Poddała się jej księżna Kate. 👉 Na czym polega ta metoda leczenia? Sprawdź❗
Poddała się jej księżna Kate. 👉 Na czym polega ta metoda leczenia? Sprawdź❗
Poddała się jej księżna Kate. 👉 Na czym polega ta metoda leczenia? Sprawdź❗

Sortabax

Spis treści

Reklama

Sortabax - skład

1 tabl. zawiera 50 mg lub 100 mg losartanu potasowego. Preparat zawiera laktozę.

Reklama

Sortabax - działanie

Antagonista receptorów angiotensyny II (typu AT1). Zarówno losartan potasu jak i jego farmakologicznie czynny metabolit (kwas karboksylowy) selektywnie blokują wszystkie istotne farmakologicznie działania angiotensyny II, niezależnie od jej pochodzenia lub drogi syntezy. Losartan nie ma działania antagonistycznego ani nie blokuje receptorów innych hormonów lub kanałów jonowych, które są istotne w procesach regulacji czynności układu krążenia; nie hamuje aktywności ACE (kinazy II) - enzymu rozkładającego bradykininę, dzięki czemu nie nasilają się działania niepożądane związane z działaniem bradykininy. Po podaniu doustnym losartan dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego i podlega efektowi pierwszego przejścia przez wątrobę. Jest metabolizowany do aktywnego metabolitu kwasu karboksylowego oraz metabolitów nieaktywnych. Biodostępność wynosi ok. 33%. Średnia stężenia maksymalne losartanu i jego aktywnego metabolitu występują odpowiednio po 1 h i po 3-4 h. Zarówno losartan jak i jego czynny metabolit są w ≥ 99% związane z białkami osocza, głównie z albuminami. Losartan i jego metabolity są wydalane z moczem (35%) i z kałem (58%). T0,5 wynosi około 2 h dla losartanu, około 6-9 h dla czynnego metabolitu.

Reklama

Sortabax - wskazania

Leczenie pierwotnego nadciśnienia tętniczego u dorosłych, dzieci i młodzieży w wieku od 6 do 18 lat. Leczenie chorób nerek u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i cukrzycą typu 2 z białkomoczem ≥0,5 g/dobę jako składowa leczenia przeciwnadciśnieniowego. Leczenie przewlekłej niewydolności serca u dorosłych pacjentów, gdy leczenie inhibitorami ACE uzna się za nieodpowiednie z powodu działań niepożądanych, zwłaszcza kaszlu lub z powodu przeciwwskazań (u pacjentów z niewydolnością serca, których stan został ustabilizowany inhibitorem ACE, nie należy zmieniać leczenia na losartan; frakcja wyrzutowa lewej komory serca powinna wynosić ≤40%, stan kliniczny powinien być ustabilizowany podczas leczenia zgodnego ze standardami dla przewlekłej niewydolności serca). Zmniejszenie ryzyka wystąpienia udaru mózgu u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i przerostem lewej komory serca potwierdzonym w EKG.

Reklama

Sortabax - przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub pozostałe składniki preparatu. Ciężkie zaburzenia czynności wątroby. Jednoczesne stosowanie z aliskirenem u pacjentów z cukrzycą lub z zaburzeniami czynności nerek (GFR <60 ml/min/1,73 m2). II i III trymestr ciąży.

Reklama

Sortabax - ostrzeżenia

Pacjenci z obrzękiem naczynioruchowym w wywiadzie powinni być pod ścisłą obserwacją. Szczególnie ostrożnie stosować u pacjentów z obustronnym zwężeniem tętnic nerkowych albo zwężeniem tętnicy zaopatrującej jedyną nerkę. U pacjentów ze zmniejszona objętością krwi krążącej i (lub) niedoborem sodu na skutek intensywnego leczenia moczopędnego, ograniczenia ilości soli w diecie, biegunki lub wymiotów może wystąpić objawowe niedociśnienie, w szczególności po podaniu pierwszej dawki i po zwiększeniu dawki; takie niedobory należy wyrównać przed podaniem losartanu lub zastosować mniejszą dawkę początkową, dotyczy to także dzieci. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek ze współistniejącą cukrzycą lub bez cukrzycy, często występują zaburzenia równowagi elektrolitowej, które wymagają wyrównania, dlatego stężenie potasu i klirens kreatyniny w osoczu należy ściśle kontrolować. Szczególną ostrożność zachować u pacjentów z niewydolnością serca oraz klirensem kreatyniny 30-50 ml/min. Jednoczesne stosowanie leków moczopędnych oszczędzających potas, preparatów potasu oraz zamienników soli kuchennej nie jest zalecane. Należy rozważyć stosowanie mniejszej dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby w wywiadzie. Lek nie jest zalecany do stosowania u dzieci z zaburzeniami czynności wątroby. Losartan nie jest zalecany u dzieci, u których szybkość przesączania kłębuszkowego wynosi <30 ml/min/1,73 m2. Ze względu na ryzyko niedociśnienia, omdleń, hiperkaliemii i zaburzenia czynności nerek (w tym ostrej niewydolności nerek), nie zaleca się stosowania podwójnej blokady układu renina-angiotensyna-aldosteron - RAA (np. poprzez łączne stosowanie antagonisty receptora angiotensyny II z inhibitorem ACE lub aliskirenem); jeśli zastosowanie podwójnej blokady układu RAA jest absolutnie konieczne, powinno być prowadzone wyłącznie pod nadzorem specjalisty. Nie należy stosować jednocześnie antagonistów receptora angiotensyny II oraz inhibitorów ACE u pacjentów z nefropatią cukrzycową. Brak doświadczenia u pacjentów po niedawno przebytym przeszczepie nerki. Nie zaleca się stosowania leku u pacjentów z pierwotnym hiperaldosteronizmem. Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwnadciśnieniowych nadmierne obniżenie ciśnienia tętniczego u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca i chorobą naczyń mózgowych może spowodować zawał mięśnia sercowego lub udar mózgu. Należy zachować ostrożność u pacjentów z niewydolnością serca i współistniejącymi ciężkimi zaburzeniami czynności nerek, u pacjentów z ciężką niewydolnością serca (stopień IV wg systemu NYHA), u pacjentów z niewydolnością serca i objawowymi, zagrażającymi życiu zaburzeniami rytmu serca oraz u pacjentów ze zwężeniem zastawki mitralnej lub kardiomiopatią przerostową ze zwężeniem drogi odpływu. Preparaty z grupy antagonistów angiotensyny II są mniej skuteczne w obniżaniu ciśnienia tętniczego krwi u ludzi rasy czarnej. Ze względu na zawartość laktozy lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zespołem złego wchłaniania glukozy i galaktozy.

Reklama

Sortabax - ciąża

Nie zaleca się stosowania losartanu w I trymestrze ciąży. Natychmiast po rozpoznaniu ciąży należy przerwać leczenie losartanem oraz, jeśli to właściwe rozpocząć leczenie innymi lekami. Preparat jest przeciwwskazany w II i III trymestrze ciąży. Losartan stosowany w II i III trymestrze ciąży działa toksycznie na płód (powoduje osłabienie czynności nerek, małowodzie, opóźnienie kostnienia czaszki) i noworodka (niewydolność nerek, niedociśnienie, hiperkaliemia). W przypadku ekspozycji na losartan od II trymestru ciąży zalecana jest ultradźwiękowa kontrola czynności nerek i czaszki. Nie zaleca się stosowania leku w okresie karmienia piersią.

Reklama

Sortabax - efekty uboczne

Często: zawroty głowy (w tym pochodzenia ośrodkowego i błędnikowego), osłabienie, zmęczenie, niedociśnienie, hipoglikemia, hiperkaliemia. Niezbyt często: senność, ból głowy, zaburzenia snu, kołatanie serca, dławica piersiowa, objawowe niedociśnienie (zwłaszcza u pacjentów ze zmniejszoną objętością krwi krążącej, np. u pacjentów z ciężką niewydolnością serca lub stosujących duże dawki leków moczopędnych), niedociśnienie ortostatyczne zależne od dawki, wysypka, ból brzucha, zaparcia, zmęczenie, obrzęki, duszność, biegunka, nudności, wymioty, pokrzywka, świąd. Rzadko: parestezje, omdlenia, migotanie przedsionków, udar naczyniowy mózgu. Częstość nieznana: niedokrwistość, kołatanie serca, ból pleców, zakażenia dróg moczowych, objawy przypominające grypę. Ponadto: niedokrwistość, trombocytopenia, nadwrażliwość, reakcje anafilaktyczne, obrzęk naczynioruchowy, w tym obrzęki krtani i głośni powodujący zwężenie dróg oddechowych i (lub) obrzęk twarzy, warg, gardła i (lub) języka (u niektórych pacjentów obrzęk naczynioruchowy występował również w przeszłości, w związku ze stosowaniem innych leków, w tym inhibitorów ACE), zapalenie naczyń, w tym plamica Schönleina-Henocha, migrena, kaszel, zapalenie wątroby i zaburzenia jej czynności, ból mięsni i stawów, zaburzenia czynności nerek, w tym niewydolność nerek u pacjentów z grupy ryzyka (zmiany te mogą ustępować po przerwaniu leczenia), zwiększenie aktywności AlAT, hiperkaliemia (szczególnie u pacjentów z cukrzycą typu 2 i nefropatią), zwiększenie stężenia mocznika i kreatyniny we krwi. Profil działań niepożądanych u dzieci i młodzieży wydaje się być podobny do profilu obserwowanego u dorosłych; dane w tej populacji są ograniczone.

Sortabax - interakcje

Podwójna blokada układu RAA, np. poprzez zastosowanie antagonisty receptora angiotensyny II z inhibitorem ACE lub aliskirenem zwiększa częstość występowania niedociśnienia, hiperkaliemii oraz zaburzeń czynności nerek, w porównaniu z zastosowaniem leku z grupy antagonistów układu RAA w monoterapii - takie połączenie nie jest zalecane; jeśli takie skojarzenie jest konieczne, powinno odbywać się pod nadzorem specjalisty łącznie z dokładnym monitorowaniem czynności nerek, stężenia elektrolitów oraz ciśnienia krwi. Antagonistów receptora angiotensyny II  oraz inhibitorów ACE oraz nie należy stosować jednocześnie u pacjentów z nefropatią cukrzycową. Stosowanie losartanu z aliskirenem jest przeciwwskazane u pacjentów z cukrzycą lub zburzeniem czynności nerek (GFR<60ml/min/1,73 m2). Jednoczesne stosowanie z lekami hipotensyjnymi lub lekami, których głównym działaniem niepożądanym jest zmniejszenie ciśnienia krwi (trójcykliczne leki przeciwdepresyjne, leki przeciwpsychotyczne, baklofen, amifostyna) nie jest zalecane, ponieważ może zwiększyć się ryzyko niedociśnienia. Losartan jest metabolizowany głównie przez cytochrom P450 (CYP) 2C9 do czynnego metabolitu karboksykwasu. Flukonazol (inhibitor CYP2C9) zmniejsza stężenie czynnego metabolitu o około 50%. Ryfampicyna (induktor CYP2C9) zmniejsza stężenia czynnego metabolitu w osoczu krwi o 40%. Znaczenie kliniczne tego działania nie jest znane. Nie wykazano wpływu fluwastatyny (słaby inhibitor CYP2C9) na metabolizm losartanu. Należy zachować ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu losartanu z flukonazolem i dostosować dawkowanie. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania z lekami zwiększającymi stężenie potasu we krwi (np. amiloryd, triamteren, spironolakton, heparyna), preparatami potasu lub substytutami soli kuchennej, które zawierają potas. Podczas jednoczesnego stosowania preparatów litu i antagonistów angiotensyny II obserwowano odwracalne zwiększenie stężenia litu w surowicy i nasilenie jego toksyczności (jeśli jednoczesne stosowanie losartanu i litu jest konieczne, zaleca się zachowanie ostrożności i monitorowanie stężenia jonów litu w surowicy krwi). Podczas jednoczesnego stosowania antagonistów angiotensyny II i NLPZ (tj. selektywnych inhibitorów COX-2, kwasu acetylosalicylowego w dawkach przeciwzapalnych oraz nieselektywnych NLPZ) może wystąpić osłabienie działania przeciwnadciśnieniowego. Jednoczesne stosowanie preparatów z grupy antagonistów angiotensyny II lub leków moczopędnych i leków z grupy NLPZ może zwiększyć ryzyko pogorszenia czynności nerek, w tym nawet ostrej niewydolności nerek i zwiększenie stężenia potasu w surowicy krwi, szczególnie u pacjentów z istniejącymi wcześniej łagodnymi zaburzeniami czynności nerek. Dlatego połączenia takie należy stosować ostrożnie, zwłaszcza u pacjentów w podeszłym wieku. Pacjentów należy odpowiednio nawadniać. Należy rozważyć monitorowanie czynności nerek po rozpoczęciu leczenia skojarzonego oraz okresowo podczas leczenia.

Sortabax - dawkowanie

Doustnie. Nadciśnienie tętnicze. Zazwyczaj stosowana dawka początkowa i podtrzymująca u większości pacjentów wynosi 50 mg raz na dobę. Maksymalne działanie przeciwnadciśnieniowe uzyskuje się w ciągu 3-6 tyg. od rozpoczęcia leczenia. U niektórych pacjentów korzystne może być zwiększenie dawki do 100 mg raz na dobę (rano). Losartan można stosować w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi, zwłaszcza z lekami moczopędnymi (np. hydrochlorotiazydem). Pacjenci z nadciśnieniem tętniczym i cukrzycą typu 2 z białkomoczem ≥0,5 g/dobę. Zwykle stosowana dawka początkowa wynosi 50 mg raz na dobę. Dawkę tę można zwiększyć do 100 mg raz na dobę, w zależności od wartości ciśnienia tętniczego krwi, po pierwszym miesiącu od rozpoczęcia leczenia. Losartan można stosować jednocześnie z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi (np. lekami moczopędnymi, antagonistami kanałów wapniowych, α- lub β-adrenolitykami oraz lekami działającymi ośrodkowo), a także z insuliną i innymi często stosowanymi lekami o działaniu hipoglikemizującym (np. pochodnymi sulfonylomocznika, glitazonami i inhibitorami glukozydazy). Niewydolność serca. Zazwyczaj stosowana dawka początkowa wynosi 12,5 mg raz na dobę. Dawkę tę zazwyczaj zwiększa się stopniowo w odstępach 1-tygodniowych, tj. 12,5 mg na dobę, 25 mg na dobę, 50 mg na dobę, 100 mg na dobę, do dawki maksymalnej wynoszącej 150 mg na dobę, jeśli jest ona tolerowana przez pacjenta. Zmniejszenie ryzyka wystąpienia udaru u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i przerostem lewej komory serca potwierdzonym w EKG. Zwykle stosowana dawka początkowa wynosi 50 mg raz na dobę. W zależności od uzyskanej zmiany wartości ciśnienia tętniczego należy dodać hydrochlorotiazyd w małej dawce i (lub) zwiększyć dawkę losartanu do 100 mg raz na dobę. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów ze zmniejszoną objętością wewnątrznaczyniową (np. leczonych dużymi dawkami leków moczopędnych) należy rozważyć zastosowanie dawki początkowej wynoszącej 25 mg raz na dobę. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i u pacjentów hemodializowanych zmiana początkowej dawki nie jest konieczna. Należy rozważyć zastosowanie mniejszej dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby w wywiadzie; nie stosować leku u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. U pacjentów >75 lat należy rozważyć rozpoczęcie leczenia od dawki 25 mg, jednak zmiana dawkowania u osób w wieku podeszłym nie jest zazwyczaj konieczna. Dzieci i młodzież (w wieku od 6 lat). Nadciśnienie tętnicze. Istnieją ograniczone dane dotyczące skuteczności i bezpieczeństwa stosowania losartanu w leczeniu nadciśnienia u dzieci i młodzieży w wieku 6-16 lat. U pacjentów o mc. >20 kg do <50 kg, którzy potrafią połykać tabletki, zalecana dawka wynosi 25 mg raz na dobę (w wyjątkowych przypadkach, dawkę można zwiększyć, maksymalnie do 50 mg raz na dobę.); u pacjentów o mc. >50 kg zwykle stosowana dawka wynosi 50 mg raz na dobę (w wyjątkowych przypadkach dawkę można zwiększyć maksymalnie do 100 mg raz na dobę). Nie przeprowadzono badań dotyczących stosowania u dzieci i młodzieży dawek >1,4 mg/kg mc. (lub ponad 100 mg) na dobę. Nie zaleca się stosowania leku u dzieci i młodzieży z GFR <30 ml/min/1,73 m2, ani z zaburzeniami czynności wątroby.
Tabletki można przyjmować niezależnie od posiłku, popijać szklanką wody.

Sortabax - uwagi

Podczas leczenia losartanem należy regularnie monitorować czynność nerek, szczególnie u pacjentów, u których występują inne zaburzenia (gorączka, odwodnienie), które mogą wywołać zaburzenia czynności nerek. Należy monitorować stężenie potasu oraz wartość klirensu kreatyniny, szczególnie u pacjentów z niewydolnością serca i klirensem kreatyniny w zakresie 30-50 ml/min. Należy pamiętać o ryzyku wystąpienia zawrotów głowy i senności, zwłaszcza na początku leczenia lub po zwiększaniu dawki, co należy uwzględnić podczas prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn.


Podobne leki
Atacand
Cozaar
Diovan
Micardis

Reklama

Czym się różni odporność swoista od nieswoistej?
Sprawdź!