Reklama
Rifamazid - skład
1 kaps. twarda zawiera 150 mg ryfampicyny i 100 mg izoniazydu lub 300 mg ryfampicyny i 150 mg izoniazydu. Preparat zawiera azorubinę.
Reklama
Rifamazid - działanie
Lek przeciwgruźliczy, połączenie ryfampicyny i izoniazydu. Ryfampicyna - antybiotyk z grupy ansamycyn - działa bakteriobójczo na Mycobacterium tuberculosis, prątki atypowe i trądu, Staphylococcus spp., Legionella spp., Neisseria spp., Haemophilus influenzae. Ryfampicyna działa bakteriobójczo na prątki umiejscowione zewnątrz- i wewnątrzkomórkowo, na prątki rosnące powoli i średnio. Izoniazyd działa bakteriobójczo na prątki gruźlicy umiejscowione zewnątrzkomórkowo, w ścianach jam gruźliczych, będące w fazie podziału i wzrostu. Połączenie obu leków zmniejsza prawdopodobieństwo rozwoju oporności w przebiegu długotrwałego leczenia. Preparat dobrze się wchłania z przewodu pokarmowego, obecność pokarmu zmniejsza wchłanianie. Izoniazyd w 20-30% wiąże się z białkami osocza; ryfampicyna - w około 80%. Oba składniki leku są metabolizowane w wątrobie. T0,5 ryfampicyny we krwi wynosi 3-5 h. Szybkość eliminacji izoniazydu jest uwarunkowana genetycznie; T0,5 we krwi w zależności od szybkości acetylacji wynosi 1-3 h. Ryfampicyna i izoniazyd przenikają do tkanek i płynów ustrojowych oraz płynu mózgowo-rdzeniowego. Ryfampicyna wydala się głównie z kałem, izoniazyd głównie z moczem.
Reklama
Rifamazid - wskazania
Wszystkie przypadki gruźlicy płuc i gruźlicy pozapłucnej, zarówno zdiagnozowanej po raz pierwszy jak i we wznowach z zachowaną wrażliwością prątków na ryfampicynę i izoniazyd. Należy wziąć pod uwagę oficjalne zalecenia lokalne dotyczące właściwego stosowania leków przeciwbakteryjnych. Przed rozpoczęciem oraz kilkakrotnie w czasie leczenia należy określić wrażliwość prątków na ryfampicynę i izoniazyd. W przypadku oporności na składniki preparatu czy też braku reakcji pacjenta na leczenie, należy zmienić sposób leczenia.
Reklama
Rifamazid - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Ciężka niewydolność wątroby, żółtaczka. Leczenie sakwinawirem lub rytonawirem.
Reklama
Rifamazid - ostrzeżenia
Przed rozpoczęciem leczenia należy wykonać badania czynności wątroby i badania krwi. Badania czynności wątroby należy powtórzyć, jeśli u pacjenta z prawidłową czynnością wątroby wystąpią: gorączka, wymioty, żółtaczka lub inne dolegliwości pogarszające stan pacjenta. Pacjentom z niewydolnością wątroby lek należy przepisywać w mniejszych dawkach, dostosowanych do stopnia niewydolności wątroby. Pacjenta należy objąć ścisłą kontrolą lekarską. U tych pacjentów zaleca się kontrolowanie czynności wątroby, zwłaszcza aktywności AspAT i AlAT. Badania należy wykonać przed rozpoczęciem leczenia, następnie co tydzień - przez pierwsze 2 tyg. kuracji, a następnie przez cały okres leczenia co 2 tyg. Jeśli wystąpią objawy świadczące o uszkodzeniu komórek wątrobowych, lek należy odstawić. Należy wtedy rozważyć alternatywną metodę leczenia gruźlicy. Jeśli lek zastosuje się ponownie po normalizacji czynności wątroby, zaleca się codzienne kontrolowanie parametrów czynności wątroby. Jeśli u pacjenta z prawidłową czynnością wątroby na początku leczenia zwiększy się stężenie bilirubiny, aktywność fosfatazy zasadowej lub aminotransferaz, nie jest to wskazaniem do odstawienia leku. Powyższe objawy są najczęściej przemijające. Zaleca się powtórzenie badania w czasie leczenia. Pacjentom w podeszłym wieku, wyniszczonym, z predyspozycją do neuropatii (np. chorzy na cukrzycę) należy podczas leczenia poświęcić szczególną uwagę. Leczenie gruźlicy w schemacie przerywanym (rzadziej niż 2-3 razy w tyg.) jest obarczone ryzykiem nasilonych działań niepożądanych, zwłaszcza o charakterze immunologicznym. Pacjenta leczonego w schemacie przerywanym należy ostrzec przed możliwością wystąpienia takich reakcji i zapewnić mu ścisły nadzór personelu medycznego. Zaleca się częste wykonywanie badań w celu uniknięcia powikłań związanych ze stosowaniem przerywanego schematu dawkowania. W trakcie leczenia preparatem ślina, plwocina, łzy i mocz mogą zabarwiać się na czerwonobrązowo lub pomarańczowo. Zabarwiać się mogą również miękkie soczewki kontaktowe. Lek należy stosować z dużą ostrożnością u pacjentów nadużywających alkoholu, ze względu na zwiększone ryzyko uszkodzenia wątroby. Podczas leczenia zaleca się okresowe badanie wzroku, zwłaszcza u pacjentów z chorobami oczu. Jeśli istnieje konieczność podawania leku pacjentom przyjmującym stale inne leki (np. chorzy na cukrzycę lub choroby układu krążenia), należy wziąć pod uwagę interakcje preparatu z innymi lekami i odpowiednio zmodyfikować leczenie. Ryfampicyna podawana pacjentom z porfirią może zaostrzyć objawy choroby. Preparat zawiera azorubinę, która może powodować reakcje alergiczne. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na kapsułkę, to znaczy uznaje się go za „wolny od sodu”.
Reklama
Rifamazid - ciąża
Lek można podawać kobietom w ciąży tylko wówczas, gdy istnieje pewność, że proces gruźliczy jest czynny i korzyść dla matki przeważa zagrożenie dla płodu. Ryfampicyna stosowana w ostatnich miesiącach ciąży może spowodować poporodowe krwawienia zarówno u matki, jak i u noworodka. W takich przypadkach zaleca się podawanie witaminy K. Ryfampicyna i izoniazyd przenikają do mleka ludzkiego. Jeśli konieczne jest podanie leku matce karmiącej, zaleca się przerwanie karmienia piersią. Badania przeprowadzone na gryzoniach otrzymujących duże dawki ryfampicyny wykazały jej działanie teratogenne.
Reklama
Rifamazid - efekty uboczne
Ryfampicyna: trombocytopenia z plamicą lub bez, niedokrwistość hemolityczna, leukopenia, eozynofilia, zmniejszenie stężenia hemoglobiny we krwi, obrzęk twarzy i kończyn, objawy grypopodobne (gorączka, dreszcze, bóle głowy i mięśni, zawroty głowy), krótki oddech, sapanie, spadek ciśnienia krwi, wstrząs anafilaktyczny, gorączka, wysypka, pokrzywka, świąd, zaczerwienienie skóry, opryszczkowe zapalenie jamy ustnej i języka, obrzęk naczynioruchowy, złuszczające zapalenie skóry, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, zaburzenia miesiączkowania, ból i zawroty głowy, senność i znużenie, ataksja, splątanie, zaburzenia koncentracji uwagi, ból i drętwienie kończyn, zaburzenia widzenia, zgaga, bóle w nadbrzuszu, zmniejszenie łaknienia, nudności, wymioty, wzdęcia, biegunka (może być objawem rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego), przemijające zmiany wyników badań czynnościowych wątroby (zwiększenie stężenia bilirubiny, w tym bilirubiny bezpośredniej, aktywności ALP, aminotransferaz), rzadko toksyczne zapalenie wątroby, łagodne, samoistnie ustępujące reakcje skórne (zaczerwienienie, świąd, wysypka), osłabienie mięśni, miopatia, hemoglobinuria, krwiomocz, śródmiąższowe zapalenie nerek, niewydolność nerek, pomarańczowe lub czerwonobrązowe zabarwienie śliny, moczu, łez, potu, kału. Izoniazyd: trombocytopenia, agranulocytoza, niedokrwistość, nudności, wymioty, bóle w nadbrzuszu, zwiększenie aktywności AspAT, ALAT, bilirubinemia, żółtaczka, zapalenie wielonerwowe objawiające się drętwieniem kończyn, mrowieniem, osłabieniem mięśni, niezbornością ruchów (bardzo rzadko u pacjentów przyjmujących większe niż zalecane dawki izoniazydu), drgawki (duże dawki), zwiększenie częstości napadów padaczkowych u pacjentów z padaczką; niezbyt często: zapalenie wątroby (niekiedy ciężkie, w skrajnych przypadkach prowadzące do śmierci, poprzedzone takimi objawami, jak brak łaknienia, nudności, wymioty, zmęczenie, osłabienie); rzadko: toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, objawy układowe eozynofilii; częstość nieznana: zapalenie naczyń krwionośnych, zapalenie trzustki.
Rifamazid - interakcje
Ryfampicyna jest induktorem enzymów mikrosomalnych i przyspiesza metabolizm wielu leków: azatiopryny, chloramfenikolu, cymetydyny, klofibratu, kortykosteroidów, leków przeciwzakrzepowych pochodnych kumaryny, cyklosporyny, dapsonu, diazepamu i innych pochodnych 1,4-benzodiazepiny, doksycykliny, haloperydolu, heksobarbitalu, flukonazolu, itrakonazolu, ketokonazolu, metadonu, leków hipoglikemizujących, chininy, sulfasalazyny, teofiliny, zydowudyny, leków blokujących receptory β-adrenergiczne, digitoksyny, digoksyny, dyzopiramidu, lorkainidu, meksyletyny, chinidyny, tokainidu, werapamilu i innych antagonistów wapnia, narkotycznych leków przeciwbólowych, środków antykoncepcyjnych. Jednoczesne stosowanie ryfampicyny z wyżej wymienionymi lekami może wiązać się z koniecznością zwiększenia ich dawki w celu utrzymania działania terapeutycznego. Po odstawieniu ryfampicyny należy pamiętać o ponownej modyfikacji dawek leków. Jednoczesne stosowanie kwasu p-aminosalicylowego (PAS) i ryfampicyny powoduje zmniejszenie stężenia ryfampicyny we krwi. Dlatego zaleca się zachowanie 8-h przerwy między przyjęciem tych leków. Ryfampicyna i izoniazyd zmieniają metabolizm fenytoiny- w przypadku jednoczesnego stosowania zaleca się jest kontrolowanie stężenia fenytoiny we krwi i odpowiednie dostosowanie jej dawki. Izoniazyd hamuje metabolizm etosuksymidu, diazepamu, triazolamu i teofiliny, co często prowadzi do zwiększenia ich toksyczności. Izoniazyd podawany razem z karbamazepiną powoduje zwiększenie jej stężenia we krwi, co może doprowadzić do ciężkiego uszkodzenia wątroby. Preparaty zobojętniające sok żołądkowy (wodorowęglan sodu, wodorotlenek glinu, trójkrzemian magnezu) mogą zmniejszać wchłanianie ryfampicyny i izoniazydu. W celu zapobieżenia tej interakcji Rifamazid należy przyjmować co najmniej 1 h przed przyjęciem preparatu zobojętniającego sok żołądkowy. Przy jednoczesnym stosowaniu preparatu i leków przeciwzakrzepowych (pochodne kumaryny), wskazane jest codzienne oznaczanie czasu protrombinowego i odpowiednie dostosowanie dawki leku przeciwzakrzepowego. Rifamazid może zmniejszać skuteczność doustnych środków antykoncepcyjnych. W celu uniknięcia nieplanowanej ciąży należy zastosować dodatkowo niehormonalną metodę antykoncepcji.
Rifamazid - dawkowanie
Doustnie. Dorośli o mc. poniżej 50 kg: 3 kaps. (150 mg + 100 mg) raz na dobę. Dorośli o mc. powyżej 50 kg: 2 kaps. (300 mg + 150 mg) raz na dobę. Warunkiem zakończenia leczenia jest przebycie pełnej chemioterapii przeciwprątkowej oraz ujemny wynik badań bakteriologicznych wykrywających prątki. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku, zwłaszcza ze stwierdzoną niewydolnością wątroby, należy zachować ostrożność. Sposób podania. Preparat należy przyjmować 1 h przed lub 2 h po posiłku, popijając szklanką wody.
Rifamazid - uwagi
Brak danych odnośnie wpływu leku na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jeśli jednak wystąpią działania niepożądane zmniejszające zdolność koncentracji (ból, zawroty głowy, zaburzenia widzenia) nie zaleca się prowadzenia pojazdów ani obsługiwania maszyn. U pacjentów przyjmujących ryfampicynę obserwowano fałszywie dodatnie wyniki testów wykrywających opioidy. W celu uniknięcia pomyłki zaleca się stosowanie chromatografii gazowej ze spektrometrią. Terapeutyczne stężenia ryfampicyny w surowicy mogą maskować wyniki oznaczania kwasu foliowego i witaminy B12 metodą mikrobiologiczną. Zaleca się stosowanie alternatywnych metod. Badanie stężenia bilirubiny, aktywności fosfatazy zasadowej i aminotransferaz, a także badania pęcherzyka żółciowego z użyciem kontrastu u pacjentów przyjmujących ryfampicynę należy wykonywać rano, przed przyjęciem leku.
