Reklama
Ranisan - skład
1 tabl. powl. zawiera 150 mg ranitydyny w postaci chlorowodorku.
Reklama
Ranisan - działanie
Antagonista kompetycyjny receptora histaminowego H2 w błonie śluzowej żołądka. Hamuje wydzielanie kwasu solnego zarówno podstawowe jak i stymulowane pokarmem. Zmniejsza również wydzielanie pepsyny. Po podaniu doustnym dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego. Po 2 h osiąga maksymalne stężenie we krwi. Działa około 12 h. Jest wydalany z moczem, głównie w postaci nie zmienionej. Przenika przez barierę łożyska i do mleka matki.
Reklama
Ranisan - wskazania
Leczenie choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy; leczenie owrzodzeń występujących po operacjach żołądka; zapobieganie nawrotom owrzodzeń żołądka i dwunastnicy; łagodzenie objawów refluksu żołądkowo-przełykowego; zespół Zollinger-Ellisona; zapobieganie zespołowi Mendelsona (przed znieczuleniem ogólnym u kobiet rodzących, u których istnieje ryzyko aspiracji kwasu solnego).
Reklama
Ranisan - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na ranitydynę lub pozostałe składniki preparatu. Ostra porfiria w wywiadzie. Leku nie należy stosować u dzieci poniżej 15 rż.
Reklama
Ranisan - ostrzeżenia
Ostrożnie stosować w zaburzeniach czynności wątroby i nerek.
Reklama
Ranisan - ciąża
W ciąży stosować jedynie w przypadku zdecydowanej konieczności i tylko przez krótki czas. Nie zaleca się stosowania w okresie karmienia piersią.
Reklama
Ranisan - efekty uboczne
Występowały u 3-7% pacjentów i obejmowały: ból i zawroty głowy, nudności, suchość błon śluzowych jamy ustnej, wzdęcia, zaparcia, biegunki, zmniejszenie łaknienia. Rzadko występowały dezorientacja, depresja i omamy (szczególnie u osób w podeszłym wieku). Rzadko występowały zaburzenia menstruacyjne oraz łysienie. Możliwe jest zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych i mocznika we krwi. Zaobserwowano leukopenię, trombocytopenię oraz sporadycznie zapalenie wątroby (komórkowe, cholestatyczne oraz mieszane) połączone z żółtaczką lub bez niej. Sporadycznie wystąpiło ostre zapalenie trzustki. Zaobserwowano rzadkie przypadki agranulocytozy lub niedokrwistości aplastycznej, czasem połączonych z hipoplazją lub aplazją szpiku kostnego. Wystąpiły też przypadki reakcji nadwrażliwości (pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy, gorączka, skurcz oskrzeli, niedociśnienie, wstrząs anafilaktyczny, bóle w klatce piersiowej). Sporadycznie wystąpiły bradykardia, blok przedsionkowo-komorowy oraz zatrzymanie pracy serca. W czasie stosowania ranitydyny czasami obserwowano przemijające zaburzenia czynności nerek. W sporadycznych przypadkach obserwowano bóle stawów i mięśni oraz w kilku przypadkach mastopatię.
Ranisan - interakcje
Ze względu na kompetycyjne hamowanie wydalania cewkowego, podawanie dużych dawek ranitydyny może zmniejszać wydalanie prokainamidu, acetyloprokainamidu przez nerki. Ranitydyna może zmniejszać wchłanianie ketokonazolu i innych leków, których wchłanianie zależy od kwaśności soku żołądkowego. Podczas jednoczesnego stosowania małych dawek leków zobojętniających sok żołądkowy działanie ranitydyny może być nasilone, podobnie jak w przypadku równoczesnego przyjmowania leków przeciwcholinergicznych. Duże dawki leków zobojętniających zmniejszają wchłanianie ranitydyny. Jednoczesne stosowanie ranitydyny i teofiliny może prowadzić do zwiększenia stężenia teofiliny we krwi.
Ranisan - dawkowanie
Doustnie. Leczenie choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy; leczenie owrzodzeń występujących po operacjach żołądka: dorośli zazwyczaj 150 mg 2 razy na dobę (rano i wieczorem) lub 300 mg wieczorem przez 4 tyg., w razie konieczności lek można podawać przez kolejne 4 tyg. Zapobieganie nawrotom owrzodzeń żołądka i dwunastnicy: 150 mg raz na dobę przed snem. Łagodzenie objawów refluksu żołądkowo-przełykowego: 150 mg 2 razy na dobę przez 2 tyg., jeśli objawy nie ustąpią - stosowanie leku można przedłużyć do 4 tyg. Zespół Zollinger-Ellisona: początkowo 150 mg 3 razy na dobę, w razie potrzeby dawkę można zwiększyć (dawki do 6 g na dobę były dobrze tolerowane). Zapobieganie zespołowi Mendelsona (przed znieczuleniem ogólnym u kobiet rodzących, u których istnieje ryzyko aspiracji kwasu solnego): 150 mg co 6 h.
W niewydolności nerek ranitydynę należy stosować w zależności od klirensu kreatyniny: przy klirensie poniżej 50 ml/min dawkę dobową należy zmniejszyć do 150 mg; pacjentom dializowanym ranitydynę należy podawać po dializie.
Ranisan - uwagi
Przed rozpoczęciem leczenia należy wykluczyć możliwość nowotworu żołądka.
