Reklama
Skład preparatu Alpragen
1 tabl. zawiera 0,25 mg, 0,5 mg lub 1 mg alprazolamu (oraz odpowiednio 92,77 mg, 92,47 mg i 92,00 mg laktozy).
Reklama
Jakie działanie ma Alpragen?
Pochodna benzodiazepiny. Wywiera zależne od dawki działanie hamujące na OUN; pobudza oraz ułatwia działanie hamujące GABA. Alprazolam wykazuje działanie przeciwlękowe, przy zachowaniu działania zmniejszającego napięcie mięśniowe, przeciwdrgawkowe oraz sedatywne i nasenne. Po podaniu doustnym alprazolam dobrze się wchłania z przewodu pokarmowego.
Maksymalne stężenie w surowicy osiąga po 1-2 godzinach. Alprazolam wiąże się z białkami osocza w 70-80%. Jest metabolizowany przede wszystkim w wątrobie do α-hydroksyalprazolamu (ma co najmniej w połowie tak silne działanie jak alprazolam) i nieaktywnej pochodnej benzofenonu. Ich stężenia w osoczu są jednak niewielkie.
Alprazolam wydalany jest głównie z moczem w postaci niezmienionej i w formie metabolitów. Średni T0,5 w surowicy wynosi 10 do 12 h, ale u osób w podeszłym wieku wydalanie przebiega wolniej a opisywany zakres wartości wynosi od 6,3 do 26,9 h.
Reklama
Wskazania do stosowania Alpragenu
Krótkotrwałe leczenie objawowe zespołu lęku uogólnionego. Alprazolam jest wskazany jedynie wtedy, gdy zaburzenia są znacznie nasilone, zaburzają normalne funkcjonowanie lub są bardzo uciążliwe dla pacjenta.
Podobnie jak w przypadku wszystkich benzodiazepin, lekarze muszą mieć świadomość, że długotrwałe stosowanie leku może prowadzić do rozwinięcia zależności lekowej.
Reklama
Przeciwwskazania przed zażywaniem Alpragenu
Nadwrażliwość na substancję czynną, inne benzodiazepiny lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Miastenia. Ciężka niewydolność oddechowa. Zespół bezdechu sennego. Ciężka niewydolność wątroby. Ostre zatrucie alkoholem lub innymi substancjami oddziałującymi na OUN. Jaskra z wąskim kątem przesączania.
Reklama
Jakie są ostrzeżenia przed zażywaniem Alpragenu?
W trakcie stosowania alprazolamu możliwe jest wystąpienie tolerancji i (lub) uzależnienia. Stosowanie benzodiazepin może prowadzić do rozwoju fizycznego i psychicznego uzależnienia.
Ryzyko uzależnienia zwiększa się wraz z dawką i czasem trwania leczenia, jest także większe u pacjentów z nadużywaniem alkoholu lub narkotyków w wywiadzie. Uzależnienie może wystąpić w dawkach terapeutycznych i (lub) u pacjentów bez indywidualnego czynnika ryzyka. Łączne stosowanie kilku benzodiazepin niezależnie od wskazań zwiększa ryzyko uzależnienia.
Lek może wywoływać niepamięć następczą, której objawy występują najczęściej kilka godzin po zażyciu leku - w celu zmniejszenia ryzyka należy zapewnić pacjentowi 7-8 h nieprzerwanego snu.
W przypadku wystąpienia reakcji psychicznych i "paradoksalnych” (takich jak: niepokój ruchowy, pobudzenie, rozdrażnienie, agresywność, urojenia, napady wściekłości, koszmary senne, halucynacje, psychozy, niewłaściwe lub nietypowe zachowanie) lek należy odstawić. Prawdopodobieństwo ich wystąpienia jest większe u osób w podeszłym wieku.
Bardzo dużą ostrożność należy zachować u osób z zaburzeniami osobowości. Należy zachować ostrożność u pacjentów z przewlekłą niewydolnością oddechową, zaburzeniami czynności wątroby lub nerek (w takich przypadkach należy stosować mniejszą dawkę), oraz u pacjentów z uzależnieniem alkoholowym i (lub) lekowym w wywiadzie.
U pacjentów osłabionych lub w podeszłym wieku zaleca się stosowanie najmniejszej skutecznej dawki, w celu zapobieżenia wystąpienia ataksji lub nadmiernej sedacji. Nie zaleca się alprazolamu jako podstawowego sposobu terapii u pacjentów z zaburzeniami psychotycznymi. Nie należy stosować benzodiazepin w monoterapii depresji lub stanach lękowych związanych z depresją (u tych pacjentów mogą zwiększać ryzyko samobójstw).
Bezpieczeństwo i skuteczność alprazolamu u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat nie zostało ustalone - stosowanie nie jest zalecane. Ze względu na zawartość laktozy lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Reklama
Alpragen a ciąża
Zastosowanie alprazolamu w czasie ciąży może być zasadne, tylko wtedy, jeśli wskazania terapeutyczne i dawkowanie są ściśle przestrzegane. Na podstawie danych z badań kohortowych wykazano, że alprazolam stosowany w I trymestrze ciąży może zwiększać ryzyko występowania poważnych wad wrodzonych.
Niektóre wczesne kliniczne, kontrolne badania epidemiologiczne wykazały zwiększone ryzyko rozszczepów wargi i (lub) podniebienia.
Leczenie benzodiazepinami w dużej dawce, w II i (lub) III trymestrze ciąży, powodowało spadek aktywności ruchów płodu oraz wahania rytmu serca płodu. Jeśli alprazolam jest stosowany w III trymestrze ciąży, u noworodka może wystąpić zespół wiotkiego dziecka, z objawami takimi jak: hipotonia osiowa, problemy ze ssaniem pokarmu prowadzące do małych przyrostów masy ciała u noworodka.
Objawy te są przemijające i mogą trwać 1-3 tyg., w zależności od okresu T0,5. W przypadku stosowania dużych dawek, może pojawić się depresja oddechowa lub bezdech i hipotermia u noworodków.
Objawy odstawienia u noworodków takie jak nadpobudliwość, pobudzenie i drżenie można obserwować kilka dni po urodzeniu, nawet jeśli nie obserwuje się zespołu wiotkiego dziecka.
Jeśli leczenie alprazolamem jest konieczne w czasie ostatniego okresu ciąży, należy unikać dużych dawek, a u noworodka monitorować objawy odstawienia i (lub) zespołu wiotkiego dziecka. Alprazolam przenika do mleka matki w niewielkim stopniu. Nie zaleca się do stosowania w okresie karmienia piersią.
Reklama
Efekty uboczne stosowania preparatu Alpragen
- Bardzo często: drażliwość, depresja, zaburzenia snu, ból głowy, senność, zaburzenia pamięci, zawroty głowy, zaburzenia mowy, ataksja, sedacja, suchość w jamie ustnej, zaparcie, męczliwość.
- Często: zakażenia górnych dróg oddechowych, zwiększenie apetytu, zmniejszenie apetytu, zwiększone lub zmniejszone libido, depersonalizacja, bezsenność, nerwowość, strach, lęk, splątanie, dezorientacja, obniżony stan psychiczny, niepokój, parestezje, dyskineza, zaburzenia koordynacji, drżenia, zaburzenia równowagi, trudności z koncentracją, nadmierna senność, letarg, niewyraźne widzenie, szumy uszne, kołatanie serca, uderzenia gorąca, przekrwienie błony śluzowej nosa, hiperwentylacja, zwiększone wydzielanie śliny, wymioty, dyskomfort w nadbrzuszu, biegunka, nudności, bóle brzucha, nadmierne pocenie się, zapalenie skóry, świąd, drżenia mięśni, skurcze mięśni, bóle pleców, bóle stawów, bóle mięśni, zaburzenia seksualne, obrzęki, osłabienie, ból w klatce piersiowej, zwiększenie masy ciała, zmniejszenie masy ciała, ryzyko wypadków drogowych.
- Niezbyt często: zwiększona skłonność do powstawania siniaków, intensywne sny, pobudzenie, gadatliwość, impulsywność, złość, agresja, omamy, mania, spowolnienie psychoruchowe, koszmary senne, niepokój, spowolnienie procesów myślowych, euforia, utrata zdolności odczuwania przyjemności, brak orgazmu, zaburzenia afektywne, lęk napadowy, omdlenie, niepamięć, drgawki, niezborność ruchów, zaburzenia smaku, napady częściowe, osłupienie, podwójne widzenie, zaburzenia widzenia, wysypka, sztywność mięśni, osłabienie siły mięśniowej, bóle kończyn, nietrzymanie moczu, moczenie nocne, częstomocz, zaburzenia wytrysku, zaburzenia erekcji, zaburzenia miesiączkowania, złe samopoczucie, zaburzenia chodu, wrażenie upojenia alkoholowego, uczucie zdenerwowania/spięcia, uczucie odprężenia, uczucie kaca, objawy grypopodobne, uczucie nierealności, bezwładność snu, pragnienie, zwiększenie stężenia bilirubiny, upadki, urazy kończyn, przedawkowanie.
- Częstość nieznana: agranulocytoza, hiperprolaktynemia, reakcje paradoksalne na leki, wrogie zachowanie, hipomania, zaburzenia myślenia, nadmierna czujność, zmiany libido, akatyzja, zaburzenia poznawcze, zaburzenia naczynioruchowe, napady padaczkowe z objawami autonomicznymi, dystonia, nadpobudliwość, tachykardia, niedociśnienie tętnicze, niedrożność dróg oddechowych, zmniejszone wydzielanie śliny, zaburzenia czynności wątroby, żółtaczka, zapalenie wątroby, skórne reakcje alergiczne, obrzęk naczynioruchowy, nadwrażliwość na światło, nieprawidłowe napięcie mięśniowe, zatrzymanie moczu, trudności w oddawaniu moczu, uczucie gorąca, obrzęki obwodowe, zwiększenie ciśnienia śródgałkowego.
Stosowanie (w dawkach terapeutycznych) może prowadzić do rozwoju uzależnienia fizycznego: przerwanie leczenia może spowodować objawy odstawienia lub objawy z odbicia, może też dojść do uzależnienia psychicznego.
Obserwowano nadużywanie benzodiazepin. Niepamięć może wystąpić przy dawkach terapeutycznych, ryzyko zwiększa się przy wyższych dawkach. Niepamięć może być powiązana z nietypowym zachowaniem. Zaburzenia psychiczne i paradoksalne reakcje mogą być bardzo ciężkie; są bardziej prawdopodobne u osób w podeszłym wieku.
Po zaprzestaniu stosowania alprazolamu u pacjentów z zespołem stresu pourazowego zgłaszano występowanie drażliwości, wrogości i natrętnych myśli. Po odstawieniu leku może pojawić się bezsenność z odbicia i nasilenie lęku, co może prowadzić do powtórnego sięgnięcia po lek i (lub) stosowania go w większej dawce.
Mogą temu towarzyszyć inne reakcje, w tym zmiany nastroju, lęk lub zaburzenia snu i niepokój. Objawy odstawienia występowały po szybkim zmniejszeniu dawki lub nagłym odstawieniu alprazolamu - od łagodnej dysforii i bezsenności do poważnego zespołu, który może obejmować skurcze mięśni i brzucha, wymioty, pocenie się, drżenie i konwulsje.
Po szybkim zmniejszeniu dawki lub nagłym przerwaniu leczenia alprazolamem występowały drgawki.
Interakcje Alpragenu z innymi lekami
Benzodiazepiny charakteryzują się addytywnym działaniem depresyjnym na OUN, kiedy stosowane są z alkoholem, lekami przeciwpsychotycznymi (neuroleptykami), przeciwlękowymi/uspokajającymi, niektórymi lekami przeciwdepresyjnymi, opioidami, lekami przeciwdrgawkowymi i uspokajającymi lekami przeciwhistaminowymi działającymi na receptor H1.
Nie zaleca się jednoczesnego stosowania leku i picia alkoholu. Należy zachować szczególną ostrożność podczas jednoczesnego stosowania z lekami hamującymi funkcje układu oddechowego, takimi jak opioidy (stosowane jako leki przeciwbólowe, przeciwkaszlowe, w substytucji) zwłaszcza u osób w podeszłym wieku.
Podczas jednoczesnego stosowania alprazolamu i klozapiny istnieje zwiększone ryzyko nagłego zatrzymania oddechu i (lub) krążenia. W przypadku narkotycznych leków przeciwbólowych możliwe jest również nasilenie euforii, co prowadzi do zwiększenia uzależnienia psychicznego. Nie stwierdzono wpływu alprazolamu na czas protrombinowy lub stężenie warfaryny w osoczu.
Leki hamujące cytochrom P450 CYP3A4 mogą zwiększać stężenie alprazolamu i nasilać jego działanie. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania alprazolamu z silnymi inhibitorami CYP3A4 - ketokonazolem, itrakonazolem ani innymi lekami przeciwgrzybiczymi z grupy azoli.
Zaleca się zachowanie ostrożności w przypadku stosowania alprazolamu z fluoksetyną, propoksyfenem, doustnymi środkami antykoncepcyjnymi, sertraliną, diltiazemem lub antybiotykami makrolidowymi, takimi jak erytromycyna lub klarytromycyna.
W przypadku jednoczesnego stosowania alprazolamu z nefazodonem, fluwoksaminą lub cymetydyną zaleca się zachowanie szczególnej ostrożności i ewentualnie zmniejszenie dawki, gdyż T0,5 alprazolamu jest wydłużony podczas stosowania tych leków.
Interakcje pomiędzy inhibitorami proteazy HIV (np. rytonawirem) a alprazolamem są złożone i zależą od czasu trwania leczenia. Podawanie małych dawek rytonawiru prowadziło do znacznego obniżenia klirensu alprazolamu, wydłużenia T0,5 i nasilenia jego działania klinicznego.
Jednak w przypadku długotrwałego stosowania rytonawiru efekt hamujący jest znoszony wskutek indukcji CYP3A. Ten rodzaj interakcji wymaga modyfikacji dawki bądź przerwania leczenia alprazolamem. Istnieją doniesienia o zwiększeniu stężenia digoksyny w osoczu podczas jednoczesnego stosowania z alprazolamem, zwłaszcza u pacjentów w podeszłym wieku (>65 lat).
Dlatego należy uważnie sprawdzać, czy u pacjentów otrzymujących jednocześnie alprazolam i digoksynę nie występują objawy przedmiotowe i podmiotowe zatrucia digoksyną.
W przypadku jednoczesnego stosowania alprazolamu w dobowych dawkach dochodzących do 4 mg odnotowywano w stanie stacjonarnym średnie zwiększenie stężenia w osoczu imipraminy (o 31%) i dezypraminy (o 20%).
Nie ustalono jeszcze znaczenia klinicznego tych zmian. Nie dokonywano oceny interakcji alprazolamu z izoniazydem lub ryfampicyną.
Nie stwierdzono żadnych zmian w zakresie kinetyki alprazolamu podczas jednoczesnego stosowania tego leku z propranololem czy disulfiramem.
Alprazolam nie wpływa na stężenie fenytoiny w osoczu, natomiast wpływu fenytoiny na stężenie alprazolamu w osoczu nie badano. Choć w przypadku jednoczesnego stosowania benzodiazepin z kwasem walproinowym istnieje ryzyko rozwoju psychozy, w przypadku alprazolamu tego rodzaju powikłań dotychczas nie opisywano.
Działanie benzodiazepin antagonizuje teofilina.
Jak powinno wyglądać dawkowanie leku Alpragen?
Doustnie.
Dorośli: zazwyczaj stosowana dawka w zespole lęku uogólnionego wynosi 0,25 mg do 0,5 mg 3 razy na dobę. Może być zwiększana (w razie potrzeby) w odstępach, co 3 do 4 dni do maksymalnej dawki 4 mg na dobę.
Szczególne grupy pacjentów
U pacjentów w podeszłym wieku leczenie należy zaczynać od małej dawki początkowej 0,25 mg 2 do 3 razy na dobę. W razie dobrej tolerancji, dawkę można zwiększać stopniowo, ale nie więcej niż o 0,5 mg co 3 dni. W razie wystąpienia działań niepożądanych dawkę należy zmniejszyć. U pacjentów w podeszłym wieku w dobrej kondycji fizycznej maksymalna dawka powinna wynosić 1,5 mg na dobę.
U osłabionych pacjentów w podeszłym wieku maksymalna dawka powinna być ograniczona do 0,75 mg na dobę. U pacjentów z chorobami wyniszczającymi również konieczne jest ostrożne wprowadzanie dawek początkowych i zalecane są podobne wielkości dawek maksymalnych od 0,75 mg do 1,5 mg na dobę, w zależności od stopnia wyniszczenia lub niewydolności narządów.
Stosowanie u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby jest przeciwwskazane. Alprazolamu nie należy stosować u dzieci i młodzieży < 18 lat ze względu na brak wystarczających danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności stosowania tego leku w tej grupie wiekowej.
Zalecenie ogólne
Optymalną dawkę należy ustalić na podstawie nasilenia objawów i indywidualnej odpowiedzi pacjenta na leczenie. Leczenie należy rozpoczynać od możliwie najmniejszej skutecznej dawki. Dawkowanie należy ostrożnie zwiększać stopniowo, a jeśli istnieje taka potrzeba, w pierwszej kolejności należy zwiększyć dawkę wieczorną, a dopiero potem dawki podawane w ciągu dnia.
Pacjenci, którzy wcześniej nie przyjmowali leków psychotropowych, wymagają podawania mniejszych dawek niż pacjenci uprzednio stosujący leki uspokajające, przeciwdepresyjne lub nasenne oraz osoby uzależnione od alkoholu. Leczenie należy kończyć stopniowo redukując dawkę leku. Nie należy zmniejszać dawki alprazolamu o więcej niż 0,25 - 0,5 mg w ciągu 3 dni.
Leczenie powinno trwać najkrócej, jak to możliwe. Należy regularnie kontrolować stan pacjenta i oceniać konieczność dalszego stosowania leku, szczególnie w przypadku ustąpienia objawów.
Okres leczenia nie powinien być dłuższy niż 8 do 12 tygodni, włączając okres stopniowego odstawiania leku. W niektórych przypadkach konieczne może być wydłużenie leczenia poza maksymalny zalecany okres; nie należy tego jednak czynić bez wcześniejszej kontrolnej oceny stanu pacjenta i oceny specjalistycznej.
Przed rozpoczęciem leczenia pacjentów należy poinformować, że leczenie ma ograniczony czas trwania, że podczas odstawiania leku dawka będzie stopniowo zmniejszana oraz że po odstawieniu leku może dojść do nawrotu i nasilenia objawów - efekt odbicia.
Alprazolam powoduje zaburzenia sprawności psychofizycznej, dlatego w czasie leczenia nie zaleca się prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
