Reklama
Vistide - skład
1 ml zawiera 75 mg bezwodnego cydofowiru. Lek zawiera sód (2,5 mmol/57 mg w jednej fiolce).
Reklama
Vistide - działanie
Lek przeciwwirusowy, analog cytydyny, działający in vitro i in vivo na ludzkiego wirusa cytomegalii (HCMV). Szczepy HCMV oporne na gancyklowir mogą pozostawać wrażliwe na cydofowir. Cydofowir hamuje replikację wirusa HCMV poprzez wybiórcze hamowanie syntezy wirusowego DNA. Dane biochemiczne potwierdzają, że dwufosforan cydofowiru (aktywny metabolit), wybiórczo hamuje polimerazę DNA wirusów HSV-1, HSV-2 i HCMV. Cydofowir wnika do komórek w mechanizmie pinocytozy i jest fosforylowany do monofosforanu, a następnie do dwufosforanu cydofowiru. Wydłużone działanie przeciwwirusowe zależy od okresu półtrwania jego metabolitów: dla dwufosforanu cydofowiru T0,5 wynosi 17-65 h, dla pochodnych fosforylocholinowych cydofowiru T0,5 wynosi 87 h. Działanie przeciwwirusowe obserwuje się przy stężeniach leku istotnie niższych od stężeń wywołujących śmierć komórek. Główna drogą eliminacji cydofowiru jest wydalanie przez nerki niezmienionej postaci leku, zarówno w wyniku przesączania kłębuszkowego, jak i wydzielania kanalikowego. U pacjentów z prawidłową czynnością nerek 80-100% dożylnej dawki leku odnajdywano w moczu w ciągu 24 h w postaci niezmienionego cydofowiru. Nie znaleziono żadnych metabolitów cydofowiru w surowicy ani w moczu pacjentów. W badaniach in vitro cydofowir wiązał się z białkami osocza lub surowicy w 10% lub mniej w zakresie stężeń cydofowiru 0,25-25 µg/ml.
Reklama
Vistide - wskazania
Leczenie zapalenia siatkówki wywołanego wirusem cytomegalii (CMV) u dorosłych z nabytym zespołem upośledzenia odporności (AIDS) bez niewydolności nerek. Lek może być stosowany jedynie w przypadkach, kiedy nie można zastosować innego leku.
Reklama
Vistide - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na cydofowir lub pozostałe składniki leku. Lek jest przeciwwskazany u pacjentów, którzy nie mogą przyjmować probenecydu lub innych leków zawierających sulfonamidy. Niewydolność nerek. Jednoczesne podawanie leku i innych substancji mogących działać nefrotoksycznie. Leku nie wolno wstrzykiwać bezpośrednio do gałki ocznej (możliwość zmniejszenia ciśnienia śródgałkowego i wystąpienia zaburzeń widzenia).
Reklama
Vistide - ostrzeżenia
Jednoczesne podawanie cydofowiru z probenecydem jest konieczne w celu zmniejszenia działania nefrotoksycznego cydofowiru i osiągnięcia akceptowalnego stosunku korzyści do ryzyka związanego z leczeniem cydofowiru. Leczeniu musi towarzyszyć doustne podanie probenecydu oraz właściwe nawodnienie wstępne roztworem chlorku sodu podanym dożylnie z każdą dawką cydofowiru. W celu zmniejszenia możliwości występowania nudności i (lub) wymiotów związanych ze stosowaniem probenecydu należy pacjenta zachęcać do przyjmowania pokarmu przed każdą dawką leku; może być konieczne podanie leków przeciwwymiotnych. U pacjentów, u których wystąpią objawy alergii lub nadwrażliwości na probenecyd (np. wysypka, gorączka, dreszcze i objawy anafilaksji), należy rozważyć profilaktycznie lub terapeutyczne podanie odpowiednich leków przeciwhistaminowych i (lub) paracetamolu. Nie prowadzono badań klinicznych z zastosowaniem cydofowiru bez jednoczesnego stosowania probenecydu. Nie zaleca się stosowania programu odczulania na probenecyd. Leczenie cydofowirem należy przerwać i zaleca się stosowanie nawodnienia drogą dożylną, jeśli stężenie kreatyniny wzrośnie o ≥44 µmol/l (≥ 0,5 mg/dl) lub jeśli utrzymuje się białkomocz ≥2+. Jeśli białkomocz wyniesie ≥2+, pacjenta należy nawodnić i badanie powtórzyć. Jeśli po nawodnieniu białkomocz utrzymuje się na poziomie ≥2+, leczenie cydofowirem należy przerwać (ze względu na możliwość doprowadzenia do dalszych objawów uszkodzenia kanalików proksymalnych, w tym do glikozurii, zmniejszenia stężenia fosforanów, kwasu moczowego i wodorowęglanów w surowicy oraz podwyższenia stężenia kreatyniny). Nie wolno rozpoczynać leczenia u pacjentów z klirensem kreatyniny ≤55 ml/min lub białkomoczem ≥2+ (≥ 100 mg/dl), ponieważ optymalne dawki początkowe oraz podtrzymujące u pacjentów z umiarkowanymi i ciężkimi zaburzeniami czynności nerek nie są znane; bezpieczeństwo stosowania i skuteczność cydofowiru nie zostały ustalone. Wykazano, że wysokoprzepływowa hemodializa zmniejsza stężenie cydofowiru w surowicy o ok. 75%. Część dawki usuwana podczas hemodializy wynosi 51,9 ± 11 %. W przypadku wystąpienia zmian czynności nerek konieczne jest przerwanie i być może zakończenie leczenia. Nie został jeszcze ustalony stosunek korzyści do ryzyka w przypadku ponownego zastosowania cydofowiru u pacjentów, u których w przeszłości całkowicie ustąpiły objawy toksycznego działania cydofowiru na nerki. Przed każdym podaniem leku należy sprawdzić stężenie kreatyniny w surowicy oraz poziom białka w moczu; próbki do oznaczania stężenia kreatyniny i białka w moczu należy pobierać od pacjentów w ciągu 24 h każdorazowo przed rozpoczęciem wlewu cydofowiru. Przed podaniem dawki cydofowiru należy sprawdzić liczbę białych krwinek. W razie stwierdzenia glikozurii, białkomoczu lub aminoacydurii, hipourykemii, hipofosfatemii i (lub) hipokaliemii należy rozważyć rozpoznanie zespołu Fanconiego związanego ze stosowaniem cydofowiru. Podczas leczenia pacjenci powinni regularnie odbywać kontrole okulistyczne w związku z możliwością wystąpienia zapalenia tęczówki lub naczyniówki i obniżenia ciśnienia śródgałkowego; w przypadku wystąpienia zapalenia naczyniówki lub tęczówki należy przerwać leczenie cydofowirem, jeśli nie ma reakcji na miejscowe leczenie kortykosteroidami lub kiedy objawy nasilają się, a także gdy zapalenie tęczówki lub naczyniówki nawraca po skutecznym leczeniu. Cydofowir należy traktować jako potencjalny czynnik rakotwórczy u ludzi. Należy zachować ostrożność rozważając zastosowanie leczenia cydofowirem u pacjentów z cukrzycą, ze względu na możliwość zwiększenia ryzyka spadku ciśnienia w gałce ocznej. Leczonego mężczyznę należy poinformować, że u zwierząt lek wywoływał zmniejszenie masy jąder i zmniejszenie liczby plemników - nie obserwowano podobnych zmian w badaniach klinicznych, jednak mogą one wystąpić u ludzi i powodować niepłodność. Nie wykazano bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności leku w innych chorobach niż zapalenie siatkówki wywołane wirusem cytomegalii u dorosłych z AIDS. Należy stosować odpowiednie środki ostrożności w celu zapobiegania zakażeniu wirusem HIV. Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności działania leku u pacjentów w podeszłym wieku - należy zwrócić szczególną uwagę na ocenę czynności nerek przed rozpoczęciem i podczas leczenia u tych pacjentów. Należy zachować ostrożność u pacjentów z niewydolnością wątroby. Nie zaleca się stosowania leku u dzieci w wieku poniżej 18 lat. Lek zawiera sód, co należy wziąć pod uwagę u pacjentów ze zmniejszoną czynnością nerek i u pacjentów kontrolujących zawartość sodu w diecie.
Reklama
Vistide - ciąża
Lek nie jest zalecany do stosowania w ciąży oraz u kobiet w wieku rozrodczym nie stosujących skutecznej metody antykoncepcji. Brak danych dotyczących stosowania cydofowiru u kobiet w ciąży. Kobiety w wieku rozrodczym muszą stosować skuteczną metodę antykoncepcji w trakcie i po okresie leczenia. Mężczyznom należy zalecić stosowanie mechanicznej metody antykoncepcji podczas i 3 miesiące po zakończeniu terapii cydofowirem. Nie wiadomo czy cydofowir i jego metabolity przenikają do mleka ludzkiego - nie można wykluczyć zagrożenia dla noworodków i dzieci, stąd podczas leczenia należy przerwać karmienie piersią.
Reklama
Vistide - efekty uboczne
Działania niepożądane związane z dużym lub średnim prawdopodobieństwem ze stosowaniem cydofowiru na podstawie danych z badań klinicznych oraz po wprowadzeniu leku do obrotu. Bardzo często: neutropenia, ból głowy, nudności, wymioty, łysienie, wysypka, białkomocz, zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi, osłabienie, gorączka. Często: zapalenie tęczówki, naczyniówki, zmniejszenie ciśnienia śródgałkowego, duszność, biegunka, niewydolność nerek, dreszcze. Częstość nieznana: osłabienie słuchu, zapalenie trzustki, nabyty zespół Fanconiego. Zgłoszenia dotyczące niewydolności nerek (oraz zdarzeń prawdopodobnie wywołanych przez niewydolność nerek, np. zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi, białkomocz, glikozuria) otrzymane po wprowadzeniu leku do obrotu obejmowały kilka przypadków zakończonych zgonem. Przypadki ostrej niewydolności nerek zgłaszano już po jednej lub dwóch dawkach leku. Ponadto należy wziąć pod uwagę działania niepożądane dotyczące stosowania probenecydu.
Vistide - interakcje
Istnieje ryzyko, że równoczesne stosowanie leku i preparatów zawierających fumaran dizoproksylu tenofowiru może prowadzić do powstawania interakcji farmakodynamicznych i zwiększyć ryzyko zespołu Fanconiego - nie należy stosować leczenia skojarzonego. Probenecyd zwiększa AUC zydowudyny - należy kontrolować objawy toksyczności zydowudyny na układ krwiotwórczy. W przypadku innych leków z grupy NRTI podawanych jednocześnie z probenecydem, należy zapoznać się z Charakterystyką Produktu Leczniczego (ChPL) każdego z tych leków. W badaniach klinicznych nie badano interakcji z cydofowirem, probenecydem i lekami przeciw wirusowi HIV lub lekami stosowanymi w leczeniu częstych przewlekłych zakażeń wirusowych występujących w tej grupie pacjentów, takich jak zapalenie wątroby wywołane wirusami HCV lub HBV. Probenecyd może zwiększać działanie innych substancji (np. paracetamolu, acyklowiru, inhibitorów ACE, kwasu aminosalicylowego, barbituranów, benzodiazepin, bumetanidu, klofibratu, metotreksatu, famotydyny, NLPZ, teofiliny oraz zydowudyny). Z tego względu przepisując probenecyd wraz z cydofowirem należy zapoznać się z aktualną ChPL probenecydu. Nie oceniono bezpieczeństwa stosowania cydofowiru u pacjentów przyjmujących inne substancje mogące działań nefrotoksycznie (np. tenofowir, aminoglikozydy, amfoterycyna B, foskarnet, pentamidyna podawana dożylnie, adefowir i wankomycyna). Zaleca się przerwanie stosowania substancji o potencjalnym działaniu nefrotoksycznym co najmniej 7 dni przed rozpoczęciem podawania cydofowiru.
Vistide - dawkowanie
Lek można podawać jedynie dożylnie, do żył z odpowiednio dużym przepływem, co zapewni jego szybkie rozcieńczenie i dystrybucję. Lek musi być podawany z probenecydem podawanym doustnie oraz z roztworem chlorku sodu podawanym dożylnie.
Dorośli. Leczenie wstępne: zalecana dawka cydofowiru wynosi 5 mg/kg mc.; lek podaje się raz w tygodniu przez 2 kolejne tyg. Leczenie podtrzymujące: rozpoczyna się 2 tyg. po zakończeniu leczenia wstępnego, zalecana dawka podtrzymująca cydofowiru wynosi 5 mg/kg mc.; lek podaje się raz na 2 tyg.
Przed każdym wlewem cydofowiru pacjent musi otrzymać dożylnie w sumie 1 litr 0,9% (fizjologicznego) roztworu chlorku sodu. Pacjentom którzy tolerują dodatkową podaż płynów, przed każdym wlewem cydofowiru można podać dożylnie do 2 litrów 0,9% roztworu chlorku sodu. Pierwszy litr roztworu soli należy podawać dożylnie w ciągu 1 h bezpośrednio przed wlewem cydofowiru; wlew drugiego litra roztworu soli, jeśli jest podawany, powinien trwać 1-3 h i rozpocząć się wraz z wlewem cydofowiru lub bezpośrednio po nim. Przed podaniem cydofowiru lek należy rozcieńczyć w 100 ml 0,9% (fizjologicznego) roztworu chlorku sodu. Całkowitą objętość leku należy podać pacjentowi za pomocą standardowej pompy do infuzji dożylnych, ze stałą prędkością w ciągu 1 h.
Vistide - uwagi
Należy zachować odpowiednie środki ostrożności, w tym stosować odpowiedni, bezpieczny sprzęt podczas przygotowywania, podawania i niszczenia leku.
