Seronil

Reklama

Seronil - skład

1 tabl. zawiera 10 mg lub 20 mg fluoksetyny w postaci chlorowodorku. Tabl. 10 mg zawierają sacharozę i glicerol 85%.

Reklama

Seronil - działanie

Lek przeciwdepresyjny - selektywny inhibitor wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI). Praktycznie nie wykazuje powinowactwa do innych receptorów: α₁-, α₂- i β-adrenergicznych, serotoninergicznych, dopaminergicznych, histaminergicznych H₁, muskarynowych oraz receptorów GABA-ergicznych. Fluoksetyna dobrze się wchłania z przewodu pokarmowego po podaniu doustnym. Pokarm nie wpływa na biodostępność leku. Lek wiąże się w znacznym stopniu z białkami osocza (w ok. 95%) i ulega znacznej dystrybucji. Stężenia w osoczu w stanie stacjonarnym osiągane są po kilku tyg. stosowania. Fluoksetyna ulega efektowi pierwszego przejścia. C_max w osoczu na ogół osiągane jest w ciągu 6-8 h po podaniu. Fluoksetyna jest w znacznym stopniu metabolizowana przez CYP2D6. Lek jest metabolizowany w wątrobie w wyniku demetylacji głównie do aktywnego metabolitu norfluoksetyny (demetylofluoksetyna). T_0,5 w fazie eliminacji fluoksetyny wynosi 4-6 dni, a norfluoksetyny 4-16 dni. Tak długie okresy półtrwania w fazie eliminacji odpowiadają za utrzymywanie się leku w organizmie przez 5-6 tyg. i po zaprzestaniu stosowania. Fluoksetyna wydalana jest głównie (w ok. 60%) przez nerki.

Reklama

Seronil - wskazania

Dorośli. Epizody dużej depresji. Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne. Bulimia nervosa: jako uzupełnienie psychoterapii w celu zmniejszenia chęci objadania się i zwracania spożytych pokarmów. Dzieci od 8 lat oraz młodzież. Epizod dużej depresji o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego, jeśli po 4-6 sesjach pacjent nie odpowiada na psychoterapię. Leki przeciwdepresyjne można zalecać dzieciom i młodzieży z depresją umiarkowaną lub ciężką jedynie łącznie z psychoterapią.

Reklama

Seronil - przeciwwskazania

Nadwrażliwość na fluoksetynę lub którąkolwiek substancję pomocniczą. Stosowanie w skojarzeniu z nieodwracalnymi, nieselektywnymi inhibitorami MAO (np. iproniazyd); leczenie fluoksetyną można rozpocząć 2 tyg. po zakończeniu stosowania nieodwracalnych, nieselektywnych inhibitorów MAO, należy zachować przynajmniej 5-tyg. przerwę po odstawieniu fluoksetyny, a przed rozpoczęciem leczenia nieodwracalnymi, nieselektywnymi inhibitorami MAO. Stosowanie w skojarzeniu z metoprololem stosowanym w leczeniu niewydolności serca.

Reklama

Seronil - ostrzeżenia

W badaniach klinicznych częściej obserwowano występowanie zachowań samobójczych (próby i myśli samobójcze) oraz wrogość (głównie agresję, zachowania buntownicze i przejawy gniewu) u dzieci i młodzieży przyjmujących leki przeciwdepresyjne, w porównaniu z grupą placebo. Lek można stosować u dzieci i młodzieży w wieku 8-18 lat wyłącznie do leczenia umiarkowanych lub ciężkich epizodów depresyjnych. W tej grupie wiekowej nie należy stosować leku z innych wskazań. Jeśli mimo to, w oparciu o potrzebę kliniczną, zostanie jednak podjęta decyzja o leczeniu, pacjent powinien być uważnie obserwowany pod kątem wystąpienia zachowań samobójczych. Ponadto, dostępne dane dotyczące długotrwałego wpływu na bezpieczeństwo stosowania leku u dzieci i młodzieży, w tym na wzrost, dojrzewanie oraz rozwój poznawczy, emocjonalny i rozwój zachowania są ograniczone. W trwającym 19 tyg. badaniu klinicznym zaobserwowano zmniejszenie przyrostu masy ciała i wzrostu u dzieci i młodzieży leczonych fluoksetyną. Nie ustalono, czy lek wpływa na osiągnięcie prawidłowego wzrostu w wieku dorosłym. Nie można wykluczyć prawdopodobieństwa opóźnienia dojrzewania płciowego. Należy zatem monitorować rozwój dziecka w zakresie wzrostu i dojrzewania płciowego (wysokość, masa ciała i stadium rozwoju płciowego wg Tannera) w trakcie leczenia fluoksetyną i po jego zakończeniu. W razie stwierdzenia opóźnienia rozwoju należy rozważyć skierowanie pacjenta do pediatry. W badaniach klinicznych z udziałem dzieci często zgłaszano występowanie stanów maniakalnych i hipomaniakalnych. Z tego powodu zaleca się regularne monitorowanie pacjentów w kierunku występowania manii lub hipomanii. Jeśli wystąpi u pacjenta faza maniakalna, należy przerwać stosowanie fluoksetyny. Ważne jest dokładne omówienie ryzyka oraz możliwości korzyści wynikających z leczenia z dzieckiem albo nastolatkiem i (lub) jego rodzicami. Depresja jest związana ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia myśli samobójczych, samookaleczenia i samobójstwa (zdarzeń związanych z samobójstwem). Ryzyko utrzymuje się do czasu uzyskania znaczącej remisji. Pacjentów należy dokładnie obserwować, aż nastąpi taka poprawa oraz we wczesnym etapie powrotu do zdrowia (zwiększone ryzyko samobójstwa). Inne zaburzenia psychiczne, w których przepisana jest fluoksetyna, mogą również być związane ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia zdarzeń związanych z samobójstwem. Ponadto, zaburzenia te mogą współistnieć z ciężkimi zaburzeniami depresyjnymi. Dlatego też, te same sygnały i oznaki ostrzegawcze jak u pacjentów z ciężkim zaburzeniem depresyjnym powinny być obserwowane podczas leczenia pacjentów z innymi zaburzeniami psychicznymi. Pacjenci ze zdarzeniami związanymi z samobójstwem w wywiadzie, wykazujący znaczny stopień myśli samobójczych przed rozpoczęciem leczenia są w grupie zwiększonego ryzyka wystąpienia myśli samobójczych lub prób samobójczych i należy ich poddać dokładnej obserwacji w trakcie leczenia, szczególnie pacjentów w wieku poniżej 25 lat. Należy sprawować w czasie leczenia dokładny nadzór nad pacjentami, w szczególności tymi z grupy wysokiego ryzyka, zwłaszcza na początku leczenia i w przypadku zmiany dawki. Pacjentów (oraz ich opiekunów) należy uprzedzić o konieczności zwrócenia uwagi na każdy objaw klinicznego nasilenia choroby, zachowań lub myśli samobójczych oraz nietypowych zmian w zachowaniu i zwrócenia się po poradę do lekarza, jeśli objawy te wystąpią. Ze względu na ryzyko wystąpienia wydłużenia odstępu QT i arytmii komorowych, w tym torsade de pointes fluoksetynę należy stosować ostrożnie u pacjentów z chorobami, takimi, jak wrodzony zespół wydłużonego odstępu QT, z wydłużeniem odstępu QT w wywiadzie rodzinnym lub z innymi stanami klinicznymi, które predysponują do zaburzeń rytmu serca (np. hipokaliemia, hipomagnezemia, bradykardia, ostry zawał mięśnia sercowego lub niewyrównana niewydolność serca) lub zwiększającymi ekspozycję na fluoksetynę (np. niewydolność wątroby). Jeżeli leczeniu są poddawani pacjenci ze stabilną chorobą serca, należy rozważyć wykonanie EKG przed rozpoczęciem leczenia. Jeśli podczas leczenia fluoksetyną występują objawy zaburzenia rytmu serca, leczenie fluoksetyną należy przerwać i wykonać badanie EKG. Ze względu na ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego lub incydentów podobnych do złośliwego zespołu neuroleptycznego w przypadku pojawienia się grupy objawów, takich jak: hipertermia, sztywność, mioklonie, niestabilność układu autonomicznego z możliwymi gwałtownymi wahaniami czynności życiowych, zmiany świadomości ze splątaniem włącznie, drażliwość, skrajne pobudzenie prowadzące do delirium i śpiączki, należy przerwać leczenie fluoksetyną i zastosować wspomagające leczenie objawowe. Leki przeciwdepresyjne należy stosować z ostrożnością u pacjentów z manią lub hipomanią w wywiadzie. Należy przerwać stosowanie fluoksetyny, gdy u pacjenta wystąpi faza maniakalna. Ze względu na ryzyko krwawień zalecana jest ostrożność u pacjentów przyjmujących leki z grupy SSRI, zwłaszcza w razie jednoczesnego stosowania doustnych leków przeciwzakrzepowych, leków zaburzających czynność płytek krwi (np. atypowych leków neuroleptycznych, takich jak klozapina, pochodnych fenotiazyny, większości trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, kwasu acetylosalicylowego, NLPZ) lub innych leków mogących zwiększyć ryzyko wystąpienia krwawień, a także u pacjentów z zaburzeniami krzepnięcia krwi w wywiadzie. Leki z grupy SSRI i SNRI mogą zwiększać ryzyko wystąpienia krwotoku poporodowego. Fluoksetynę należy stosować ostrożnie u pacjentów z drgawkami w wywiadzie. Leczenie należy przerwać, jeśli wystąpią drgawki lub zwiększy się ich częstość. Należy unikać stosowania fluoksetyny u pacjentów z niestabilnymi napadami padaczkowymi lub padaczką. Pacjenci z dobrze kontrolowaną padaczką powinni pozostawać pod ścisłą obserwacją. Zgłaszano rzadkie przypadki przedłużających się napadów drgawkowych u pacjentów leczonych fluoksetyną, u których zastosowano elektrowstrząsy - zaleca się ostrożność w tej grupie pacjentów. Należy unikać stosowania fluoksetyny podczas leczenia tamoksyfenem. W przypadku pacjentów, u których wystąpią objawy akatyzji, zwiększenie dawki może być szkodliwe. U pacjentów chorych na cukrzycę leki z grupy SSRI mogą zmieniać stężenie glukozy we krwi. Podczas leczenia fluoksetyną występowała hipoglikemia, a po odstawieniu fluoksetyny dochodziło do hiperglikemii. Z tego powodu może być konieczne dostosowanie dawki insuliny i (lub) doustnych leków przeciwcukrzycowych. U pacjentów z istotnymi zaburzeniami czynności wątroby zaleca się stosowanie mniejszych dawek leku, np. podając lek co drugi dzień. W przypadku stosowania fluoksetyny w dawce wynoszącej 20 mg na dobę przez 2 mies. u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek wymagających dializy (wskaźnik filtracji kłębuszkowej <10 ml/min) nie wykazano żadnych różnic w zakresie stężenia fluoksetyny czy norfluoksetyny w osoczu w porównaniu z grupą kontrolną pacjentów z prawidłową czynnością nerek. W razie wystąpienia wysypki lub innych objawów alergicznych, których nie można powiązać z inną przyczyną, należy przerwać podawanie fluoksetyny. U pacjentów przyjmujących fluoksetynę może dojść do zmniejszenia masy ciała, jednak jest to zwykle proporcjonalne do początkowej masy ciała. Należy zachować ostrożność stosując fluoksetynę u pacjentów z podwyższonym ciśnieniem wewnątrzgałkowym lub u których istnieje ryzyko wystąpienia jaskry z wąskim kątem przesączania. SSRI oraz SNRI mogą spowodować wystąpienie objawów zaburzeń czynności seksualnych; zgłaszano przypadki długotrwałych zaburzeń czynności seksualnych, w których objawy utrzymywały się pomimo przerwania stosowania SSRI i (lub) SNRI. Tabl. 10 mg zawierają sacharozę - nie powinny być stosowane u pacjentów z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy. Tabl. 10 mg zawierają również glicerol 85%; duże dawki glicerolu mogą powodować bóle głowy, zaburzenia żołądkowe i biegunkę, powinno się unikać przedawkowania. Tabl. 10 mg zawierają mannitol, który w przypadku dużych dawek może powodować łagodny efekt przeczyszczający.

Reklama

Seronil - ciąża

Fluoksetyny nie należy stosować w okresie ciąży, chyba że stan kliniczny kobiety wymaga leczenia fluoksetyną i uzasadnia potencjalne zagrożenie dla płodu. W czasie ciąży należy unikać nagłego przerwania leczenia. Jeśli fluoksetyna jest stosowana u kobiet w ciąży, należy zachować ostrożność, zwłaszcza w ostatnim trymestrze i tuż przed porodem, gdyż u noworodków zaobserwowano też występowanie innych objawów: drażliwości, drżenia, hipotonii, nieustannego płaczu, problemów ze ssaniem lub ze snem. Objawy te mogą wskazywać na działania serotoninergiczne lub wystąpienie zespołu odstawienia u noworodka. Czas, jaki upływa do momentu pojawienia się tych objawów, oraz czas ich trwania może mieć związek z długim T_0,5 fluoksetyny (4-6 dni) i jej aktywnego metabolitu - norfluoksetyny (4-16 dni). Dane obserwacyjne wskazują na występowanie zwiększonego (<2-krotnie) ryzyka krwotoku poporodowego po narażeniu na działanie leków z grupy SSRI lub SNRI w ciągu miesiąca przed porodem. Wyniki niektórych badań epidemiologicznych sugerują, iż stosowanie fluoksetyny w I trymestrze ciąży zwiększa ryzyko wystąpienia wad układu sercowo-naczyniowego. Mechanizm tego działania jest nieznany. Ogólne dane sugerują, że ryzyko wystąpienia wad sercowo-naczyniowych u dzieci, jeśli matki stosowały fluoksetynę w czasie ciąży, wynosi 2/100 w porównaniu do prawdopodobieństwa wystąpienia takich wad w populacji ogólnej wynoszącego 1/100. Z danych epidemiologicznych wynika, że stosowanie leków z grupy SSRI w czasie ciąży, szczególnie późnym jej okresie, może zwiększać ryzyko wystąpienia przetrwałego nadciśnienia płucnego u noworodka (PPHN). Obserwowane ryzyko to w przybliżeniu 5 przypadków na 1000 ciąż. W populacji ogólnej występuje 1 do 2 przypadków PPHN na 1000 ciąż. Fluoksetyna i jej metabolit norfluoksetyna wydzielane są do mleka kobiecego. U niemowląt karmionych piersią występowały działania niepożądane. Jeśli leczenie fluoksetyną jest konieczne, należy rozważyć przerwanie karmienia piersią. W przypadku kontynuowania karmienia piersią, należy zastosować najmniejszą skuteczną dawkę fluoksetyny. Badania przeprowadzone na zwierzętach wykazały, że fluoksetyna może wpływać na jakość nasienia. Z opisów przypadków stosowania u ludzi niektórych leków z grupy SSRI wynika, że wpływ na jakość nasienia jest przemijający. Dotychczas nie zaobserwowano wpływu na płodność u ludzi.

Reklama

Seronil - efekty uboczne

Bardzo często: bezsenność (w tym wczesne przebudzenie się rano, trudności z zasypianiem, trudność z kontynuowaniem snu po przebudzeniu), ból głowy, biegunka, nudności, zmęczenie (w tym astenia). Często: zmniejszenie apetytu (w tym anoreksja), lęk, nerwowość, niepokój ruchowy, napięcie wewnętrzne, obniżenie libido (w tym utrata libido), zaburzenia snu, nietypowe sny (w tym koszmary), zaburzenia uwagi, zawroty głowy, zaburzenia smaku, letarg, senność (w tym ospałość, uspokojenie), drżenie, niewyraźne widzenie, kołatanie serca, wydłużenie odcinka QT (QTcF ≥450 msec), nagłe zaczerwienienie skóry (w tym uderzenia gorąca), ziewanie, wymioty, niestrawność, suchość w ustach, wysypka (w tym rumień, wysypka złuszczająca, potówki, wysypka rumieniowa, wysypka grudkowa, wysypka uogólniona, wysypka plamkowa, wysypka plamkowo-grudkowa, wysypka grudkowa, wysypka odropodobna, swędząca wysypka, wysypka pęcherzykowa, wysypka rumieniowa pępka), pokrzywka, świąd, nadmierne pocenie się, bóle stawów, częste oddawanie moczu (w tym częstomocz), krwawienia z dróg rodnych (w tym krwotok z szyjki macicy, dysfunkcje macicy, krwawienia z macicy, krwotok z genitaliów, nieregularne krwawienia miesięczne, obfite krwawienia miesięczne, krwawienia poza cyklem, zbyt częste krwawienia miesięczne, krwotoki po menopauzie, krwotoki maciczne, krwotoki z pochwy), zaburzenia wzwodu, zaburzenia wytrysku (w tym zanik ejakulacji, zaburzenia ejakulacji, przedwczesna ejakulacja, opóźniona ejakulacja, wsteczna ejakulacja), uczucie rozchwiania, dreszcze, zmniejszenie masy ciała. Niezbyt często: depersonalizacja, podwyższony nastrój, euforia, zaburzenia myślenia, zaburzenia orgazmu (w tym brak orgazmu), mimowolne zaciskanie szczęk i zgrzytanie zębami, myśli i zachowania samobójcze (w tym samobójstwo, depresja, zamierzone samookaleczenie, myśli o samookaleczeniu, zachowania samobójcze, próby samobójcze, chorobliwe myśli, zachowania dążące do samookaleczenia), nadpobudliwość psychoruchowa, dyskinezy, ataksje, zaburzenia równowagi, mioklonie, zaburzenia pamięci, rozszerzenie źrenic, szumy uszne, niedociśnienie tętnicze, duszność, krwawienie z nosa, utrudnione połykanie, krwawienia z przewodu pokarmowego (w tym częstsze krwawienie dziąseł, krwawe wymioty, świeża krew w kale, krwawienie z odbytu, krwawe biegunki, smołowate stolce i wrzody krwawienne), łysienie, zwiększona podatność na siniaczenie, zimny pot, tiki mięśniowe, trudności w oddawaniu moczu, zaburzenia seksualne, złe samopoczucie, nietypowe samopoczucie, uczucie zimna, uczucie gorąca. Rzadko: trombocytopenia, neutropenia, leukopenia, reakcja anafilaktyczna, choroba posurowicza, nieprawidłowe wydzielanie hormonu antydiuretycznego, hiponatremia, hipomania, mania, omamy, pobudzenie, napady paniki, splątanie, jąkanie się, dystymia, agresja, drgawki, akatyzja, zespół policzkowo-językowy, zespół serotoninowy, arytmia komorowa (w tym torsade de pointes), zapalenie naczyń, rozszerzenie naczyń, zapalenie gardła, zdarzenia płucne (w tym procesy zapalne o różnej histopatologii i (lub) włóknieniu, w tym niedodma, choroba śródmiąższowa płuc, zapalenie płuc), ból w przełyku, idiosynkratyczne zapalenie wątroby, obrzęk naczynioruchowy, wybroczyny, nadwrażliwość na światło, plamica, rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka (zespół Lyella), ból mięśni, zatrzymanie moczu, zaburzenia oddawania moczu, mlekotok, hiperprolaktynemia, priapizm, krwawienia ze skóry lub błon śluzowych, zwiększenie aktywności aminotransferaz, wzrost stężenia GGT. Częstość nieznana: krwotok poporodowy. Badania epidemiologiczne, głównie przeprowadzone wśród pacjentów powyżej 50 rż. wykazują na zwiększone ryzyko złamań kości u pacjentów otrzymujących leki z grupy SSRI i TCA (trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych). Mechanizm prowadzący do powstania tego ryzyka jest nieznany. Zaprzestanie stosowania fluoksetyny często prowadzi do wystąpienia objawów odstawienia. Do najczęściej zgłaszanych objawów należą: zawroty głowy, zaburzenia czucia (w tym parestezje), zaburzenia snu (w tym bezsenność i intensywne marzenia senne), osłabienie (astenia), pobudzenie lub lęk, nudności i (lub) wymioty, drżenie i bóle głowy. Na ogół objawy te mają nasilenie łagodne do umiarkowanego, jednak u niektórych pacjentów mogą być ciężkie i (lub) trwać dłużej. Dzieci i młodzież. Poniżej przedstawiono działania niepożądane, które stwierdzano z inną częstością niż u dorosłych lub szczególnie w tej grupie pacjentów. W badaniach klinicznych z udziałem dzieci zachowania samobójcze (próby samobójcze i myśli samobójcze) oraz wrogość (opisywanymi zdarzeniami były: gniew, rozdrażnienie, agresja, pobudzenie, zespół aktywacji), reakcje maniakalne, w tym mania i hipomania (u tych pacjentów nie opisywano poprzednich epizodów) i krwawienia z nosa były zgłaszane często i obserwowane częściej u dzieci i młodzieży leczonych lekami przeciwdepresyjnymi niż u osób otrzymujących placebo. Opisywano pojedyncze przypadki opóźnienia wzrostu podczas klinicznego stosowania fluoksetyny. W badaniach klinicznych z udziałem dzieci leczenie fluoksetyną było związane ze zmniejszeniem aktywności fosfatazy zasadowej. 13(18) W praktyce klinicznej dotyczącej populacji pediatrycznej, zgłaszano pojedyncze zdarzenia niepożądane wskazujące na opóźnienie dojrzewania płciowego lub zaburzenia funkcji seksualnych. Dzieci i młodzież. W badaniach klinicznych z udziałem dzieci zachowania samobójcze (próby samobójcze i myśli samobójcze) oraz wrogość (opisywanymi zdarzeniami były: gniew, rozdrażnienie, agresja, pobudzenie, zespół aktywacji), reakcje maniakalne, w tym mania i hipomania (u tych pacjentów nie opisywano poprzednich epizodów) i krwawienia z nosa były zgłaszane często i obserwowane częściej u dzieci i młodzieży leczonych lekami przeciwdepresyjnymi niż u osób otrzymujących placebo. Opisywano pojedyncze przypadki opóźnienia wzrostu. W badaniach klinicznych z udziałem dzieci leczenie fluoksetyną było związane się ze zmniejszeniem aktywności fosfatazy zasadowej. W praktyce klinicznej dotyczącej populacji pediatrycznej, zgłaszano pojedyncze zdarzenia niepożądane potencjalnie wskazujące na opóźnienie dojrzewania płciowego lub zaburzenia funkcji seksualnych.

Seronil - interakcje

Biorąc pod uwagę interakcje farmakodynamiczne i farmakokinetyczne z innymi lekami (np. w przypadku przestawienia pacjentów z fluoksetyny na inne leki przeciwdepresyjne) należy pamiętać o długich okresach półtrwania w fazie eliminacji fluoksetyny i norfluoksetyny. Przeciwwskazane skojarzenia. U pacjentów przyjmujących leki z grupy SSRI w skojarzeniu z nieodwracalnymi, nieselektywnymi inhibitorami MAO (np. iproniazyd) zgłaszano przypadki poważnych reakcji, czasami zakończonych zgonem. Objawy przypominały zespół serotoninowy (mogą być mylone ze złośliwym zespołem neuroleptycznym lub rozpoznawane jako objawy tego zespołu). Pacjenci, u których występują tego typu reakcje mogą odnieść korzyść z zastosowania cyproheptadyny lub dantrolenu. Objawy interakcji leku z inhibitorami MAO to: hipertermia, sztywność mięśni, mioklonie, niestabilność układu autonomicznego z możliwymi gwałtownymi zmianami czynności życiowych, zmiany stanu psychicznego, które obejmują dezorientację, drażliwość i skrajne pobudzenie prowadzące do majaczenia i śpiączki. Z tego względu fluoksetyna jest przeciwwskazana w skojarzeniu z nieodwracalnymi, nieselektywnymi inhibitorami MAO. Efekt działania nieodwracalnych, nieselektywnych inhibitorów MAO utrzymuje się przez 2 tyg., dlatego leczenie fluoksetyną można rozpocząć dopiero 2 tyg. po odstawieniu nieodwracalnych, nieselektywnych inhibitorów MAO. Podobnie, co najmniej 5 tyg. powinno upłynąć od przerwania leczenia fluoksetyną przed rozpoczęciem leczenia nieodwracalnymi, nieselektywnymi inhibitorami MAO. Przeciwwskazane jest stosowanie fluoksetyny w skojarzeniu z metoprololem stosowanym w leczeniu niewydolności serca. Ryzyko wystąpienia działań niepożądanych podczas stosowania metoprololu, w tym nadmiernej bradykardii, może być zwiększone ze względu na hamowanie jego metabolizmu przez fluoksetynę. Niezalecane skojarzenia. W literaturze opisano interakcje farmakokinetyczne pomiędzy inhibitorami CYP2D6 i tamoksyfenem, wykazujące 65-75% zmniejszenie stężenia w osoczu jednej z bardziej czynnych form tamoksyfenu, tj. endoksyfenu. Zmniejszoną skuteczność tamoksyfenu odnotowano podczas jednoczesnego stosowania z niektórymi lekami przeciwdepresyjnymi z grupy SSRI w niektórych badaniach. Nie można wykluczyć zmniejszonego działania tamoksyfenu, dlatego w miarę możliwości należy unikać jednoczesnego podawania tamoksyfenu i silnych inhibitorów CYP2D6, w tym fluoksetyny. Fluoksetyna nie zwiększa stężenia alkoholu we krwi ani nie nasila jego działania. Nie jest jednak wskazane jednoczesne stosowanie leków z grupy SSRI i spożywanie alkoholu. Przy jednoczesnym stosowaniu fluoksetyny i MAO-A (w tym linezolidu i chlorku metylotioniny - błękit metylenowy) istnieje ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego, w tym biegunki, tachykardii, pocenia się, drżenia, dezorientacji lub śpiączki. Jeśli nie można uniknąć jednoczesnego stosowania tych leków z fluoksetyną, należy uważnie kontrolować stan pacjenta, a stosowanie tych leków należy rozpoczynać od najmniejszych zalecanych dawek. Ryzyko wystąpienia działań niepożądanych podczas stosowania mekwitazyny (takich jak wydłużenie odstępu QT) może być zwiększone ze względu na hamowanie jej metabolizmu przez fluoksetynę. Skojarzenia wymagające zachowania ostrożności. Zaobserwowano zmiany stężenia we krwi podczas jednoczesnego stosowania fenytoiny z fluoksetyną. W niektórych przypadkach występowały objawy toksyczności. Podczas jednoczesnego stosowania z fluoksetyną należy rozważyć ostrożne zwiększanie dawki leku stosowanego w leczeniu skojarzonym oraz monitorować stan kliniczny. Istnieją doniesienia o występowaniu łagodnego zespołu serotoninowego podczas stosowania SSRI z lekami o działaniu również serotoninergicznym (lit, tramadol, buprenorfina, tryptany, tryptofan, selegilina (IMAO-B), dziurawiec zwyczajny). Dlatego podczas jednoczesnego stosowania fluoksetyny z tymi lekami należy zachować ostrożność oraz częściej i bardziej szczegółowo kontrolować stan kliniczny pacjenta. Jednoczesne podawanie fluoksetyny z lekami wydłużającymi odstęp QT, takimi jak leki przeciwarytmiczne klasy IA i III, leki przeciwpsychotyczne (np. pochodne fenotiazyny, pimozyd, haloperydol), trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, niektóre leki przeciwbakteryjne (np. sparfloksacyna, moksyfloksacyna, erytromycyna podawana dożylnie, pentamidyna), leki przeciwmalaryczne, szczególnie halofantrynę, niektóre leki przeciwhistaminowe (astemizol, mizolastyna), należy stosować ostrożnie. Istnieje ryzyko zwiększonego krwawienia w przypadku stosowania w skojarzeniu z fluoksetyną leków wpływających na hemostazę (doustne leki przeciwzakrzepowe, bez względu na mechanizm działania, leki zapobiegające agregacji płytek włącznie z kwasem acetylosalicylowym i NLPZ). U osób stosujących łącznie fluoksetynę i doustne leki przeciwzakrzepowe należy monitorować stan kliniczny i częściej kontrolować współczynnik czasu protrombinowego (INR). Dostosowanie dawki leków wpływających na krzepnięcie krwi może okazać się odpowiednie, zarówno w trakcie leczenia fluoksetyną, jak i po jej odstawieniu. Istnieją pojedyncze doniesienia o przypadkach zmniejszonego działania przeciwdepresyjnego fluoksetyny stosowanej w skojarzeniu z cyproheptadyną. Stosowanie fluoksetyny jednocześnie z innymi lekami powodującymi hiponatremię (np. diuretykami, desmopresyną, karbamazepiną i okskarbazepiną) może zwiększać ryzyko hipernatremii. Stosowanie fluoksetyny jednocześnie z innymi lekami, które mogą obniżyć próg drgawkowy (np. trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi, innymi lekami z grupy selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny, pochodnymi fenotiazyny, pochodnymi butyrofenonu, meflochiną, chlorochiną, bupropionem, tramadolem) może zwiększać ryzyko wystąpienia drgawek. Fluoksetyna jest silnym inhibitorem CYP2D6, dlatego jednoczesne stosowanie leków, które są również metabolizowane przez ten układ enzymatyczny, może prowadzić do interakcji z innymi lekami, zwłaszcza tymi, które mają wąski indeks terapeutyczny (takie jak flekainid, propafenon i nebiwolol) i tymi, które wymagają indywidualnego dostosowania dawki, a także z atomoksetyną, karbamazepiną, trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi i rysperydonem. Stosowanie tych leków z fluoksetyną należy rozpocząć od najmniejszych dawek lub dawki wcześniej stosowane odpowiednio zmniejszyć. Może to również mieć zastosowanie w przypadku fluoksetyny, którą leczenie rozpoczęto w ciągu ostatnich 5 tyg.

Seronil - dawkowanie

Doustnie. Dorośli i pacjenci w podeszłym wieku. Epizody dużej depresji. Zalecana dawka wynosi 20 mg na dobę. Dawkowanie należy ponownie ocenić i dostosować w razie konieczności w okresie 3-4 tyg. po rozpoczęciu leczenia, a także później, jeśli uzna się to za właściwe ze względów klinicznych. Chociaż w wypadku stosowania leku w większych dawkach możliwość wystąpienia działań niepożądanych jest większa - w przypadku pacjentów, u których nie uzyskano wystarczającej odpowiedzi na leczenie dawką 20 mg, dawkę można stopniowo zwiększać, maksymalnie do 60 mg na dobę. Dawkę należy zmieniać ostrożnie, w sposób indywidualny dla każdego pacjenta, tak aby utrzymać najmniejszą skuteczną dawkę leku. Pacjenci z depresją powinni być leczeni przez okres przynajmniej 6 mies., aby zagwarantować całkowite ustąpienie objawów choroby. Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne. Zalecana dawka wynosi 20 mg na dobę. Chociaż w wypadku stosowania leku w większych dawkach możliwość wystąpienia działań niepożądanych jest większa - w przypadku pacjentów, u których po 2 tyg. terapii nie uzyskano wystarczającej odpowiedzi na leczenie dawką 20 mg, dawkę można stopniowo zwiększać, maksymalnie do 60 mg na dobę. Jeśli w ciągu 10 tyg. nie nastąpi poprawa stanu chorego, należy ponownie rozważyć zasadność leczenia fluoksetyną. Jeśli uzyskano dobrą odpowiedź na zastosowanie leku, można kontynuować leczenie, dostosowując dawkę indywidualnie dla każdego pacjenta. Chociaż brak systematycznych badań, których wyniki dałyby odpowiedź na pytanie, jak długo należy prowadzić leczenie fluoksetyną, to, ze względu na przewlekły charakter zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych, uzasadnione jest rozważenie stosowania leku przez okres dłuższy niż 10 tyg. w przypadku pacjentów odpowiadających na leczenie. Dawkowanie należy zmieniać ostrożnie, w sposób indywidualny dla każdego pacjenta, aby utrzymać najmniejszą skuteczną dawkę leku. Okresowo należy oceniać potrzebę dalszego leczenia. Niektórzy specjaliści zalecają jednoczesną psychoterapię behawioralną u pacjentów dobrze odpowiadających na leczenie farmakologiczne. W zaburzeniach obsesyjno-kompulsyjnych nie wykazano długotrwałej skuteczności leczenia (powyżej 24 tyg.). Bulimia nervosa. Zalecana dawka wynosi 60 mg na dobę. W bulimii nie wykazano długoterminowej skuteczności leczenia (powyżej 3 mies.). Dorośli - wszystkie wskazania. Zalecana dawka może być zwiększana lub zmniejszana. Nie zbadano wpływu dawek większych niż 80 mg na dobę. Po zaprzestaniu podawania, substancje czynne leku pozostają w organizmie przez okres kilku tyg. Należy o tym pamiętać rozpoczynając leczenie lub je kończąc. Dzieci w wieku 8 lat i starsze oraz młodzież. Epizod dużej depresji o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego. Leczenie powinno być rozpoczęte i monitorowane pod nadzorem specjalisty. Dawka początkowa wynosi 10 mg/dobę. Dawkę należy zmieniać ostrożnie, w sposób indywidualny dla każdego pacjenta tak, aby utrzymać najmniejszą skuteczną dawkę leku. Po upływie 1 lub 2 tyg. dawkę można zwiększyć do 20 mg na dobę. Doświadczenia kliniczne z użyciem dawki większej niż 20 mg są minimalne. Dane dotyczące leczenia dłuższego niż 9 tyg. są ograniczone. U dzieci o małej masie ciała stężenia leku w osoczu są większe, dlatego efekt terapeutyczny można u nich osiągnąć stosując mniejsze dawki. W przypadku dzieci, które odpowiedziały na leczenie, po 6 mies. należy ponownie rozważyć konieczność dalszego leczenia. Jeśli nie uzyskano korzyści klinicznych w ciągu 9 tyg., należy rozważyć zasadność leczenia. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku zalecana jest szczególna ostrożność podczas zwiększania dawki, na ogół dawka dobowa nie powinna być większa niż 40 mg. Maksymalna zalecana dawka leku wynosi 60 mg na dobę. Mniejszą dawkę lub większe odstępy w przyjmowaniu kolejnych dawek (np. 20 mg co drugi dzień) należy rozważyć u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub u pacjentów, którzy przyjmują jednocześnie inne leki mogące wykazywać interakcje z fluoksetyną. Odstawianie leku. Należy unikać nagłego odstawienia leku. Kończąc leczenie dawkę należy stopniowo zmniejszać w okresie co najmniej 1-2 tyg., aby ograniczyć ryzyko wystąpienia reakcji odstawienia. Jeśli po zmniejszeniu dawki leku lub przerwaniu leczenia pojawią się nietolerowane przez pacjenta objawy, można rozważyć wznowienie leczenia z użyciem wcześniej stosowanej dawki. Następnie lekarz może zalecić dalsze, stopniowe zmniejszanie dawki, ale w wolniejszym tempie. Sposób podania. Lek może być podawany w dawce pojedynczej lub w dawkach podzielonych przyjmowanych podczas posiłku lub pomiędzy posiłkami.

Seronil - uwagi

Fluoksetyna nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Chociaż wykazano, że fluoksetyna nie zaburza funkcji psychomotorycznych u zdrowych ochotników, każdy lek psychoaktywny może zaburzać zdolność oceny oraz umiejętności. Pacjentom należy zalecić unikanie prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn, aż do chwili, gdy będą pewni, że lek nie pogarsza ich sprawności psychoruchowej.