Poddała się jej księżna Kate. 👉 Na czym polega ta metoda leczenia? Sprawdź❗
Poddała się jej księżna Kate. 👉 Na czym polega ta metoda leczenia? Sprawdź❗
Poddała się jej księżna Kate. 👉 Na czym polega ta metoda leczenia? Sprawdź❗

ReFacto AF

Spis treści

Reklama

ReFacto AF - skład

1 fiolka zawiera 250 j.m., 500 j.m., 1000 j.m. lub 2000 j.m. moroktokogu alfa. Po rozpuszczeniu 1 ml roztworu zawiera odpowiednio ok. 62,5 j.m., 125 j.m., 250 j.m. lub 500 j.m. moroktokogu alfa. Po rozpuszczeniu 1 fiolka zawiera 1,23 mmol (29 mg) sodu.

Reklama

ReFacto AF - działanie

Lek przeciwkrwotoczny, czynnik krzepnięcia krwi VIII. Preparat zawiera pozbawiony domeny B rekombinowany czynnik krzepnięcia VIII (moroktokog alfa). Jest to glikoproteina o masie cząsteczkowej wynoszącej ok. 170 000 Da, zbudowana ze 1438 aminokwasów. Preparat ma funkcjonalne cechy porównywalne do cech endogennego czynnika VIII. Czynnik VIII podany w infuzji pacjentowi choremu na hemofilię wiąże się z obecnym w krwioobiegu pacjenta czynnikiem von Willebranda. Zastosowanie terapii substytucyjnej powoduje wzrost stężenia czynnika VIII w osoczu, co umożliwia czasowe zmniejszenie niedoboru czynnika i zapobiega skłonnościom do krwawienia.

Reklama

ReFacto AF - wskazania

Leczenie i zapobieganie krwawieniom u pacjentów z hemofilią A (wrodzony niedobór czynnika krzepnięcia VIII). Preparat może być stosowany u dorosłych i dzieci w każdym wieku, w tym także u noworodków. Preparat nie zawiera czynnika von Willebranda i nie może być stosowany w leczeniu choroby von Willebranda.

Reklama

ReFacto AF - przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą. Nadwrażliwość na białka chomika.

Reklama

ReFacto AF - ostrzeżenia

Podobnie jak w przypadku innych podawanych dożylnie preparatów zawierających białko, możliwe jest wystąpienie reakcji nadwrażliwości typu alergicznego. Preparat zawiera śladowe ilości białek chomika. W razie wystąpienia reakcji alergicznych lub anafilaktycznych, należy natychmiast przerwać podawanie leku i zastosować odpowiednie leczenie. Istnieje ryzyko wytworzenia przeciwciał neutralizujących (inhibitorów) czynnik VIII, którymi są zwykle immunoglobuliny IgG skierowane przeciwko aktywności prokoagulacyjnej czynnika VIII; ryzyko to jest największe podczas pierwszych 20 dni ekspozycji. Inhibitory były wykrywane u wcześniej leczonych pacjentów otrzymujących preparaty zawierające czynnik VIII. Po zmianie jednego preparatu zawierającego rekombinowany czynnik krzepnięcia VIII na inny, obserwowano przypadki nawrotu tworzenia się inhibitorów (niskie miano) u wcześniej leczonych pacjentów z tworzeniem się inhibitorów w wywiadzie, którzy uprzednio poddani byli ekspozycji trwającej ponad 100 dni. Pacjentów leczonych rekombinowanym czynnikiem VIII krzepnięcia należy poddać ścisłej obserwacji pod kątem wytworzenia się inhibitorów, poprzez obserwacje kliniczne i badania laboratoryjne. Obserwowano przypadki braku wyników leczenia (krwawienie do stawów docelowych, krwawienie do nowych stawów lub subiektywnie odczuwane przez pacjenta nowe rozpoczęcie krwawienia) głównie u pacjentów leczonych profilaktycznie. Wdrażając leczenie bardzo ważne jest, aby indywidualnie dobrać dawkowanie i kontrolować stężenie czynnika u każdego pacjenta w celu uzyskania odpowiedniej odpowiedzi terapeutycznej. U pacjentów z grupy ryzyka zdarzeń sercowo-naczyniowych terapia substytucyjna czynnikiem VIII może zwiększyć to ryzyko. Jeśli wymagane jest zastosowanie urządzenia zapewniającego dostęp do żyły centralnej (ang. Central venous access device, CVAD), należy rozważyć ryzyko wystąpienia powikłań związanych z urządzeniem CVAD, takich jak zakażenia miejscowe, bakteriemia i zakrzepica w miejscu wprowadzenia cewnika. Po rekonstytucji 1 fiolka zawiera 1,23 mmol (29 mg) sodu - należy to uwzględnić u pacjentów  kontrolujących zawartość sodu w diecie.

Reklama

ReFacto AF - ciąża

Ze względu na rzadkie występowanie hemofilii A u kobiet i brak doświadczeń w leczeniu w okresie ciąży i karmienia piersią - lek można podawać tylko wtedy jeśli jest to bezwzględnie konieczne.

Reklama

ReFacto AF - efekty uboczne

Występowanie przeciwciał neutralizujących (inhibitorów) czynnik VIII jest powszechnym zjawiskiem u pacjentów leczonych na hemofilię A. Należy kontrolować pacjentów pod kątem wytworzenia inhibitorów, które należy oznaczać w jednostkach Bethesda (j.B.) stosując modyfikację Nijmegen oznaczenia Bethesda. Powstanie inhibitorów może się objawiać jako nieskuteczna reakcja na leczenie. Bardzo często: występowanie inhibitorów czynnika VIII (pacjenci wcześniej nieleczeni), ból głowy, kaszel, ból stawów, gorączka. Często: zmniejszenie łaknienia, zawroty głowy, krwotok, krwiak, biegunka, nudności, wymioty, ból brzucha, pokrzywka, świąd, wysypka, ból mięśni, dreszcze, powikłania dotyczące cewnika, dodatni wynik testu na przeciwciała przeciwko czynnikowi VIII. Niezbyt często: występowanie inhibitorów czynnika VIII (pacjenci wcześniej leczeni), reakcja anafilaktyczna, neutropatia obwodowa, senność, zaburzenia smaku, dusznica bolesna, tachykardia, kołatanie serca, niedociśnienie tętnicze, zakrzepowe zapalenie żył, uderzenia gorąca, duszność, nadmierne pocenie się, astenia, reakcje w miejscu wstrzyknięcia (ból, stan zapalny), zwiększona aktywność AlAT i AspAT, zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi, zwiększenie stężenia fosfokinazy kreatynowej we krwi. Odnotowano 1 przypadek powstania torbieli u 11-letniego pacjenta i 1 przypadek stanu dezorientacji u 13-letniego pacjenta, których wystąpienie mogło być związane z leczeniem preparatem. Zaobserwowano tendencję do większej częstości występowania działań niepożądanych u dzieci w wieku 7-16 lat, niż u dorosłych. Badania kliniczne oceniające stosowanie moroktokogu alfa (AF-CC) u dzieci poniżej 6 lat są obecnie w toku.

ReFacto AF - dawkowanie

Leczenie należy rozpoczynać pod nadzorem lekarza doświadczonego w leczeniu hemofilii typu A. W trakcie leczenia, zaleca się kontrolę aktywności czynnika VIII za pomocą metody opisanej w Farmakopeii Europejskiej z użyciem substratu chromogennego. Wartości oznaczeń aktywności czynnika VIII w osoczu za pomocą metody z użyciem substratu chromogennego są wyższe, niż te uzyskane w wyniku jednoetapowego testu krzepnięcia. W przypadku jednoetapowego testu krzepnięcia typowe jest uzyskiwanie wartości 20-50% niższych, niż w przypadku metody z użyciem substratu chromogennego. Inny preparat zawierający moroktokog alfa (XYNTHA) dopuszczony do sprzedaży poza Europą, ma inną aktywność, która jest określana za pomocą standardu wytwarzania, skalibrowanego na Międzynarodowy Standard WHO z użyciem jednoetapowego testu krzepnięcia. Ponieważ do preparatów XYNTHA i ReFacto AF zastosowano różne metody oznaczania aktywności, 1 j.m. preparatu XYNTHA odpowiada w przybliżeniu 1,38 j.m. preparatu ReFacto AF. Jeżeli pacjentowi otrzymującemu preparat XYNTHA zostanie przepisany preparat ReFacto AF, lekarz prowadzący powinien rozważyć dostosowanie dawki na podstawie średnich wartości odzysku czynnika VIII. Na podstawie aktualnego schematu dawkowania, należy doradzić pacjentom z hemofilią typu A, aby w przypadku podróży zabrali ze sobą odpowiednią ilość czynnika VIII, wystarczającą na przewidywane leczenie. Przed rozpoczęciem podróży pacjenci powinni skonsultować się z lekarzem prowadzącym.
Dawkowanie i czas trwania leczenia substytucyjnego zależą od stopnia niedoboru czynnika VIII, lokalizacji i nasilenia krwawienia oraz od stanu klinicznego pacjenta. Podawane dawki powinny być dostosowane do odpowiedzi klinicznej pacjenta. W przypadku obecności inhibitora, konieczne może być podawanie większych dawek lub zastosowanie innego właściwego, specyficznego postępowania. Liczbę jednostek podawanego czynnika VIII wyraża się w jednostkach międzynarodowych (j.m.), które odpowiadają obecnym standardom WHO dla preparatów zawierających czynnik VIII. Aktywność czynnika VIII w osoczu wyrażana jest albo procentowo (w stosunku do prawidłowego osocza ludzkiego) albo w jednostkach międzynarodowych (w stosunku do Międzynarodowego Standardu dla czynnika VIII w osoczu). Jedna j.m. aktywności czynnika VIII odpowiada ilości tego czynnika w 1 ml prawidłowego osocza ludzkiego. Obliczenie wymaganej dawki czynnika VIII opiera się na wynikach wcześniejszych badań, wskazujących, że wstrzyknięcie 1 j.m. czynnika VIII na kg mc. powoduje wzrost aktywności czynnika VIII w osoczu o 2 j.m./dl. Wymagana dawka jest obliczana przy użyciu następującego wzoru: Wymagana ilość jednostek (j.m.) = masa ciała (kg) x pożądany wzrost aktywności czynnika VIII (% lub j.m./dl) x 0,5 (j.m./kg na j.m./dl) gdzie 0,5 j.m./kg na j.m./dl przedstawia odwrotność przyrostu odzysku ogólnie obserwowanego po podaniu czynnika VIII. Ilość podawanego preparatu oraz częstość dawkowania należy zawsze dostosowywać indywidualnie biorąc pod uwagę skuteczność kliniczną. W przypadku wczesnych krwawień do stawów, mięśni lub z jamy ustnej wymagany jest poziom czynnika VIII to 20-40 % lub j.m./dl; podanie leku powtarza się co 12-24 h, co najmniej 1 dobę, aż do ustąpienia krwawienia sygnalizowanego przez ból lub do zagojenia rany. W bardziej nasilonych krwawieniach do stawów, mięśni lub w krwiaku wymagany poziom czynnika VIII wynosi 30-60 % lub j.m./dl; infuzję powtarza się co 12-24 h przez 3-4 dni lub dłużej, aż do ustąpienia bólu i krwawienia. W przypadku krwawień zagrażających życiu wymagany poziom czynnika VIII wynosi 60-100 % lub j.m./dl, infuzję leku należy powtarzać co 8-24 h, aż do ustąpienia zagrożenia. W przypadku mniejszych zabiegów chirurgicznych np. usuwanie zębów, wymagany poziom czynnika VIII wynosi 30-60 (% lub j.m./dl), lek podaje się co 24 h przez przynajmniej 1 dobę, aż do zagojenia rany. W dużych zabiegach chirurgicznych wymagany poziom czynnika VIII wynosi 80-100 (% lub j.m./dl) przed i po zabiegu, infuzję powtarza się co 8-24 h, aż do zagojenia rany, a następnie kontynuuje się leczenie co najmniej przez kolejnych 7 dni w celu utrzymania aktywności czynnika VIII na poziomie 30-60 % lub j.m./dl. Podczas leczenia zaleca się wykonywanie oznaczeń poziomu czynnika VIII w celu dostosowania dawkowania i częstości powtarzania infuzji. Szczególnie w przypadku rozległych zabiegów chirurgicznych niezbędne jest dokładne kontrolowanie leczenia substytucyjnego przy użyciu badań układu krzepnięcia (oznaczeń aktywności czynnika VIII). Poszczególni pacjenci mogą różnić się reakcją na leczenie czynnikiem VIII, osiągając różne stopnie poprawy w warunkach in vivo i różne okresy półtrwania. W długotrwałym zapobieganiu krwawieniom u pacjentów z ciężką hemofilią A, zwykle podaje się 20 do 40 j.m. czynnika VIII na kg mc., w odstępach od 2 do 3 dni. W niektórych przypadkach, szczególnie u młodszych pacjentów, konieczne może być zastosowanie krótszych odstępów między podawaniem leku lub większych dawek. Pacjentów stosujących terapię zastępczą czynnikiem VIII należy obserwować pod kątem wytworzenia inhibitorów czynnika VIII. Jeżeli nie uzyskuje się w osoczu biorcy oczekiwanej aktywności osoczowej czynnika VIII lub nie udaje się zatrzymać krwawień stosując standardowe dawki preparatu, należy przeprowadzić test na obecność inhibitorów czynnika VIII. Dane z badań klinicznych wskazują, że jeżeli miano inhibitorów jest niższe niż 10 jednostek Bethesda (j.B.), podanie dodatkowo czynnika antyhemofilicznego może zneutralizować inhibitory. U pacjentów z mianem inhibitora powyżej 10 j.B., leczenie z zastosowaniem czynnika VIII może być nieskuteczne i należy rozważyć zastosowanie innych metod leczenia. Pacjenci tacy powinni być pod kontrolą lekarza mającego doświadczenie w leczeniu pacjentów z hemofilią. Nie przeprowadzono badań klinicznych dotyczących dostosowywania dawek u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby. W przypadku leczenia młodszych dzieci należy rozważyć możliwość podania większej dawki niż stosowana u dorosłych i starszych dzieci. U dzieci poniżej 6 lat T0,5 i odzysk był mniejszy od obserwowanego u starszych dzieci i dorosłych. Podczas badań klinicznych w zapobieganiu krwawieniom u dzieci poniżej 6 lat stosowano średnio dawkę 50 j.m./kg mc. i zaobserwowano średnio 6,1 epizodów krwawienia w ciągu roku. U starszych dzieci i dorosłych w zapobieganiu krwawieniom stosowano średnio dawkę 27 j.m./kg mc. i zaobserwowano średnio 10 epizodów krwawienia w ciągu roku. W badaniu klinicznym zastosowana średnia dawka preparatu w infuzji w leczeniu krwawień u dzieci poniżej 6 lat była większa niż średnia dawka stosowana u starszych dzieci i dorosłych (odpowiednio 51,3 j.m./kg mc. i 29,3 j.m./kg mc.).
Lek jest podawany w postaci kilkuminutowego wstrzyknięcia dożylnego po uprzednim rozpuszczeniu liofilizowanego proszku w roztworze chlorku sodu do wstrzykiwań 9 mg/ml (0,9 %). Szybkość podawania trzeba uzależnić od poziomu komfortu pacjenta.

ReFacto AF - uwagi

Przy każdorazowym zastosowaniu preparatu zaleca się zapisanie nazwy podanej na opakowaniu oraz numeru serii preparatu (pacjenci mogą wykorzystać jedną z naklejek na fiolce). Lek należy przechowywać w temperaturze 2st.C -8st.C, nie zamrażać. Preparat może być wyjęty z lodówki i przechowywany w temperaturze pokojowej (do 25st.C) jednorazowo przez okres nie dłuższy niż 3 mies. Jeżeli zbliża się koniec 3 miesięcznego okresu przechowywania w temperaturze pokojowej, preparatu nie należy ponownie umieszczać w lodówce, należy go zużyć lub wyrzucić. Fiolkę należy przechowywać w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem. Po rekonstytucji roztwór jest stabilny przez 3 h w temperaturze do 25st.C.


Podobne leki
Feiba Tim 4 Immuno
Immunate™ Stim Plus
NovoSeven
Prothromplex Total NF

Reklama

Czym się różni odporność swoista od nieswoistej?
Sprawdź!