Reklama
Ranic - skład
1 ampułka (5 ml) zawiera 50 mg ranitydyny.
Reklama
Ranic - działanie
Antagonista kompetycyjny receptora histaminowego H2 w błonie śluzowej żołądka, hamujący wydzielanie kwasu solnego przez komórki okładzinowe oraz w mniejszym stopniu pepsyny i soku żołądkowego. Ranitydyna hamuje wydzielanie zarówno w fazie spoczynkowej jak i pobudzonej pokarmem, histaminą, kofeiną, insuliną, cholinomimetykami, gastryną i pentagastryną. Silnie hamuje wydzielanie nocne. Działanie jednorazowej dawki 50 mg utrzymuje się przez 6 h. T0,5 wynosi 2 h. Wydalany jest przez nerki, głównie w postaci niezmienionej (ok. 70%) i częściowo w postaci metabolitów.
Reklama
Ranic - wskazania
Leczenie wspomagające i zapobieganie nawrotom krwawień z wrzodu żołądka i dwunastnicy. Zapobieganie występowaniu owrzodzenia stresowego błony śluzowej górnego odcinka przewodu pokarmowego. Zapobieganie zachłyśnięciu kwaśną treścią żołądkową (zespół Mendelsona) przed znieczuleniem ogólnym pacjentów, u których istnieje takie ryzyko. Dzieci od 6 mż. do 12 rż. Krótkotrwałe leczenie choroby wrzodowej żołądka lub dwunastnicy. Leczenie refluksu żołądkowo-przełykowego (w tym refluksowego zapalenia przełyku) oraz łagodzenie objawów żołądkowo-przełykowej choroby refluksowej.
Reklama
Ranic - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na ranitydynę lub pozostałe składniki preparatu.
Reklama
Ranic - ostrzeżenia
Unikać stosowania u pacjentów z porfirią w wywiadzie (ryzyko wystąpienia ostrych napadów choroby). Przed rozpoczęciem leczenia u pacjentów z wrzodem żołądka należy wykluczyć nowotworowy charakter choroby, gdyż leczenie ranitydyną może maskować objawy nowotworu. Ostrożnie stosować u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (wskazana modyfikacja dawkowania). Należy ściśle przestrzegać zaleconej szybkości podawania leku, gdyż szybkie podanie ranitydyny może spowodować bradykardię, zwłaszcza u pacjentów z predyspozycjami do zaburzeń rytmu serca. W zapobieganiu występowania owrzodzenia stresowego lek stosuje się dożylnie, po rozważeniu stosunku korzyści do ryzyka, tylko u pacjentów, u których uszkodzenie błony śluzowej może powodować ciężkie powikłania. U pacjentów w podeszłym wieku, z przewlekłą chorobą płuc, cukrzycą lub zmniejszoną odpornością istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia pozaszpitalnego zapalenia płuc.
Reklama
Ranic - ciąża
Preparat może być stosowany w ciąży i okresie karmienia piersią tylko w przypadku zdecydowanej konieczności.
Reklama
Ranic - efekty uboczne
Niezbyt często: ból brzucha, zaparcie, nudności. Rzadko: reakcje nadwrażliwości (pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy, gorączka, skurcz oskrzeli, niedociśnienie tętnicze, ból w klatce piersiowej), wysypka skórna, zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy. Bardzo rzadko: zwykle przemijające leukopenia i małopłytkowość, agranulocytoza lub pancytopenia, niedokrwistość aplastyczna czasami z hipoplazją lub aplazją szpiku, wstrząs anafilaktyczny, przemijający stan splątania, depresja i omamy, silne bóle głowy, zawroty głowy, przemijające ruchy mimowolne, przemijające zaburzenia widzenia, tachykardia, bradykardia, blok przedsionkowo-komorowy, asystolia, zapalenie naczyń, ostre zapalenie trzustki, biegunka, zapalenie wątroby (komórkowe, kanalikowe lub mieszane) z żółtaczką lub bez żółtaczki, rumień wielopostaciowy, łysienie, bóle stawów, bóle mięśniowe, ostre śródmiąższowe zapalenie nerek, przemijająca impotencja, ginekomastia i mlekotok. Ponadto z częstością nieznaną: duszności.
Ranic - interakcje
Ranitydyna może wpływać na biodostępność niektórych leków, których wchłanianie zależy od kwaśności soku żołądkowego. Możliwe jest albo zwiększenie ich wchłaniania (np. triazolamu, midazolamu, glipizydu), albo zmniejszenie wchłaniania(np. ketokonazolu, atazanawiru, delawirydyny, gefitynibu). Ranitydyna w dużych dawkach (np. takich, jakie stosuje się w leczeniu zespołu Zollingera-Ellisona) może zmniejszać wydzielanie prokainamidu i N-acetyloprokainamidu, co powoduje zwiększenie stężenia tych leków w osoczu. Nie hamuje aktywności układu enzymatycznego oksygenazy związanej z wątrobowym cytochromem P-450, w związku z tym nie nasila działania leków unieczynnianych przez ten enzym (np. diazepam, lidokaina, fenytoina, propranolol). Istnieją doniesienia o zmianie wartości czasu protrombinowego podczas stosowania leków przeciwzakrzepowych pochodnych kumaryny (np. warfaryny) – zaleca się dokładna kontrolę czasu protrombinowego.
Ranic - dawkowanie
Dożylnie. Dorośli i młodzież od 12 rż. Leczenie wspomagające i zapobieganie nawrotom krwawień z wrzodu żołądka i dwunastnicy: 50 mg (1 amp.) w powolnym wstrzyknięciu dożylnym; dawkę tę można powtarzać 3 lub 4 razy na dobę (co 6 lub 8 h), podając lek w powolnym wstrzyknięciu dożylnym lub w infuzji dożylnej. Zapobieganie krwawieniom z górnego odcinka przewodu pokarmowego z owrzodzenia stresowego u szczególnie ciężko chorych pacjentów: 50 mg w powolnym wstrzyknięciu dożylnym, a następnie w ciągłej infuzji dożylnej w dawce 0,125 mg-0,250 mg/kg mc./h. Zapobieganiu zespołowi Mendelsona: jednorazowo 50 mg w powolnym wstrzyknięciu dożylnym na 45-60 min przed wprowadzeniem do znieczulenia ogólnego. Dzieci od 6 mż. do 12 rż. Podawać w powolnym wstrzyknięciu dożylnym do maksymalnej dawki 50 mg co 6-8 h. Krótkotrwałe leczenie choroby wrzodowej i refluksu żołądkowo-przełykowego. Dożylne podawanie leku dzieciom wskazane tylko wtedy, gdy leczenie doustne nie jest możliwe. U dzieci lek podawać w dawkach, które są skuteczne w leczeniu tych chorób u dorosłych pacjentów i które skutecznie hamują wydzielanie kwasu solnego u krytycznie chorych dzieci. Dawkę początkową (2,0 lub 2,5 mg/kg mc., maksymalnie 50 mg) można podawać w powolnej, trwającej >10 min infuzji dożylnej (przez pompę strzykawkową), po której przez 5 min podaje się 3 ml soli fizjologicznej, albo po rozcieńczeniu solą fizjologiczną do 20 ml. Wartość pH >4,0 treści żołądkowej można utrzymywać podając ranitydynę w infuzji w dawce 1,5 mg/kg mc. co 6-8 h. Alternatywnie, leczenie można prowadzić w sposób ciągły: po podaniu dawki nasycającej 0,45 mg/kg mc. ranitydynę podaje się w ciągłej infuzji z szybkością 0,15 mg/kg mc./h. Zapobieganie owrzodzeniu stresowemu u ciężko chorych pacjentów: 1 mg/kg mc. (maksymalnie 50 mg) co 6-8 h; alternatywne leczenie ciągłe: 0,125-0,250 mg/kg mc./h w ciągłej infuzji. Szczególne grupy pacjentów. Niewydolność nerek - CCr > 50 ml/min: dawka jednorazowa 50 mg, dobowa 150-200 mg.; CCr <50 ml/min: dawka jednorazowa 25 mg, dobowa 75-100 mg. Pacjentom dializowanym podawać wymienione wyżej dawki po zakończeniu dializy. Sposób podania. Przed podaniem lek należy rozcieńczyć wg zaleceń producenta. Podawać w powolnym wstrzyknięciu dożylnym (co najmniej 2 min), w krótkiej infuzji dożylnej (przez 2 h z szybkością 25 mg/h) lub długotrwałej infuzji dożylnej (początkowo przez 3 min dożylnie - 50 mg, a następnie z szybkością 0,125-0,250 mg/kg mc./h). Nie należy mieszać z płynami infuzyjnymi zawierającymi fruktozę lub z płynami zawierającymi inne leki.
Ranic - uwagi
Lek może wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
