Poddała się jej księżna Kate. 👉 Na czym polega ta metoda leczenia? Sprawdź❗
Poddała się jej księżna Kate. 👉 Na czym polega ta metoda leczenia? Sprawdź❗
Poddała się jej księżna Kate. 👉 Na czym polega ta metoda leczenia? Sprawdź❗

Sumilar

Spis treści

Reklama

Sumilar - skład

1 kaps. twarda zawiera 5 mg ramiprylu i 5 mg amlodypiny (w postaci bezylanu) lub 5 mg ramiprylu i 10 mg amlodypiny lub 10 mg ramiprylu i 5 mg amlodypiny lub 10 mg ramiprylu i 10 mg amlodypiny. Kaps. 5 mg+5 mg i kaps. 10 mg+5mg zawierają czerwień Allura AC (E129). Kaps. 5 mg+10 mg i 10 mg+10 mg zawierają azorubinę (E122).

Reklama

Sumilar - działanie

Połączenie inhibitora konwertazy angiotensyny z antagonistą kanału wapniowego. Ramipryl jest prolekiem, który ulega hydrolizie do aktywnego metabolitu - ramiprylatu, inhibitora ACE - enzymu, który katalizuje przekształcenie angiotensyny I do silnie zwężającej naczynia krwionośne angiotensyny II. Podanie ramiprylu prowadzi do zmniejszenia stężenia angiotensyny II w osoczu, zahamowania rozpadu bradykininy oraz zmniejszenia wydzielania aldosteronu. Amlodypina jest antagonistą wapnia z grupy pochodnych dihydropirydyny. Hamuje napływ jonów wapniowych do komórek mięśnia sercowego i mięśni gładkich naczyń. Zmniejsza napięcie mięśni gładkich w tętniczkach, a tym samym opór obwodowy i ciśnienie tętnicze krwi. Wywiera działanie przeciwdławicowe poprzez rozszerzenie tętniczek obwodowych, dzięki czemu zmniejsza się obciążenie następcze serca oraz poprawę podaży tlenu w mięśniu sercowym przez rozszerzenie głównych tętnic i tętniczek wieńcowych, zarówno w obszarach prawidłowych, jak i objętych niedokrwieniem. Ramipryl szybko wchłania się z przewodu pokarmowego i w ciągu 1 h osiąga Cmax, ramiprylat osiąga Cmax po 2-4 h. Biodostępność ramiprylatu wynosi 45%. Około 73 % ramiprylu i 56% ramiprylatu wiąże się z białkami osocza. Ramipryl podlega intensywnemu metabolizmowi w wątrobie. Metabolity są wydalane głównie przez nerki. T0,5 ramiprylatu po wielokrotnym podaniu dawki 5-10 mg ramiprylu wynosi 13-17 h i jest dłuższy dla dawek 12,5-2,5 mg. Po podaniu doustnym amlodypina osiąga Cmax w ciągu 6-12 h. Biodostępność wynosi 64-80%. Pokarm nie wpływa na biodostępność leku. Jest metabolizowana w wątrobie. Wydala się z moczem w postaci nieaktywnych metabolitów (60%) i w postaci niezmienionej (10%) oraz z kałem (20-25%). T0,5 wynosi 35-50 h.

Reklama

Sumilar - wskazania

Leczenie nadciśnienia tętniczego, jako leczenie zastępcze u pacjentów, u których uzyskano właściwą kontrolę ciśnienia, stosując każdą z substancji czynnych w tych samych mocach co w preparacie złożonym, ale w postaci oddzielnych tabletek.

Reklama

Sumilar - przeciwwskazania

Nadwrażliwość na amlodypinę, pochodne dihydropirydyny, ramipryl, inhibitory ACE lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Ramipryl: obrzęk naczynioruchowy w wywiadzie (dziedziczny, samoistny lub związany z wcześniejszym leczeniem inhibitorami ACE lub antagonistami receptora angiotensyny II); jednoczesne stosowanie z sakubitrylem z walsartanem - nie wolno rozpoczynać leczenia ramiprylem wcześniej niż po upływie 36 h od przyjęcia ostatniej dawki sakubitrylu z walsartanem; pozaustrojowe procedury lecznicze prowadzące do kontaktu krwi z powierzchniami o ujemnym ładunku elektrycznym; istotne obustronne zwężenie tętnic nerkowych lub zwężenie tętnicy jedynej czynnej nerki; II i III trymestr ciąży; pacjenci z niedociśnieniem lub niestabilni hemodynamicznie, jednoczesne stosowanie z aliskirenem u pacjentów z cukrzycą lub zaburzeniem czynności nerek (współczynnik filtracji kłębuszkowej, GFR <60 ml/min/1,73 m2). Amlodypina: ciężkie niedociśnienie tętnicze; wstrząs (w tym wstrząs sercopochodny); zwężenie drogi odpływu z lewej komory (np. zwężenie zastawki aorty znacznego stopnia); niestabilna hemodynamicznie niewydolność serca po ostrym zawale mięśnia sercowego.

Reklama

Sumilar - ostrzeżenia

Ramipryl. Nie należy rozpoczynać leczenia inhibitorami ACE (takimi jak ramipryl) lub antagonistami receptorów angiotensyny II (AIIRA) w okresie ciąży. Z wyjątkiem przypadków wymagających kontynuowania leczenia inhibitorami ACE/AIIRA, u pacjentek planujących ciążę należy zastosować alternatywne leczenie przeciwnadciśnieniowe o ustalonym profilu bezpieczeństwa stosowania w ciąży. W razie stwierdzenia ciąży należy natychmiast przerwać podawanie inhibitora ACE/AIIRA i rozpocząć alternatywne leczenie, jeśli jest to wskazane. Szczególnie ostrożnie stosować u pacjentów ze wzmożoną aktywacją układu renina-angiotensyna-aldosteron (ryzyko nagłego obniżenia ciśnienia tętniczego i pogorszenia czynności nerek, szczególnie gdy inhibitor ACE lub jednocześnie podawany diuretyk podaje się po raz pierwszy lub po pierwszym zwiększaniu dawki). Należy spodziewać znaczącej aktywacji układu RAA i koniecznie zastosować nadzór medyczny z monitorowaniem ciśnienia tętniczego, np. u pacjentów: z ciężkim nadciśnieniem tętniczym, ze zdekompensowaną zastoinową niewydolnością serca, z hemodynamicznie istotnym zmniejszeniem napływu lub odpływu z lewej komory (np. zwężenie zastawki aortalnej lub mitralnej), z jednostronnym zwężeniem tętnicy nerkowej i drugą czynną nerką, z istniejącym lub możliwym niedoborem płynów lub soli (w tym u pacjentów stosujących diuretyki), z marskością wątroby i (lub) wodobrzuszem oraz u pacjentów poddawanych dużym zabiegom chirurgicznym lub znieczuleniu środkami powodującymi hipotensję. Zaleca się, aby przed leczeniem skorygować odwodnienie, hipowolemię i niedobór soli (u pacjentów z niewydolnością serca wdrożenie takiego działania trzeba uważnie rozważyć wobec ryzyka przeciążenia objętościowego). Szczególnie ostrożnie stosować u pacjentów z przemijającą lub utrzymującą się niewydolnością serca po zawale mięśnia sercowego oraz u pacjentów z ryzykiem niedokrwienia sercowego lub mózgu w przypadku ostrej hipotensji (początkowa faza leczenia wymaga szczególnego nadzoru medycznego) oraz u pacjentów dializowanych. Ostrożnie stosować u pacjentów w podeszłym wieku. Jeśli to możliwe, ramipryl należy odstawić na dzień przed operacją. Podczas leczenia preparatem należy kontrolować czynność nerek i stężenie potasu we krwi, dostosowując dawkę, zwłaszcza w pierwszych tygodniach terapii. W razie pogorszenia czynności nerek, lek należy odstawić i podawać osobno jego substancje czynne w odpowiednich dawkach. Szczególnie uważnie należy kontrolować pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Istnieje ryzyko zaburzenia czynności nerek, zwłaszcza u pacjentów z zastoinową niewydolnością serca lub po zabiegu przeszczepienia nerki. Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE i sakubitrylu z walsartanem jest przeciwwskazane z powodu zwiększonego ryzyka wystąpienia obrzęku naczynioruchowego. Nie wolno rozpoczynać leczenia sakubitrylem z walsartanem wcześniej niż po upływie 36 h od przyjęcia ostatniej dawki leku złożonego. Nie rozpoczynać leczenia preparatem złożonym wcześniej niż po upływie 36 h od przyjęcia ostatniej dawki sakubitrylu z walsartanem. Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE i racekadotrylu, inhibitorów mTOR (np. syrolimusu, ewerolimusu, temsyrolimusu) lub wildagliptyny może prowadzić do zwiększenia ryzyka wystąpienia obrzęku naczynioruchowego (np. obrzęku dróg oddechowych lub języka, z zaburzeniami oddechowymi lub bez zaburzeń oddechowych). Jeśli pacjent już przyjmuje jakiś inhibitor ACE, należy zachować ostrożność rozpoczynając leczenie racekadotrylem, inhibitorami mTOR (np. syrolimusem, ewerolimusem, temsyrolimusem) lub wildagliptyną. W przypadku obrzęku naczynioruchowego ramipryl należy odstawić. U pacjentów rasy czarnej, inhibitory ACE częściej powodują obrzęk naczynioruchowy, a ramipryl może mniej skutecznie zmniejszać ciśnienie tętnicze krwi. Prawdopodobieństwo oraz nasilenie reakcji anafilaktycznych i rzekomoanafilaktycznych na jad owadów i inne alergeny zwiększa się na skutek zahamowania aktywności ACE. Przed odczulaniem należy rozważyć czasowe odstawienie ramiprylu. Ostrożnie stosować u pacjentów zagrożonych ryzykiem rozwoju hiperkaliemii: pacjenci z niewydolnością nerek, w wieku >70 lat, niewyrównaną cukrzycą, odwodnionych, z ostrą dekompensacją niewydolności serca, kwasicą metaboliczną lub pacjenci przyjmujący: suplementy potasu (w tym zamienniki soli kuchennej zawierające potas), preparaty potasu, leki moczopędne oszczędzające potas i inne leki zwiększające stężenie potasu w osoczu (tj. heparyna, trimetoprym, kotrimoksazol -znany także jako trimetoprym z sulfametoksazolem, a zwłaszcza leczonych antagonistami aldosteronu lub antagonistami receptora angiotensyny); zaleca się regularną kontrolę stężenia potasu we krwi i czynności nerek. Obserwowano zespół nieadekwatnego wydzielania wazopresyny (SIADH) z hiponatremią; zaleca się regularne kontrolowanie stężenia sodu w surowicy u osób w podeszłym wieku i u innych pacjentów z ryzykiem hiponatremii. Rzadko obserwowano neutropenię i (lub) agranulocytozę, a także małopłytkowość, niedokrwistość i zahamowanie czynności szpiku kostnego; zaleca się kontrolowanie liczby krwinek białych w celu wykrycia ewentualnej leukopenii. Częstsze kontrole zaleca się na początku leczenia i u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, ze współistniejącą kolagenozą (np. toczniem rumieniowatym lub twardziną) oraz u wszystkich osób leczonych innymi lekami, które mogą zmieniać obraz krwi. Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE, antagonistów receptora angiotensyny II lub aliskirenu zwiększa ryzyko niedociśnienia tętniczego, hiperkaliemii i zaburzeń czynności nerek (włącznie z ostrą niewydolnością nerek); nie zaleca się takiego skojarzenia. Jeśli leczenie takie jest bezwzględnie konieczne, zaleca się częstą i ścisłą kontrolę czynności nerek, stężenia elektrolitów i ciśnienia tętniczego. Inhibitorów ACE i antagonistów receptora angiotensyny II nie należy stosować jednocześnie u pacjentów z nefropatią cukrzycową. Amlodypina. Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności amlodypiny u pacjentów z przełomem nadciśnieniowym. Należy zachować ostrożność podczas stosowania u pacjentów z niewydolnością serca. U pacjentów z zastoinową niewydolnością serca należy zachować ostrożność podczas stosowania antagonistów wapnia, w tym amlodypiny, ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia zdarzeń sercowo-naczyniowych i zgonu. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby wydłużony jest T0,5 amlodypiny i zwiększona wartość AUC. Ponieważ nie ustalono zaleceń dotyczących dawkowania, leczenie amlodypiną należy rozpoczynać stosując dawkę z dolnego zakresu dawkowania i zachować ostrożność na początku leczenia i podczas zwiększania dawki. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby może być konieczne powolne zwiększanie dawki i uważne kontrolowanie przebiegu leczenia. U pacjentów w podeszłym wieku należy zachować ostrożność podczas zwiększania dawki. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, amlodypinę można stosować w zwykle zalecanych dawkach. Zmiany stężenia amlodypiny w osoczu nie korelują ze stopniem niewydolności nerek. Amlodypina nie jest usuwana metodą dializy. Kapsułki 5 mg + 5 mg i kapsułki 10 mg + 5 mg zawierają czerwień Allura AC (E 129), która może wywoływać reakcje alergiczne. Kapsułki 5 mg + 10 mg i kapsułki 10 mg + 10 mg zawierają azorubinę (E 122), która może wywoływać reakcje alergiczne. Preparat zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu w kapsułce twardej, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.

Reklama

Sumilar - ciąża

Nie zaleca się stosowania ramiprylu w I trymestrze ciąży (ryzyko działania teratogennego). Stosowanie ramiprylu jest przeciwwskazane w II i III trymestrze ciąży. Narażenie na inhibitory ACE w II i III trymestrze ciąży powoduje toksyczne działanie na ludzki płód (pogorszenie czynności nerek, małowodzie, opóźnienie kostnienia czaszki) i noworodka (niewydolność nerek, niedociśnienie tętnicze, hiperkaliemia). Jeśli narażenie na inhibitory ACE wystąpiło od II trymestru ciąży zaleca się badanie usg czynności nerek i czaszki. Noworodki, których matki przyjmowały inhibitory ACE należy uważnie obserwować ze względu na możliwość wystąpienia niedociśnienia tętniczego, skąpomoczu i hiperkaliemii. Nie zaleca się stosowania amlodypiny w czasie ciąży poza sytuacjami, gdy nie ma innej, bezpieczniejszej metody leczenia i gdy sama choroba stwarza większe zagrożenie dla matki i płodu. Ze względu na niewystarczające dane, nie zaleca się stosowania ramiprylu w okresie karmienia piersią, zwłaszcza w przypadku noworodka lub wcześniaka. Amlodypina przenika do mleka kobiecego. Decyzja odnośnie kontynuacji/rezygnacji z karmienia piersią lub kontynuacji/rezygnacji z terapii amlodypiną powinna być podejmowana po ocenie potencjalnych korzyści karmienia piersią dla dziecka oraz korzyści leczenia amlodypiną u matki. U niektórych pacjentów leczonych antagonistami kanałów wapniowych zaobserwowano odwracalne zmiany biochemiczne w główkach plemników. Dane kliniczne dotyczące możliwości wpływu amlodypiny na płodność są niewystarczające. W jednym badaniu na szczurach stwierdzono niepożądany wpływ na płodność samców.

Reklama

Sumilar - efekty uboczne

Ramipryl. Często: zwiększenie stężenia potasu, ból głowy, zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego, niedociśnienie, niedociśnienie ortostatyczne, omdlenie, suchy, łaskoczący kaszel, zapalenie oskrzeli, zapalenie zatok, duszność, zapalenie błony śluzowej żołądka i jelit, zaburzenia trawienia, uczucie dyskomfortu w jamie brzusznej, niestrawność, biegunka, nudności, wymioty, wysypka, zwłaszcza plamisto-grudkowa, skurcze mięśni, ból mięśni, ból w klatce piersiowej, uczucie zmęczenia. Niebyt często: eozynofilia, jadłowstręt, zmniejszony apetyt, obniżenie nastroju, lęk, nerwowość, niepokój ruchowy, zaburzenia snu (w tym senność), zawroty głowy pochodzenia obwodowego, parestezje, brak smaku, zaburzenia smaku, zaburzenia wzroku (w tym nieostre widzenie), niedokrwienie mięśnia sercowego (w tym dławica piersiowa lub zawał mięśnia sercowego), tachykardia, zaburzenia rytmu serca, kołatanie serca, obrzęki obwodowe, uderzenia gorąca, skurcz oskrzeli (w tym nasilenie astmy oskrzelowej), przekrwienie błony śluzowej nosa, zapalenie trzustki (opisywano wyjątkowe przypadki zakończone zgonem po zastosowaniu inhibitorów ACE), zwiększenie aktywności enzymów trzustkowych, obrzęk naczynioruchowy jelita cienkiego, ból w nadbrzuszu (w tym zapalenie błony śluzowej żołądka), zaparcie, suchość w jamie ustnej, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych i (lub) stężenia bilirubiny sprzężonej, obrzęk naczynioruchowy (w wyjątkowych przypadkach zwężenie dróg oddechowych na skutek obrzęku naczynioruchowego może zakończyć się zgonem), świąd, nadmierne pocenie się, ból stawów, zaburzenia czynności nerek (w tym ostra niewydolność nerek), zwiększone wydalanie moczu, nasilenie istniejącego białkomoczu, zwiększenie stężenia mocznika we krwi, zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi, przemijająca impotencja, osłabione libido, gorączka. Rzadko: zmniejszenie liczby krwinek białych (w tym neutropenia lub agranulocytoza), zmniejszenie liczby erytrocytów, zmniejszenie stężenia hemoglobiny, zmniejszenie liczby płytek krwi, stan splątania, drżenie, zaburzenia równowagi, zapalenie spojówek, zaburzenia słuchu, szumy uszne pochodzenia błędnikowego, zwężenie naczyń krwionośnych, hipoperfuzja, zapalenie naczyń, zapalenie języka, żółtaczka cholestatyczna, uszkodzenie komórek wątroby, złuszczające zapalenie skóry, pokrzywka, oddzielanie się płytki paznokciowej od łożyska, osłabienie. Bardzo rzadko: nadwrażliwość na światło. Częstość nieznana: niewydolność szpiku kostnego, pancytopenia, niedokrwistość hemolityczna, reakcje anafilaktyczne lub rzekomoanafilaktyczne, zwiększone miano przeciwciał przeciwjądrowych, zespół nieadekwatnego wydzielania hormonu antydiuretycznego (SIADH), zmniejszone stężenie sodu we krwi, zaburzenia równowagi, niedokrwienie mózgu (w tym udar niedokrwienny i przemijający napad niedokrwienny), zaburzenia zdolności psychoruchowych, uczucie pieczenia, zaburzenia węchu, objaw Raynauda, zapalenie jamy ustnej, afty, ostra niewydolność wątroby, zapalenie wątroby cholestatyczne lub cytolityczne (w wyjątkowych przypadkach zakończone zgonem), toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, zespół Stevensa-Johnsona, rumień wielopostaciowy pęcherzyca, zaostrzenie łuszczycy, łuszczycopodobne zapalenie skóry, wysypka pęcherzowa lub liszajowata na skórze lub błonach śluzowych, łysienie, ginekomastia. Amlodypina. Bardzo często: obrzęk w miejscu podania. Często: ból głowy, zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego, senność (zwłaszcza na początku leczenia), zaburzenia wzroku, w tym podwójne widzenie, kołotanie serca, uderzenia gorąca, duszność, nudności, ból brzucha, niestrawność, zaburzenia wypróżnienia (w tym biegunka i zaparcie), obrzęk kostek, kurcze mięśni, uczucie zmęczenia, osłabienie. Niezbyt często: zmiany nastroju (w tym niepokój), bezsenność, depresja, drżenie, zaburzenia smaku, omdlenie, niedoczulica, parestezje, szum w uszach pochodzenia błędnikowego, zaburzenia rytmu serca ( w tym bradykardia, częstoskurcz komorowy i migotanie przedsionków), niedociśneinie tętnicze, zapalenie błony śluzowej nosa, kaszel, wymioty, suchość w jamie ustnej, łysienie, plamica, odbarwienie skóry, nadmierne pocenie się, świąd, wysypka, osutka, pokrzywka, ból stawów, ból mięśni, ból pleców, zaburzenia oddawania moczu, nokturia, zwiększona częstość oddawania moczu, impotencja, ginekomastia, ból w klatce piersiowej, ból, złe samopoczucie. Rzadko: splątanie, zwiększenie lub zmniejszenie masy ciała. Bardzo rzadko: leukopenia, małopłytkowość, reakcje alergiczne, hiperglikemia, wzmożone napięcie, neuropatia obwodowa, zawał mięśnia sercowego, zapalenie naczyń, zapalenie trzustki, zapalenie błony śluzowej żołądka, rozrost dziąseł, żółtaczka (najczęściej z zastojem żółci), zapalenie wątroby (najczęściej z zastojem żółci), zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (najczęściej z zastojem żółci), obrzęk naczynioruchowy, rumień wielopostaciowy, złuszczające zapalenie skóry, zespół Stevensa-Johnsona, obrzęk Quinckego, nadwrażliwość na światło. Częstość nieznana: zaburzenia pozapiramidowe, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka. Dzieci. Rodzaj i nasilenie działań niepożądanych u tych pacjentów są zbliżone do obserwowanej u dorosłych. Często: tachykardia, przekrwienie błony śluzowej nosa, zapalenie błony śluzowej nosa, zapalenie spojówek. Niezbyt często: drżenie, pokrzywka.

Sumilar - interakcje

Ramipryl. Stosowanie ramiprylu jest przeciwwskazane podczas leczenia pozaustrojowego z zastosowaniem metod powodujących kontakt krwi z powierzchniami o ujemnym ładunku elektrycznym, tj. dializa lub hemofiltracja z zastosowaniem niektórych błon o dużej przepuszczalności (np. poliakrylonitrylowe) i afereza lipoprotein o małej gęstości z użyciem siarczanu dekstranu, ponieważ zwiększa się ryzyko ciężkich reakcji rzekomoanafilaktycznych. Jeśli takie leczenie jest konieczne, należy rozważyć zastosowanie błony dializacyjnej innego typu lub leku przeciwnadciśnieniowego z innej klasy. Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE i sakubitrylu z walsartanem jest przeciwwskazane (ryzyko wystąpienia obrzęku naczynioruchowego). Podczas jednoczesnego stosowania ramiprylu z lekami moczopędnymi oszczędzającymi potas (np. spironolakton, triamteren lub amiloryd), suplementami potasu lub zamiennikami soli kuchennej zawierającymi potas i innymi substancjami zwiększającymi stężenie potasu w osoczu (w tym antagoniści angiotensyny II, takrolimus, cyklosporyna, heparyna oraz trimetoprym i ko-trimoksazol: trimetoprym z sulfametoksazolem) może wystąpić hiperkaliemia, dlatego pacjent wymaga ścisłego monitorowania stężenia potasu we krwi; leczenie skojarzone nie jest zalecane. Jeśli jednoczesne stosowanie tych leków jest wskazane, należy je podawać z zachowaniem ostrożności i często kontrolować stężenie potasu w surowicy. Podczas łącznego stosowania ramiprylu z lekami przeciwnadciśnieniowymi (np. diuretyki) i innymi lekami, które mogą obniżać ciśnienie krwi (np. azotany, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, leki znieczulające, baklofen, alfuzosyna, doksazosyna, prazosyna, tamsulozyna, terazosyna oraz ostre zatrucie alkoholem) działanie przeciwnadciśnieniowe może się nasilić. Podwójna blokada układu RAA przez jednoczesne zastosowanie inhibitorów ACE, antagonistów receptora angiotensyny II lub aliskirenu wiąże się z częstszym występowaniem działań niepożądanych, tj. niedociśnienie tętnicze, hiperkaliemia i zmniejszona czynność nerek (włącznie z ostrą niewydolnością nerek) niż po zastosowaniu jednego leku wpływającego na czynność układu RAA. Podczas stosowania ramiprylu z sympatykomimetykami oraz innymi substancjami o działaniu wazopresyjnym (np. izoproterenol, dobutamina, dopamina, adrenalina), które mogą osłabiać przeciwnadciśnieniowe działanie ramiprylu zaleca się monitorowanie ciśnienia krwi. Równoczesne stosowanie ramiprylu z allopurynolem, lekami immunosupresyjnymi, kortykosteroidami, prokainamidem, cytostatykami i innymi lekami, które mogą wpływać na liczbę krwinek zwiększa prawdopodobieństwo reakcji hematologicznych. Inhibitory ACE mogą zmniejszać wydalanie litu i w ten sposób nasilać jego toksyczność; stężenie litu we krwi musi być monitorowane.  Jednoczesne podawanie inhibitorów ACE i doustnych leków przeciwcukrzycowych w tym insuliny może nasilać działanie hipoglikemizujące z ryzykiem wystąpienia hipoglikemii; należy kontrolować stężenie glukozy we krwi. Leki z grupy NLPZ i kwas acetylosalicylowy osłabiają działanie ramiprylu. Ponadto równoczesne leczenie inhibitorami ACE i NLPZ może prowadzić do pogorszenia czynności nerek oraz hiperkaliemii. Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE i inhibitora obojętnej endopeptydazy (NEP), takiego jak racekadotryl, inhibitorów mTOR (tj. temsyrolimus, ewerolimus, syrolimus) i inhibitorów peptydazy dipeptydylowej IV (DPP-4) (wildagliptyny) może spowodować zwiększenie ryzyka wystąpienia obrzęku naczynioruchowego; zaleca się ostrożność na początku leczenia. Amlodypina. Jednoczesne stosowanie amlodypiny z silnie lub umiarkowanie działającymi inhibitorami CYP3A4 (inhibitory proteazy, azolowe leki przeciwgrzybicze i antybiotyki makrolidowe: na przykład erytromycyna i klarytromycyna, werapamil lub diltiazem) może powodować zwiększenie oraz znaczne narażenia na amlodypinę; zwłaszcza u pacjentów w podeszłym wieku, moze być konieczne dostosowanie dawki. U pacjentów otrzymujących klarytromycynę z amlodypiną istnieje zwiększone ryzyko niedociśnienia tętniczego, podczas skojarzonego leczenia zaleca się ścisłą kontrolę stanu pacjentów. Równoczesne podawanie amlodypiny z lekami indukującymi CYP3A4 (np. ryfampicyna, ziele dziurawca) może prowadzić do zmniejszenia stężenia amlodypiny we krwi - należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania. Nie zaleca się przyjmowania amlodypiny jednocześnie z grejpfrutem lub z sokiem grejpfrutowym, gdyż u niektórych pacjentów możliwe jest zwiększenie jej biodostępności z nasileniem działania obniżającego ciśnienie tętnicze. Podanie werapamilu i dożylnie dantrolenu powodowało u zwierząt prowadzące do śmierci i związane z hiperkaliemią migotanie komór i zapaść krążeniową. Ze względu na ryzyko hiperkaliemii zaleca się unikanie jednoczesnego podawania antagonistów kanałów wapniowych (takich jak amlodypina) pacjentom podatnym na hipertermię złośliwą i w leczeniu hipertermii złośliwej. Amlodypina nasila działanie innych leków przeciwnadciśnieniowych. Amlodypina zwiększa stężenie takrolimusu, może byc konieczne dostosowanie dawki takrolimusu. U pacjentów po przeszczepieniu nerki leczonych amlodypiną należy rozważyć kontrolowanie stężenia cyklosporyny i w razie konieczności zmniejszenie jej dawki. U pacjentów otrzymujących amlodypinę dawkę symwastatyny należy ograniczyć do 20 mg/dobę (zwiększenie ekspozycji na symwastatynę). Amlodypina nie wpływa na farmakokinetykę atorwastatyny, digoksyny lub warfaryny. Amlodypina jest słabym inhibitorem CYP3A, może zwiększać ekspozycję na jednocześnie stosowane inhibitory mTOR (syrolimus, temsyrolimus i ewerolimus).

Sumilar - dawkowanie

Doustnie. Lek jest wskazany u pacjentów, u których uzyskano właściwą kontrolę ciśnienia stosując osobno każdą z substancji czynnych w tych samych mocach, co w preparacie złożonym. Dorośli: 1 kaps. raz na dobę. Stosowanie preparatu złożonego nie jest odpowiednie do leczenia początkowego. Jeśli konieczne jest dostosowanie dawkowania, można zmieniać dawkę leku lub wziąć pod uwagę możliwość indywidualnego dostosowania dawki poszczególnych substancji czynnych. Dzieci i młodzież. Nie zaleca się stosowania preparatu u dzieci i młodzieży w wieku <18 lat. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku, dawki początkowe ramiprylu powinny być mniejsze, a dalsze zwiększanie dawki bardziej stopniowe ze względu na większe ryzyko działań niepożądanych. Nie zaleca się stosowania preparatu u bardzo starych i słabych pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku stosuje się zwykle zalecane dawki amlodypiny, jednak należy zachować ostrożność podczas zwiększania dawki. U pacjentów otrzymujących leki moczopędne zaleca się zachowanie ostrożności ze względu na możliwość niedoboru płynów i (lub) soli; należy kontrolować czynność nerek i stężenie potasu w surowicy. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, dawkę początkową i podtrzymującą ramiprylu i amlodypiny należy dostosowywać oddzielnie. Dobową dawkę ramiprylu u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek należy określić na podstawie klirensu kreatyniny (CCr): jeśli CCr ≥60 ml/min, dawka początkowa nie musi być dostosowana (2,5 mg/dobę), maksymalna dawka dobowa wynosi 10 mg; CCr <60 ml/min oraz w przypadku, gdy pacjent z nadciśnieniem tętniczym poddawany jest hemodializie, stosowanie leku złożonego zalecane jest jedynie u pacjentów, u których podczas ustalania dawki ramiprylu 2,5 mg lub 5 mg okazało się optymalną dawką podtrzymującą. U pacjentów hemodializowanych lek należy podać po kilku godzinach od zakończenia hemodializy. Dostosowanie dawkowania amlodypiny u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek nie jest konieczne. Amlodypina nie ulega dializie - u pacjentów dializowanych należy stosować ją szczególnie ostrożnie. W razie pogorszenia się czynności nerek stosowanie preparatu należy przerwać i podawać osobno jego substancje czynne w odpowiednio dostosowanych dawkach. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby leczenie ramiprylem można rozpoczynać wyłącznie pod ścisłą kontrolą lekarza, a maksymalna dawka dobowa wynosi 2,5 mg. U pacjentów, u których podczas ustalania dawki ramiprylu 2,5 mg okazało się optymalną dawką podtrzymującą, zaleca się zastosowanie leku o mocy 2,5 mg + 2,5 mg. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby eliminacja amlodypiny może być przedłużona; nie ustalono dokładnego dawkowania amlodypiny, u tych pacjentów należy zachować szczególną ostrożność. Sposób podania. Kapsułki należy przyjmować codziennie raz na dobę, o tej samej porze, niezależnie od posiłku, popijając płynem. Kapsułek nie wolno rozgryzać i żuć. Kapsułki nie należy przyjmować z sokiem grejpfrutowym.

Sumilar - uwagi

Ze względu na możliwość wystąpienia m.in. zawrotów głowy, lek może wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu, szczególnie na początku leczenia lub podczas zmiany leków. Po podaniu pierwszej dawki lub po zwiększeniu dawki nie należy przez kilka godzin prowadzić pojazdów i obsługiwać maszyn.


Podobne leki
Delmuno
Co-Prestarium
Dironorm
Amlessa

Reklama

Czym się różni odporność swoista od nieswoistej?
Sprawdź!