczodołu, migotanie przedsionków, martwica kości szczęki. Liczne z tych działań niepożądanych mogą być związane z chorobą podstawową. Pamidronian może powodować podrażnienie oczu. W okresie po wprowadzeniu preparatu do obrotu zgłaszano następujące działania (rzadko): nietypowe złamania podkrętarzowe i trzonu kości udowej (działanie niepożądane leków należących do klasy bisfosfonianów).
Pamisol™ - interakcje
Równoczesne stosowanie z innymi bisfosfonianami, innymi preparatami stosowanymi w hiperkalcemii i kalcytoniną może powodować hipokalcemię z towarzyszącymi objawami klinicznymi (parestezje, tężyczka, niedociśnienie tętnicze). U pacjentów z ciężką hiperkalcemią, pamidronian był skutecznie stosowany w połączeniu z kalcytoniną i mitramycyną, co powodowało szybsze zmniejszenia stężenia wapnia w surowicy. Nie obserwowano interakcji pamidronianu disodu z preparatami stosowanymi powszechnie w terapii nowotworów. Należy zachować ostrożność podczas stosowania pamidronianu disodu z innymi, potencjalnie nefrotoksycznymi preparatami. U pacjentów ze szpiczakiem mnogim ryzyko zaburzeń czynności nerek może być większe, jeśli pamidronian disodu jest podawany jednocześnie z talidomidem.
Pamisol™ - dawkowanie
Lek podaje się wyłącznie w postaci dożylnej infuzji. Szybkość wlewu nie powinna być większa niż 60 mg/h (1 mg/min), a stężenie pamidronianu w płynie infuzyjnym nie większe niż 90 mg/250 ml. U pacjentów ze zdiagnozowanymi lub podejrzewanymi zaburzeniami czynności nerek szybkość infuzji nie powinna przekraczać 22 mg/h. Dawkę 90 mg należy podawać w 250 ml płynu infuzyjnego w infuzji trwającej 2 h. Jednakże u pacjentów ze szpiczakiem mnogim i u pacjentów z hiperkalcemią w przebiegu chorób nowotworowych, nie zaleca się stosowania dawki większej niż 90 mg w 500 ml płynu infuzyjnego, w infuzji trwającej ponad 4 h. Hiperkalcemia w przebiegu chorób nowotworowych. Pacjenci muszą zostać odpowiednio nawodnieni roztworem soli fizjologicznej przed podaniem preparatu i podczas jego stosowania. Całkowita dawka, którą należy podać w czasie jednej kuracji zależy od początkowego stężenia wapnia w surowicy. Przy stężeniu wapnia całkowitego 4 mmol/l (>16 mg/100 ml) - 90 mg. Całkowita dawka może być podana w jednej infuzji, jak również w kilku wlewach w ciągu 2-4 kolejnych dni. Maksymalna dawka na pełną kurację wynosi 90 mg. Dotyczy to pierwszego jak i następnych cykli podawania leku. Istotne zmniejszenie stężenia wapnia w surowicy występuje w ciągu 24-48 h po podaniu; normalizacja stężenia wapnia - w ciągu 3-7 dni. Jeżeli nie osiągnie się normalizacji stężenia wapnia w tym czasie można podać kolejne dawki leku. Okres trwania odpowiedzi może być różny u poszczególnych pacjentów, a leczenie może być powtórzone w każdym przypadku nawrotu hiperkalcemii. Szpiczak mnogi III stopnia. Zalecana dawka wynosi 90 mg co 4 tyg. Przerzuty osteolityczne w przebiegu nowotworu piersi. Zalecana dawka wynosi 90 mg co 4 tyg.; dawkę leku można podawać co 3 tyg., zgodnie z planowanym podaniem chemioterapii. Leku nie należy podawać w postaci jednorazowego, szybkiego wstrzyknięcia z powodu ryzyka wystąpienia ciężkich reakcji miejscowych i zakrzepowego zapalenia żył. Zawsze należy rozcieńczyć lek i podawać w powolnej infuzji dożylnej.
Pamisol™ - uwagi
Pamidronian wiąże się z tkanką kostną, stąd teoretycznie może zmieniać wyniki badania scyntygraficznego kości. Lek może powodować senność i zawroty głowy, przez co może upośledzać sprawność psychofizyczną.
