Tiapridal

Reklama

Tiapridal - skład

1 tabl. zawiera 100 mg tiaprydu (w postaci chlorowodorku tiaprydu).

Reklama

Tiapridal - działanie

Neuroleptyk, niezależny od cyklazy adenylowej, selektywny antagonista receptorów dopaminergicznych D₂. Jego powinowactwo do receptorów dopaminergicznych D₁ jest małe. Wykazano, że lek jest szczególnie skuteczny w stosunkudo uprzednio „uczulonych” receptorów dopaminergicznych. Wykazano korzystny wpływ tiaprydu na stopień czujności u osób w podeszłym wieku. Nie wyjaśniono dotychczas w pełni mechanizmu przeciwlękowego i uspokµajającego działania tiaprydu, wiadomo, że jest on niezależny od antydopaminergicznego działania leku. C_max w osoczu (1,3 µg/ml) jest osiągane po 1 h po doustnym podaniu tiaprydu w dawce 200 mg. Całkowita biodostępność tiaprydu w postaci tabletek wynosi 75%. Podczas podania tuż przed posiłkiem biodostępność wzrasta o 20 % i C_max w osoczu o 40 %. Wchłanianie jest wolniejsze u osób starszych. Przenikanie tiaprydu do tkanek zachodzi szybko (poniżej 1 h). Tiapryd przenika przez barierę krew-mózg oraz przez barierę łożyskową i nie ulega kumulacji. Tiapryd nie wiąże się z białkami osocza, natomiast słabo wiąże się z erytrocytami. Tiapryd w organizmie ludzkim nie jest intensywnie metabolizowany. 70% podanej dawki przenika do moczu w formie niezmienionej. T_0,5 z surowicy wynosi 2,9 h u kobiet i 3,6 h u mężczyzn. Wydalanie odbywa się przede wszystkim przez nerki; klirens nerkowy wynosi 330 ml/min.

Reklama

Tiapridal - wskazania

Pobudzenie psychomotoryczne i agresywne zachowania u pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem.

Reklama

Tiapridal - przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Stosowanie u pacjentów z nowotworami, których wzrost jest zależny od poziomu prolaktyny, np. gruczolak przysadki typu prolactinoma, nowotwór piersi zależny od prolaktyny. Guz chromochłonny. Jednoczesne stosowanie z lewodopą.

Reklama

Tiapridal - ostrzeżenia

Może wystąpić złośliwy zespół neuroleptyczny, potencjalnie śmiertelne powikłanie objawiające się hipertermią, sztywnością mięśni i zaburzeniami wegetatywnymi. Obserwowano przypadki z nietypowymi objawami, takimi jak brak sztywności mięśni lub hipertonii oraz niższa gorączka. W razie wystąpienia niewyjaśnionej hipertermii, należy zaprzestać leczenia tiaprydem. Leki neuroleptyczne mogą obniżać próg drgawkowy, chociaż nie zostało to ocenione dla tiaprydu. Zaleca się dokładne monitorowanie pacjenta z padaczką w wywiadzie w trakcie leczenia tiaprydem. U pacjentów z niewydolnością nerek należy zmniejszyć dawkę ze względu na możliwość wystąpienia śpiączki z powodu przedawkowania. U pacjentów z chorobą Parkinsona lek należy stosować tylko wtedy, gdy jest to niezbędnie konieczne. U osób w podeszłym wieku preparat powinien być stosowany szczególnie ostrożnie ze względu na ryzyko zaburzeń świadomości oraz śpiączki. Tiapryd może powodować wydłużenie odstępu QT w zapisie EKG. Działanie to zwiększa ryzyko wystąpienia ciężkich komorowych zaburzeń rytmu serca, takich jak torsade de pointes. Przed zastosowaniem leku, jeśli stan kliniczny pacjenta na to pozwala, wskazane jest upewnić się, że nie występuje żaden z czynników sprzyjających tego typu zaburzeniom rytmu serca, jak np.: bradykardia (poniżej 55 uderzeń serca/min); zaburzenia elektrolitowe, w szczególności hipokaliemia; wrodzone wydłużenie odstępu QT; stosowane obecnie leki, które mogą powodować znaczną bradykardię (poniżej 55 uderzeń serca/min); zaburzenia elektrolitowe; zwolnienie przewodzenia w mięśniu sercowym lub wydłużenie odstępu QT. Tiapryd powinien być stosowany ze szczególną ostrożnością u pacjentów z czynnikami ryzyka wystąpienia wydłużenia odstępu QT. Obserwowano przypadki żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (VTE), czasami kończące się zgonem, po zastosowaniu leków przeciwpsychotycznych. Ze względu na to, że u pacjentów leczonych lekami przeciwpsychotycznymi często występują nabyte czynniki ryzyka VTE, należy zachować ostrożność w stosowaniu leku u pacjentów z czynnikami ryzyka wystąpienia VTE. Pacjenci w podeszłym wieku z psychozą związaną z demencją, leczeni lekami przeciwpsychotycznymi, są w grupie zwiększonego ryzyka zgonu. U pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem leczonych różnymi atypowymi lekami przeciwpsychotycznymi obserwowano 3 krotne zwiększenie ryzyka udaru naczyniowego mózgu. Tiapryd powinien być ostrożnie stosowany u pacjentów z czynnikami ryzyka udaru. Brak jest wystarczających danych dotyczących stosowania tiaprydu u dzieci i młodzieży. Obserwowano przypadki leukopenii, neutropenii i agranulocytozy po zastosowaniu leków przeciwpsychotycznych, włączając Tiapridal. Niewyjaśnione infekcje lub gorączka mogą być objawem nieprawidłowego składu krwi, konieczne jest bezzwłoczne wykonanie badań krwi.

Reklama

Tiapridal - ciąża

Nie zaleca się stosowania tiaprydu w czasie ciąży oraz u kobiet w wieku rozrodczym, które nie stosują skutecznej antykoncepcji. Jeżeli stosowanie leku jest konieczne do utrzymania dobrej równowagi psychicznej oraz w celu uniknięcia dekompensacji, musi być rozpoczęte lub kontynuowane skuteczną dawką przez cały okres ciąży. U noworodków narażonych na działanie leków przeciwpsychotycznych, w tym tiaprydu, w ostatnim trymestrze ciąży obserwowano zespoły pozapiramidowe i (lub) objawy odstawienia, które mogą mieć różne nasilenie po porodzie. Odnotowano przypadki: nadpobudliwości, wzmożonego napięcia, obniżonego napięcia, drżeń mięśniowych, senności, zespołu zaburzeń oddechowych, zaburzeń karmienia. W związku z tym, należy ostrożnie monitorować noworodki. Nie wiadomo czy tiapryd przenika do mleka matki. Nie można wykluczyć ryzyka dla dziecka karmionego piersią. Należy podjąć decyzję czy przerwać karmienie piersią czy wstrzymać się od terapii lekiem, biorąc pod uwagę korzyści dla dziecka płynące z karmienia piersią oraz korzyści dla kobiety wynikające z prowadzonej terapii. U zwierząt obserwowano zmniejszenie płodności wynikające z właściwości farmakologicznych leku (działanie zależne od prolaktyny). U ludzi ze względu na działanie leku na receptory dopaminowe, tiapryd może powodować hiperprolaktynemię, której może towarzyszyć brak miesiączki, brak owulacji i zmniejszenie płodności.

Reklama

Tiapridal - efekty uboczne

Często: hiperprolaktynemia przemijająca po odstawieniu leku (wywołująca w niektórych przypadkach zatrzymanie miesiączki, zaburzenia orgazmu, obrzmienie i ból piersi, mlekotok, ginekomastię i zaburzenia erekcji), senność/ospałość, bezsenność, pobudzenie, apatia, zawroty głowy, ból głowy, parkinsonizm polekowy oraz powiązane objawy: drżenie, hipertonia, hipokineza i ślinotok (objawy te na ogół przemijają po podaniu leków przeciw parkinsonizmowi), osłabienie, zmęczenie. Niezbyt często: splątanie, omamy, akatyzja, dystonia (skurcz, spastyczny kręcz szyi, napady wejrzeniowe, szczękościsk) - objawy te na ogół przemijają po podaniu leków przeciw parkinsonizmowi, drgawki, omdlenie, niedociśnienie (zazwyczaj ortostatyczne), zakrzepica żył głębokich, zaparcia, wysypka (w tym wysypka rumieniowata, wysypka grudkowoplamkowa), zatrzymanie miesiączki, zaburzenia orgazmu, zwiększenie masy ciała. Rzadko: leukopenia, neutropenia i agranulocytoza, hiponatremia, zespół nieadekwatnego wydzielania hormonu antydiuretycznego (SIADH), ostra dyskineza - objaw ten najczęściej przemija po podaniu leków przeciw parkinsonizmowi, utrata przytomności, wydłużenie odstępu QT, komorowe zaburzenia rytmu serca (takie jak torsades de pointes), komorowa tachykardia - która może prowadzić do migotania komór lub zatrzymania krążenia i nagłej śmierci, zatorowość płucna czasami kończąca się zgonem, zachłystowe zapalenie płuc, depresja oddechowa w przypadku stosowania z innymi lekami o działaniu depresyjnym na ośrodkowy układ nerwowy, mechaniczna niedrożność jelit, porażenna niedrożność jelit, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, pokrzywka, wzrost aktywności kinazy kreatynowej we krwi, rabdomioliza, obrzmienie i ból piersi, mlekotok, ginekomastia, zaburzenia erekcji; zgłaszano występowanie późnej dyskinezy (charakteryzującej się rytmicznymi, mimowolnymi ruchami przede wszystkim języka i (lub) mięśni twarzy), podobnie jak po podawaniu innych neuroleptyków powyżej 3 miesięcy - podawanie leków przeciw parkinsonizmowi jest w tym względzie nieskuteczne lub może nawet nasilać objawy. Podobnie jak w przypadku wszystkich leków neuroleptycznych, może wystąpić złośliwy zespół neuroleptyczny, który jest potencjalnie śmiertelnym powikłaniem. Częstość nieznana: objawy odstawienia u noworodków, upadki.

Tiapridal - interakcje

Skojarzenie przeciwwskazane. Lewodopa - wzajemny antagonizm lewodopy i neuroleptyków. Skojarzenia niewskazane. Alkohol nasila sedatywne działanie neuroleptyków. Podczas leczenia należy unikać picia alkoholu i stosowania leków zawierających alkohol. Leki, które mogą powodować wystąpienie torsade de pointes lub wydłużenie odstępu QT: leki powodujące bradykardię, takie jak leki hamujące receptory β-adrenergiczne, indukujące bradykardię leki blokujące kanał wapniowy takie jak: diltiazem i werapamil, klonidyna, guanfacyna, glikozydy naparstnicy; leki powodujące hipokaliemię: leki diuretyczne, leki przeczyszczające, amfoterycyna B podawana dożylnie, glukokortykoidy, tetrakozaktydy (hipokaliemia powinna zostać skorygowana); leki przeciwarytmiczne klasy Ia, takie jak chinidyna, dizopiramid; leki przeciwarytmiczne klasy III, takie jak amiodaron, sotalol; inne leki takie jak pimozyd, sultopryd, haloperydol, tiorydazyna, metadon, leki przeciwdepresyjne pochodne imipraminy, lit, beprydyl, cyzapryd, erytromycyna podawana dożylnie, winkamina podawana dożylnie, halofantryna, pentamidyna, sparfloksacyna. Skojarzenia leków, które należy wziąć pod uwagę. Leki o hamującym działaniu na ośrodkowy układ nerwowy: pochodne morfiny (leki przeciwbólowe i przeciwkaszlowe), większość leków przeciwhistaminowych (antagoniści receptorów H₁), barbiturany, benzodiazepiny i inne leki przeciwlękowe, klonidyna i jej pochodne.

Tiapridal - dawkowanie

Doustnie: zwykle 200 mg na dobę przez 1-2 miesiące. Leczenie rozpoczyna się od dawki 50 mg 2 razy na dobę, którą następnie zwiększa się w ciągu kolejnych 2-3 dni do 100 mg 3 razy na dobę. Dawka maksymalna wynosi 300 mg na dobę. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów z niewydolnością nerek, dawkę należy zmniejszyć: do 75% standardowej dawki u pacjentów z CCr 30-60 ml/min, do 50% standardowej dawki u pacjentów z CCr 10-30 ml/min i do 25% standardowej dawki u pacjentów z CCr poniżej 10 ml/min. Lek jest metabolizowany w niewielkim stopniu, dlatego u pacjentów z niewydolnością wątroby zmniejszenie dawkowania nie jest konieczne. Brak wystarczających danych dotyczących stosowania tiaprydu u dzieci i młodzieży. Sposób podania. Lek należy przyjmować bezpośrednio przed posiłkiem.

Tiapridal - uwagi

Tiapryd może powodować nadmierne uspokojenie i przez to upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.