Poddała się jej księżna Kate. 👉 Na czym polega ta metoda leczenia? Sprawdź❗
Poddała się jej księżna Kate. 👉 Na czym polega ta metoda leczenia? Sprawdź❗
Poddała się jej księżna Kate. 👉 Na czym polega ta metoda leczenia? Sprawdź❗

Sarve

Spis treści

Reklama

Sarve - skład

1 tabl. powl. zawiera 50 mg losartanu potasowego.

Reklama

Sarve - działanie

Syntetyczny, niepeptydowy antagonista receptora angiotensyny II (AT1). Zarówno losartan potasu jak i jego aktywny metabolit (kwas karboksylowy) selektywnie wiążą się z receptorem AT1 blokując efekty działania angiotensyny II, niezależnie od źródła lub drogi jej syntezy. Losartan nie wykazuje aktywności agonisty, nie blokuje innych receptorów hormonalnych ani kanałów jonowych istotnych dla regulacji w układzie krążenia. Nie hamuje kininazy II (enzymu rozkładającego bradykininę), dzięki czemu nie nasila efektów działania zależnych od bradykininy. Po podaniu doustnym dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego. Biodostępność wynosi ok. 33%. Maksymalne stężenie losartanu we krwi występuje po upływie około 1 h, natomiast czynnego metabolitu - po 3-4 h. Zarówno losartan, jak i czynny metabolit wiążą się z białkami osocza w ponad 99%. Około 14% dawki losartanu ulega przekształceniu do czynnego metabolitu. Losartan i jego metabolity są wydalane z żółcią (około 50%) i z moczem (około 43%). T0,5 losartanu wynosi około 2 h, a czynnego metabolitu - 6-9 h.

Reklama

Sarve - wskazania

Nadciśnienie tętnicze pierwotne u dorosłych, oraz dzieci i młodzieży od 6 do 18 r.ż. Leczenie nadciśnienia tętniczego oraz chorób nerek u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i cukrzycą typu 2 z białkomoczem ≥ 0,5 g/dobę, jako składowa leczenia przeciwnadciśnieniowego. Leczenie przewlekłej niewydolności serca, w przypadku gdy leczenie inhibitorami ACE nie jest uważane za odpowiednie z powodu niezgodności lub przeciwwskazania. Pacjentom z niewydolnością serca, których stan został ustabilizowany inhibitorem ACE, nie należy zmieniać leku na losartan. Frakcja wyrzutowa lewej komory serca powinna u tych pacjentów wynosić ≤40%, a ich stan powinien być ustabilizowany podczas leczenia przewlekłej niewydolności serca. Zmniejszenie ryzyka wystąpienia udaru mózgu u pacjentów dorosłych z nadciśnieniem tętniczym i przerostem lewej komory serca potwierdzonym w EKG.

Reklama

Sarve - przeciwwskazania

Nadwrażliwość na składniki preparatu. Ciąża i laktacja. Ciężkie zaburzenia czynności wątroby. Jednoczesne stosowanie z aliskirenem u pacjentów z cukrzycą lub zaburzeniem czynności nerek (współczynnik filtracji kłębuszkowej, GFR <60 ml/min/1,73 m2).

Reklama

Sarve - ostrzeżenia

Szczególnie ostrożnie u pacjentów z obrzękiem naczynioruchowym w wywiadzie; ze zmniejszoną objętością wewnątrznaczyniową i/lub utratą sodu (np. u pacjentów leczonych dużymi dawkami leków moczopędnych, na diecie z małą zawartością soli w diecie) - ryzyko wystąpienia objawowego niedociśnienia (przed rozpoczęciem leczenia losartanem należy skorygować zaburzenia); zaburzeniami równowagi elektrolitowej; zaburzeniami czynności wątroby; ze zwężeniem zastawki aorty lub mitralnej, kardiomiopatią przerostową ze zwężeniem drogi odpływu; ciężką niewydolnością serca (klasa IV wg NYHA), niewydolnością serca i współistniejącymi ciężkimi zaburzeniami czynności nerek lub objawowymi, zagrażającymi życiu zaburzeniami rytmu serca; u pacjentów, u których czynność nerek zależy od aktywności układu renina-angiotensyna-aldosteron (np. ciężka zastoinowa niewydolność serca, ciężkie zaburzenia czynności nerek w wywiadzie), obustronnym zwężeniem tętnic nerkowych lub zwężeniem tętnicy nerkowej jedynej nerki. Działanie hipotensyjne losartanu potasu jest słabsze u pacjentów rasy czarnej. Brak doświadczenia u pacjentów z niedawno przeprowadzonym przeszczepem nerki. Nie zaleca się stosowania u pacjentów z pierwotnym hiperaldosteronizmem oraz u dzieci poniżej 6 r.ż. Z powodu braku danych, nie zaleca się stosowania losartanu u dzieci pow. 6 rż., u których szybkość przesączania kłębuszkowego wynosi < 30 ml/min/1,73 m2, oraz z zaburzeniami czynności wątroby. Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE, antagonistów receptora angiotensyny II lub aliskirenu zwiększa ryzyko niedociśnienia, hiperkaliemii oraz zaburzenia czynności nerek (w tym ostrej niewydolności nerek) - w związku z tym nie zaleca się podwójnego blokowania układu RAA poprzez jednoczesne zastosowanie inhibitorów ACE, antagonistów receptora angiotensyny II lub aliskirenu. Jeśli zastosowanie podwójnej blokady układu RAA jest absolutnie konieczne, powinno być prowadzone wyłącznie pod nadzorem specjalisty, a parametry życiowe pacjenta, takie jak: czynność nerek, stężenie elektrolitów oraz ciśnienie krwi powinny być ściśle monitorowane. U pacjentów z nefropatią cukrzycową nie należy stosować jednocześnie inhibitorów ACE oraz antagonistów receptora angiotensyny II.

Reklama

Sarve - ciąża

Lek jest przeciwwskazany w ciąży i okresie karmienia piersią. Stosowanie w II i III trymestrze ciąży leków, które bezpośrednio wpływają na układ renina-angiotensyna-aldosteron może powodować uszkodzenie lub nawet śmierć płodu i noworodka.

Reklama

Sarve - efekty uboczne

Często (≥1/100, <1/10): zawroty głowy (w tym pochodzenia błędnikowego), niedociśnienie, osłabienie, zmęczenie, hipoglikemia, hiperkaliemia, niedokrwistość, zwiększenie stężenia mocznika we krwi, zwiększenie stężenia kreatyniny i potasu w surowicy krwi, zaburzenia czynności nerek, niewydolność nerek. Niezbyt często (≥1/1000, <1/100): senność, ból głowy, zaburzenia snu, kołatanie serca, dławica piersiowa, niedociśnienie ortostatyczne, wysypka, ból brzucha, zaparcie, biegunka, nudności, wymioty, pokrzywka, świąd, osłabienie, zmęczenie, obrzęki, duszność, kaszel. Rzadko (≥1/10 000, <1/1000): zwiększenie aktywności aminotransferazy alaninowej (A1AT), parestezje, omdlenie, migotanie przedsionków, udar naczyniowy mózgu. Ponadto obserwowano: niedokrwistość, omdlenie, kołatnie serca, ból pleców, zakażenia dróg moczowych, biegunka, objawy grypopodobne, małopłytkowość, szumy uszne, reakcje anafilaktyczne (w tym obrzęk naczynioruchowy), zapalenie naczyń (w tym plamica Schonleina-Henocha), migrenę, kaszel, zapalenie trzustki, zapalenie i zaburzenia czynności wątroby, pokrzywka, świąd, wysypka, nadwrażliwość na światło, ból mięśni i stawów, rabdomioliza, zaburzenia erekcji/impotencja, depresja, hiponatremia.

Sarve - interakcje

Inne leki przeciwnadciśnieniowe mogą nasilać działanie hipotensyjne losartanu. Losartan jest metabolizowany głównie przez izoenzym CYP2C9 cytochromu P450 do czynnego metabolitu kwasu karboksylowego. W badaniach klinicznych stwierdzono, że ryfampicyna i flukonazol zmniejszają stężenie czynnego metabolitu we krwi - nie oceniono klinicznych konsekwencji tych interakcji. Nie odnotowano różnicy zmiany stężenia podczas jednoczesnego stosowania fluwastatyny. Jednoczesne stosowanie leków moczopędnych oszczędzających potas (np. spironolakton, amylorid, triamteren), suplementów potasu, suplementów soli zawierających potas lub leków zwiększających stężenie potasu we krwi (m.in. heparyna) może prowadzić do hiperkaliemii. Podczas jednoczesnego stosowania antagonistów receptora angiotensyny II i kwasu acetylosalicylowego w dawce >3 g na dobę lub NLPZ (w tym selektywne inhibitory COX-2) działanie przeciwnadciśnieniowe losartanu może zostać osłabione. U pacjentów z istniejącymi wcześniej z zaburzeniami czynności nerek, jednoczesne podawanie NLPZ (indometacyna, selektywne inhibitory COX-2) może powodować odwracalne zaburzenia czynności nerek. Jednoczesne stosowanie z solami litu może powodować zwiększenie stężenia litu we krwi, zwiększając możliwość wystąpienia działań niepożądanych litu (należy kontrolować stężenie litu we krwi). Podwójna blokada układu renina-angiotensyna-aldosteron w wyniku jednoczesnego zastosowania inhibitorów ACE, antagonistów receptora angiotensyny II lub aliskirenu jest związana z większą częstością występowania zdarzeń niepożądanych, takich jak: niedociśnienie, hiperkaliemia oraz zaburzenia czynności nerek (w tym ostra niewydolność nerek) w porównaniu z zastosowaniem leku z grupy antagonistów układu renina-angiotensyna-aldosteron w monoterapii.

Sarve - dawkowanie

Doustnie. Dorośli. Nadciśnienie tętnicze: dawka początkowa i podtrzymująca wynosi 50 mg raz na dobę. Maksymalne działanie hipotensyjne uzyskuje się po 3-6 tyg. od rozpoczęcia leczenia. U niektórych pacjentów może być korzystne zwiększenie dawki do 50 mg 2 razy na dobę lub 100 mg raz na dobę. Preparat można stosować jednocześnie z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi, szczególnie z lekami moczopędnymi (np. hydrochlorotiazyd). Niewydolność serca: dawka początkowa wynosi 12,5 mg raz na dobę, następnie należy ją stopniowo (podwajając) zwiększać w odstępach tygodniowych. Maksymalna dawka wynosi 150 mg  raz na dobę. Preparat można stosować jednocześnie z lekami moczopędnymi, glikozydami naparstnicy i (lub) ß-adrenolitykami. Leczenie chorób nerek u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i cukrzycą typu 2 i białkomoczem 0,5 g/dobę, jako składowa leczenia przeciwnadciśnieniowego: dawka początkowa wynosi 50 mg raz na dobę, w razie konieczności po miesiącu od rozpoczęcia leczenia dawkę można zwiększyć do 100 mg raz na dobę. Preparat można stosować jednocześnie z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi (np. leki moczopędne, leki blokujące kanały wapniowe, leki α- i ß-adrenolityczne, leki o działaniu ośrodkowym), insuliną i doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi (np. pochodne sulfonylomocznika, glitazony, inhibitory glukozydazy). Zmniejszenie ryzyka wystąpienia udaru mózgu u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i przerostem lewej komory serca potwierdzonym w EKG. Zazwyczaj dawka początkowa losartanu wynosi 50 mg raz na dobę. W zależności od uzyskanej zmiany wartości ciśnienia tętniczego należy dodać hydrochlorotiazyd w małej dawce i (lub) zwiększyć dawkę losartanu do 100 mg raz na dobę. Istnieją ograniczone dane dotyczące skuteczności i bezpieczeństwa stosowania losartanu w leczeniu nadciśnienia u dzieci i młodzieży w wieku od 6 do 18 r.ż. U pacjentów o masie ciała 20 - 50 kg, którzy potrafią połykać tabletki, zalecana dawka wynosi 25 mg raz na dobę. W wyjątkowych przypadkach dawkę można zwiększyć do 50 mg raz na dobę. U pacjentów o masie ciała > 50 kg zazwyczaj stosowana dawka wynosi 50 mg raz na dobę. W wyjątkowych przypadkach dawkę można zwiększyć maksymalnie do 100 mg raz na dobę. U pacjentów ze zmniejszoną objętością wewnątrznaczyniową (np. pacjenci leczeni dużymi dawkami leków moczopędnych) dawka początkowa wynosi 25 mg raz na dobę. Nie jest konieczna modyfikacja dawki początkowej u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i u pacjentów dializowanych. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby w wywiadzie należy rozważyć zastosowanie mniejszych dawek. Szczególne grupy pacjentów. Zwykle nie jest konieczna modyfikacja dawki początkowej u pacjentów w podeszłym wieku; u pacjentów powyżej 75 rż. dawka początkowa wynosi 25 mg raz na dobę. Sposób podania. Preparat można przyjmować niezależnie od posiłków, popijając szklanką wody.

Sarve - uwagi

Należy kontrolować stężenie potasu i kreatyniny we krwi, szczególnie u pacjentów z niewydolnością serca i stężeniem kreatyniny 1,2-2,5 mg/dl. W związku z możliwością występowania zawrotów głowy lub senności, głównie na początku leczenia i podczas zwiększania dawki, preparat może niekorzystnie wpływać na prowadzenie pojazdów i obsługę urządzeń mechanicznych.


Podobne leki
Atacand
Cozaar
Diovan
Micardis

Reklama

Czym się różni odporność swoista od nieswoistej?
Sprawdź!