Reklama
Apo-Indap - skład
1 tabl. powl. zawiera 2,5 mg indapamidu. Preparat zawiera laktozę.
Reklama
Apo-Indap - działanie
Lek moczopędny o działaniu hipotensyjnym - pochodna sulfonoamidowa, o właściwościach farmakologicznych zbliżonych do diuretyków tiazydowych. Działa w części korowej nerek, gdzie hamuje wchłanianie zwrotne sodu. Zwiększa to wydalanie nerkowe sodu i chlorków, a w mniejszym stopniu potasu i magnezu, zwiększając w ten sposób objętość wydalanego moczu. Ponadto działanie przeciwnadciśnieniowe polega na poprawie podatności tętnic, zmniejszeniu oporu naczyniowego w tętniczkach i zmniejszeniu całkowitego oporu naczyniowego. Leki moczopędne z grupy tiazydów w dawkach większych niż zalecane nie działają silniej przeciwnadciśnieniowo, a powodują zwiększenie częstości działań niepożądanych. Indapamid zmniejsza przerost lewej komory serca. Nie zaburza metabolizmu lipidów i węglowodanów. Wchłania się szybko i całkowicie z przewodu pokarmowego. Jego maksymalne stężenie we krwi występuje po 12 h od podania. Wiąże się z białkami osocza w 79%. T0,5 w fazie eliminacji wynosi 14-24 h (średnio 18 h). Stan stacjonarny osiągany jest po 7 dniach leczenia. Indapamid jest wydalany z moczem (70% dawki) i kałem (22% dawki), w postaci nieczynnych metabolitów.
Reklama
Apo-Indap - wskazania
Nadciśnienie tętnicze (monoterapia lub w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi).
Reklama
Apo-Indap - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na indapamid, sulfonoamidy lub pozostałe składniki preparatu. Ciężka niewydolność nerek (klirens kreatyniny <30 ml/min), bezmocz. Ciężka niewydolność wątroby, encefalopatia wątrobowa. Hipokaliemia.
Reklama
Apo-Indap - ostrzeżenia
Głównym ryzykiem związanym z leczeniem lekami moczopędnymi (tiazydowymi lub o podobnym działaniu) jest hipokaliemia - należy zapobiegać jej wystąpieniu, zwłaszcza u pacjentów z grupy dużego ryzyka, tj. u pacjentów w podeszłym wieku, niedożywionych, jednocześnie przyjmujących inne leki, z marskością wątroby (z obrzękami i wodobrzuszem), z chorobą naczyń wieńcowych i niewydolnością serca. Hipokaliemia zwiększa kardiotoksyczność glikozydów naparstnicy i ryzyko wystąpienia zaburzeń rytmu serca. Do grupy ryzyka należą także pacjenci z wydłużonym odcinkiem QT. Ostrożnie stosować u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby (w razie wystąpienia objawów encefalopatii lek należy odstawić), z zaburzeniami czynności nerek (ryzyko nasilenia niewydolności nerek; ponadto lek jest w pełni skuteczny jedynie, gdy czynność nerek jest prawidłowa lub nieznacznie zaburzona, tj. stężenie kreatyniny wynosi <25 mg/l), z cukrzycą, z hiperurykemią (ryzyko napadu dny moczanowej) oraz u osób w podeszłym wieku. Lek może powodować nieznaczną i przemijającą hiperkalcemię; znaczna hiperkalcemia może być skutkiem nierozpoznanej nadczynności przytarczyc - w takim przypadku leczenie indapamidem należy przerwać i wykonać badania oceniające czynność przytarczyc. W przypadku wystąpienia reakcji nadwrażliwości na światło, zaleca się przerwanie podawania leku; jeśli konieczne jest wznowienie terapii indapamidem, zaleca się unikanie ekspozycji na światło słoneczne lub promieniowanie UV. Bezpieczeństwo i skuteczność stosowania leku u dzieci i młodzieży nie zostały ustalone - nie stosować. Ze względu na zawartość laktozy, nie należy stosować leku u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zaburzeniami wchłaniania glukozy-galaktozy.
Reklama
Apo-Indap - ciąża
Należy unikać stosowania u kobiet w ciąży (leki moczopędne mogą powodować niedokrwienie płodowo-łożyskowe z ryzykiem zaburzenia wzrostu płodu). Nie stosować w leczeniu obrzęków u kobiet ciężarnych. Leku nie należy stosować w okresie karmienia piersią (indapamid przenika do mleka kobiecego).
Reklama
Apo-Indap - efekty uboczne
Często: grudkowo-plamkowe wysypki skórne. Niezbyt często: wymioty, plamica. Rzadko: zawroty głowy, zmęczenie, ból głowy, parestezje, nudności, zaparcia, suchość błony śluzowej jamy ustnej. Bardzo rzadko: trombocytopenia, leukopenia, agranulocytoza, niedokrwistość aplastyczna, niedokrwistość hemolityczna, zaburzenia rytmu serca, niedociśnienie tętnicze, zapalenie trzustki, niewydolność nerek, zaburzenia czynności wątroby, obrzęk naczynioruchowy, pokrzywka, martwica toksyczno-rozpływna naskórka, zespół Stevensa-Johnsona, hiperkalcemia. Ponadto obserwowano: reakcje nadwrażliwości (w tym nadwrażliwość na światło), nasilenie wcześniej istniejącego tocznia rumieniowatego układowego, utratę potasu z hipokaliemią o szczególnie ciężkim przebiegu zwłaszcza u pacjentów z grup ryzyka, hiponatremię z hipowolemią powodującą odwodnienie i hipotonię ortostatyczną (jednoczesne zmniejszenia stężenie Cl- może prowadzić do wtórnej, kompensacyjnej zasadowicy metabolicznej), zwiększenie stężenia kwasu moczowego oraz stężenia glukozy we krwi. U pacjentów z niewydolnością wątroby istnieje ryzyko wystąpienia encefalopatii wątrobowej.
Apo-Indap - interakcje
Indapamidu nie należy stosować jednocześnie z solami litu, ze względu na ryzyko zwiększenia stężenia litu we krwi z objawami przedawkowania (jeśli jest konieczne jednoczesne stosowanie należy dokładnie monitorować stężenie litu we krwi i odpowiednio dostosować jego dawkę). Należy zachować ostrożność stosując jednocześnie z indapamidem leki, które mogą wywołać zaburzenia rytmu serca typu torsade de pointes, np.: leki przeciwarytmiczne grupy Ia i III (chinidyna, hydrochinidyna, dyzopiramid, amiodaron, sotalol, dofetylid, ibutylid), niektóre leki przeciwpsychotyczne (fenotiazyny: chlorpromazyna, cyjamemazyna, lewomepromazyna, tiorydazyna, trifluoperazyna; benzamidy: amisulpiryd, sulpiryd, sultopiryd, tiapryd; butyrofenony: droperydol, haloperydol) oraz inne: beprydyl, cyzapryd, difemanil, erytromycyna i.v., halofantryna, mizolastyna, pentamidyna, sparfloksacyna, moksyfloksacyna, winkamina i.v. - hipokaliemia po zastosowaniu indapamidu zwiększa ryzyko zaburzeń rytmu serca, które mogą wystąpić po podaniu leków z tej grupy; przed ich zastosowaniem należy wyrównać hipokaliemię a podczas stosowania ww. leków należy kontrolować stężenia elektrolitów oraz wykonywać badanie EKG; w przypadku hipokaliemii należy stosować leki niepowodujące ryzyka torsade de pointes. Należy zachować ostrożność w przypadku jednoczesnego stosowania indapamidu i inhibitorów ACE. Podczas rozpoczynania leczenia inhibitorem ACE, u pacjentów ze stwierdzoną wcześniej hiponatremią, szczególnie u pacjentów ze zwężeniem tętnicy nerkowej, może dojść do nagłego niedociśnienia tętniczego i (lub) ostrej niewydolności nerek. U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym z uwagi na to, że wcześniejsze stosowanie leku moczopędnego może spowodować hiponatremię, należy zaprzestać jego stosowania na 3 dni przed rozpoczęciem stosowania inhibitora ACE, a następnie jeżeli jest to konieczne, powrócić do stosowania diuretyku. Innym sposobem zmniejszenia ryzyka wystąpienia objawów niepożądanych jest rozpoczęcie leczenia inhibitorem ACE od małych dawek, stopniowo zwiększanych. U pacjentów z zastoinową niewydolnością serca leczenie należy rozpoczynać od małych dawek inhibitora ACE, najlepiej po wcześniejszym zmniejszeniu dawki leku moczopędnego (jeżeli jest to możliwe). We wszystkich przypadkach należy monitorować czynność nerek (stężenie kreatyniny we krwi) przez pierwsze tygodnie leczenia inhibitorem ACE. Indapamid należy stosować ostrożnie z innymi lekami powodującymi hipokaliemię, takimi jak: amfoterycyna B i.v., gliko- i mineralokortykosteroidy (stosowane ogólnie), tetrakozaktyd, leki przeczyszczające osmotycznie czynne - należy kontrolować stężenie potasu we krwi. Hipokaliemia zwiększa ryzyko toksycznego działania glikozydów naparstnicy - należy kontrolować stężenia potasu we krwi i EKG oraz w razie konieczności dostosować dawki glikozydów naparstnicy. Baklofen zwiększa działanie przeciwnadciśnieniowe indapamidu - należy nawodnić pacjenta oraz kontrolować czynność nerek. Ostrożnie stosować z lekami z grupy NLPZ (podawanymi ogólnie) i dużymi dawkami salicylanów (≥ 3 g/dobę), ze względu na zmniejszenie przeciwnadciśnieniowego działania indapamidu oraz ryzyko wystąpienia ostrej niewydolności nerek u pacjentów odwodnionych (należy monitorować czynność nerek oraz stan nawodnienia pacjenta). Leczenie skojarzone z lekami moczopędnymi oszczędzającymi potas (amilorid, spironolakton, triamteren) jest korzystne u niektórych pacjentów, ale może również wystąpić hipokaliemia, a u pacjentów z niewydolnością nerek lub z cukrzycą może wystąpić hiperkaliemia - należy monitorować stężenie potasu we krwi i EKG oraz w razie konieczności dostosować leczenie. Metformina stosowana równocześnie z indapamidem może spowodować kwasicę mleczanową - nie należy stosować metforminy, jeśli stężenie kreatyniny we krwi wynosi >15 mg/l (135 µmol/l) u mężczyzn oraz >12 mg/l (110 µmol/l) u kobiet. Duże dawki środków cieniujących zawierających jod mogą zwiększać ryzyko ostrej niewydolności nerek u pacjentów odwodnionych w wyniku przyjmowania leków moczopędnych - przed podaniem związku zawierającego jod pacjenta należy nawodnić. Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne i neuroleptyki nasilają działanie przeciwnadciśnieniowe indapamidu i zwiększają ryzyko hipotonii ortostatycznej. Łączne podawanie z solami wapnia zwiększa ryzyko hiperkalcemii w wyniku zmniejszonego wydalania przez nerki. Podczas leczenia skojarzonego z cyklosporyną lub takrolimusem może zwiększyć się stężenie kreatyniny we krwi. Kortykosteroidy, tetrakozaktyd (podawane ogólnie) osłabiają działanie przeciwnadciśnieniowego indapamidu.
Apo-Indap - dawkowanie
Doustnie. Zazwyczaj 2,5 mg raz na dobę, najlepiej rano. Jeśli dawka ta nie jest skuteczna, należy rozważyć jednoczesne zastosowanie innych leków przeciwnadciśnieniowych (np. blokujące receptory adrenergiczne typu β, inhibitory konwertazy angiotensyny, metyldopa, klonidyna lub innymi lekami blokującymi receptory adrenergiczne). W początkowym okresie zaleca się zmniejszenie o 50% dawki leku przeciwnadciśnieniowego, który jest podawany jednocześnie z indapamidem. Pacjenci w podeszłym wieku mogą być leczeni indapamidem jedynie wówczas, gdy czynność nerek jest prawidłowa lub zaburzona jedynie w nieznacznym stopniu. Nie zaleca się stosowania indapamidu u dzieci i młodzieży, gdyż brak jest danych dotyczących jego skuteczności i bezpieczeństwa stosowania w tej grupie pacjentów.
Apo-Indap - uwagi
Przed rozpoczęciem leczenia oraz następnie w regularnych odstępach czasu należy oznaczać stężenie sodu we krwi; u osób w podeszłym wieku oraz pacjentów z marskością wątroby kontrola ta powinna być częstsza. Należy oznaczać stężenie potasu we krwi, szczególnie w grupach dużego ryzyka hipokaliemii (pierwsze oznaczenie powinno być wykonane w pierwszym tygodniu leczenia). Monitorowanie stężenia glukozy we krwi jest ważne u pacjentów z cukrzycą, a szczególnie gdy występuje u nich hipokaliemia. Lek może powodować fałszywie dodatnie wyniki testów antydopingowych u sportowców. W czasie stosowania leku mogą wystąpić reakcje związane ze zmniejszeniem ciśnienia tętniczego, które mogą zaburzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi urządzeń mechanicznych.
