Reklama
Jaki jest skład leku Polstigminum?
1 ampułka (1 ml) zawiera 0,5 mg metylosiarczanu neostygminy.
Reklama
Działanie leku Polstigminum
Lek parasympatykomimetyczny. Hamuje hydrolizę acetylocholiny poprzez konkurowanie z nią o miejsce wiązania w cząsteczce esterazy cholinowej. W wyniku tej blokady dochodzi do zmniejszenia rozkładu acetylocholiny i do zwiększenia jej stężenia w złączu nerwowo-mięśniowym.
Zwiększone stężenie acetylocholiny nasila przewodzenie w złączu nerwowo-mięśniowym, a także w synapsach układu parasympatycznego, również w OUN. Po podaniu domięśniowym szybko się wchłania.
Słabo przenika do ośrodkowego układu nerwowego. Cmax obserwuje się po ok. 30 min od podania. T0,5 wynosi 51-90 min przy podaniu domięśniowym i 47-60 min przy podaniu dożylnym.
Początek działania pojawia się zwykle po 20-30 min i trwa 2,5-4 h. Z białkami osocza wiąże się w ok. 15-25%. Metabolizm odbywa się w osoczu, gdzie neostygmina hydrolizowana jest przez esterazę cholinową oraz w wątrobie z udziałem enzymów mikrosomalnych. W ok. 80 % wydalana jest z moczem w ciągu 24 h, w ok. 50% jako postać niezmieniona, a w ok. 30% w postaci metabolitów.
U pacjentów z niewydolnością nerek i u dzieci T0,5 wydłuża się, jednak nie ma to wpływu na czas działania leku na płytkę nerwowo-mięśniową.
Reklama
Wskazania do stosowania leku Polstigminum
Leczenie objawowe nużliwości mięśni, w przypadku gdy nie można zastosować doustnej postaci leku.
Zapobieganie i leczenie niedrożności pooperacyjnej przewodu pokarmowego i pooperacyjnego zatrzymania moczu, po wcześniejszym wykluczeniu przyczyn mechanicznych tych stanów. Odwracanie bloku nerwowo-mięśniowego wywołanego przez niedepolaryzujące leki zwiotczające.
Reklama
Jakie są przeciwwskazania przed stosowaniem leku Polstigminum?
Nadwrażliwość na neostygminę lub którąkolwiek substancję pomocniczą. Mechaniczna niedrożność przewodu pokarmowego, dróg moczowych. Zapalenie otrzewnej. Zakażenie dróg moczowych.
Jednoczesne stosowanie depolaryzujących środków zwiotczających mięśnie tj. suksametonium (ryzyko nasilenia bloku nerwowo-mięśniowego i wydłużenia bezdechu).
Reklama
Ostrzeżenia przed zażywaniem leku Polstigminum
Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z astmą oskrzelową.
Należy zachować ostrożność u pacjentów z padaczką, chorobą Parkinsona, niedawno przebytym zamknięciem tętnicy wieńcowej, bradykardią lub innymi zaburzeniami rytmu serca, hipotonią, wagotonią, nadczynnością tarczycy, czynną chorobą wrzodową żołądka i dwunastnicy, niewydolnością nerek.
W przypadkach stosowania dużych dawek neostygminy, zaleca się wcześniejszą lub jednoczesną iniekcję siarczanu atropiny (obu preparatów nie podawać w jednej strzykawce). W przypadku przełomu miastenicznego należy zastosować intensywne leczenie inhibitorami acetylocholinoesterazy w tym neostygminą.
W przypadku wystąpienia przełomu cholinergicznego należy natychmiast odstawić inhibitory acetylocholinoesterazy i podać atropinę. Lek zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) w ampułce, to znaczy, że uznaje się go za „wolny od sodu”.
Reklama
Polstigminum a ciąża
Lek można stosować w ciąży jedynie w przypadkach, gdy w opinii lekarza korzyść dla matki przeważa nad potencjalnym zagrożeniem dla płodu.
Podawane dożylnie w III trymestrze ciąży leki blokujące cholinoesterazę mogą zwiększać pobudliwość macicy i sprowokować przedwczesny poród.
Obecność neostygminy w mleku karmiących matek może być przyczyną ciężkich działań niepożądanych u dziecka, stąd należy zdecydować albo o przerwaniu karmienia piersią albo o odstawieniu leku w okresie laktacji.
Reklama
Efekty uboczne stosowania leku Polstigminum
- Częstość nieznana: zaburzenia rytmu serca (bradykardia zatokowa, tachykardia, blok przedsionkowo-komorowy, rytm węzłowy), niespecyficzne zmiany w zapisie EKG, zatrzymanie akcji serca, omdlenia i spadki ciśnienia krwi; zawroty głowy, ataksja, drgawki, utrata przytomności, senność, bóle głowy, zaburzenia wymowy; łzawienie, zwężenie źrenicy, zaburzenia widzenia; zwiększone wytwarzanie wydzieliny w drogach oddechowych, duszność, skurcz oskrzeli, zaburzenia oddychania, zatrzymanie oddechu; nudności, wymioty, wzdęcia, ślinotok, nasilenie perystaltyki, biegunka; zwiększenie częstości oddawania moczu, kurcze i drżenia mięśniowe, bóle stawów; zwiększone pocenie się, zaczerwienienie skóry, osłabienie; reakcje alergiczne (np. wysypka, pokrzywka) i anafilaktyczne; pobudzenie, uczucie strachu.
Interakcje leku Polstigminum z innymi lekami
Neostygmina działa antagonistycznie w stosunku do środków wywołujących niedepolaryzacyjny blok płytki motorycznej tj.: wekuronium, pankuronium, rokuronium, atracurium, mivacurium, cisatracurium, doksakurium, pipekuronium, rapakuronium, tubokuraryna.
Lek nie przeciwdziała, a może nasilić efekt zwiotczenia mięśni prążkowanych wywołany przez środki zwiotczające z grupy leków depolaryzujących, tj. sukcynylocholina.
Antybiotyki z grupy aminoglikozydów (neomycyna, streptomycyna, kanamycyna) wykazują łagodną, ale wyraźną aktywność blokowania złącza nerwowo-mięśniowego i nasilają działanie zwiotczające mięśnie prążkowane.
Leki te powinny być stosowane u pacjentów z nużliwością mięśni tylko w wyjątkowych wypadkach, w dokładnie określonych wskazaniach, a jednoczesne dawkowanie leków blokujących cholinoesterazę (m.in. neostygmina) powinno być wyjątkowo dokładne i ostrożne.
Leki miejscowo znieczulające i niektóre leki znieczulające ogólnie (np. halotan, cyklopropan, enfluran, izofluran, desfluran, sewofluran), leki przeciwarytmiczne (np. prokainamid, chinidyna) oraz inne leki które wpływają na przekaźnictwo nerwowo-mięśniowe (np. leki blokujące zwoje nerwowe - heksametonium, trimetafan) mogą wywierać jako działanie niepożądane - blokowanie płytki nerwowo-mięśniowej - stąd u pacjentów z nużliwością mięśni można je stosować tylko w wyjątkowych przypadkach, a dawkę stosowanej jednocześnie neostygminy należy odpowiednio zwiększyć.
Jednoczesne stosowanie innych inhibitorów cholinesterazy u pacjentów leczonych neostygminą nie jest zalecane (ze względu na nasilenie efektów farmakologicznych i wzrost toksyczności). Jednoczesne stosowanie kortykosteroidów może osłabiać działanie neostygminy.
Jak powinno wyglądać dawkowanie leku Polstigminum?
Preparat przeznaczony do podania domięśniowego, dożylnego i podskórnego. Dawka dobowa nie powinna przekraczać 4-6 mg.
Leczenie objawowe nużliwości mięśni w przypadku, gdy nie można zastosować doustnej postaci leku
Dorośli: 0,5 mg 3 razy na dobę, domięśniowo lub dożylnie; kolejne dawki ustala się wg indywidualnej reakcji pacjenta, dawka terapeutyczna wynosi zwykle 1-5 mg.
Dzieci: miastenia noworodków może być leczona 0,1 mg, domięśniowo, kolejne dawki ustala się wg indywidualnej reakcji pacjenta, lecz zazwyczaj 0,05-0,25 mg domięśniowo, maksymalnie 0,03 mg/kg domięśniowo co 2-4 h; z powodu samoistnego ustępowania choroby u noworodków, dobowa dawka powinna być redukowana przed całkowitym odstawieniem leku; dawka terapeutyczna u dzieci wynosi zwykle do 2,5 mg. Dzieci do 12 rż.: dawka zwykle stosowana wynosi 0,2-0,5 mg, kolejne dawki ustala się wg indywidualnej reakcji pacjenta.
Zapobieganie pooperacyjnej niedrożności przewodu pokarmowego i (lub) pooperacyjnemu zatrzymaniu moczu
Dorośli: zaleca się 0,25 mg, podskórnie lub domięśniowo, jak najszybciej po zabiegu operacyjnym; dawkę należy powtarzać co 4-6 h przez kolejne 2-3 dni. Leczenie pooperacyjnej niedrożności przewodu pokarmowego: jednorazowo 0,5-2 mg w powolnym wstrzyknięciu dożylnym, podskórnie lub domięśniowo; ciągły wlew dożylny 0,4-0,8 mg/h na 24 h.
Leczenie pooperacyjnego zatrzymania moczu
0,5 mg podskórnie lub domięśniowo; jeżeli w ciągu godziny nie nastąpi diureza, pacjentowi należy założyć cewnik; jeśli pacjent oddał mocz lub pęcherz został opróżniony, należy kontynuować podawanie w iniekcji 0,5 mg co 3 h, przynajmniej 5-krotnie.
Odwracanie bloku nerwowo-mięśniowego wywołanego przez niedepolaryzujące leki zwiotczające
0,5-2 mg w powolnym wstrzyknięciu dożylnym; w razie konieczności dawkę można powtórzyć, do dawki całkowitej - 5 mg. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku nie ma potrzeby modyfikacji dawkowania.
W niewydolności nerek zmniejsza się dawkę, nie trzeba zmieniać dawki w terapii nerkozastępczej. W przypadku dożylnego podawania leku zaleca się, w celu przeciwdziałania niepożądanym efektom muskarynowym podanie siarczanu atropiny (10 µg/kg iv co 3-10 min - aż do zaniku objawów muskarynowych) również dożylnie, w osobnej strzykawce.
W przypadku pacjentów ze schorzeniami układu sercowo-naczyniowego lub innymi ciężkimi chorobami, należy dokładnie ustalać wymaganą dla pacjenta dawkę leku, stosownie do wskazań stymulatora nerwów obwodowych. W przypadku bradykardii częstość akcji serca należy zwiększyć do 80/min przez wcześniejsze podanie atropiny.
W czasie leczenia nie należy prowadzić pojazdów i obsługiwać urządzeń, gdyż lek może zaburzać sprawność psychofizyczną.
