Ramve

Reklama

Ramve - skład

1 kaps. zawiera 2,5 mg, 5 mg lub 10 mg ramiprylu. Preparat zawiera karmoizynę (E122), parahydroksybenzoesan metylu (E218) oraz parahydroksybenzoesan propylu (E216).

Reklama

Ramve - działanie

Ramipryl jest hydrolizowany w wątrobie do ramiprylatu, który jest długo działającym inhibitorem konwertazy angiotensyny - enzymu katalizującego przemianę angiotensyny I do angiotensyny II. Podanie ramiprylu prowadzi do zmniejszenia stężenia angiotensyny II w osoczu, zwiększenia aktywności reninowej osocza oraz zmniejszenia wydzielania aldosteronu, co wiąże się z rozszerzeniem obwodowych naczyń krwionośnych i obniżeniem oporu obwodowego. U pacjentów z nadciśnieniem ramipryl powoduje obniżenie ciśnienia tętniczego krwi w pozycji leżącej i stojącej. Początek działania hipotensyjnego występuje w ciągu 1-2 h po podaniu leku, maksymalne działanie obserwuje się po 3-6 h, a działanie jednej dawki leku utrzymuje się zwykle przez 24 h. Po podaniu doustnym ramipryl jest szybko wchłaniany (pokarm nie wpływa na wchłanianie). Maksymalne stężenie ramiprylatu we krwi jest osiągane w 2-4 h po podaniu. Wiązanie ramiprylu z białkami osocza wynosi 73%, a ramiprylatu - 56%. Lek podlega intensywnemu metabolizmowi w wątrobie, w wyniku którego powstaje jedyna czynna pochodna - ramiprylat. Metabolity są wydalane głównie przez nerki. Wartość T_0,5 obliczona po wielokrotnym podaniu dawki 5-10 mg ramiprylu wynosi 13-17 h; podczas podawania niższych dawek 1,25-2,5 mg jest przedłużona. U pacjentów z niewydolnością nerek wydalanie ramiprylatu przez nerki jest opóźnione. Ramipryl przenika przez łożysko.

Reklama

Ramve - wskazania

Leczenie nadciśnienia. Prewencja sercowo-naczyniowa: zmniejszenie zachorowalności i śmiertelności z przyczyn sercowo-naczyniowych u pacjentów z jawnymi zaburzeniami układu sercowo-naczyniowego związanymi z aterotrombozą (przebytą chorobą wieńcową serca, udarem lub zaburzeniami naczyń obwodowych) lub cukrzycą z co najmniej jednym czynnikiem ryzyka sercowo-naczyniowego. Leczenie chorób nerek: wczesne stadium cukrzycowej nefropatii kłębuszkowej, definiowane jako wystąpienie mikroalbuminurii; jawna cukrzycowa nefropatia kłębuszkowa definiowana jako wystąpienie makroproteinurii u pacjentów z co najmniej jednym czynnikiem ryzyka sercowo-naczyniowego; jawna niecukrzycowa nefropatia kłębuszkowa definiowana jako wystąpienie makroproteinurii ≥3g/dzień. Leczenie objawowej niewydolności serca. Prewencja wtórna po przebytym ostrym zawale mięśnia sercowego: zmniejszenie śmiertelności spowodowanej ostrą fazą zawału mięśnia sercowego u pacjentów z objawami klinicznymi niewydolności serca, które wystąpiły >48 h po ostrym zawale mięśnia sercowego.

Reklama

Ramve - przeciwwskazania

Nadwrażliwość na ramipryl, pozostałe składniki preparatu lub inne inhibitory ACE. Obrzęk naczynioruchowy w wywiadzie (dziedziczny, idiopatyczny lub spowodowany wcześniejszym wystąpieniem obrzęku naczynioruchowego) związany z wcześniejszym stosowaniem inhibitorów ACE lub antagonistów receptora angiotensyny II w wywiadzie. Leczenie pozaustrojowe prowadzące do kontaktu krwi z powierzchniami ujemnie naładowanymi. Istotne obustronne zwężenie tętnic nerkowej lub zwężenie tętnicy nerkowej w jednej czynnej nerce. II i III trymestr ciąży. Nie stosować u pacjentów z hipotonią lub niestabilnych hemodynamicznie. Jednoczesne stosowanie z preparatem złożonym zawierającym sakubitryl i walsartan. Jednoczesne stosowanie z aliskirenem u pacjentów z cukrzycą lub zaburzeniem czynności nerek (współczynnik filtracji kłębuszkowej, GFR <60 ml/min/1,73 m²).

Reklama

Ramve - ostrzeżenia

Nie zaleca się stosowania ramiprylu u dzieci i młodzieży w związku z brakiem wystarczających danych o bezpieczeństwie stosowania i skuteczności. Zachować ostrożność u pacjentów z silną aktywnością układu renina-angiotensyna-aldosteron, ze względu na ryzyko wystąpienia znaczącego obniżenia ciśnienia tętniczego i zaburzenia czynności nerek w przebiegu zahamowania ACE, szczególnie, jeśli inhibitor ACE lub stosowany jednocześnie diuretyk podaje się po raz pierwszy lub przy pierwszym zwiększeniu dawki. Zwiększonej aktywności układu renina-angiotensyna-aldosteron należy się spodziewać u pacjentów: z ciężkim nadciśnieniem tętniczym, z wrodzoną niewyrównaną zastoinową niewydolnością serca, z istotnym hemodynamicznie zaburzeniem dopływu i odpływu krwi z lewej komory (np. zwężenie zastawki aortalnej lub mitralnej), z jednostronnym zwężeniem tętnicy nerkowej przy drugiej czynnej nerce, z istniejącym bądź mogącym wystąpić niedoborem płynów lub elektrolitów (w tym pacjenci przyjmujący leki moczopędne), z marskością wątroby i (lub) wodobrzuszem, poddawanych poważnym zabiegom chirurgicznym Iub w trakcie znieczulenia preparatami mogącymi wywołać hipotonię; tych pacjentów należy poddać nadzorowi lekarskiemu, w tym obserwacji ciśnienia tętniczego oraz zaleca się skorygowanie odwodnienia, hipowolemii lub niedoboru elektrolitów przed rozpoczęciem leczenia (u pacjentów z niewydolnością serca proces wyrównywania powinien być przeprowadzany wyjątkowo starannie, aby nie doprowadzić do przeciążenia objętościowego). U pacjentów z przemijającą lub utrzymującą się niewydolnością serca po zawale mięśnia sercowego oraz u pacjentów zagrożonych niedokrwieniem serca lub mózgu w przypadku ostrego niedociśnienia tętniczego, początkowa faza leczenia preparatem wymaga szczególnego nadzoru medycznego (ryzyko niedociśnienia tętniczego). Przed leczeniem oraz w jego trakcie należy kontrolować czynność nerek i dostosować dawkę, szczególnie w ciągu pierwszych tygodni leczenia i szczególnie u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek. W przypadku hamowania ACE zwiększa się prawdopodobieństwo wystąpienia reakcji anafilaktycznych i rzekomoanafilaktycznych na jad owadów i inne alergeny; należy rozważyć czasowe odstawienie leku przed odczulaniem. Zaleca się aby przerwać stosowanie leku na jeden dzień przed zabiegiem chirurgicznym. Ostrożnie stosować u pacjentów z ryzykiem hiperkaliemii (z niewydolnością nerek, w wieku >70 lat, z niekontrolowaną cukrzycą lub przyjmujący sole potasu, diuretyki oszczędzające potas i inne substancje zwiększające stężenie potasu we krwi, odwodnionych, z ciężką niewydolnością serca lub kwasicą metaboliczną) - kontrolować stężenie potasu we krwi. W przypadku wystąpienia obrzęku naczynioruchowego lek należy odstawić, zastosować leczenie doraźne i obserwować pacjenta, przez co najmniej 12-24 h. Obrzęk naczynioruchowy wywołany inhibitorami ACE występuje częściej w grupie pacjentów rasy czarnej. Inhibitory ACE mogą być mniej skuteczne w obniżaniu ciśnienia tętniczego u pacjentów rasy czarnej. Podczas leczenia należy kontrolować liczbę białych krwinek, aby wykryć ewentualnie występującą leukopenię; kontrola powinna być częstsza w początkowej fazie leczenia oraz u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek, ze współistniejącą kolagenozą naczyń (np. toczeń rumieniowaty lub twardziel skóry) oraz podczas jednoczesnego stosowania innych leków, które mogą powodować zmiany w obrazie krwi. Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE, antagonistów receptora angiotensyny II lub aliskirenu zwiększa ryzyko niedociśnienia, hiperkaliemii oraz zaburzenia czynności nerek (w tym ostrej niewydolności nerek) - w związku z tym nie zaleca się podwójnego blokowania układu RAA poprzez jednoczesne zastosowanie inhibitorów ACE, antagonistów receptora angiotensyny II lub aliskirenu. Jeśli zastosowanie podwójnej blokady układu RAA jest absolutnie konieczne, powinno być prowadzone wyłącznie pod nadzorem specjalisty, a parametry życiowe pacjenta, takie jak: czynność nerek, stężenie elektrolitów oraz ciśnienie krwi powinny być ściśle monitorowane. U pacjentów z nefropatią cukrzycową nie należy stosować jednocześnie inhibitorów ACE oraz antagonistów receptora angiotensyny II. W związku ze stosowaniem inhibitorów ACE opisywano występowanie kaszlu. Zwykle kaszel jest nieproduktywny, uporczywy i ustępuje po odstawieniu leczenia. Kaszel wywołany inhibitorem ACE powinien być brany pod uwagę w diagnostyce różnicowej kaszlu. Preparat zawiera parahydroksybenzoesan metylu (E218) i parahydroksybenzoesan propylu (E216) mogące powodować reakcje alergiczne (możliwe reakcje typu późnego) i sporadycznie skurcz oskrzeli. Kapsułki zawierają ponadto karmoizynę (E122), która również może powodować reakcje alergiczne.

Reklama

Ramve - ciąża

Nie zaleca się stosowania leku w I trymestrze ciąży. W II i III trymestrze ciąży podawanie leku jest przeciwwskazane. Jeśli stosowanie inhibitorów ACE nie zostanie uznane za niezbędne, pacjentkom planującym zajście w ciążę należy podawać inne leki przeciwnadciśnieniowe, których profil bezpieczeństwa stosowania pozwala na podawanie w okresie ciąży. Po stwierdzeniu ciąży należy natychmiast odstawić inhibitory ACE i w razie konieczności rozpocząć inne stosowne leczenie. Stwierdzono, że podawanie inhibitorów ACE w II i III trymestrze ciąży jest toksyczne dla płodu ludzkiego (zaburzenia czynności nerek, małowodzie, opóźnienia kostnienia czaszki) oraz noworodków (niewydolność nerek, niedociśnienie tętnicze, hiperkaliemia). Jeśli narażenie na inhibitory ACE wystąpiło począwszy od II trymestry ciąży, zaleca się wykonanie badania USG czynności nerek i czaszki. Noworodki, których matki przyjmowały inhibitory ACE, należy ściśle kontrolować pod kątem wystąpienia niedociśnienia, skąpomoczu i hiperkaliemii. Ponieważ brak wystarczających danych na temat stosowania ramiprylu w okresie karmienia piersią, nie zaleca się stosowania w tym okresie. Zalecane jest rozpoczęcie alternatywnego leczenia o lepiej udowodnionym profilu bezpieczeństwa odnośnie stosowania w okresie karmienia piersią, szczególnie w przypadku karmienia noworodków i wcześniaków.

Reklama

Ramve - efekty uboczne

Często: ból głowy, zawroty głowy, bezproduktywny łaskoczący kaszel, zapalenie oskrzeli, zapalenie zatok, duszność, zapalenie żołądka i jelit, zaburzenia trawienia, dolegliwości brzuszne, niestrawność, biegunka, nudności, wymioty, wysypka (szczególnie grudkowo-plamkowa), skurcze mięśni, ból mięśni, zwiększenie stężenia potasu we krwi, niedociśnienie ortostatyczne, zmniejszenie ciśnienia krwi, omdlenie, ból w klatce piersiowej. Niezbyt często: niedokrwienie mięśnia sercowego, w tym dusznica bolesna lub zawał mięśnia sercowego, tachykardia, arytmia, kołatanie serca, obrzęk obwodowy, eozynofilia, uczucie chwiejności, parestezje, brak odczuwania smaku, zaburzenia smaku, zaburzenia widzenia (w tym niewyraźne widzenie), skurcz oskrzeli, w tym zaostrzenie astmy, przekrwienie błony śluzowej nosa, zapalenie trzustki (przypadki zgonów zgłaszane były wyjątkowo sporadycznie przy stosowaniu inhibitorów ACE), zwiększenie aktywności enzymów trzustkowych, obrzęk naczynioruchowy jelita cienkiego, ból w górnej okolicy brzusznej, w tym zapalenie żołądka, zaparcie, suchość jamy ustnej, zaburzenia czynności nerek, w tym ostra niewydolność nerek, zwiększenie ilości oddawanego moczu, zaostrzenie wcześniej występującej proteinurii, zwiększenie stężenia mocznika we krwi, zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi, obrzęk naczynioruchowy (sporadycznie niedrożność dróg oddechowych w wyniku obrzęku naczynioruchowego może doprowadzić do zgonu), świąd, nadmierne pocenie się, ból stawów, jadłowstręt, zmniejszenie łaknienia, nagłe zaczerwienienie, gorączka, zwiększenie stężenia enzymów wątrobowych i (lub) bilirubiny związanej, przejściowa impotencja, obniżenie libido, uczucie przygnębienia, lęk, nerwowość, niepokój, zaburzenia snu, w tym bezsenność. Rzadko: zmniejszenie liczby białych krwinek (w tym neutropenia i agranulocytoza), zmniejszenie liczby czerwonych krwinek, zmniejszenie stężenia hemoglobiny, zmniejszenie liczby płytek krwi, drżenia, zaburzenia równowagi, zapalenie spojówek, zaburzenie słyszenia, szumy w uszach, zapalenie języka, złuszczające zapalenie skóry, pokrzywka, oddzielanie się paznokcia od łożyska, zwężenie naczyń, zmniejszony przepływ krwi, zapalenie naczyń, osłabienie, żółtaczka cholestatyczna, uszkodzenie komórek wątroby, stan splątania. Bardzo rzadko: reakcje fotowrażliwości. Częstość nieznana: niewydolność szpiku kostnego, pancytopenia, niedokrwistość hemolityczna, niedokrwienie mózgu, w tym udar niedokrwienny oraz przemijający udar niedokrwienny, zaburzenia funkcji psychomotorycznych, uczucie pieczenia, omamy węchowe, aftowe zapalenie jamy ustnej, martwica toksyczno-rozpływna naskórka, zespół Stevensa-Johnsona, rumień wielopostaciowy, pęcherzyca, zaostrzenie łuszczycy, zapalenie skóry, łuszczycopodobna, pęcherzykowata lub liszajowata wysypka na skórze lub wysypka na błonach śluzowych, łysienie, zespół nieadekwatnego wydzielania wazopresyny (SIADH), zmniejszenie stężenia sodu we krwi, objaw Raynauda, reakcje anafilaktyczne lub rzekomoanafilaktyczne, zwiększenie ilości przeciwciał przeciwjądrowych, ostra niewydolność wątroby, cholestatyczne lub cytolityczne zapalenie wątroby (sporadycznie dochodziło do zgonu), ginekomastia, zaburzenia koncentracji. Ogólny profil bezpieczeństwa ramiprylu u dzieci i młodzieży nie różni się znacząco od profilu bezpieczeństwa u dorosłych pacjentów. Niżej wymienione działania występowały częściej u dzieci: tachykardia, przekrwienie i zapalenie błony śluzowej nosa, zapalenie spojówek, drżenie, pokrzywka.

Ramve - interakcje

Podwójna blokada układu renina-angiotensyna-aldosteron w wyniku jednoczesnego zastosowania inhibitorów ACE, antagonistów receptora angiotensyny II lub aliskirenu jest związana z większą częstością występowania zdarzeń niepożądanych, takich jak: niedociśnienie, hiperkaliemia oraz zaburzenia czynności nerek (w tym ostra niewydolność nerek) w porównaniu z zastosowaniem leku z grupy antagonistów układu renina-angiotensyna-aldosteron w monoterapii. Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE z preparatem zawierającym sakubitryl i walsartan jest przeciwwskazane ze względu na zwiększone ryzyko obrzęku naczynioruchowego. Nie wolno rozpoczynać leczenia ramiprylem do 36 godzin od przyjęcia ostatniej dawki preparatu złożonego zawierającego sakubitryl i walsartan. Nie wolno rozpoczynać leczenia preparatem złożonym zawierającym sakubitryl i walsartan do 36 godzin od przyjęcia ostatniej dawki rampirylu. Nie stosować inhibitorów ACE podczas przeprowadzania pozaustrojowych zabiegów prowadzących do kontaktu krwi z ujemnie naładowanymi powierzchniami (hemodializa lub hemofiltracja z zastosowaniem niektórych błon wysoce przepuszczalnych, np. poliakrylonitrylowych oraz afereza lipoprotein o niskiej gęstości z użyciem siarczanu dekstranu), ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia ciężkich reakcji anafilaktoidalnych - jeśli przeprowadzenie powyższych zabiegów jest konieczne, należy rozważyć zastosowanie innego typu dializatorów lub leków hipotensyjnych innej klasy. Sole potasu, heparyna, leki moczopędne oszczędzające potas oraz inne leki zwiększające stężenie potasu we krwi (w tym antagoniści receptora angiotensyny II, trimetoprym, takrolimus, cyklosporyna) stosowane z preparatem zwiększają ryzyko hiperkaliemii - należy kontrolować stężenie potasu we krwi w trakcie terapii skojarzonej. Leki hipotensyjne (np. leki moczopędne) oraz inne substancje o działaniu hipotensyjnym (np. azotany, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, środki znieczulające, spożywanie dużych ilości alkoholu, baklofen, alfuzosyna, doksazosyna, prazosyna, tamsulozyna, terazosyna) zwiększają ryzyko hipotonii. Sympatykomimetyki o działaniu wazopresyjnym i inne substancje (np. izoproterenol, dobutamina, dopamina, adrenalina), które mogą zmniejszać hipotensyjne działanie ramiprylu - należy kontrolować ciśnienie tętnicze. Stosowanie preparatu z allopurynolem, lekami immunosupresyjnymi, kortykosteroidami, prokainamidem, cytostatykami i innymi substancjami mogącymi zmieniać liczbę krwinek - zwiększa ryzyko reakcji hematologicznych. Inhibitory ACE mogą zmniejszać wydalanie litu, nasilając jego toksyczność - należy kontrolować stężenie litu we krwi w trakcie terapii skojarzonej. Podczas stosowania ramiprylu z doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi lub insuliną może wystąpić hipoglikemia - należy kontrolować stężenie glukozy we krwi. NLPZ (w tym kwas acetylosalicylowy) mogą osłabiać hipotensyjne działanie preparatu; ponadto zwiększa się ryzyko pogorszenia czynności nerek i hiperkaliemii. U pacjentów przyjmujących jednocześnie takie leki, jak inhibitory mTOR (np. temsyrolimus, ewerolimus, syrolimus) lub wildagliptynę może zwiększać się ryzyko obrzęku naczynioruchowego. Należy zachować ostrożność na początku leczenia. W przypadku jednoczesnego stosowania inhibitorów ACE oraz inhibitorów obojętnej endopeptydazy (NEP), jak np. racekadotryl, zgłaszano zwiększenie ryzyka wystąpienia obrzęku naczynioruchowego.

Ramve - dawkowanie

Doustnie. Dorośli. Nadciśnienie tętnicze. Indywidualnie w zależności od profilu pacjenta i wysokości ciśnienia tętniczego. Lek może być stosowany w monoterapii lub w skojarzeniu z lekami hipotensyjnymi z innych grup. Dawka początkowa wynosi 2,5 mg na dobę. W grupie pacjentów z silną aktywacją układu renina-angiotensyna-aldosteron może dojść do nadmiernego obniżenia ciśnienia tętniczego po podaniu dawki początkowej. W tej grupie pacjentów dawka początkowa wynosi 1,25 mg, a leczenie należy rozpoczynać pod kontrolą lekarza. Dawka może być zwiększona dwukrotnie w okresie od 2 do 4 tyg. w celu osiągnięcia docelowych wartości ciśnienia tętniczego. Dawka maksymalna wynosi 10 mg/dobę. Lek jest zwykle podawany raz na dobę. Prewencja sercowo-naczyniowa. Dawka początkowa wynosi 2,5 mg na dobę. Dawka powinna być stopniowo zwiększana w zależności od tolerancji pacjenta. Zalecane jest podwojenie dawki po 1-2 tyg. leczenia i - po następnych 2-3 tyg. - zwiększenie jej do docelowej dawki podtrzymującej wynoszącej 10 mg/dobę. Leczenie schorzeń nerek u chorych z cukrzycą i mikroalbuminurią. Dawka początkowa wynosi 1,25 mg raz na dobę. Dawkę należy stopniowo zwiększać. Zaleca się podwojenie dawki do 2,5 mg raz na dobę po 2 tyg. leczenia, a następnie do 5 mg po kolejnych 2 tyg. Leczenie schorzeń nerek u chorych z cukrzycą i co najmniej jednym czynnikiem ryzyka sercowo-naczyniowego. Dawka początkowa wynosi 2,5 mg raz na dobę. Dawka powinna być stopniowo zwiększana w zależności od tolerancji pacjenta. Zalecane jest podwojenie dawki do 5 mg raz na dobę po 1-2 tyg. leczenia, a następnie do 10 mg po kolejnych 2-3 tyg. Leczenie schorzeń nerek u pacjentów z niecukrzycową nefropatią kłębuszkową i białkomoczem ≥3 g/dobę. Dawka początkowa wynosi 1,25 mg raz na dobę. Dawkę należy stopniowo zwiększać. Zaleca się podwojenie dawki do 2,5 mg raz na dobę po 2 tyg. leczenia, a następnie do 5 mg po kolejnych 2 tyg. Objawowa niewydolność serca. U pacjentów stabilnych, leczonych diuretykami zalecana dawka początkowa wynosi 1,25 mg raz na dobę. Podwojenie dawki powinno być przeprowadzane co 1-2 tyg., do maksymalnej dawki 10 mg/dobę. Zaleca się podawanie leku 2 razy na dobę. Prewencja wtórna w przypadku ostrego zawału mięśnia sercowego z niewydolnością serca. U pacjenta stabilnego klinicznie i hemodynamicznie po 48 h od ostrego zawału mięśnia sercowego dawka początkowa wynosi 2,5 mg 2 razy na dobę przez 3 dni. Jeśli początkowa dawka 2,5 mg nie jest tolerowana, należy podawać 1,25 mg 2 razy na dobę przez 2 dni, a następnie zwiększyć dawkę do 2,5 mg, a następnie 5 mg 2 razy na dobę. Jeżeli nie można zwiększyć dawki do 2,5 mg 2 razy na dobę, należy zaprzestać leczenia. Dawka dobowa powinna być stopniowo podwajana w odstępach od 1 do 3 dni, aż do osiągnięcia dawki docelowej 5 mg 2 razy na dobę. W miarę możliwości dawka podtrzymująca powinna być podawana w 2 dawkach podzielonych. Brak wystarczających danych dotyczących leczenia pacjentów z ciężką (NYHA IV) niewydolnością serca bezpośrednio po zawale, w przypadku podjęcia decyzji dotyczącej leczenia pacjentów z tej grupy, zalecane jest rozpoczynanie leczenia od dawki 1,25 mg raz na dobę (wskazane jest zachowanie szczególnej ostrożności podczas zwiększania dawek). Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów leczonych lekami moczopędnymi, po włączeniu ramiprylu może wystąpić niedociśnienie. Jeśli jest to możliwe, leki moczopędne powinny być odstawione 2-3 dni przed rozpoczęciem leczenia ramiprylem. U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, u których stosowane są diuretyki, leczenie ramiprylem należy rozpoczynać od dawki 1,25 mg. Należy kontrolować czynność nerek i stężenie potasu we krwi. Dalsze dawkowanie preparatu powinno być ustalane w zależności od docelowych wartości ciśnienia tętniczego. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek dobowa dawka powinna być ustalana na podstawie klirensu kreatyniny (CCr) - CCr ≥60 ml/min: dawka początkowa bez zmian (2,5 mg/dobę), maksymalna dawka dobowa 10 mg; CCr 30-60 ml/min: dawka początkowa bez zmian (2,5 mg/dobę), maksymalna dawka dobowa 5 mg; CCr 10-30 ml/min: dawka początkowa 1,25 mg/dobę, maksymalna dawka dobowa 5 mg; u hemodializowanych pacjentów z nadciśnieniem tętniczym dawka początkowa wynosi 1,25 mg/dobę a maksymalna dawka dobowa 5 mg, lek powinien być podawany kilka godzin po zakończeniu hemodializy. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby leczenie należy rozpoczynać tylko pod ścisłą kontrolą lekarską, a maksymalna dawka dobowa wynosi 2,5 mg. U pacjentów w podeszłym wieku dawki początkowe powinny być mniejsze, a zwiększanie dawek bardziej stopniowe, należy rozważyć zastosowanie dawki początkowej 1,25 mg. Sposób podania. Tabletki można przyjmować niezależnie od posiłków, należy podawać z płynami, o stałej porze dnia. Tabletek nie należy gryźć ani rozkruszać.

Ramve - uwagi

Lek może upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn, szczególnie na początku leczenia lub w przypadku zwiększania dawek - kilka godzin po przyjęciu pierwszej dawki lub po zwiększeniu dawki leku nie zaleca się prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania maszyn.