Nie bez powodu zatem zastanawiam się, czy wyczyny Usaina Bolta nie zostaną poprawione przez nowego sprintera, który przekroczy granicę 9 sekund na 100 metrów? Długo wiedziony prymat jednego aktora w sprintach pływackich Alexandra Popova przerwany został niestety nowoczesnymi strojami pływackimi, dlatego ciężko jest określić aktualnie dominującego sprintera i wpływ lepszych treningów na postęp w wynikach sportowych.
Reklama
Stare i nowe treningi
Pływacy specjalizujący się w dystansach sprinterskich realizują dziś treningi dużo odbiegające od tych sprzed kilkunastu lat. O ile wcześniej obciążenia treningowe powodowały u nich mnóstwo przeciążeń i reakcji w postaci omdleń i wymiotów, o tyle nowoczesne treningi są dużo bardziej urozmaicone, mniej obciążające, a niekiedy i nie męczące.
Trenerzy sprinterów skupiają się dziś na kilku zdolnościach motorycznych:
- Szybkość nieprzeciążeniowa – potocznie określana „czystą szybkością”, a profesjonalnie „fosfagenową” (energia bazująca na fosfokreatynie), czyli wykonywanie czynności w jak najwyższym tempie w bardzo krótkim czasie.
Wysiłek wówczas trwa tak krótko, że zawodnik nie zdąży się nawet zmęczyć. Pojedyncze ćwiczenie trwa od ułamka do 6 – 8 sekund. Zawodnik po wykonaniu zadania ma dużo czasu na odpoczynek i nie powtarza ćwiczenia bez pełnej regeneracji.
Ilość ćwiczeń jest zatem mała, czas trwania bardzo mały, a poziom zmęczenia praktycznie żaden.
Objawiać się to może w takich ćwiczeniach, jak: reakcja startowa, skok do wody, nawrót, odbicie od ściany, 1 – 3 cykle pływackie po skoku lub nawrocie. Nawet wykonywane z maksymalną szybkością nie zdążą zmęczyć
- Szybkość przeciążeniowa – określana „glikolityczną” od źródeł energii (węglowodany), która wywołuje spore zmęczenie, bóle mięśniowe i zakwaszenie.
Czas trwania wysiłku wynosi 10 – 45 sekund, a zawodnik podejmuje się kolejnemu ćwiczeniu odczuwając jeszcze zmęczenie po wcześniejszym wysiłku. Ilość ćwiczeń jest średnia, czas trwania również, a zmęczenie spore.
Ćwiczenia w takich treningach dotyczą pływania odcinków 20 – 100- metrowych powtarzanych kilka ze stałą długością przerwy.
- Szybkość specjalna – wykorzystanie do treningów technik i specjalnego sprzętu zwiększającego prędkość pływania, dzięki czasu zawodnik stara się wykonywać ruchy w przyspieszony sposób i w przyspieszonych okolicznościach.
Długość wysiłku jest mała i ilość powtórzeń są małe, a zmęczenie zależy od użytego sprzętu.
W treningach takich stosuje się następujące przybory i techniki:
- pływanie kilku metrów po nawrocie lub skoku (prędkość wówczas jest bardzo wysoka),
- płetwy sztywne (dla większej prędkości),
- płetwy miękkie (dla zwiększonej częstotliwości pracy nóg),
- pływanie ściągając gumę (specjalna guma przyczepiona do naszego pasa, której drugi koniec jest na drugim końcu basenu, przez co prędkość wzrasta niemal dwukrotnie).
- Siła fizyczna – zwiększanie możliwości siłowych ćwiczeniami na lądzie. Zawodnicy wówczas zmniejszają ekonomię i technikę pływacką kosztem zwiększonej siły ramion i nóg (kończyn napędowych).
Treningi siłowe najintensywniej były stosowane w erze dozwolonych kostiumów wypornościowych (tzw. „skóry pływackie”). Sprinterzy wówczas prezentowali dużą masę mięśniową i siłową technikę pływania.
- Siła specjalna – rozwój siły fizycznej ćwiczeniami przypominających w ruchach trenowaną dyscyplinę określa się mianem „siły specjalnej”.
Środkami treningowymi są wiosełka (tzw. łapki), płetwy, deski do rąk i nóg, spadochron pływacki, pływanie z rozciąganiem gumy (ćwiczenie odwrotne do ściągania gumy w szybkości specjalnej).
Poznaj: Najszybszy sposób pływania
ek