Reklama
Tussidex - skład
1 kaps. zawiera 30 mg bromowodorku dekstrometorfanu. Preparat zawiera sorbitol, czerwień koszenilową (E 124) i glikol propylenowy.
Reklama
Tussidex - działanie
Lek przeciwkaszlowy. Dekstrometorfan działa na ośrodek kaszlu w rdzeniu przedłużonym podnosząc jego próg wrażliwości i tym samym tłumiąc odruch kaszlu. Po podaniu doustnym lek szybko wchłania się z przewodu pokarmowego. Działanie rozpoczyna się w ciągu 15-30 min od podania, utrzymuje się przez ok. 5-6 h. Metabolizowany jest w wątrobie z udziałem CYP2D6. U niektórych osób metabolizm przebiega wolniej, a w związku z tym we krwi i moczu przeważa niezmieniona postać dekstrometorfanu. Wydalany jest przez nerki w postaci niezmienionej oraz w postaci metabolitów. T0,5 dekstrometorfanu wynosi 1,5-4 h, a jego aktywnego metabolitu - dekstrorfanu - 3,5-5,5 h.
Reklama
Tussidex - wskazania
Doraźnie w objawowym leczeniu ostrego, suchego kaszlu, niezwiązanego z zaleganiem wydzieliny w drogach oddechowych.
Reklama
Tussidex - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Astma oskrzelowa. Ciężka niewydolność wątroby. Niewydolność oddechowa lub ryzyko jej wystąpienia. Preparatu nie stosować u pacjentów z przewlekłym kaszlem, rozedmą płuc, przewlekłym zapaleniem oskrzeli. Nie należy stosować leku w trakcie leczenia inhibitorami MAO ani w ciągu 14 dni po zakończeniu leczenia inhibitorami MAO. Preparatu nie stosować u kobiet karmiących piersią.
Reklama
Tussidex - ostrzeżenia
Jeżeli mimo stosowania preparatu, kaszel utrzymuje się dłużej niż 7 dni albo choroba przebiega z gorączką, bólem głowy, wysypką, należy zastosować odpowiednie leczenie. Ze względu na ryzyko przedawkowania należy sprawdzić, czy inne przyjmowane równocześnie leki nie zawierają dekstrometorfanu. Nie należy stosować w przypadku kaszlu z odkrztuszaniem. Podczas leczenia nie należy spożywać alkoholu oraz przyjmować produktów zawierających alkohol. Ponieważ odnotowano przypadki nadużywania dekstrometorfanu oraz uzależnienia od niego, zaleca się zachowanie szczególnej ostrożności podczas stosowania tego leku u młodzieży, młodych osób dorosłych oraz u pacjentów, u których odnotowano w wywiadzie nadużywanie leków lub substancji psychoaktywnych. W przypadku niewydolności wątroby należy zachować ostrożność i zmniejszyć dawki dekstrometorfanu ze względu na możliwość zaburzenia metabolizmu leku. Dekstrometorfan jest metabolizowany przez cytochrom wątrobowy P450 2D6, którego aktywność jest uwarunkowana genetycznie. U pacjentów ze słabym metabolizmem tego enzymu (ok. 10 % ogólnej populacji) oraz u pacjentów jednocześnie stosujących inhibitory CYP2D6 mogą występować wzmożone i (lub) długoterminowe skutki działania dekstrometorfanu; należy zachować ostrożność u tych pacjentów. Podczas jednoczesnego podawania dekstrometorfanu i leków o działaniu serotoninergicznym, takich jak leki selektywnie hamujące wychwyt zwrotny serotoniny (SSRI), leki osłabiające metabolizm serotoniny [w tym inhibitory oksydazy monoaminowej (MAOI)] oraz inhibitory CYP2D6, odnotowano działanie serotoninergiczne, w tym wystąpienie mogącego zagrażać życiu zespołu serotoninowego. Zespół serotoninowy może obejmować zmiany stanu psychicznego, niestabilność autonomiczną, zaburzenia nerwowo-mięśniowe i (lub) objawy dotyczące układu pokarmowego. Jeśli podejrzewa się wystąpienie zespołu serotoninowego, należy przerwać leczenie preparatem. Preparat zawiera czerwień koszenilową (E 124), która może powodować reakcje alergiczne.
Reklama
Tussidex - ciąża
Nie zaleca się stosowania leku w okresie ciąży, ze względu na brak dostatecznej liczby badań. Stosowanie leku w końcowym okresie ciąży może spowodować zaburzenia czynności oddechowej u noworodka. Preparat jest przeciwwskazany w okresie karmienia piersią; lek przenika do mleka matki - u niemowląt karmionych piersią przez matki stosujące dekstrometorfan może wystąpić obniżenie ciśnienia krwi i zatrzymanie oddychania.
Reklama
Tussidex - efekty uboczne
Rzadko: bóle żołądka, zaparcia lub biegunka, nudności, wymioty, dezorientacja, senność, zawroty głowy, ból głowy. Bardzo rzadko: reakcje alergiczne (wysypka, pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy, skurcz oskrzeli).
Tussidex - interakcje
Nie należy stosować leku w trakcie leczenia inhibitorami MAO ani w ciągu 14 dni po zakończeniu leczenia inhibitorami MAO. Jednoczesne stosowanie dekstrometorfanu z chinidyną, amiodaronem lub fluoksetyną może hamować metabolizm dekstrometorfanu w wątrobie, zwiększając jego stężenie w surowicy krwi i nasilając działania niepożądane. Jednoczesne stosowanie leków działających hamująco na OUN z dekstrometorfanem może nasilać działanie hamujące tych leków i dekstrometorfanu. Dekstrometorfan jest metabolizowany przez enzym CYP2D6 i ulega intensywnemu metabolizmowi pierwszego przejścia. Jednoczesne stosowanie silnych inhibitorów enzymu CYP2D6 może zwiększać stężenie dekstrometorfanu w organizmie. Zwiększa to ryzyko występowania toksycznego wpływu dekstrometorfanu (pobudzenia, dezorientacji, drżenia, bezsenności, biegunki i depresji oddechowej) oraz rozwoju zespołu serotoninowego. Do silnych inhibitorów enzymu CYP2D6 należą: fluoksetyna, paroksetyna, chinidyna i terbinafina. W przypadku jednoczesnego stosowania z chinidyną stężenie dekstrometorfanu w osoczu może wzrosnąć nawet 20-krotnie, co zwiększa ryzyko występowania działań niepożądanych ze strony OUN powiązanych ze stosowaniem tego leku. Podobny wpływ na metabolizm dekstrometorfanu wywołują: amiodaron, flekainid i propafenon, sertralina, bupropion, metadon, cynakalcet, haloperydol, perfenazyna i tiorydazyna. W przypadku konieczności jednoczesnego stosowania inhibitorów CYP2D6 i dekstrometorfanu pacjent musi być monitorowany. Konieczne może okazać się również zmniejszenie dawki dekstrometorfanu.
Tussidex - dawkowanie
Doustnie. Dorośli i młodzież w wieku od 12 lat: zwykle stosuje się 30 mg (1 kaps.) co 6–8 h. Nie należy zażywać więcej niż 120 mg bromowodorku dekstrometorfanu na dobę (4 kaps. na dobę). Lek zawiera w pojedynczej dawce 30 mg bromowodorku dekstrometorfanu, dlatego nie należy go stosować u dzieci w wieku poniżej 12 lat. U młodzieży w wieku od 12 do 16 lat nie stosować bez wyraźnych zaleceń lekarza.
Tussidex - uwagi
Lek może zaburzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn (istnieje ryzyko wystąpienia senności i zawrotów głowy).
