Ventavis

Reklama

Ventavis - skład

1 ml roztworu zawiera 10 µg iloprostu (w postaci trometamolu iloprostu). Preparat zawiera etanol.

Reklama

Ventavis - działanie

Inhibitor agregacji płytek krwi, syntetyczny analog prostacykliny. W badaniach in vitro zaobserwowano następujące działania farmakologiczne: hamowanie agregacji płytek krwi, przylegania płytek krwi i reakcji uwalniania; rozszerzenie tętniczek i żyłek; zwiększenie gęstości naczyń włosowatych i zmniejszenie podwyższonej przepuszczalności naczyń wywołanej przez mediatory, takie jak serotonina lub histamina w krążeniu w najmniejszych naczyniach; stymulacja endogennego potencjalnego działania fibrynolitycznego. Po podaniu iloprostu w inhalacji obserwowano bezpośrednie rozszerzenie naczyń łożyska tętniczego płuc z jednoczesną znaczną poprawą ciśnienia w tętnicach płucnych, zmniejszeniem płucnego oporu naczyniowego, zwiększeniem rzutu serca oraz poprawą saturacji mieszanej krwi żylnej. Rozszerzanie naczyń płuc po każdej inhalacji stabilizuje się w ciągu 1-2 h. Nie ma dostępnych danych dotyczących porównania pacjentów podczas ostrej reakcji hemodynamicznej po podaniu dożylnym iloprostu oraz po podaniu wziewnym. Zaobserwowane właściwości hemodynamiczne sugerują ostrą odpowiedź z preferencyjnym oddziaływaniem leczenia wziewnego na naczynia płuc. Podczas podawania iloprostu w inhalacji pacjentom z nadciśnieniem płucnym (dawka iloprostu w ustniku: 5 µg, czas inhalacji 4,6-10,6 min), najwyższe stężenie leku w surowicy krwi wystąpiło pod koniec inhalacji. Wartości tych stężeń zmniejszają się wraz z T_0,5 wynoszącymi w przybliżeniu od 5 do 25 min. W ciągu 30 min do 1 h po zakończeniu inhalacji iloprost nie jest wykrywalny w centralnym kompartmencie.

Reklama

Ventavis - wskazania

W celu poprawy wydolności wysiłkowej i zmniejszenia objawów u dorosłych pacjentów z pierwotnym nadciśnieniem płucnym, zakwalifikowanych do III klasy czynnościowej według klasyfikacji NYHA.

Reklama

Ventavis - przeciwwskazania

Nadwrażliwość na iloprost lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Stany, w których wpływ preparatu na płytki krwi może zwiększyć ryzyko krwotoku (np. aktywne wrzody trawienne, uraz, krwotok wewnątrzczaszkowy). Ciężka choroba niedokrwienna serca lub niestabilna dławica piersiowa. Zawał mięśnia sercowego przebyty w ciągu ostatnich 6 miesięcy. Niewyrównana niewydolność serca niekontrolowana przez lekarza. Ciężkie zaburzenia rytmu serca. Zaburzenia naczyniowo-mózgowe (np. przemijające niedokrwienie mózgu, udar) przebyte w ciągu ostatnich 3 miesięcy. Nadciśnienie płucne spowodowane zarostową chorobą żył. Wrodzone lub nabyte wady zastawkowe z istotnymi klinicznie zaburzeniami czynności mięśnia sercowego nie związane z nadciśnieniem płucnym.

Reklama

Ventavis - ostrzeżenia

Nie zaleca się stosowania preparatu pacjentom z niestabilnym nadciśnieniem płucnym z zaawansowaną prawokomorową niewydolnością serca. W przypadku pogorszenia się lub zaostrzenia prawokomorowej niewydolności serca należy rozważyć zastosowanie innego leczenia. Rozpoczynając podawanie preparatu należy sprawdzić ciśnienie tętnicze krwi. Należy zachować ostrożność podczas podawania leku pacjentom z niskim ciśnieniem tętniczym krwi i u pacjentów z niedociśnieniem ortostatycznym lub otrzymujących leki zmniejszające ciśnienie krwi, aby nie dopuścić do dalszego zmniejszenia ciśnienia - hipotonii. Nie należy rozpoczynać podawania preparatu pacjentom ze skurczowym ciśnieniem tętniczym krwi poniżej 85 mmHg. Należy wziąć pod uwagę współistniejące choroby lub jednocześnie podawane leki, które mogłyby zwiększać ryzyko niedociśnienia i omdlenia. Pacjenci, u których występuje omdlenie w związku z nadciśnieniem płucnym, powinni unikać nadmiernego wysiłku, na przykład w trakcie ćwiczeń fizycznych. Przed wysiłkiem fizycznym korzystna może być inhalacja leku. Zwiększone występowanie omdlenia może świadczyć o nieprawidłowościach terapeutycznych, niedostatecznej skuteczności i (lub) nasileniu choroby. Należy wówczas rozważyć dostosowanie i (lub) zmianę terapii. Inhalacja preparatu może pociągać za sobą ryzyko wystąpienia skurczów oskrzeli u pacjentów z nadwrażliwością oskrzelową. Ponadto, nie ustalono korzyści stosowania preparatu u pacjentów ze współistniejącą POChP oraz ciężką astmą. Pacjentów ze współistniejącymi ostrymi zakażeniami płuc, POChP i ciężką astmą należy uważnie obserwować. Jeśli podczas podawania iloprostu w inhalacji u pacjentów z nadciśnieniem płucnym wystąpią objawy obrzęku płuc, należy rozważyć możliwość współistnienia choroby zarostowej żył płucnych. Lek należy wówczas odstawić. Leki rozszerzające naczynia płucne mogą znacznie pogorszyć stan układu sercowo-naczyniowego u pacjentów z chorobą zarostową żył płucnych. Jeżeli wystąpią objawy obrzęku płuc to może to wskazywać na chorobę zarostową żył płucnych. W takiej sytuacji należy przerwać leczenie preparatem. W razie przerwania terapii preparatem nie jest wykluczone ryzyko nawrotu choroby. Po zaprzestaniu terapii, należy bardzo uważnie obserwować pacjenta i rozważyć alternatywną metodę leczenia u poważnie chorych pacjentów. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby i u pacjentów z niewydolnością nerek wymagającą dializy zaleca się ostrożne dostosowywanie początkowej dawki. Nie można wykluczyć, że podczas długotrwałego leczenia preparatem wystąpi niewielkie zwiększenie stężenia glukozy w surowicy krwi na czczo. Aby zminimalizować możliwość niezamierzonej ekspozycji na lek, zaleca się podawanie preparatu w inhalacji za pomocą nebulizatorów z systemem uwalniania leku wyzwalanym przez wdech pacjenta (takich jak Breelib, I-Neb) oraz zapewnienie odpowiedniej wentylacji pomieszczenia. Noworodki, niemowlęta i kobiety w ciąży nie powinny być wystawiane na działanie leku rozproszonego w powietrzu. Preparat nie powinien stykać się ze skórą i oczami. Należy unikać doustnego spożycia roztworu. W trakcie nebulizacji nie wolno stosować maski na twarz i należy używać tylko ustnika. Lek w dawce 10 mikrogramów/ml zawiera 0,81 mg alkoholu (etanolu) w każdym mililitrze, co jest równoważne 0,081% w/v. Ilość 0,81 mg alkoholu w 1 ml tego leku jest równoważna mniej niż 1 ml piwa lub wina. Lek w dawce 20 mikrogramów/ml zawiera 1,62 mg alkoholu (etanolu) w każdym mililitrze, co jest równoważne 0,162% w/v. Ilość 1,62 mg alkoholu w 1 ml tego leku jest równoważna mniej niż 1 ml piwa lub wina. Mała ilość alkoholu w tym leku nie będzie powodowała zauważalnych skutków.

Reklama

Ventavis - ciąża

Kobiety w wieku rozrodczym powinny stosować skuteczne środki antykoncepcyjne podczas leczenia iloprostem. Kobiety z nadciśnieniem płucnym (PH) powinny unikać ciąży, ponieważ może to prowadzić do zagrażającego życiu zaostrzenia choroby. Badania na zwierzętach wykazały wpływ na reprodukcję. Uwzględniając potencjalne korzyści dla matki, stosowanie preparatu w okresie ciąży można rozważyć u tych kobiet, które zdecydują się na kontynuację ciąży, mimo ryzyka nadciśnienia płucnego. Nie wiadomo, czy iloprost/metabolity przenikają do mleka ludzkiego. Nie można wykluczyć potencjalnego ryzyka dla karmionego piersią dziecka i zaleca się unikanie karmienia piersią podczas leczenia preparatem. Badania na zwierzętach nie wykazały szkodliwego wpływu iloprostu na płodność.

Reklama

Ventavis - efekty uboczne

Bardzo często: przypadki krwawień (ryzyko może być zwiększone u pacjentów stosujących inhibitory agregacji płytek krwi lub leki przeciwzakrzepowe; przypadki zakończone zgonem obejmowały krwotok mózgowy i wewnątrzczaszkowy), ból głowy, rozszerzenie naczyń, nagłe zaczerwienienie twarzy, uczucie dyskomfortu w klatce piersiowej lub ból w klatce piersiowej, kaszel, nudności, ból szczęki/szczękościsk, obrzęk obwodowy. Często: zawroty głowy, tachykardia, kołatanie serca, omdlenie, niedociśnienie, duszność, ból gardła i krtani, podrażnienie gardła, biegunka, wymioty, podrażnienie jamy ustnej i języka (w tym ból), wysypka. Częstość nieznana: małopłytkowość, nadwrażliwość, skurcz oskrzeli, świszczący oddech, zaburzenia smaku.

Ventavis - interakcje

Iloprost może nasilać działanie leków rozszerzających naczynia, obniżających ciśnienie i w konsekwencji powodujących ryzyko wystąpienia niedociśnienia. Zalecana jest ostrożność w przypadku jednoczesnego podawania preparatu z innymi lekami obniżającymi ciśnienie lub rozszerzającymi naczynia, ponieważ może być konieczne dostosowanie dawki. Ze względu na to, że iloprost hamuje czynność płytek krwi, jego stosowanie z innymi środkami przeciwzakrzepowymi (takimi jak heparyna, pochodne kumaryny) lub z innymi inhibitorami agregacji płytek krwi (takimi jak kwas acetylosalicylowy, NLPZ, tyklopidyna, klopidogrel, antagoniści glikoproteiny IIb/IIIa: abcyksymab, eptifibatyd i tyrofiban) mogą zwiększać ryzyko krwawień. Zaleca się obserwację pacjentów przyjmujących leki przeciwzakrzepowe lub inne inhibitory agregacji płytek krwi zgodnie z ogólnie przyjętą praktyką medyczną. Dożylna infuzja iloprostu nie ma wpływu ani na właściwości farmakokinetyczne wielokrotnych dawek doustnych digoksyny, ani na farmakokinetykę jednocześnie podawanego pacjentom tkankowego aktywatora plazminogenu (t-PA). Iloprost nie ma istotnego wpływu na hamowanie metabolizmu leków przebiegającego z udziałem enzymów cytochromu P450.

Ventavis - dawkowanie

Preparat do podawania wziewnego z nebulizatora. Leczenie preparatem powinien rozpocząć i monitorować wyłącznie lekarz mający doświadczenie w leczeniu nadciśnienia płucnego. Dorośli. Rozpoczynając leczenie pierwsza dawka iloprostu podawana w inhalacji powinna wynosić 2,5 µg (podawanego przez ustnik nebulizatora). W przypadku dobrej tolerancji dawkę należy zwiększyć do 5 µg i utrzymać takie dawkowanie. W przypadku słabej tolerancji dawki 5 µg dawka ta powinna być zmniejszona do 2,5 µg. Dawkę przeznaczoną na jedną inhalację, należy podawać 6-9 razy na dobę, zgodnie z indywidualnymi potrzebami i tolerancją pacjenta. Czas trwania leczenia zależy od stanu klinicznego pacjenta i oceny lekarza. W przypadku pogorszenia się stanu zdrowia pacjentów podczas stosowania tego leczenia, należy rozważyć dożylne leczenie prostacykliną. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów z zaburzeniem czynności wątroby, aby nie dopuścić do niepożądanej kumulacji leku w ciągu dnia, należy zachować szczególną ostrożność podczas początkowego dostosowywania dawki leku. Początkowo należy podawać dawki 2,5 µg, zachowując 3-4-h przerwę między kolejnymi aplikacjami leku (odpowiada to podawaniu leku maksymalnie 6 razy na dobę). Następnie przerwy w dawkowaniu można ostrożnie skracać na podstawie indywidualnej tolerancji leku przez pacjenta. Jeśli wskazana jest dawka do 5 µg, ponownie należy zastosować 3-4-h przerwy między dawkami, a następnie skracać je zależnie od indywidualnej tolerancji leku przez pacjenta. Kumulacja iloprostu w następstwie kilkudniowego leczenia jest mało prawdopodobna, z uwagi na nocne przerwy w podawaniu leku. Nie ma potrzeby dostosowywania dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek z CCr >30 ml/min. Pacjentów z CCr ≤30 ml/min nie poddawano ocenie w badaniach klinicznych. Wydalanie iloprostu jest spowolnione u pacjentów z niewydolnością nerek wymagającą dializy - należy stosować takie same zalecenia dotyczące dawkowania jak u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Preparat podaje się za pomocą odpowiedniego inhalatora (nebulizatora): Breelib - przy dawce w ustniku 2,5 µg - szacowany czas inhalacji 3 min; I-Neb AAD - przy dawce w ustniku 2,5 µg - szacowany czas inhalacji - 3,2 min; Venta-Neb - przy dawce w ustniku 2,5 µg - szacowany czas inhalacji - 4 min. Pacjenci leczeni za pomocą jednego typu nebulizatora, nie powinni zmieniać jego rodzaju bez nadzoru lekarza prowadzącego.

Ventavis - uwagi

Dostępne są ograniczone dane dotyczące stosowania nebulizatora Breelib. W przypadku zmiany z innego urządzenia na nebulizator Breelib, do pierwszej inhalacji należy zastosować Ventavis 10 µg/ml (ampułka 1 ml) dostarczając 2,5 µg iloprostu przez ustnik nebulizatora pod ścisłym nadzorem lekarza prowadzącego, aby zapewnić dobrą tolerancję szybszej inhalacji nebulizatorem Breelib. Podanie dawki 2,5 µg odnosi się również do pacjentów, którzy byli leczeni stosując inhalacje z 5 µg, z użyciem innego urządzenia. Preparat wywiera znaczny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn w przypadku pacjentów, u których występują takie objawy niedociśnienia jak zawroty głowy. Rozpoczynając leczenie należy zachować ostrożność do czasu ustalenia ewentualnych objawów niepożądanych u danego pacjenta.