Reklama
Xavitor - skład
1 tabl. powl. zawiera 10 mg, 20 mg lub 40 mg atorwastatyny w postaci soli wapniowej.
Reklama
Xavitor - działanie
Wybiórczy, konkurencyjny inhibitor reduktazy HMG-CoA, enzymu odpowiedzialnego za przekształcenie 3-hydroksy-3-metyloglutarylokoenzymu A do mewalonianu, prekursora steroli, w tym cholesterolu. Atorwastatyna zmniejsza stężenie cholesterolu i lipoprotein we krwi przez hamowanie aktywności reduktazy HMG-CoA i syntezy cholesterolu w wątrobie. Atorwastatyna zwiększa także liczbę receptorów wątrobowych dla LDL na powierzchni komórki, co prowadzi do zwiększonego wychwytu i katabolizmu LDL. Atorwastatyna zmniejsza tworzenie się LDL i ilość cząstek LDL. Prowadzi do znacznego i utrzymującego się zwiększenia aktywności receptora LDL oraz korzystnie zmienia jakość krążących cząsteczek LDL. Atorwastatyna zmniejsza stężenie cholesterolu LDL u pacjentów z homozygotyczną rodzinną hipercholesterolemią, którzy zazwyczaj nie reagowali na leki zmniejszające stężenie lipidów. Atorwastatyna zmniejsza stężenie cholesterolu całkowitego (o 30-46%), cholesterolu LDL (o 41-61%), apolipoproteiny B (o 34-50%) i triglicerydów (o 14-33%) oraz powoduje różnie nasilony, zależny od dawki wzrost stężenia cholesterolu HDL i apolipoproteiny A1. Po podaniu doustnym atorwastatyna wchłania się szybko z przewodu pokarmowego, osiągając największe stężenie we krwi w czasie 1-2 h. Bezwzględna biodostępność wynosi ok. 12%, a układowa dostępność aktywności hamującej reduktazy HMG-CoA wynosi 30% (co związane jest z usuwaniem leku przez komórki błony śluzowej żołądka i jelit, zanim dostanie się do krążenia i efektem pierwszego przejścia). Z białkami osocza wiąże się w ponad 98%. Jest metabolizowana w wątrobie przez cytochrom P-450 3A4 do pochodnych orto- i parahydroksylowych i różnych produktów beta-oksydacji. Około 70% działania hamującego na reduktazę HMG-CoA przypisuje się aktywnym metabolitom. Lek wydalany jest głównie z żółcią. Średni T0,5 wynosi ok. 14 h. Okres półtrwania działania hamującego reduktazę HMG-CoA wynosi 20-30 h, ze względu na wpływ aktywnych metabolitów. Niewydolność nerek nie wpływa na stężenie atorwastatyny i jej aktywnych metabolitów we krwi ani na jej skuteczność. Stężenie atorwastatyny i jej aktywnych metabolitów we krwi jest znacznie zwiększone (Cmax ok. 16 razy i AUC ok. 11 razy) u pacjentów z przewlekłym poalkoholowym uszkodzeniem wątroby (Childs-Pugh B).
Reklama
Xavitor - wskazania
Uzupełnienie leczenia dietetycznego w celu obniżenia zwiększonego stężenia całkowitego cholesterolu, cholesterolu LDL, apolipoproteiny B lub triglicerydów u pacjentów z pierwotną hipercholesterolemią, heterozygotyczną hipercholesterolemią rodzinną lub hiperlipidemią mieszaną (odpowiadającą typowi IIa i IIb wg klasyfikacji Fredrickson'a), jeżeli dieta oraz inne środki niefarmakologiczne były niewystarczająco skuteczne. U pacjentów z homozygotyczną hipercholesterolemią rodzinną, jako leczenie wspomagające z innymi lekami zmniejszającymi poziom cholesterolu (LDL) lub w przypadku, gdy inne metody terapeutyczne nie są wystarczająco skuteczne.
Reklama
Xavitor - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na atorwastatynę w wywiadzie lub którąkolwiek substancję pomocniczą. Czynna choroba wątroby lub utrzymująca się zwiększona aktywność aminotransferaz w surowicy przekraczająca 3-krotnie górną granicę wartości uznanej za prawidłową. Miopatia. Ciąża. Okres karmienia piersią. Kobiety w wieku rozrodczym nie stosujące odpowiednich metod antykoncepcyjnych.
Reklama
Xavitor - ostrzeżenia
Należy zachować ostrożność podczas stosowania leku u pacjentów spożywających znaczne ilości alkoholu i (lub) z chorobami wątroby w wywiadzie. W przypadku utrzymującego się zwiększenia aktywności aminotransferaz (większego niż 3-krotna wartość uznana za prawidłową), należy zmniejszyć dawkę lub odstawić lek. Atorwastatyna może w bardzo rzadkich przypadkach wpływać na mięśnie szkieletowe i powodować bóle mięśniowe, zapalenie mięśni i miopatię, która może prowadzić do rabdomiolizy, stanu potencjalnie zagrażającemu życiu, charakteryzującego się znacznym zwiększeniem aktywności kinazy kreatynowej-CK (> 10 razy powyżej górnej granicy wartości uznanej za prawidłową), mioglobinemią i mioglobinurią, które mogą prowadzić do niewydolności nerek. Należy zachować szczególną ostrożność i oznaczyć aktywność CK u pacjentów predysponowanych do wystąpienia rabdomiolizy, tj. u pacjentów: z zaburzeniami czynności nerek, z niedoczynnością tarczycy, z miopatią uwarunkowaną genetycznie lub w wywiadzie, z miopatią związaną ze stosowaniem statyn lub fibratów w wywiadzie, z niewydolnością wątroby i (lub) u pacjentów nadużywających alkoholu oraz u pacjentów w podeszłym wieku (> 70 lat); w tych grupach pacjentów należy rozważyć ryzyko, jak i możliwe korzyści związane z leczeniem. Należy oznaczać aktywność CK przed rozpoczęciem leczenia - jeżeli aktywność CK jest znacząco podwyższona (> 5 razy powyżej górnej granicy wartości uznanej za prawidłową) nie powinno się rozpoczynać leczenia. Podawanie leku musi być przerwane, jeśli nastąpi znaczne zwiększenie aktywności CK (>10 razy powyżej górnej granicy wartości uznanej za prawidłową), a także w przypadku wystąpienia objawów ze strony mięśni (bólu mięśni, kurczu lub osłabienia mięśni zwłaszcza, jeśli obajwom tym towarzyszy ogólne osłabienie i gorączka) i zwiększeniu aktywności CK > 5 razy powyżej górnej granicy wartości uznanej za prawidłową; jeżeli dolegliwości związane z mięśniami są znacznie nasilone i na co dzień wywołują dyskomfort należy rozważyć przerwanie terapii nawet gdy aktywność CK nie przekracza 5 krotnie górnej granicy wartości uznanej za prawidłową. Jeśli objawy ustąpią, a aktywność CK wróci do wartości prawidłowych, można rozważyć włączenie terapii atorwastatyną lub inną statyną, pod warunkiem stosowania dawek minimalnych i ścisłej kontroli stanu pacjenta. Ryzyko wystąpienia rabdomiolizy rośnie podczas stosowania atorwastatyny w skojarzeniu z takimi lekami jak cyklosporyna, erytromycyna, klarytromycyna, itrakonazol, ketokonazol, nefazodon, niacyna, gemfibrozyl i inne fibraty oraz inhibitory proteazy wirusa HIV.
Reklama
Xavitor - ciąża
Stosowanie leku w ciąży i w okresie karmienia piersią jest przeciwwskazane. Kobiety w wieku rozrodczym powinny stosować skuteczne metody zapobiegania ciąży. Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania atorwastatyny w czasie ciąży i karmienia piersią.
Reklama
Xavitor - efekty uboczne
Często: zaparcia, wzdęcia, dyspepsja, nudności, biegunka; nadwrażliwość; bezsenność, ból i zawroty głowy, parestezje, obniżona wrażliwość na dotyk; wysypka skórna, świąd; bóle mięśniowe, bóle stawów; osłabienie, ból w klatce piersiowej, ból pleców, obrzęki obwodowe. Niezbyt często: jadłowstręt, wymioty; trombocytopenia; łysienie, hiperglikemia lub hipoglikemia, zapalenie trzustki; amnezja, neuropatia obwodowa; szum w uszach; pokrzywka; miopatia; impotencja; zmęczenie, zwiększenie masy ciała. Rzadko: zapalenie wątroby, żółtaczka zastoinowa; zapalenie mięśni, rabdomioliza. Bardzo rzadko: reakcje anafilaktyczne, obrzęk naczynioruchowy, wysypka pęcherzowa (w tym rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona oraz toksyczne martwicze oddzielanie naskórka).
Xavitor - interakcje
Szczególną ostrożność należy zachować podczas jednoczesnego stosowania inhibitorów cytochromu P450 3A4 (np.: cyklosporyny, antybiotyków makrolidowych w tym erytromycyny i klarytromycyny, nefazodonu, leków przeciwgrzybiczych z grupy azoli w tym itrakonazolu i inhibitorów proteazy HIV), ze względu na ryzyko zwiększenie stężenia atorwastatyny w osoczu. Atorwastatyna i jej metabolity są substratami glikoproteiny P; jednoczesne stosowanie inhibitorów glikoproteiny P (np. cyklosporyny) może zwiększać układową biodostępność atorwastatyny. Jednoczesne stosowanie atorwastatyny w dawce 40 mg i itrakonazolu w dawce 200 mg na dobę prowadziło do 3-krotnego wzrostu AUC atorwastatyny. Nie zaleca się spożywania dużych ilości (ponad 1,2 l na dobę przez 5 dni) soku grejpfrutowego podczas kuracji atorwastatyną. Gemfibrozyl hamuje glukuronizację atorwastatyny i dlatego może powodować zwiększone stężenie atorwastatyny w surowicy. Jednoczesne podawanie digoksyny z atorwastatyną w dawce 80 mg na dobę zwiększa stężenie digoksyny we krwi o około 20% (interakcja związana w hamowaniem transportu przez białko błonowe - glikoproteinę P) - pacjenci przyjmujący digoksynę powinni być uważnie monitorowani. Jednoczesne przyjmowanie atorwastatyny i doustnych środków antykoncepcyjnych zwiększa stężenie noretysteronu i etynyloestradiolu, co należy uwzględnić podczas ustalania dawek doustnych środków antykoncepcyjnych. U pacjentów otrzymujących atorwastatynę jednocześnie z kolestypolem występuje zmniejszenie (o około 25%) stężenia atorwastatyny i jej aktywnych metabolitów we krwi przy jednoczesnym zwiększeniu efektu hipolipemizującego. Leki zobojętniające kwas żołądkowy (zawierające wodorotlenki glinu i magnezu) zmniejszają stężenie atorwastatyny i jej aktywnych metabolitów we krwi o około 35%, jednak nie ma to wpływu na obniżenie stężenia cholesterolu LDL. Jednoczesne przyjmowanie atorwastatyny i warfaryny powoduje nieznaczne skrócenie czasu protrombinowego podczas pierwszych dni przyjmowania obu tych leków, czas ten powraca do normy w ciągu 15 dni stosowania atorwastatyny (należy jednak uważnie obserwować pacjentów przyjmujących warfarynę podczas włączania atorwastatyny do ich leczenia). Nie wykazano klinicznie istotnych interakcji atorwastatyny z: fenazonem, cymetydyną, amlodypiną, lekami przeciwnadciśnieniowymi i hipoglikemizującymi.
Xavitor - dawkowanie
Doustnie. Dorośli. Dawkę należy dostosowywać indywidualnie na podstawie wartości wyjściowych stężenia cholesterolu LDL, celu leczenia i odpowiedzi pacjenta na leczenie. Dawka początkowa wynosi 10 mg raz na dobę. Modyfikację dawkowania powinno się przeprowadzać w odstępach co najmniej 4 tygodni lub dłuższych. Maksymalna dawka dobowa wynosi 80 mg. W przypadku pacjentów z rozpoznaną chorobą niedokrwienną serca oraz u pacjentów ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia epizodów niedokrwiennych, celem leczenia jest uzyskanie stężenia cholesterolu LDL <3 mmol/l (lub 115 mg/dl) i cholesterolu całkowitego jest <5 mmol/l (lub 190 mg/dl). Pierwotna hipercholesterolemia i hiperlipidemia mieszana: u większości pacjentów wystarcza dawka 10 mg raz na dobę; początek skuteczności obserwuje się w ciągu 2 tyg. a maksymalne działanie lecznicze osiąga się zazwyczaj w ciągu 4 tyg. i utrzymuje się ona podczas długotrwałego leczenia. Heterozygotyczna rodzinna hipercholesterolemia: dawka początkowa wynosi 10 mg raz na dobę; dostosowania dawki należy dokonywać nie częściej niż co 4 tyg. do osiągnięcia dawki 40 mg raz na dobę; następnie można albo zwiększyć dawkę do maksymalnej dawki 80 mg raz na dobę lub stosować atorwastatynę w dawce 40 mg raz na dobę w skojarzeniu z lekami wiążącymi kwasy żółciowe. Homozygotyczna rodzinna hipercholesterolemia: 10-80 mg raz na dobę jako leczenie wspomagające inne sposoby terapii hipolipemizującej lub jeśli leczenie innymi sposobami nie przyniosło oczekiwanych efektów. Nie ma konieczności zmiany dawkowania u pacjentów z niewydolnością nerek oraz u osób w podeszłym wieku. Dzieci: stosowanie preparatu powinno być prowadzone przez lekarzy specjalistów; doświadczenie dotyczące leczenia dzieci jest ograniczone do małej grupy pacjentów (w wieku 4-17 lat) z ciężką hiperlipidemią, taką jak homozygotyczna hipercholesterolemia rodzinna - dane dotyczące bezpieczeństwa stosowania w uwzględnieniem okresu dojrzewania w tej grupie pacjentów nie zostały ocenione. Zalecana dawka początkowa wynosi 10 mg na dobę, dawka może być zwiększona do 80 mg na dobę w zależności od odpowiedzi i tolerancji leku.
Dawka dobowa powinna być przyjmowana w całości, raz na dobę, bez względu na porę dnia, z posiłkiem lub niezależnie od niego.
Xavitor - uwagi
Przed rozpoczęciem oraz w trakcie leczenia pacjent powinien stosować standardową dietę ubogocholesterolową. Przed rozpoczęciem leczenia należy przeprowadzić badania kontrolne czynności wątroby oraz monitorować czynność wątroby w trakcie terapii. W trakcie stosowania leku obserwowano zwiększenie aktywności aminotransferaz w surowicy krwi. Zmiany te były przeważnie nasilone, przemijające i niewymagające przerwania terapii. Istotne klinicznie zwiększenie aktywności aminotransferaz w surowicy krwi (ponad 3 razy powyżej górnej granicy uznanej za prawidłową) występowało u 0,8% pacjentów otrzymujących atorwastatynę (było ono zależne od dawki leku i odwracalne u wszystkich pacjentów). Zwiększenie aktywności CK w surowicy (ponad 3 razy powyżej górnej granicy uznanej za prawidłową) zanotowano u 2,5% pacjentów. Ponad 10-krotne zwiększenie aktywności CK wystąpiło u 0,4% pacjentów.
