Reklama
TopiLek - skład
1 tabl. powl. zawiera 25 mg, 50 mg, 100 mg lub 200 mg topiramatu.
Reklama
TopiLek - działanie
Lek przeciwpadaczkowy. Jest również skuteczny w profilaktyce migreny. Trzy właściwości farmakologiczne topiramatu mogą przyczyniać się do działania przeciwdrgawkowego. Topiramat zmniejsza częstotliwość powstawania potencjałów czynnościowych w neuronach poddawanych długotrwałej depolaryzacji, prawdopodobnie przez blokowanie zależnych od napięcia kanałów sodowych. Nasila działanie GABA na niektóre typy receptorów GABA-ergicznych. Wykazuje słabe działanie antagonistyczne w zakresie pobudzenia recepta glutaminianowego, należącego to podtypu kwas kainowy/AMPA, bez widocznego wpływu na receptor podtypu NMDA. Ponadto topiramat hamuje niektóre izoenzymy anhydrazy węglanowej (działanie to nie jest jednak uznawane za główną składową przeciwpadaczkową aktywności topiramatu). Po podaniu doustnym topiramat szybko i niezależnie od obecności pokarmu wchłania się z przewodu pokarmowego (biodostępność około 50%), osiągając maksymalne stężenie we krwi po około 2 h. Farmakokinetyka topiramatu ma charakter liniowy. Stopień wiązania z białkami osocza wynosi 13-17%. Topiramat jest w około 20% metabolizowany w wątrobie. Jednoczesne podanie leków przeciwpadaczkowych indukujących enzymy wątrobowe może zwiększyć metabolizm topiramatu do 50%. Topiramat i jego metabolity są wydalane głównie z moczem. Po wielokrotnym podawaniu topiramatu w dawkach 50-100 mg 2 razy na dobę, średni T0,5 wynosił około 21 h. Stan stacjonarny u pacjentów z prawidłową czynnością nerek ustala się po 4-8 dniach leczenia, a w ciężkiej niewydolności nerek po 10-15 dniach. Klirens topiramatu jest zmniejszony u pacjentów z umiarkowaną do ciężkiej niewydolnością nerek oraz z umiarkowaną do ciężkiej niewydolnością wątroby.
Reklama
TopiLek - wskazania
Monoterapia i leczenie wspomagające napadów padaczkowych częściowych i (lub) wtórnie uogólnionych napadów toniczno-klonicznych u dorosłych i młodzieży od 12 lat. Lek drugiego rzutu w profilaktyce migreny u dorosłych.
Reklama
TopiLek - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na topiramat lub pozostałe składniki preparatu. Stosowanie topiramatu w zapobieganiu migrenie jest przeciwwskazane w ciąży oraz u kobiet w wieku rozrodczym nie stosujących skutecznych metod antykoncepcji.
Reklama
TopiLek - ostrzeżenia
Ostrożnie stosować u pacjentów z umiarkowaną lub ciężką niewydolnością nerek lub wątroby, u pacjentów ze skłonnością do kamicy nerkowej (kamica w wywiadzie, hiperkalciuria) oraz pacjentów przyjmujących leki predysponujące do kamicy nerkowej lub stosujących dietę ketogeniczną (z uwagi na tworzenie stanów fizjologicznych sprzyjających powstawaniu kamicy nerkowej). Nawodnienie podczas stosowania topiramatu może zmniejszyć ryzyko wystąpienia kamicy nerkowej. Topiramat może zmniejszać wydzielanie potu, co należy wziąć pod uwagę podczas wzmożonej aktywności fizycznej i przebywania w wysokiej temperaturze, ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia działań niepożądanych związanych z przegrzaniem. Podczas leczenia topiramatem zaleca się oznaczanie stężenia dwuwęglanów we krwi, zwłaszcza u pacjentów ze zwiększoną skłonnością do kwasicy metabolicznej (pacjenci z chorobą nerek, ciężkimi zaburzeniami oddechowymi, stanem padaczkowym, biegunką, po operacjach, w trakcie diety ketogennej oraz przyjmujący leki hamujące anhydrazę węglanową). W przypadku rozwoju i utrzymywania się kwasicy metabolicznej, należy rozważyć zmniejszenie dawki lub odstawienie topiramatu. Pacjenci leczeni topiramatem powinni być regularnie ważeni i monitorowani w kierunku zmniejszenia masy ciała, jeśli podczas leczenia nastąpi istotne klinicznie zmniejszenie masy ciała należy rozważyć wprowadzenie dodatkowego odżywiania lub odstawienie leku. Ze względu na możliwość wystąpienia zaburzeń nastroju, depresji oraz myśli samobójczych, pacjenci przyjmujący topiramat powinni znajdować się pod stałą kontrolą lekarską. Informacje dotyczące stosowania preparatu u dzieci poniżej 12 lat są ograniczone. Ze względu na zawartość sacharozy, pacjenci z nietolerancją fruktozy, niedoborem sacharazy-izomaltazy oraz zaburzeniami wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni stosować preparatu.
Reklama
TopiLek - ciąża
W badaniach przeprowadzonych na zwierzętach topiramat przenikał przez barierę łożyska i działał teratogennie. W leczeniu padaczki preparat można stosować w ciąży wyłącznie w przypadku, gdy spodziewane korzyści dla matki przewyższają potencjalne ryzyko dla płodu. Przerwanie profilaktyki napadów drgawek u kobiet ciężarnych może wiązać się ze znacznym ryzykiem zarówno dla matki jak i dla płodu, które jest prawdopodobnie większe niż ryzyko wystąpienia wad rozwojowych. Stosowanie topiramatu w profilaktyce migreny jest przeciwwskazane w ciąży. Topiramat jest wydzielany do mleka kobiecego - w okresie karmienia piersią stosować tylko po dokładnym rozważeniu korzyści i ryzyka stosowania. Kobiety w wieku rozrodczym leczone topiramatem powinny stosować skuteczne metody antykoncepcji.
Reklama
TopiLek - efekty uboczne
Bardzo często: zmniejszenie masy ciała, zaburzenia pamięci, jadłowstręt, splątanie, spowolnienie psychoruchowe, depresja, zaburzenia koncentracji, niepokój; ataksja, parestezje, zaburzenia mowy, afazja; zaburzenia wzroku (w tym podwójne widzenie); ból i zawroty głowy, zmęczenie, senność, nerwowość, nudności. Często: niedokrwistość, krwawienie z nosa, plamica, leukopenia, trombocytopenia; kwasica metaboliczna; apatia, osłabienie, euforia, chwiejność emocjonalna, pobudzenie, zaburzenia poznawcze, zmniejszenie popędu płciowego, agresja, psychoza lub objawy psychotyczne; drżenie, zaburzenia koordynacji, zaburzenia chodzenia, oczopląs, zaburzenia smaku; zaparcie, ból brzucha; łysienie; nietrzymanie moczu, kamica nerkowa; zaburzenia miesiączkowania, impotencja. Niezbyt często: omamy, zaburzenia osobowości, myśli samobójcze, próby samobójcze; hipokinezja, osłupienie; duszność; biegunka, wymioty, suchość błony śluzowej jamy ustnej; zapalenie mieszków włosowych, świąd. Rzadko: neutropenia; ostra krótkowzroczność, jaskra z zamkniętym kątem przesączania, ból oka; zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych. Poza ww. działaniami, po wprowadzeniu leku na rynek rzadko zgłaszano zmniejszenie wydzielania potu z gorączką i zaczerwienieniem twarzy; bardzo rzadko przemijającą utratę wzroku; pojedyncze przypadki zapalenia wątroby i niewydolności wątroby, drgawki po odstawieniu topiramatu oraz rumień wielopostaciowy, pęcherzycę, zespół Stevensa-Johnsona, toksyczno-rozpływną martwicę naskórka.
TopiLek - interakcje
Topiramat włączony do terapii jednocześnie z innymi lekami przeciwpadaczkowymi (karbamazepina, kwas walproinowy, lamotrygina) nie wpływa na stężenia tych leków we krwi w stanie stacjonarnym. U niektórych pacjentów leczenie topiramatem i fenytoiną może powodować zwiększenie stężenia fenytoiny we krwi (w tym wypadku konieczne jest monitorowanie stężenia fenytoiny we krwi). Fenytoina i karbamazepina zmniejszają stężenie topiramatu we krwi. Dołączenie, a także odstawienie fenytoiny lub karbamazepiny u pacjentów leczonych topiramatem, może powodować konieczność dostosowywania dawki topiramatu. Dołączenie lub odstawienie kwasu walproinowego lub lamotryginy nie powoduje klinicznie istotnych zmian stężenia topiramatu we krwi i w związku z tym nie jest konieczne dostosowanie jego dawki. Istnieją doniesienia o występowaniu encefalopatii (również z hiperamonemią) u pacjentów leczonych topiramatem w skojarzeniu z kwasem walproinowym lub innymi lekami przeciwpadaczkowymi. U pacjentów leczonych digoksyną i topiramatem zaleca się monitorowanie stężenia digoksyny we krwi, gdyż topiramat może zmniejszać AUC digoksyny o 12%. U pacjentek stosujących jednocześnie z topiramatem doustne preparaty antykoncepcyjne zawierające estrogeny, należy liczyć się ze zmniejszoną skutecznością działania antykoncepcyjnego oraz z częstszym występowaniem krwawień międzymiesiączkowych. Hydrochlorotiazyd może zwiększać ekspozycję na topiramat o około 30% - konieczne może być dostosowanie dawki topiramatu. Topiramat zmniejsza stężenie potasu we krwi, działanie to jest większe po jednoczesnym zastosowaniu topiramatu i hydrochlorotiazydu. Średnie maksymalne stężenie oraz średnie wartości AUC metforminy zwiększyły się odpowiednio o 18% i 25%, podczas gdy klirens leku zmniejszył się o 20%, gdy metformina była podawana jednocześnie z topiramatem. Po doustnym podaniu topiramatu, gdy podawany jest on jednocześnie z metforminą, jego klirens ulega zmniejszeniu. Należy zwrócić szczególną uwagę na właściwe monitorowanie parametrów przebiegu cukrzycy, u pacjentów leczonych metforminą, gdy topiramat jest dodawany lub wycofywany z terapii. W badaniu interakcji topiramatu i pioglitazonu zaobserwowano zmniejszenie o 15% AUC dla pioglitazonu i brak zmian wartości stężenia maksymalnego. Jeżeli topiramat jest dołączany do leczenia pioglitazonem lub pioglitazon jest dodawany do leczenia topiramatem, należy zachować szczególną ostrożność, podczas rutynowego monitorowania pacjentów, w celu zapewnienia odpowiedniej kontroli cukrzycy. Topiramat zwiększa ekspozycję na aktywny metabolit amitryptyliny i haloperidolu odpowiednio o 20% i 31%. Nie stwierdzono interakcji farmakokinetycznych pomiędzy topiramatem i sumatryptanem, propranololem, dihydroergotaminą oraz pizotyfenem. Topiramat hamuje enzym CYP2C19 i może wpływać metabolizm innych leków metabolizowanych przez ten enzym (diazepam, imipramina, moklobemid, proguanil, omeprazol). Jednoczesne stosowanie topiramatu i inhibitorów anhydrazy węglanowej (sultiam, zonisamid) może nasilać działanie niepożądane m.in. kwasicę metaboliczną. Należy unikać jednoczesnego stosowania topiramatu i leków predysponujących do kamicy nerkowej (acetazolamid, triamteren, witamina C w dawce powyżej 2 g/dobę). Nie zaleca się stosowania topiramatu jednocześnie z alkoholem lub innymi lekami hamującymi o.u.n.
TopiLek - dawkowanie
Doustnie. Zalecane jest stopniowe zwiększanie dawki do terapeutycznego poziomu w celu uniknięcia zależnych od dawki działań niepożądanych. Nie jest konieczna ocena stężeń topiramatu we krwi dla optymalizacji leczenia preparatem. Padaczka (dorośli i młodzież od 12 lat). Monoterapia: początkowo 25 mg, wieczorem, przez jeden tydzień. Następnie dawkę zwiększać w odstępach 1- lub 2-tygodniowych o 25-50 mg na dobę i podawać w 2 dawkach. W przypadku, gdy pacjent nie toleruje powyższego schematu zwiększania dawki, można ją zwiększać o mniejsze ilości lub w dłuższych odstępach. Zalecana początkowa dawka docelowa w monoterapii wynosi 100 mg na dobę, a maksymalna zalecana dawka dobowa - 400 mg. Podczas odstawiania równocześnie stosowanych leków przeciwpadaczkowych, w celu uzyskania monoterapii topiramatem, należy zwrócić uwagę na potencjalny wpływ na kontrolowanie napadów. Zaleca się stopniowe odstawianie innych leków poprzez zmniejszenie wielkości dawek tych leków o 1/3 co drugi tydzień. Po dostawieniu leków indukujących enzymy wątrobowe stężenie topiramatu zwiększy się i może być konieczne zmniejszenie dawki topiramatu, w zależności od odpowiedzi klinicznej pacjenta. Leczenie wspomagające: początkowo 25-50 mg, wieczorem, przez jeden tydzień. Następnie dawkę zwiększać w odstępach 1- lub 2-tygodniowych o 25-50 mg na dobę i podawać w 2 dawkach. Najmniejsza dawka skuteczna wynosi 200 mg na dobę. Zazwyczaj stosowana dawka dobowa wynosi 200-400 mg w 2 dawkach. Niektórzy pacjenci wymagają maksymalnej dawki dobowej wynoszącej 800 mg. Profilaktyka migreny (dorośli): początkowo 25 mg, wieczorem, przez jeden tydzień. Następnie dawkę zwiększać o 25 mg na dobę co tydzień. W przypadku, gdy pacjent nie toleruje powyższego schematu zwiększania dawki, można ją zwiększać w dłuższych odstępach. Zalecana całkowita dawka dobowa topiramatu w profilaktyce migreny wynosi 100 mg na dobę w 2 dawkach.
Pacjenci z umiarkowaną i ciężką niewydolnością nerek: zaleca się rozpoczęcie leczenia od połowy zwykle stosowanej dawki dobowej oraz zwiększanie dawki o mniejsze ilości i w wolniejszym tempie. U tych pacjentów czas do uzyskania stężenia w stanie stacjonarnym po każdej zmianie dawki może być dłuższy (10-15 dni). W przypadku pacjentów poddawanych hemodializie, należy podać dodatkową dawkę topiramatu równą około połowie dawki dobowej w dniu wykonywania zabiegu hemodializy. Dodatkową dawkę należy podać w 2 dawkach na początku i po zakończeniu hemodializy. Dawka uzupełniająca może być różna w zależności od rodzaju dializy oraz użytego sprzętu.
Preparat można przyjmować niezależnie od posiłków, z odpowiednią ilością płynu. Tabletek nie należy dzielić.
TopiLek - uwagi
Lek należy odstawiać stopniowo, aby zmniejszyć możliwość zwiększenia częstości napadów padaczkowych (w badaniach klinicznych zmniejszano dawki o 50-100 mg na dobę w 1-tygodniowych odstępach). Lek może powodować senność, zawroty głowy oraz inne zaburzenia o.u.n., które mogą upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi urządzeń mechanicznych.
