Wprowadzenie zapłodnienia pozaustrojowego (IVF) jako jednej z metod wspomaganego rozrodu stworzyło dla wielu małżeństw i par możliwość posiadania upragnionego potomstwa, jednakże wraz z rozpowszechnieniem się tej wysokospecjalistycznej techniki odnotowuje się wzrost odsetka ciąż wielopłodowych.
W procedurze zapłodnienia pozaustrojowego odsetek ciąż wielopłodowych zależy od liczby zarodków transferowanych do jamy macicy. Priorytetowym wydaje się być dążenie do jak najmniejszej liczby ciąż mnogich podczas leczenia niepłodności gdyż ciąża mnoga implikuje zwiększone ryzyko wystąpienia powikłań zarówno położniczych jak i neonatologicznych.
Zobacz wideo: Jak kąpać, przewijać i szczepić niemowlaka?
Reklama
In vitro w USA
Szacuje się, iż w samym USA 30% ciąż wielopłodowych jest wynikiem zapłodnienia pozaustrojowego. Większość negatywnych następstw związana jest z krotnością liczby płodów. Ciąże mnogie wielokrotnie kończą się przed planowanym terminem porodu, średni czas trwania ciąży bliźniaczej wynosi ok 35 tygodni, trojaczej ok 31 tygodni w przypadku czworaczków około 30 tygodni ciąży. Wraz ze zwiększoną liczbą płodów maleje ich urodzeniowa masa ciała a co za tym idzie zwiększa się odsetek noworodków nie tylko urodzonych przedwcześnie ale również z cechami wewnątrzmacicznego zahamowania wzrostu płodu (IUGR). W ciążach wielopłodowych stwierdza się także zwiększone ryzyko wystąpienia wad wrodzonych u noworodków.
Wcześniactwo i wynikające z niego wczesne i późne powikłania oraz bardzo mała (poniżej 1500g) lub skrajnie mała (poniżej 1000g) urodzeniowa masa ciała noworodków są często powodem długotrwałego pobytu dzieci ( średnio 2-3 miesiące) na oddziałach intensywnej terapii neonatologicznej. Czynniki te wiążą się również ze wzrostem śmiertelności okołoporodowej (śmiertelność noworodków z ciąży trojaczej jest 12-krotnie większa niż dzieci z ciąży pojedynczej).
Dane literaturowe odnoszące się do rodzaju oraz częstości występowania wad wrodzonych u dzieci z ciąż indukowanych IVF są szalenie zróżnicowane i częstokroć rozbieżne. Część ośrodków przytacza zwiększone ryzyko wystąpienia wad cewy nerwowej i przepuklin czy wnętrostwa. W innych pracach wykazany jest brak istotnej statystycznie różnicy w częstości występowania wad wrodzonych u dzieci po zapłodnieniu IVF w porównaniu z grupą kontrolną noworodków urodzonych po poczęciu naturalnym. Kolejnym zagrożeniem związanym z ciążą wielopłodową jest zwiększona częstotliwość wystąpienia aberracji chromosomowych, aczkolwiek większość płodów (65%) z tego rodzaju zaburzeniami ulega spontanicznym poronieniom.
Reklama
Dziecko z in vitro
Wspomniane już wcześniej wcześniactwo, wady wrodzone czy mała urodzeniowa masa ciała są czynnikami mogącymi w przyszłości predysponować do wystąpienia u dzieci powikłań neurologicznych (np. mózgowego porażenia dziecięcego – ciąże pojedyncze 1,6/1000, bliźniacze 13/1000, trojacze 28/1000). W literaturze medycznej możemy również odnaleźć takie doniesienia, które wykazują wyższy odsetek przeżywalności dzieci z ciąż mnogich po zapłodnieniu pozaustrojowym w porównaniu do dzieci z ciąż mnogich poczętych w sposób naturalny. Prawdopodobnie fakt ten wiąże się z mniejszą liczbą ciąż jednokosmówkowych uzyskiwanych w metodzie IVF.
Zapłodnienie pozaustrojowe jest uznaną i coraz powszechniej stosowaną metodą wspomagania rozrodu. Jak każda ingerencja w naturę człowieka może ona nieść z sobą szereg powikłań ale z drugiej strony przy zachowaniu wszelkich zasad może ona przyczynić się do zwiększenia populacji zdrowych noworodków.