Reklama
Relistor - skład
1 fiolka (0,6 ml) zawiera 12 mg bromku metylonaltreksonu. 1 ml roztworu zawiera 20 mg bromku metylonaltreksonu.
Reklama
Relistor - działanie
Selektywny antagonista wiązania opioidowego receptora mi. Zdolność metylonaltreksonu, jako aminy czwartorzędowej, do przenikania bariery krew-mózg jest ograniczona. Pozwala to na działanie metylonaltreksonu w tkankach przewodu pokarmowego, bez wypływu na działanie przeciwbólowe opiodów na OUN. Metylonaltreksonu bromek wchłania się szybko i osiąga Cmax po około 0,5 h od podania podskórnego. Cmax i AUC zwiększa się wraz ze zwiększeniem dawki z 0,15 mg/kg do 0,5 mg/kg w sposób proporcjonalny do dawki. Całkowita biodostępność dawki 0,30 mg/kg podanej podskórnie w stosunku do dawki 0,30 mg/kg podanej dożylnie wynosi 82%. Metylonaltreksonu bromek w sposób minimalny wiąże się z białkami osocza ludzkiego (11,0-15,3%). U ludzi metylonaltrekson metabolizowany jest w niewielkim stopniu do izomerów metylo-6-natreksolu i siarczanu metylonaltreksonu. Metylonaltrekson wydalany jest jako niezmieniona substancja czynna; około połowy dawki wydalane jest z moczem, a nieco mniej z kałem. Końcowy T0,5 wynosi około 8 h.
Reklama
Relistor - wskazania
Leczenie zaparć wywołanych opioidami w przypadku niewystarczającej odpowiedzi na leczenie środkami przeczyszczającymi u osób dorosłych.
Reklama
Relistor - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Stosowanie bromku metylonaltreksonu jest przeciwwskazane u chorych ze stwierdzoną lub podejrzewaną mechaniczną niedrożnością w obrębie przewodu pokarmowego; u pacjentów, u których występuje zwiększone ryzyko nawracającej niedrożności lub wymagających interwencji chirurgicznej z objawami ostrego brzucha.
Reklama
Relistor - ostrzeżenia
Nie wolno stosować metylonaltreksonu w leczeniu pacjentów z zaparciami nie związanymi ze stosowaniem opioidów. Pacjentom, u których podczas leczenia wystąpi ciężka lub utrzymująca się biegunka, należy zalecić przerwanie stosowania preparatu. Nie prowadzono badań klinicznych dotyczących leczenia metylonaltreksonu bromkiem przez okres dłuższy niż 4 miesiące, dlatego może być stosowany tylko przez ograniczony czas. Nie wolno podawać pacjentom z ciężką niewydolnością wątroby lub krańcową niewydolnością nerek wymagającą dializy. Należy zachować ostrożność stosując bromek metylonaltreksonu u pacjentów z istniejącymi lub podejrzewanymi zmianami przewodu pokarmowego. Nie badano stosowania metylonaltreksonu bromku u pacjentów po kolostomii, z cewnikiem otrzewnowym, aktywną chorobą uchyłkową, kamieniami kałowymi. Dlatego zaleca się tylko ostrożne stosowanie preparatu u tych pacjentów. Po wprowadzeniu produktu do obrotu zgłaszano przypadki perforacji przewodu pokarmowego u pacjentów przyjmujących bromek metylonaltreksonu, których stan kliniczny mógł być związany z miejscowym lub rozproszonym zmniejszeniem strukturalnej spójności ściany przewodu pokarmowego (np. choroba wrzodowa, rzekoma niedrożność (zespół Ogilvie), choroba uchyłkowa, naciekowe nowotwory przewodu pokarmowego lub przerzuty do otrzewnej). Po zastosowaniu bromku metylonaltreksonu u pacjentów z wyżej wymienionymi chorobami lub też innymi, które mogą doprowadzić do pogorszenia spójności ściany przewodu pokarmowego (na przykład choroba Crohna), należy wziąć pod uwagę całkowity stosunek korzyści do ryzyka. Pacjentów należy obserwować w celu wykrycia ciężkiego, uporczywego lub pogarszającego się bólu brzucha; podawanie bromku metylonaltreksonu należy przerwać, jeśli takie objawy wystąpią. U pacjentów przyjmujących bromek metylonaltreksonu występowały objawy zbieżne z obserwowanymi po odstawieniu opioidów, w tym nadmierna potliwość, dreszcze, wymioty, ból brzucha, kołatanie serca i wypieki. Pacjenci ze zwiększoną przepuszczalnością bariery krew - mózg mogą być w grupie zwiększonego ryzyka wystąpienia objawów odstawienia opioidów i (lub) zmniejszenia analgezji. W przypadku przepisywania bromku metylonaltreksonu tym pacjentom należy wziąć to pod uwagę. Bezpieczeństwo i skuteczność stosowania bromku metylonaltreksonu u dzieci poniżej 18 roku życia nie zostało określone. Lek zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) na dawkę co oznacza, że jest zasadniczo bezsodowy.
Reklama
Relistor - ciąża
Brak jest wystarczających danych dotyczących stosowania bromku metylonaltreksonu u kobiet w ciąży. Preparatu nie wolno stosować w ciąży, o ile nie jest to bezwzględnie konieczne. Nie wiadomo czy bromek metylonatreksonu przenika do mleka matki. Decyzja dotycząca kontynuowania/przerwania karmienia piersią czy też kontynuowania/przerwania leczenia preparatem powinna być podjęta biorąc pod uwagę korzyści wynikające z karmienia piersią dla dziecka oraz korzyści wynikające z leczenia preparatem dla kobiety. Płodność. Podskórne podanie leku w dawce 150 mg/kg/dzień zmniejszyły płodność u szczurów. Dawki do 25 mg/kg/dobę (18-krotność ekspozycji [w dawce AUC] u ludzi przy dawce podskórnej 0,3 mg/kg) nie miało wpływu na płodność lub ogólną sprawność reprodukcyjną.
Reklama
Relistor - efekty uboczne
Bardzo często: ból brzucha, nudności, biegunka, wzdęcie. Często: zawroty głowy, zaburzenia w miejscu wstrzyknięcia (np. kłucie, pieczenie, ból, zaczerwienienie, obrzęk), objawy podobne do objawów abstynencyjnych po odstawieniu opioidów (dreszcze, drżenia, wyciek z nosa, gęsia skórka, wypieki, kołatanie serca, nadmierna potliwość, wymioty, ból brzucha), wymioty. Częstość nieznana: perforacja układu pokarmowego.
Relistor - interakcje
Metylonaltrekson nie wpływa na farmakokinetykę leków metabolizowanych przez izoenzymy cytochromu P450. Metylonaltrekson jest w stopniu minimalnym metabolizowany przez izoenzymy CYP. Badania metabolizmu in vitro sugerują, że metylonaltrekson nie hamuje aktywności CYP1A2, CYP2E1, CYP2B6, CYP2A6, CYP2C9, CYP2C19 oraz CYP3A4, natomiast jest on słabym inhibitorem metabolizmu modelowego substratu CYP2D6. W badaniach klinicznych interakcji z innymi lekami na zdrowych, dorosłych osobach płci męskiej, dawka podskórna 0,3 mg/kg metylonaltreksonu nie wpływała w sposób znaczący na metabolizm dekstromtorfanu, substratu CYP2D6. Potencjalne wzajemne oddziaływanie leków na siebie zależne od organicznego kationowego transportera OCT, pomiędzy metylonaltreksonem i inhibitorem OCT zbadano u 18 zdrowych osób porównując profil farmakokinetyczny pojedynczej dawki metylonaltreksonu przed i po podaniu wielokrotnych dawek 400 mg cymetydyny. Klirens nerkowy metylonaltreksonu zmniejszał się po podaniu wielokrotnych dawek cymetydyny (z 31 l/h do 18 l/h). Jednakże, skutkowało to niewielkim zmniejszeniem całkowitego klirensu (z 107 l/h do 95 l/h). Wskutek tego, nie stwierdzono znaczących zmian w AUC metylonaltreksonu, dodatkowo Cmax obserwowano przed i po podaniu wielokrotnych dawek cymetydyny.
Relistor - dawkowanie
Podskórnie. Dorośli. Zaparcia wywołane opioidami u dorosłych pacjentów z przewlekłym bólem (z wyjątkiem pacjentów z zaawansowaną chorobą objętych opieką paliatywną): zalecana dawka bromku metylonaltreksonu wynosi 12 mg (0,6 ml roztworu) podawanego podskórnie według potrzeby, w ilości co najmniej 4 dawek na tydzień, nie więcej niż raz na dobę (do 7 dawek na tydzień). Rozpoczynając leczenie lekiem u takich pacjentów, należy przerwać leczenie zazwyczaj stosowanymi środkami przeczyszczającymi. Zaparcia wywołane opioidami u dorosłych pacjentów z zaawansowaną chorobą (pacjenci objęci opieką paliatywną): zalecana dawka wynosi 8 mg (0,4 ml) dla pacjentów ważących 38-61 kg lub 12 mg (0,6 ml) dla pacjentów ważących 62-114 kg. Standardowy schemat stosowania to jedna, pojedyncza dawka podawana co drugi dzień. Dawki można również podawać w dłuższych odstępach czasu, w zależności od potrzeby klinicznej. Pacjenci mogą otrzymać dwie kolejne dawki w odstępie 24 h, tylko wtedy gdy nie było odpowiedzi (wypróżnienia) na dawkę otrzymaną poprzedniego dnia. Dawkowanie u pacjentów o masie ciała poza zakresem powinno wynosić 0,15 mg/kg. Objętość wstrzyknięcia dla tych pacjentów należy obliczyć w następujący sposób: dawka (ml) = masa ciała pacjenta (kg) x 0,0075. U pacjentów objętych opieką paliatywną lek jest dodawany do zazwyczaj stosowanych środków przeczyszczających. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek (klirens kreatyniny <30 ml/min), należy zmniejszyć dawkę z 12 mg do 8 mg (0,4 ml) w przypadku pacjentów ważących 62-114 kg , a w przypadku pacjentów o masie ciała poza zakresem 62-114 kg dawkę w mg/kg należy zmniejszyć o 50%. Tacy pacjenci powinni używać leku w fiolkach a nie w ampułkostrzykawkach. Nie ma danych dotyczących pacjentów dializowanych z powodu krańcowej niewydolności nerek, lub z ciężką niewydolnością wątroby (klasa C wg Child-Pugh), dlatego nie zaleca się stosowania preparatu u tych pacjentów. Nie ma konieczności modyfikacji dawki u pacjentów z łagodną do umiarkowanej niewydolnością wątroby. Bezpieczeństwo i skuteczność stosowania bromku metylonaltreksonu u dzieci poniżej 18 roku życia nie zostało określone. Sposób podania. Lek podawany jest jako wstrzyknięcie podskórne w górną część nóg, brzuch, górną część ramion. Zalecana jest rotacyjna zmiana miejsc wkłucia. Nie podawać zastrzyku w miejsca, gdzie skóra jest delikatna, zasiniona, zaczerwieniona lub stwardniała. Unikać miejsc z bliznami lub rozstępami. Lek może być podawany niezależnie od posiłków.
Relistor - uwagi
Podczas stosowania leku mogą wystąpić zawroty głowy, co może mieć wpływ na prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn.
